Nog 5 nachtjes slapen....

Nu al, terwijl we in afwachting zijn op a.s. donderdag op zijn komst, hebben we stiekem al veel tijd gestoken in onderzoek en spulletjes te halen, en hem al elke dag minstens een uurtje met hem gespeeld. Zo went hij namelijk al steeds beter aan onze geuren, en wordt zijn overgang naar hier makkelijker. Vandaag hebben we de bench al opgezet. Een kussentje erin en al wat knuffels, waaronder een kluif waarin een hartritme in te horen valt, zodat hij zijn broertje denkt te horen. En nu maar hopen dat het zal helpen met het in slaap vallen.

En voor Nikkie zijn we gisteren om een saxefoon gegaan ( doei klairinet, zoals ze zelf zegt)) bij de plaatselijke muziekwinkel. Want het schijnt zo te zijn dat als ze saxefoon speelt het veel moeilijker wordt om weer terug naar de klarinet te gaan. Natuurlijk kregen we er gelijk een mee, die we konden huren. Een flinke blingbling toeter dus, met bijbehorend boek en dvd erin, waarin ze dus samen mee achter de tv kan toeteren. Zoals jullie kunnen zien op de tweede en derde foto. Zaterdag middag kwam Alex, der nieuwe vriendin langs en de dames probeerden samen wat te fluiten. Alex op een dwarsfluit en Nikkie nog op beide instrumenten. Al viel het voor de laatste niet echt mee om een lekker deuntje al te spelen op de saxefoon. Maar ook Jack is duidelijk gecharmeerd van die toeter en probeert ook al verschillende noten weg en voelt zich al een muzikant. Hihihi, nog niet precies is mijn oordeel, maar nog flink blijven oefenen....

Daar vonden we een dame die getrouwd met een Nederlands- Indisch man blijkt te zijn. En het toeval wilde dat we dus over het Indonesche eten begonnen. Hij kon nog gado-gado maken. Want het was zo moeilijk om aan kruiden te komen hier. Dus aan haar de tip gegeven van een Nederlandse on-line winkel. Toevallig had ik via deze shop Kaas en Co, afgelopen zondag voor het eerst eens een bestelling gedaan,(tip gelezen via Petra uit Vienna) welke al woensdag via de pakkettendienst binnen kwam. Het was niet echt goedkoop, maar de 3 ontbijtkoeken en 1 doosje dropjes, 1 flesje curry, een potje piccalilly, 1 pot zeeuwse stroop en 2 pakken appeltaart en 2 pakken cakemeel en een zakje gebakken Indonesische uitjes kosten bezorgd en wel iets van rond de $55,-. Maar wel erg fijn om te weten dat er voor als de nood hoog is we daar voor een en ander terecht kunnen.

Verder heb ik weer een aantal blokjes met Dear Jane gemaakt. Waaronder het eerste hoekstuk. Maar ook B-1 en M-1 en M-2. Allemaal leverden ze geen problemen op met het maken. Ik moet zeggen dat ik het gevoel heb, het veel beter onder controle te hebben door het met de hand te naaien, dan met het naaimachine. Waarschijnlijk omdat ik de neiging heb om er een lekker thempo-tje in te houden op die laatste en zo het spoor bijster ben. En morgen gaan we naar een quiltshow in de omgeving van Williamsburg, de intressantste die in de staat Virginia gegeven wordt naar het schijnt. Alvast een kijkje zelf nemen ga dan naar deze site: http://www.quiltfest.com/. Ondanks dat het in de zelfde staat is zullen we er ongeveer 4 uur enkele reis over rijden. Jullie begrijpen dat we vroeg zullen vertrekken. Hopelijk redden we 7 uur.

En Danielle is geopereerd aan iets in der buik, waarschijnlijk lidtekenweefsel van een operatie uit haar peutertijd. Ze had alleen erg veel problemen nadien met ademen. En dus kreeg ze extra zuurstof en mocht pas na twee nachten na de operatie vertrekken, toen ze uiteindelijkop zichzelf kon ademen. We zullen ze zo nog even gaan bezoeken.

Nadat ik de beddegoed verschoond heb en weer een wasje staat te draaien begin ik alweer aan mijn laatste taartstukje van de bovenste rij. Deze keer heb ik voor het toeterstofje gekozen. Dat het een herinnering wordt is zeker, want er zit o.a. een saxefoon in. Vandaag hoort Nikkie of ze gekozen is om de sax te mogen spelen. Maar ook, omdat het carnavalstijd is in de lage landen. Het schiet lekker op en voor de ochtend voorbij is ben ik al aan een andere begonnen. A-13 voor de bekenden. Of de laatste van de eerste rij van de vierkantjes. Ook deze is klaar voor drie uur. En dan is het tijd voor de kids op te gaan halen. Terwijl voorrijdt bij Nikkie's school , staat deze dame al breeduit te lachen. Ze is een van de 6 gekozen kids die op de saxefoon mag gaan spelen. Haar dag kan niet meer stuk! En 2 van de andere meiden zijn vriendinnetjes van vorig jaar van haar. Die heeft ze al een poos niet meer in de klas gehad, en dat is weer een extra pluspunt. En een van de twee woont ook nog eens boven in onze straat. Een schaatsdametje, want haar moeder is schaatslerares en dus zijn de kids elke dag na school rond of op de ijsbaan te vinden. Toch leuk dat ze zo weer wat meer in contact weer terug komt met hun. Maar nu blijkt ook al dat ze a.s maandag al mag gaan beginnen met saxefoonles. We gaan nog een poosje spelen met Sammy en weer gedraagd hij zich voorbeeldig. Het meegenomen speeltje, een koord met knopen erin, vindt hij ook wel leuk al is het lapje ook nog erg leuk. Veel lichter denk ik en hapt zo heerlijk weg....Hij breng de weggegooide speeltjes ook alweer terug en zit graag bij de kids op hun schoot.

We genieten weer erg van ons bezoekje en over een week mogen we hem meenemen. De kinderen zijn overgens donderdag en vrijdag vrij. En wij mogen dan op oudergesprek op school.

Even meespelen met het beesie

Wat was het weer leuk om even samen met het hondje te spelen. Hij was duidelijk al veel vertrouwder of ontspannener. Hij wilde best wel even poseren zo voor de camera. En op een gegeven moment toen hij bij ons drieen geknuffeld had wilde hij wel spelen. Zo vond hij mijn tas reuze intressant. Dus dan maar even kijken en laat daar nog een lapje inzitten. En ja hoor, hij wilde meespelen. Hij haalde het op en bracht het zelfs terug.....hahaha, waarschijnlijk puur toeval, maar toch. En hij kwam bij Joey al zo op zijn voet duwen ofdat hij al wilde zeggen: speel je nog mee? En na een uurtje mocht hij weer terug naar zijn broertje. Dat zal volgende week wel vreemd voor hem worden, helemaal alleen in zijn kooi. Maar volgens ons zit er meer Border Collie in hem dan Chow-chow. Nog geen blauwe tong te zien of een dikke staart.

En over de naam zitten we te denken aan Sammy. Daar reageerde hij wel wat op....waarschijnlijk toeval, maar hier zijn we het voor het eerst allemaal mee eens.

Sunday

Nadat we zondag wat gewinkeld hebben om ons eens te orienteren voor de hondenatributen zijn we net als alle andere Amerikanen gaan brunchen bij Charley's, een restaurantje in de Wards Road, de winkelstraat van Lynchburg. Want ondanks de recessie zit het overal vol . Nadien gaan we nog wat shoppen bij de TJ Maxx, waar de heren beiden een Amerikaanse PJ of terwijl een pyama scoren en Nikkie sportschoenen. Verder hebben we al een meegroei voedsel- en drinkbak gekocht voor het beesie. Inmiddels zijn we al druk in de weer met namen geweest, maar destijds met zijn twee was het al lastig, laat staan met zijn vieren. Elke keer blijven we steken op 3 personen die dat dan weer een leuke naam vinden. Gelukkig hebben we nog 10 dagen de tijd . En is Anne-Marie jarig vandaag, nog gefeliciteerd hoor!

En verder heb ik natuurlijk weer wat taartpuntjes van de Dear Jane bij gemaakt, Nikkie nog lekker zitten toeteren. Die is erg nieuwsgierig of ze nu saxefoon zou mogen gaan spelen, want afgelopen vrijdag mochten er 6 kinderen (waarvan er maar 4 waren) nog eens komen toeteren. En wat dat toch zou betekenen.....enfin dinsdag middag horen we het. En werd er natuurlijk nog huiswerk gemaakt door beide kids. En straks haal ik de kids op en gaan we nog even langs het hondje....lekker even spelen en namen uitproberen op hem....

En eindelijk een hondje gevonden

Afgelopen dagen ben ik druk in de weer geweest voor dochterlief haar a.s. kleine feestje.
Zo heb ik dus kroketjes en bitterballen gemaakt, vele aardappelen geschild en frietjes van voorgebakken in een inmiddels nieuwe frietpan. De "oude" deed helemaal niets meer. En dat kun je niet hebben als je net een emmer met friet geschild heb staan. Hier zitten de frietpannen beduidend minder in elkaar. Het zijn meer van het soort bouwpakketjes, met stekkers, waaraan hele korte snoertjes zitten, ongeveer 40cm. En ondanks dat er direct naast het fornuis een stopcontact zit haalt deze het nog niet eens. Tssssssssssss, voor 10 cm tekort moet je dus een 2 meter verlengsnoer ertussen plaatsen. Zo handig allemaal, maar deze nieuwe werkt in ieder geval. Al sluit het deksel ineens niet meer, als deze wordt opgewarmd. Maar ik niet de flauwste en plaats daar dan maar de wildschaar op. Deze heeft genoeg gewicht om het deksel zo ver mogelijk dicht te houden. Je moet wat als je zelf je frietjes wilt bakken. Het zal overgens weer een gemeleerd gezelschap worden. Nederlanders dus, Engelsen, Amerikanen, Colombiaanse

en een Chinese afgevaardigde. En inmiddels is het alweer zondag en was het een leuk feestje geweest, met gelukte kroketten!!!! En dat werd door allen als erg lekker gevonden. Al eet een chinees liever mosterd bij haar friet(net als de Fransen), de Colombiaanse vindt ook de mayo erbij erg lekker. En de naderen nemen zowel ketchup, als mayo. Curry ketchup vinden ze allemaal niet lekker. Joey blij, dan kan hij tenminste nog heel even ermee vooruit. En de appelmoes viel ook bij allen in de smaak. Hihihi een echt kinderpartijtje dus, maar dan met volwassenen en enkele kids. En ons dametje werd weer verwend met een nieuw konijnen knuffeltje, maar dan een van het grotere soort.

Zielsgelukkig wordt deze in ontvangst genomen. En een nieuwe Bratzpop.

Deze foto kreeg ik niet zoals normaal in het midden, dus dan wordt er maar letterlijk een verhaal rondom gebreid. Je moet toch wat om het geheel er leuk uit te laten zien niet?

Verder verfde ik nog voor miss Sandy, de turnjuf wat leuke instekertjes, die ik destijds in Nederland ooit gemaakt had, voor bij de gekochte ranonkels. Jawel, een bezoek aan een pas ontdekt tuincentrum brengt weer heel wat nieuwigheden meer.

Nadat we de kinderen hadden opgehaald zijn we gaan eten bij Appelbee's. Dit was een van onze eerste kennismakingen met restauranten hier in de buurt. En gelukkig kregen we deze keer weer heerlijk eten van normale borden, dit is al eens anders geweest... En 's avonds een leuke sleutelhanger gemaakt.

En dat terwijl we weer helemaal ge-up-date zijn met : Wie is de Mol... Hier blijven we toch erg van genieten, die Nederlandse tv-programma's. En dus lagen we laat in bed.

Nadat we wat uitgeslapen hebben besluiten we naar een ontbijtje op honden jacht te gaan. Maar ook hier komt de creatieve draai weer naar boven, want Nikkie vraagt of ik nog eens een piraten boterham voor der wil maken. Mijn god, dat is geleden vanuit haar kleutertijd. Ik moest toen allerlei trukken de kast uit trekken om ze aan het eten te krijgen, want ze was nogal kieskeurig op die leeftijd. Buiten pap at ze en dronk ze niets. En door zit soort verzinsels begon ze dan toch eens ergens van te willen proeven. De werden de gekste verhalen verzonnen door zoonlief en mij.

Alles om haar maar te doen eten en drinken.....niet dat ze er ooit slecht of ondervoed uit heeft gezien, maar als moeder kan je dat behoorlijk van slag krijgen.

Zaterdag genieten we van het lekkere zonnetje. Het is nog wel koud, maar toch al weer lekkerder dan afgelopen dagen. Het is nu in iedergeval weer iets boven nul en de wind is gaan liggen.

Nikkie gebruikt de sleutelhanger gelijk als broche. En showt

ze haar litteken. Ziet er al duidelijk mooier uit niet!

Aangezien we al bijtijds wakker zijn besluiten we nog eens hondjes te gaan kijken. Joey rijdt ons eerst naar Bedford naar het asiel.Eenmaal daar aangekomen vinden we vele luidblaffende honden, vele afstammelingen van het Pitbull ras. En nee, die zoeken we niet. Dus dan nog maar eens langs het asiel in Lynchburg. En laat ons daar nu eindelijk twee hondjes vinden. Eentje maat veel te klein volgens de heren, maar de andere is erg lief. Hij zit samen in een hok met zijn broertje, welke duidelijk een heel ander beestje is om te zien. Grijs met bruine vlekjes. Deze was ook net geadopteerd. Zo wij mogen even met deze naar een apart kamertje om elkaar zo eens te bestuderen. Hij is nu duidelijk heel anders dan in de kennel. Daar zit hij achter in de ruimte en heeft besteed geen aandacht aan al de mensen die voorbij lopen en van de nerveuze blaffende honden trekt hij zich ook niets aan. Maar eenmaal bij ons begint zijn staartje te kwispelen en kom enthousiast ons een voor een te begroeten. Hij neemt zijn tijd, terwijl een van de vrijwilligers wat meer over zijn achtergrond verteld.

Maar al hij Joey als laatste begroet wordt hij duidelijk losser gaat zelfs zover dat Joey zijn eerste "zoentje" in ontvangst mag nemen.

Waarmee hij ons duidelijk aanvaard heeft hij wij hem..... Maar voor we hem mogen meenemen, zal hij eerst geholpen moeten worden. Hij zal dan gecastreerd worden, een vlooien en teken spuit krijgen en ontwormd zijn. En mogen we in de eerste week langs de VET zoals ze hier de dierenarts noemen om te kijken hoe gezond hij is. Stel dat hij zieklijk is mogen we hem binnen een week weer terug brengen....

We mogen hem 5 maart ophalen. De dag ervoor wordt hij geopereerd. Hij is dan 3 maanden oud...en ondertussen kunnen wij ons huis puppy safe gaan maken en het een en ander gaan aanschaffen voor ons nieuwe gezinslid. En mogen we zo vaak we willen langs komen om aan elkaar te wennen en te spelen, zodat we geen vreemden meer zullen zijn.

Maar nu hebben we een dillema. Hoe zal hij moeten gaan heten. Nog iemand suggesties?

Zwaar verslaafd!

O wat erg, er wordt op dit moment weer druk koffie geleut met Simpley Red op de achtergrond spelende. Die hebben we afgelopen weekeind opgenomen. Een concert dat opgenomen is in Sicilie in zo een prachtige oude openlucht arena.....hier genieten we nu des te meer van al die oude dingen te zien, die normaal toch altijd zo gewoon waren en nu ineens van onschatbare waarde. En je raad nooit wie er bij mij aan tafel zit. Zo snel al geraden, inderdaad ons aller Jane-tje. Gisteren hebben we een flinke aanvaring gehad. Het vijfde taartpuntje kreeg ze me maar niet uitgelegd. Altans, om de een of andere reden moest ik deze verkeerd om leggen om het goed te krijgen. Wel 10x heb ik het uit elkaar gehaald en weer geprobeerd. Met een wasje, een strijkje , wat stofzuigen en niet te vergeten kroketten te draaien tussendoor om niet echt gek er van te worden, we hebben zelfs geworsteld, maar toch....

heb ik het voor elkaar gekregen. Yes! En daar ben ik als pas beginnend quiltster best trots op.

Hihihi, een beetje gekwijl tegen mezelf is nodig om in de juiste stemming te blijven. Al krijg ik de laatse tijd steeds meer positieve reacties van stille lezers die ineens de stoute schoenen aantrekken en zomaar lieve berichtjes plaatsen. En dan voel ik me verlegen worden en krijg er zelfs blosjes van.

Ook beseffen we ons dat in onze oude Brabantse provincie het carnavals/vastenavond gevoel steeds heftiger gaat opspelen, al zijn er overal wel enkele Zeeuwen te vinden die hier niet echt van genieten. Zo genoten we intens van de optocht en eigenlijk wel het hele gebeuren er rondom in Bergen op Zoom. Ook zo een prachige oude stad met een Markiezenhof, de Gevangen toren en de peperbus,

die rond de carnaval ook een boerenkiel aankrijgt en ook een gezicht en armen.En zelfs een rol krijgt met de kindercarnavalsmiddag in het toneelstuk dat altijd op de maandag middag plaats vindt en natuurlijk in de Bergse taal. Wat een creativiteit dat er dan toch allemaal naar boven komt. En de herinneringen van toch 10 jaar. Verbazingwekkend en een aanrader om eens te gaan kijken als je in de buurt ben. En met geen gezeur over de kledingkeuze, gewoon een boerenkiel ieder jaar met een dwijl en wat spruiten eraanvast gemaakt. Een tafelkleed of gordijn rondom de schouders en een leutig petje of een lampekap en klaar ben je. Al heb ik daar de eerste jaren daar flink last van gehad. Sterker nog ik vond het belachelijk, maar met de jaren die volgden kreeg ik er steeds meer plezier in. Je hoeft je tenminste niet af te vragen wat je moest dragen en iedereen is gewoon herkenbaar. Ook wel zo fijn. Want onze kindjes waren immers krabbekes(zo noemen ze de bewoners in carnavalstijd). Ons Nikkie is zelfs geboren op kindercarnaval. Bergen op Zoom heet dan het Krabbegat, plus moesten toch iets van hun geboorteplaats proeven. Al waren ze het er vaak niet mee eens om vaak in die ijzige kou een middagje buiten te gaan staan. Maar dat hebben ze toch mooi gedaan. En elk jaar een ander thema, en vele huizen werden omgebouwd en versierd met boerenzakdoeken gordijnen en weet ik veel meer. Nu genoeg hier weer over, en voor de carnavallers uit het Brabantste land een prettige vooral droge en zonnige tijd gewenst!

En in mijn zaadbakken beginnen de eerste plantjes langzaam al zichtbaar te worden. Nu maar hopen op mooi weer, al moge we vandaag weer niet klagen. Het zonnetje schijnt in ieder geval, al is het maar 3 graden Celcius, heerkijk door mijn raampjes.

Vervolg recept vleeskroketten

Als het dan een nachtje opgesteven is snijdt je ze al ongeveer op maat, rol ze door de ei en paneermeel. en krijgen ze vorm. Na een bakje verwerkt te hebben ziet het er dan zo uit.

Daarna doe ik ze in de vriezer, want een eerdere poging waarin ik dit niet niet mislukte het goedje en dreef als een omelet op het vet.

Verder heb ik weer aan de taartpuntjes van de Dear Jane bezig gezeten. En natuurlijk wat huishoudelijk werk verricht, sociale contacten onderhouden met het familie en vrienden in de Nederlanden. Waaronder een gesprekje mat ons moedertje. Die geneest voorspoedig en moet voorlopig niet meer tot begin juni naar het ziekenhuis. Wel der therapie gaat nog even voort, maar ze zou eventueel al kortere vliegreisjes mogen maken werd haar verteld. Helaas voor haar waren alle reizen naar Egypte volgeboekt. Dan maar wachten tot de zomer met op vakantie gaan niet.... En Hoessein was vandaag weer in Lynchburg en de heren komen na het zakelijke vergaderen en dineren naar hier voor de koffie. Zo ziet ook hij tenminste Joey nog evenvoor hij morgen weer vertrekt naar Nederland.

En vanmorgen is het hier een droevig weer, ijzel, natte sneeuw en regen wisselen elkaar regelmatig af. En iedereen is gewoon naar school en werken. Een reden te meer om maar weer wat lapjes te gaan patchen en maar hopen dat het wat mag opschieten, want mijn werkje van gisterenavond heb ik weer uitgehaald. Zo zie je maar praten en breien lukte blijkbaar toch niet zo goed.

En weg is weer de sneeuw en HET recept vleeskroketten

Wat weer zo een prachtige plaatjes opleverde gisteren verdween letterlijk als sneeuw voor de zon. Want tegen half negen begon het terug te sneeuwen, dikke vlokken......en terwijl ik zat te Skypen met Kastelke bleef ook nog steeds de zon schijnen.

Verteld haar ook dat ook ik deze winter een engeltje in de sneeuw wilde gaan maken( door net als dit sneeuwpopje te gaan doen).

Maar toen het eindelijk gestopt was met sneeuwen en ik naar buiten wilden gaan was al de sneeuw tot mijn verbazing al weg gesmolten................dus des te blijer was ik met mijn bewijs foto's natuurlijk. Hihihihi.

Maar nu kreeg ik van Petra (uit NC) een berichtje dat we kroketten en bitterballen kon kopen in Mooresville. En ineens, schiet er door mijn gedachte dat ik ......ik heb daar ooit toch eens een recept van gehad, van Ina, de dochter van mijn oude slager......en dus duik ik in de verzameling recepten. Na wat zoeken......Yes gevonden, nu de ingredienten bij elkaar gaan zoeken. Doen jullie mee?

ingredienten:

350gr hacheevlees/beef stew

3theelepels zout

100 gr boter

120gr bloem

1 flinke ui

3/4 liter bouillion van 1 1/2 rundvlees goud boulionblokje van knorr

2 theelepels kerry& 1 theelepel cayenne peper

peper

maggie vloeibaar

1/ eetlepel peterselie

paneermeel

1 ei

Bereiden een dag van tevoren:

Rundvlees koken voor 2.5 uur met zout op een laag pitje.

2,5 uur later:

Vlees uit de bouillion scheppen en laten afkoelen.

Boter zachtjes laten smelten in een pan. Voeg de uien en de kerry toe en roer dit tot de uien gaar zijn. Bloem toevoegen en even laten indikken. Bouillon langzaam toevoegen en steeds blijven roeren, tot het een mooie roux geworden is. Dan maggie en peper na smaak toevoegen en de peterselie(ik geef de voorkeur aan gedroogde trouwens). Vuur uit. Inmiddels kun je van het afgekoelde vlees met behulp van een vork de draadjes scheiden. Je krijgt dus er dus een bord vol van. Die mag je daarna bij je roux gooien en roer het geheel nogmaals door elkaar. Daarna doe je het prutje in een platte glazen ovenschaal(bv die ene die je voor lasagna gebruikt) en leg rijkelijk kleine dotjes boter over het geheel. Dat dit gaat smelten hoort overgens hoor. Nadat het wat is afgekoeld sluit je het af met plastic folie en zet het in de koelkast tot de andere dag.

En dan:

Was je handen. Zet 2 soepborden op je werkplekje. Vul er een met 1 ei en roer het even met een vork ddor elkaar, en in de ander paneermeel of gedroogde broodkruimels. Haal nu je schaal uit de koelkast en snijd alvast rechthoekjes in de vorm van een kroket of bitterbal. Zelf doe ik hem in de breedte in twee en in de lengte om de twee a twee en een halve centimeter. Haal een zo een stuk eruit en rol die eerst snel door de het ei en daarna door de paneermeel. Zelf maak ik altijd van wat te grote kroketten wat bitterballen . Als het geheel klaar is kan je ze gelijk gaan bakken als je wilt in een temp van 180 graden C/350 graden F.

ontdooid 5 minuten

bevroren 8 minuten

En terwijl ik net wat foto's van het goedje wil nemen hoor ik een kraai stevig roepen. En wat schets mijn verbazing.....Ik heb een vogel-fan, die eindelijk mijn taartkunst waardeert (of zou hij bij de temperatuur van -7 Celcius zo scheel van de honger zien ...),nee hij kan ook het andere zaad kiezen niet? Nee hij is een echte fan dus!

En blijft zeker 5 minuten eten!

En terwijl ik gisteren boodschapjes haalde zag ik dat de rozen voor valentijnsdag($20,-)bij onze Food-lion nu weg gingen voor $5,- per bos........en ja, dan kan ik het niet laten om 2 bosjes gemengde rozen mee te nemen.

En daar weer leuke plekjes mee te versieren.

Maar ook de hyacinten geuren behoorlijk. Gelukkig is het hier zo groot, dat die geur wat vervaagd gelukkig.