Quiltlessen

Een paar weken geleden ben ik in een quiltwinkel geweest. Onder de indruk van al dat kleurrijk gebeuren, heb ik er eens lekker rondgesnuffeld. En om mezelf een beetje in het Amerikaanse niets van hen hoorde en ben ik er dus maar even heen gereden. Er was verteld dat de lessen begin maart van start gingen, maar nu blijkt dat ze bij gebrek aan voldoende deelnemers, we dus pas 18 maart beginnen. Ondertussen kreeg ik een waslijst met allemaal hulpstukken en lapjes die ik nodig zou hebben. En aangezien het voor mij in acracadabra taal, stond hielpen de dames me graag. Ik had dus bedacht dat het zwart/wit met wat rood accent moet worden.

Voor een dunne deken voor op ons zwarte bed, want onze dekbedden zijn eigenlijk behoorlijk warm hier. Dus heb ik wat kleurtjes bij elkaar gezocht voor het eerste werkstuk en die mag ik al thuis gaan wassen en strijken. De dames hebben nog nooit iets met zwart-wit gemaakt en zijn dus ook erg benieuwd.
Leuk, maar dat is toch nog niet quilten. En thuisgekomen vast de strijk bijgewerkt en gestofzuigt. En nog even lekker gemozaiekt met smalti. Lekker fijn prutswerk, wat maar langzaam opschiet,maar het resutaat zal des te mooier worden denk ik.

En na 8 quiltlessen heb ik dus, als het goed is, een voorkant van een sprei gemaakt/gepatchworkt. Tijdens een vervolg cursus kan ik weer verder om het tot een deken te maken. Het echte quilten doe je eigenlijk pas als hij helemaal klaar is. Dan kun je er patronen door naaien/borduren. Maar voorlopig is het nog niet zo ver. Maar ik merk dat ik er eigenlijk best al zin in heb.

Heerlijk weer die zon

Na een vrij donkere maand voor hier met veel koude dagen, is het vandaag lekker weer aan het worden. Het zonnetje lacht, de lucht is blauw..........
Hierdoor krijgen we weer wat extra energie. Iedereen is weer naar school en werken en ik wandel een beetje in de omgeving te genieten van het prachtige weer. Ondanks het maar 14 graden is, maar zo goed als geen wind, kun je toch makkelijk met een vest buiten lopen.
De vogels fluiten en hoog in de lucht vliegen de roofvogels op zoek naar een prooi. Het is hier erg rustig. Je ziet hier amper beweging in de straat.

Na het straatje op en terug naar beneden hebben gelopen, 30 minuten, ga ik nog wat kappen op mijn hakblok. Ik heb me voorgenomen eerst al mijn half afgemaakte werken te voltooien, voor al eer ik iets nieuws ga beginnen. Dus mijn echte fijne artwerk zal dus nog even op zich laten wachten. Ik heb vandaag staalkaarten aangevraagd bij een on-line bedrijf, want wie weet zit er een opdracht in het verschiet. Ik ben nl. uitgenodigd voor een lunch waarin ik misschien iets te horen krijg. Ik vind het keispannend. Vooral ook wat ze zo al van me willen. Ik hoor er meer over eind van de week. Dus dat wordt vervolgd.

Morgen mogen de kinderen om hun laatste van de drie Hepatitis A of B. In ieder geval diegene die ze in Nederland geven aan mensen die uit/naar Afrika komen/gaan, maar wij komen blijkbaar ook uit uit zo een land. Ze zien er als een berg tegen op, dus krijgen ze het morgenochtend te horen. Zo kunnen ze er langzaam aan wennen.

Nikkie haar schaatslessen zijn voorbij en ze geeft toch de voorkeur aan les van Sandra. En dus zullen we dat maar meer gaan doen. Want zo zegt ze: "Sandra kletst ook gewoon met me en de lessen is een beetje meer drillen en er is geen tijd voor een babbeltje. Ook niet met andere klasgenootjes".
En nu maar hopen dat de zomer snel gaat beginnen, want het is heerlijk met zo een voorjaarszonnetje.

Etentje bij Sandra en bioscoopje

Vandaag waren we uitgenodigd bij Sandra en Danielle. Ze zijn pas verhuisd van een flatje naar een huis. Nu zijn ze samen met Sandra's moeder in een groter huis getrokken. Het is een kleurrijk huis. Ze hebben een rode, groene, blauwe, paarse, turquoise, bruine, gele en witte kamer. Maar op de een of andere manier past het goed bij hun spulletjes. Het meeste was al ingeruimd en dus werden we uitgenodigd te komen eten. Dat had ze al maanden geleden gevraagd, al werd de datum deze week pas afgesproken. Maar ipv wat wij dachten Colombiaans te gaan eten, ( haar moeder is van Colombiaanse afkomst), had ze meer onze stijl eten gemaakt. Lekker dus......hahaha.
Nee, stokbroodje met geitenkaas en pizzapuntjes als voorgerecht met een witte Zinfandelwijn. Die in onze ogen meer een rose lijkt. Wel een lekkere trouwens.
Daarna gemarineerde varkenshaas met een bonen/tomaten/uien salade en een gewone salade met komkommer en een dressing na keuze uit de fles. Terwijl we gezellig aan tafel zaten, een unicum trouwens, bedachten we dat we misschien wel naar de bioscoop konden gaan en binnen een half uur waren we onderweg. Aangekomen besloten we naar The Waterhorse te gaan kijken.

Een verhaal over het monster van Loch Ness. Aangekomen in de bioscoopzaal bleek een kinderpartijtje net achter ons te zitten van 4/5 jarige jongetjes. Die hoogstwaarschijnlijk geen Schots verstonden en elkaar de hele film uit te leggen wat er allemaal gebeurde, in hun ogen. Dat was soms erg komisch en op het meest cruciale punt zei er een: "Ik moet plassen". Lachen dus. Maar al met al was het een aardige fantasiefilm.

Mijn mozaiek-ateliertje en een Koreaans koffie uitje

de werkplek

normaal glasmozaïek

de voorraadkast

marmer restanten

Nou eindelijk heb ik wat fotootjes gemaakt van mijn mozaïek- ateliertje. Zoals jullie zien is het een lekker plekje waarin ik eindelijk mijn favoriete bezigheid kan gaan uitoefenen. Alleen nu nog leren in te plannen, zodat ik dagelijks een beetje tijd kan over houden. Het is wel veel stiller dan in mijn oude klas, waar iedereen heerlijk kon werken en elkaar kon inspireren. Maar in alles zie ik nog steeds inspiratie. En zal proberen mijn passie uit te dragen aan het Amerikaanse volk.

Gisteren ben ik met Nikkie bij een Koreaanse familie op de koffie geweest en dat was wel een hele bijzondere ervaring moet ik zeggen.
De koffie is net als bij de Amerikanen, erg slap, zodat ik ze zelfs puur lust. Hahaha, wie mij kent weet dat ik in Nederland koffie dronk op een manier, die door velen raar of vreemd gevonden werd; 3/4 deel warme melk en een scheutje koffie.
Maar de Koreaanse koffie smaakte, al vrees ik dat Jack ze afschuwelijk zou vinden. In plaats van koekjes erbij, serveerden ze er bleekselderij met toastjes en mayonaise er bij. Maar oh, mijn oma zou gezegd hebben, dat wanneer het met liefde was klaargemaakt, het niet zou mis smaken, en dat deed het eigenlijk ook niet. En na de koffie kwam er een soort bepoederd en gedroogde dadel achtige vorm; zoete bonenpuree in een taai jasje. Smaakte zoet. Het deed mij een beetje denken aan Turkisch Delight. Ook wat plakkerig in de mond dus. En pannenkoekjes waarin de suiker al verwerkt zat. Lekker makkelijk en geen gemors.
Verder voelden we ons wel een beetje opgelaten, want op mijn vragen ontwijkend gereageerd en in het Koreaans gekletst. En Nikkie voelde het zelfde. Maar ach, we hebben het weer meegemaakt en zo ook de Koreaanse taal gehoord. De dames praten erg zachtjes en terughoudend. Ze kunnen toch al aardig Engels, vooral als je bedenkt dat hun taal erg op het Japans lijkt zowel in geschrift als in spraak. Zij leren ook nog Chinees en Japans op school, zoals wij Frans, Duits en Engels moeten leren. Hun huis is erg leeg ingericht, maar geen idee of dit standaard is. Wie weet mag ik nog eens in een ander Koreaans huis rondsnuffelen en dan mag ik vooral niet vergeten mijn schoenen uit te doen!

Anne-Marie jarig en kinderen weer vrij

Vandaag is een van mijn schoonzussen jarig. Anne hartelijk gefeliciteerd hoor! We feesten wel als je hier bent! Jack probeert nog wel te bellen vandaag.

Gisteren ben ik gaan helpen bij de art klas. Er werden wederom uiltjes gemaakt, maar nu met hun vingerafdrukken en deze worden gebruikt op de kaft van het jaarboek, dat elk kind in de lagere school krijgt. Bij Joey op school is dat idem dito, alleen kost het daar $70,-. Een jaarboek is een schoolboek, waar foto's in staan van elk kind en bij Joey staan er ook nog vele foto's van elk feest, sportgebeuren, etz in met bijbehorende verhalen. Wij, als nuchtere Nederlanders vinden dit een beetje overdreven. Want zo ongeveer 3x per week is er wel wat te doen. En daar zijn wij dus vaak niet bij. Elke 3 maanden is er weer een andere sport aan de beurt en moet er weer veel gestreden worden met de andere scholen vanuit de omgeving. Wanneer je je (Joey dus) daar voor wil inschrijven behoor je elke dag na school te trainen. Ook in de weekeinden. Je mag niet afwezig zijn of op vakantie gaan!

Wat betreft dat laatste is het erg eenvoudig om buiten de vakanties om gewoon weg te gaan. Er zijn hier geen plichten voor de ouders (en het kind). Dus al hou je je kind van school, er is geen haan die daar om kraait. Er zijn veel kinderen die thuis van een van de ouders les krijgen. Maar dat zien wij voor onze kinderen niet echt zitten. Het sociale gebeuren rondom een school is ook erg nodig vinden we. En daar bedoelen we dus met anderen leren omgaan en vrienden te maken. En niet met de hele familie naar elke wedstrijden gaan.

gelukkig was het niet zo erg

De weersvoorspelling was voor gisterenavond weer een hele nacht ijzelbuien. Ik had een wasje opgehangen buiten, en dat hangt nu stijf als een plank aan de draad op de overdekte porch. Vanochtend zien we op tv dat de Bedford County schools gesloten zijn. In werkelijkheid ligt hier over de houten onbedekte porch een laagje ijs, en de straten zijn nat. Dus zal het elders in de regio wel ernstig zijn. Wij hebben geluk, we kunnen nog rijden en hebben stroom. Vaak hoor je dat deze dus wegvallen door het breken van de elektrische bedrading die hoog aan palen hangt. En daardoor kunnen er ook nog wild- fires voorkomen. Dus bomen of gebouwen vatten dan spontaan vlam door het omvallen van de elektriciteitspalen. De laatste keer heeft een groot gedeelte van Roanoke 5 dagen zonder stroom gezeten. En dan met temperaturen onder nul zowel overdag als 's nachts. Niet echt een pretje dus. Maar gelukkig hebben we dit nog niet meegemaakt. Thanks to the Lord, zoals ze dat hier verwoorden!

Eindelijk weer wat opgeknapt.

Na flink te zijn ziek geweest, hoop ik dat ik er nu een beetje doorheen ben. Jack was de laatste 2 dagen op reis naar Michigan in Detroit voor zijn werk en het is daar momenteel erg koud. Overdag onder het vriespunt met flinke wind en buien. Maar ook hier hebben we wederom koude nachten. Overdag is het hooguit een paar graden boven nul en vandaag hebben we nog geen zon gezien. Wel af en toe regen/natte sneeuw met flinke rukwinden. Dus ligt Joey's basketbalnet tegen de grond gewaaid.
Wel hebben we prachtige zonsondergang gehad de laatste paar dagen. Daar heb ik dus foto's van gemaakt. Prachtig of niet. Wel jammer dat het zo snel gaat.
Inmiddels is het hier licht aan het worden van kwart voor 7 's ochtends en verdwijnt de zon weer rond half 7. Wel weer fijn hoor die langere dagen. Want ook hier hadden we kortere dagen in de winter.

We have the flu

Wat betekent dat we een voor een griep hebben, in ieder geval al drie stuks, behalve Jack.
Het begon met Joey, net voor Nikkies verjaardag. Die kwam met barstende hoofdpijn, koorts en keelpijn thuis en was rijp voor zijn bed. Na twee dagen super verwend te zijn geweest, ging hij alweer hoestend terug naar school, want hij wilde perse weer gaan springen die avond.
Net voor haar verjaardag werd Nikkie ook getroffen en op haar verjaardag was ze "echt beter " zei ze. Dus ging het feest gewoon door.


Op maandagochtend werd ze wakker met rode wangen, maar omdat haar vriendin er was, zei ze natuurlijk niks. Vriendin vertrok en 's avonds gloeide ze alweer en was de hoofpijn terug. Ook zaten haar holtes inmiddels vol. Op dinsdagochtend voelde ze zich weer oke en maar kwam wederom met barstende hoofdpijn terug uit school. En ging huilend van ellende haar bed terug in. Woensdag en donderdag dus thuis om uit te zieken.

Onderussen had ik me weer op het mozaieken gestort. Heerlijk weer, muziekje erbij, zittend in het zonnetje en af en toe mijn meisje vertroetelen, dan geniet ik er weer van. Welliswaar met tegels en ook wat marmer, wat weer net zo makkelijk ging als een jaar geleden!

Maar.....ergens op donderdagmiddag verloor ik mijn stem en voelde me ook steeds beroerder worden. Vrijdag lag ik dus de hele dag op bed en was Nikkie aan het uitzieken, maar wel al de hele dag op. De rollen werden dus omgedraaid en nu kwam Nikkie mij wat drinken brengen. Zaterdagochtend heb ik nog de hele ochtend geslapen en 's middags lekker gehangen op de bank en bed.

Ondertussen hebben Jack en Joey, Jacks voormalige kantoortje verhuist naar een kantoor op het fabrieksterrein. En passant werd er nog een voorraadkast gekocht en in elkaar gezet in de garage. Wel handig voor al die grote voorraden die je hier heel makkelijk creeert.

Nikkies 11e grote mensen verjaardagsfeestje

Gisterenavond, Nederlandse tijd 1.01uur (Nikkies geboorte-uur),07.01 uur plaatselijke tijd hebben we al liedjes gezongen en natuurlijk alle pakjes en kaartjes uitgepakt.

Ze straalde er helemaal van.
Zo heeft ze een Nintendo DS met 2 spelletjes gekregen. En een Webkinz, een Beetel, een hondje in knuffelvorm waaraan een code zit waarmee ze op internet een komplete wereld kan creeren.
Ook een boekenbon is aanwezig. En een cd met Nederlandstalige musicalmuziek en een met Nederlandse meiden muziek. En geld natuurlijk, maar waar ze ook erg blij mee was, was het pakketje uit Engeland notabene van onze oude buurtjes uit de Noordgeest met................
twee repen chocolade en een pak met vlokken van De Ruiter.

Geweldig! Ook waren er de laatste weken veel kaartjes binnengekomen (van Anya , ome Roger, oma Riet en opa Henny, de fam.Verbaten), die ze nu eindelijk kon uitpakken. Al eerder had ze er al een opgemerkt, maar had moeders snel verstopt voor ze verder kon kijken.
En na een avondje spelen met Joey en Michael, (deze bleef slapen) gaan ze heerlijk slapen.
De volgende ochtend, na te hebben uitgeslapen tot 7.45 uur (ja lachen of niet maar het is wel zo!) gaan we de slingers ophangen en tafel dekken en vervolgens komen de kindjes naar beneden.
Vanaf 8.45 begint de telefoon te rinkelen. Tante Jacqueline, Anya, Romola, Opa Piet, Opa Henny en Oma Riet, Tante Fenny, Tante Anne-Marie belden om de beurt de hele dag door. Ook had ze email kaartjes gehad van ome Bas, de Lintjes, oude buurtjes Paul en Roos, Marlon en familie, Mireille, Jack, Manouk en Mariska, de Voorbraakjes, Anya en ons. Via allerlei kanten werd ze gefeliciteerd. Myrthe, Maxime en Ellen belden persoonlijk in via de msn om haar life te feliciteren.

Het weer is vandaag winderig. Want we merken dat de basketbalpaal omgeblazen is, dus inderdaad met af en toe een flinke rukwind. Het zonnetje schijnt en het is lekker feestweer. Rond half twee beginnen de genodigden binnen te komen, de Ebbelings zijn als eerste. Gabriella gaat samen met Nikkie spelen met de nieuw gekregen webkinz, een chiwawa die de naam Prixie krijgt(na Denise haar hondje genoemd).

De kinderen gaan de basement in en zien we af en toe lekker buiten springen op de trampoline. Ze komen af en toe wat snoepen en snaaien, maar meestal zitten ze beneden te spelen, zodat wij als volwassenen lekker kunnen bij kletsen. Paul en Cathy volgen ook snel, net als Sandra en Daniella. Van hen krijgt ze een nagellakset en een boekje, een piepkuiken en een Bratz die aan een ongelijke balk hangt gehad. Wat een verwennerij.
De collega's hebben een boel te bespreken, want de organisatie is voor de derde keer sinds we hier zijn (6 maanden) weer behoorlijk gereorganiseerd. Zo is de plantmanager per direct vertrokken en is Jack gevraagd dat tijdelijk op te vangen. Hij heeft als enige de ervaring. Daarnaast blijft hij een gedeelte van de kwaliteit in de gaten houden. Maar ook de collega's nemen samen de taken over. Wat een tijden! Alsof iedereen niet genoeg werk had. Gelukkig worden er binnenkort mensen aangenomen en dat is wel nodig.

Onder het genot van alle hapjes en drankjes vliegt de middag voort en plotseling, rond 6 uur staat Nikkie met de telefoon in haar hand met de mededeling dat de scholen morgen gesloten zullen zijn door de wind!?! Ze zijn dus onverwachts een extra vrij dagje. Iedereen schiet in de lach. Het waait maar toch niet zo erg, denken wij. Na het gecontroleerd te hebben op de scholen site van Bedford County komen we erachter dat het wel degelijk waar is.
Cathy wist te vertellen dat als wanneer een school in de regio door omstandigheden moet sluiten, de rest automatisch mee moet doen. We hebben tenslotte een bergachtig gebied.

De kinderen maken van de situatie gebruik en zo gaat Joey logeren bij Michael en Gabriella komt hierheen. Het feest duurt nog langer en rond 8 uur 's avonds gaat iedereen weer terug naar huis. Even ruimen en al snel kletsen we nog even na over de leuke dag. Ze heeft er erg van genoten, onze 11 jarige alweer. En tegen tienen liggen we prinsheerlijk in onze bedjes.

De volgende ochtend horen we op de radio dat er 77.000 gezinnen in de staat Virginia de zeer koude nacht hebben door moeten brengen zonder stroom. Er zijn ook scholen in de omgeving die zonder zitten. Er is dus wel degelijk een flinke wind in deze regio tekeer gegaan.
Vanochtend, toen ik Jack naar het werk bracht, zien we er ook hier en daar sporen van. De meiden worden rond half tien wakker en een nieuw dag vol plezier treed aan.....

Nikkie's komende verjaardag

Na alweer een half jaar hier te verblijven is bijna ons Nikkie jarig. Het wordt dus haar eerste Amerikaanse verjaardag. Het liefst wil ze haar verjaardagsfeestje vieren net als in Nederland. Dus wordt de Amerikaanse "familie" uitgenodigd. Maar ook wil ze de geijkte taarten, dus mama mag al ruim van te voren taarten maken. Een rumtaart en monchou-taart wat hier dus een cognactaart is geworden en Philladelpiataart bij gebrek aan de 2 hoofdingredienten. Maar dat zal de pret niet drukken en ook de merique is al gebakken.
Vanmiddag komt de broccoli-taart en quiche lorraine aan de beurt. Of misschien opa's gemailde preitaart. Ik zal wel zien hoever we komen.
En vanavond gaan we uit eten bij Applebee's, Nikkies keuze. Michael is inmiddels binnengekomen en blijft vanavond logeren. Gezellig vast meefeesten en aangezien hij geen broers of zussen heeft is het voor hem ook extra spannend.

Afgelopen week zijn de rapporten binnen gekomen en deze waren erg goed. Beiden allemaal A's en 1 B. De B voor beiden voor Engels. Wat overigens erg begrijpelijk is. Ze waren er allebei erg trots op.
Op Nikkies school zijn ze begonnen om dagelijks een kwartiertje te wandelen en hopen ze zo de beweging te bevorderen van de gemiddelde Amerikaanse. In het weekeinde mogen ze dan met ouders gaan wandelen, wat ook voor ons weer goed is.

Joey is inmiddels 2x per week 2,5 uur gaan trainen voor springen. Hij vliegt met grote stappen vooruit en komt erachter dat hij toch wel meer geleerd had bij de UdI in Bergen op Zoom. Herinneringen van de lessen van Cor,Hanneke, Martijn en Chris komen weer boven.
Hij geniet met volle teugen. Ook begreep ik als hij met wedstrijden mee wilt doen dat hij 4x per week mag gaan trainen. Jeetje, wat een enorm trainingsschema voor de recreatie sporten.
Zo hadden we ook geïnformeerd met zwemmen. Dit kun je dus of 4x per week 2 uur doen of 10x per week 1,5 uur.............Ze slaan hier voor ons gevoel vaak een beetje erg door met recreatie.
Hij was al aan het fantaseren dat hij een gastoptreden zou doen tijdens een demo in Bergen, hahaha. Zo zijn er speciale sporten die alleen in een bepaald seizoen voorkomen en de rest van het jaar doen die dus niks. We begrijpen dat je bv met ijshockey 3x per week moet trainen en elk weekeinde wedstrijden heb. Sommige zijn op rij afstand van 7,5 uur met de auto!!!!
En wij in Nederland al klagen bij een reistijd van 1,25 uur. Ook zijn de ouders dan verplicht met hun kinderen in een hotel te overnachten, want logeren bij medespelers van andere teams kennen ze blijkbaar niet. Wat een wereld van verschil en dat in de sportwereld.

Het weer is inmiddels afgelopen week enorm aan het schommelen geweest. Zo hadden we begin van de week ineens 24 graden gemeten op ons balkon in de schaduw terwijl het de week ervoor nog -15 graden had gevroren. Ook dit weekeind zakt de temperatuur 's nachts weer onder het vriespunt. Overdag schijnt over het algemeen heerlijk het zonnetje, wat het binnen erg lekker maakt. Morgen zou het voor de begrippen hier weer erg gaan waaien. Vaak is het dan niet meer dan windkracht 6. Wel zijn er dus met die vroege hoge temperaturen in de staat Tennesee al tornado's ontstaan.
54 Doden zijn hierbij gevallen en we zagen beelden dat van straten waar letterlijk niets meer overeind stond. Erg hoor, maar wel las ik in een tijdschrift dat ze nu toch stevigere huizen willen gaan bouwen met ramen die niet meer zouden kunnen breken en standaard een stalen frame ingebouwd. Het werd tijd lijkt me.

Filmpje gekeken in de Bioscoop

Na een winkelochtend, geklust te hebben in huis, Joey geoefend heeft voor springen, Nikkie een kinderfeestje te hebben gehad, eindelijk de stoofvlees en rode kool te hebben gegeten, besluiten we op stel en sprong naar de bioscoop te gaan. Al bleek half Lynchburg dit te hebben bedacht, gelukkig hadden we toch nog kaartjes voor Alvin and the chipmunks. Het blijkt een uitverkochte zaal te zijn en nog nooit waren de rijen buiten zo lang geweest. Er draaiden verschillende leuke films, waaronder The Golden Compass, het boek heb ik net gelezen, en is een 3 delig verhaal en ik verwacht dat ook de andere boeken verfilmd gaan worden. Prachtige kleding en indrukwekkende scenes zien we in voorstukjes. The Seahorse, nog zo een, over het beestje/monster van Log Ness. En hierdoor begrijp je dat er veel gezinnen komen kijken.
Maar de film was erg leuk, er zijn 3 eekhoorntjes die de sterren van de hemel zingen en ze komen in de stadse wereld terecht met allerlei avonturen. Veel lachmomenten en iedereen genoot.
Zondag belt mijn familie om te vertellen dat ze zulke lekkere Cinnemon Rolls hebben gegeten. En iedereen hangt even aan de telefoon. Erg leuk weer om ze weer te horen. We ontbijten lekker op ons gemak en zijn 's middags uitgenodigd bij Paul en Cathy waar we een real English lunch krijgen rond 4 uur, die bestaat uit Roast Chicken, carrots met rozijnen en een witte wortel, die vaag op schorseneren lijken/proeven. En roast patatoes, aardappelen uit de oven in de olie gebakken. Erg lekker Cathy, en we sluiten af met limoentaart. Gezellig hangen we nadien op de bank. Heerlijk bij het open haardje en sluiten de avond af met kaarten. Two's en tree's.
Een leuk spel dat uit 7 potjes bestaat. Een soort variant op jokeren alleen is op tafel komen steeds anders. Nadat ik geen enkel potje had gewonnen, bleek ik toch de winnaar te zijn met de minste punten. Dit tot groot ongenoegen van de rest. En rond half 8 keren we weer naar huis.
Het was een gezellig weekeinde geweest.

We begrijpen dat ze in Nederland nu een weekje Carnavals vakantie hebben, maar onze kooters moeten hier gewoon naar school hoor. Zo zie je maar. Zo slecht hebben ze het niet bij jullie hoor, want we kregen al vele berichten van vrienden/neefjes/nichtjes dat onze kids zo veel vrij hadden, maar jullie lopen nog voor hoor. Hier geen herfst en carnaval vakantie. Een kortere kerstvakantie, maar oke wel een zeer lange zomervakantie.

Het Science Museum in Roanoke

de mini orkaan
de horseshoe crab
wat een mooie steen
een elektristatisch meisje
krijg ik contact?

We zijn dus nog naar Roanoke gereden in de stromende regen. Of er een douche open stond, zo hard regende het, wel 4 uur lang. Onderweg genoten we van de bevroren bomen op de bergen onderweg. Nou ja bergen, het landschap hier bestaat uit uitlopers van de Appelachen. Deze liggen meer landinwaards. Hier hebben we valleien met wat bergjes ertussen. Wijzelf wonen op zo een bergje, maar veel van de grotere wegen lopen door de valleien heen. De weg zelf was niet bevroren gelukkig. Eenmaal in Roanoke aangekomen gingen we eerst een hapje eten in een hal waar vele Europese en Chinese eettentjes zitten. Er wordt gekozen en het is Grieks, Chinees, Italiaans en Amerikaans geworden. En dat met 5 man. Ach, we hebben al eens lekkerder gegeten, maar voorlopig zit er weer wat in die maagjes.
Deze stad is een multiculturele stad en heeft meer omvang dan Lynchburg. Je ziet ook veel meer kleine boetiekjes, meer Europees dus.
Het museum zit in een gebouw dat 5 verdiepingen telt en wij mogen naar de 4e etage klimmen.
Dat valt niet mee met een volle maag. Daar aangekomen blijkt dat er nog een mevrouw met haar kinderen is. Nou druk hoor 8 man! We hebben in ieder geval de ruimte. Er is een stukje oceaan van de kest nagemaakt en er zitten horse-shoe-crabs in. Deze lijken echt op de hoeven van het paard alleen zit eronder een soort schorpioenachtige krab. We mogen ze aanraken en bekijken zolang we ze maar in het water houden. Ze zijn voor ons totaal onbekend en er is een meneer die ons alle beestjes laat zien en erover verteld. Zo zien we zeesterren, een soort langpoot onderwaterspin, maar het is een krab, want aan 2 uiteinden van 2 poten zien we inderdaad mini schaartjes zitten. En er is een soort Zwarte weduwe. Een behaarde spin, wat dus ook een krab is. Maar lang niet zo giftig. Helemaal niet dus. En er zijn ook allerlei stenen te zien. Waaronder allerlei kwarts soorten, piriet en zelf goudklompen, zoals ze gevonden zijn. Maar ook kristallen. Erg mooi en erbij staat ook vermeld waar het vandaan komt en dat is ook reuze intressant. Al vonden de kinderen dit minder. Er staan instrumenten en we maken muziek, we zien een orkanen en er is zelf een mini-orkaantje nagebouwd. Erg interessant. Kortom er is vanalles te beleven met nog veel meer dingen. Maar om alles te omschrijven is erg veel. Nadien gaan we nog wat winkeltjes binnen, waaronder een boekenwinkel, waar we begroet worden (nadat ze gehoord had dat we uit Nederland kwamen), op zijn Vlaams. De Amerikaanse heeft ooit nog 2 jaar in Brussel gewoont, maar over de hele wereld gezeten, maar de beste ervaringen waren daar geweest vertelde ze. Vooral het eten en de mensen waren haar bij gebleven.
Rond 5 uur rijden we weer in een inmiddels stralende zonnige hemel terug naar Forest en besluiten om nog samen te gaan eten bij Benjamins. Een tentje wat er aan de buitenkant niet uitziet, maar ze serveren heerlijk eten in een soort saloonachtige omgeving, waar veel cowboy spullen aan de wand hangen. Na weer veel te veel gegeten te hebben gaat iedereen weer terug naar huis.

1 february '08: Het ijzelt wederom

Tjonge jonge, het is hier weeral aan het ijzelen(2e keer deze winter) en de wereld om ons heen verandert langzaam in een ijs landschap. Ik vind het wel zeer speciaal. Zelf heb ik dit gebeuren maar weinig meegemaakt in Nederland. Het meeste staat me bij dat ik rond mijn 15e rond het huis kon schaatsen over bevroren gras. Een hele aparte ervaring die dus in mijn geheugen staat gegrift. De weg was vanmorgen 7 uur nog niet bevroren. Gelukkig en Jack heeft vandaag dus de auto. Die ook weer blij niet heen en weer te hoeven lopen in dit druilerige weer.

De scholen hadden in onze Bedford County-regio al vrij vanwege studiedag voor de leerkrachten. En anders hadden ze vast weer vrij gekregen. Maar dit gooit denk ik wel roet in ons plannetje. Ik had met mijn Engelse vriendin Cathy afgesproken dat we met de kids naar Roanoke zouden gaan om het Science Museum te gaan bezoeken. Maar we zullen wel zien hoe lang dit blijft duren. Het is nog maar vroeg als ik dit schrijf. Dus wie weet vervolgd de dag nog wel in een ander stukje.

Maar eh, willen jullie weten hoe de baksels smaken, lekker als thuis, al moet ik wel bekennen dat ik geen versbaar producten heb en het al weer wat droger als gisteren smaakt. Dan maar wat meer roomboter erop. Hahaha. En ook de ontbijtkoek of peperkoek smaakte goed, maar niet zo als die van pijnenburg of zo.