zaterdag 15 mei 2010

Kan geen doos meer zien!

Tjonge jonge! Wat hebben we al veel gedaan met zijn allen. Want heel onze hebben en houden zat ingepakt en wel in een container van 15 meter....en deze zat nokkie nokkie vol. Het begon allemaal a.s. dinsdag, bijna 14 dagen terug. Toen hoorde ik dat die donderdag de container aan zou komen, pfff, binnen 2 dagen dus. Dan snel op zoek naar vloerbedekking en/of zeil.....en dat ook nog gelegd moest worden voor donderdag morgen 8.00 uur. Een haast onmogelijke taak, vooral als je weet dat die woensdag een verpichte vrije dag was voor velen. De eerste winkel kon pas over 4 weken komen legggen. Lichtelijke paniek, help, en nu....nee Miran, niet de moed opgeven. Winkel twee....ook hier geen geluk....2 weken wachttijd....getsie....maar weer snel door naar de 3e winkel....is er niet zo een spreekwoord: 3 keer scheeprecht....met mijn beste beentje voor, vertel ik mijn verhaal deze keer voor ik maar iets bekeken heb, want dit scheelt weer tijd.....zeg ook nog: van mij part komen ze om 6 uur 's morgens....en wat denk je: Hij zal eens even voor me gaan bellen.....en jawel! We krijgen nog nieuwe vloerbedekking en zeil, in twee kamers en om 7 uur staan ze paraat. Joehoe, ik kan wel dansen van blijdschap...voelt zo fijn aan....en het mooiste is....het zeil leggen ze voor niks,was een aanbieding en de vloerbedekking is voor een heel leuk prijsje omdat er aan de zijkant een foutje inzit, maar die kan bij ons weggesneden worden en dus niets ervan te zien. Leuk toch!
En dus zo gezegd zo gedaan. Op de bewuste donderdag ochtend, manlief is al om 5 uur opgestaan, want hij ging die dag naar het hoge Noorden voor zijn baan en zou niet voor 10 uur 's avonds thuis zijn. Ook wij vroeg op en jawel, binnen een uur lag de vloerbedekkking. De mannen verhuizers(6 man) zijn ook op tijd en beginnen met een snelheid het huis en voortuin te vullen. Help....ik vroeg nog zo of er eerst kasten opgezet konden worden, maar blijkbaar kan het vandaag nu net niet. Want om 11 uur is heel die conatainer leeg en willen de heren koffie....en laten doodleuk weten dat er 2 terug gaan, die moeten nog een klus doen in de middag. En dus blijf ik achter met Joey en Olav(een van Joey's vrienden)en nog maar 4 verhuizers....allemaal jonge kereltjes...waarvan er al snel een een hele middag alleen aan Nikkie's bed zit te sleutelen en een ander maar lege dozen gaat opvullen met papier. Een ander probeert nog dozen naar boven te krijgen en de bedden op te zetten samen met mannetje nummer 4. Dit ziet er niet goed uit. Gelukkig zien ook Joey en Olaf dit en samen beginnen zij de heren te instrueren. Ik verdiep me in de woonkamer, waarvan de ramen bedekt zijn met doos. Langzaam maar zeker met gedachten op nul komen er boeken kasten vanuit de verpakkingen. Ook de pinnetjes en planken en boeken vervolgen.....bankstel ziet weer daglicht na 6 weken donkere.....eettafel en stoelen krijgen hun nieuwe plek, maar door al die dozen heb je geen gevoel van woonkamer.....Tot overmaat van ramp stappen schoonzus Anne-Marie en zwager Karel samen met opa Piet de kamer in. Te verbouwereerd van het geen wat ze zien en met handen voor de mond........en ja wat moet je daarop zeggen.....want inmiddels besef je dat binnen een paar uur de heren verhuizer weg zijn....Zonder koffie verdwijnen ze weer.....geen tijd voor hun en mij gevoel. Maar gelukkig komen ze weer snel terug, met avondeten en zonder opa Piet. Om ons wat te steunen en te helpen. Gelukkig gaan de dozen allemaal in huis of tuin achter het gesloten hek. Onze bedje worden mee opgemaakt zodat we in ieder geval toch nog kunnen slapen. Gelukkig komen er op de vrijdag nog 2 man terug...Doodmoe stapt ook manlief binnen in een o zo volgeladen huis. Gelukkig was hij telefonisch al gewaarschuwd en dus was hij voorbereid. En al gauw liggen we in een diepe slaap.....
De volgende dag om half acht staan de 2 mannetjes hier alweer. Ander schoonzusje Jacqueline komt ook vandaag helpen. En ook een vroeger vriendje Mels, die ook weer blij is dat we terug zijn, komt helpen. Vele dozen worden dankzij de handige tip van haar, de dozen buiten onder te verdelen in groepen. Ze worden op en onder zeil geplaatst, zodat de regen die eraan komt er niet bij kan. Als een drill- instructor comandeert ze ons en het werpt zijn vruchten af. Al gauw komt er een woonkamer-gevoel te voorschijn. Fijn hoor....eindelijk weer een rustpuntje...'s Avonds mogen we bij vrienden hier in R'daal eten en ook zij gaan mee terug. Samen maken we de kids hun kamers ook in orde, zodat ook zij weer hun eigen prive plekje hebben na al die weken. Kleding verdwijnt in de kasten terwijl Jack nog een zoldertje timmert in de garage...De zaterdag komen er wederom hulptroepen. De Lintjes met Olav en Anne-Marie en Karel, 5 man/vrouw sterk. En weer zien we vele dozen hun inhoud showen. Er wordt gelachen om de voorraad eten die we in Amerika hadden opgebouwd. Want wat daar heel gewoon is, is voor hier weer overdreven....een voorbeeld. Keukenrol hier zit per 4 verpakt. Daar per 16 en als er dan nog eens per ongeluk i.p.v. wc-papier, weer diezelfde keukenrol wordt meegnomen, snap je dat hier dit jaar dat in ieder geval niet meer gekocht hoeft te worden. Vele spullen komen binnen, maar ook vele spullen gaan naar de kringloop. Nikkie kon in Amerika geen afstand doen van haar speelgoed(was immers haar herinnering aan haar leven hier), terwijl ze het hier geen blik meet gunt en ineens alles weg mag....maar ook wij met onze inloopkasten. Elk hadden we veel meer dan onze kasten hier. En ja, al die kleding past daar niet meer in.....dus ook kleding verwijnt.....al de apperatuur die op 110V staat.....zonde, maar gewoon vergeten weg te geven... Mijn lapkeskamer wordt ingericht. Kasten worden opnieuw, maar nu goed dankzij Lauran in elkaar gezet. En ook die heeft vorm gekregen. Zo kan ik nog wel even doorgaan maar gelukkig hadden we zondag moederdag! Mijn arme handjes konden niet meer. Zo droog en pijnlijk en insmeren helpt maar amper. Kan dan ook geen lapje vasthouden. Een rustdag is hard nodig dus en na een gezellig ontbijtje, kado's en een eigengemaakt tranen-trekkend gedicht gaan we richting Terneuzen. Daar zijn we heerlijk verwend door oma en opa op eigen gemaakte kwarktaart en een aspergediner. Super moedertje! Want gezellig tesamen met de familie zijn na al die tijd is weer heerlijk voor ons.
Maandag gaan manlief weer werken en de kids weer naar school. En ik mag weer verder aan..., jawel de dozen. Maar aangezien het buiten fris en vochtig is, besluit ik onze kleerkast te reorganiseren. Heren verhuizers hebben mannen en vrouwenspul door elkaar gehangen. Dus alles er weer uit en opnieuw. Af en toe een strijkbout erover, spul van hangers en opvouwen. Vele kapstokken worden ineens werkeloos. En mag onze kledingkast ineens weer gevuld worden na 3 jaar werkeloos te zijn geweest. Ook de badkamer wordt gevuld met bekende spulletjes. Dinsdag al niet veel beter...enkele dozen worden geleegd...drink koffie bij oude bekenden, die pas net vernomen waren dat we terug waren. Woensdag legen we(samen met Petty), jawel weer dozen. En donderdag is weer het hele gezin aanwezig. Dozen legen en uitzoeken wat wel, wat niet. Net als vrijdag overgens.Ook de Lintjes komen weer helpen. Vele lege dozen worden afgevoerd naar de milieustraat en vele volle worden ook geleegd....kasten raken vol....opnieuw mag ik herindelen en warempel er komt eindelijk voor het gevoel al een einde in zicht. Zaterdag krijgen we onverwachts bezoek en ondanks dat doen we wat. EN dan morgen hopen we de laatste dozen uit te pakken!!! Kan dan ook geen doos meer zien en hoop eindelijk eens in ons nieuwe huisje wat tot rust te mogen gaan komen. Ik zal nog wel even aan het inrichten(lees kasten vullen)zijn, net als eindelijk eens een sopdoek overal erdoor heen halen. Want op zo een manier verhuizen gaat dat niet anders. A.s. donderdag komen er rolgordijnen boven... En dank zij al deze hulp van iedereen hebben we het wel zo snel voor elkaar. Maar nu ga ik als een speer naar mijn bedje...het is immers al bijna 2 uur(in de nacht)

12 opmerkingen:

Anoniem zei

Fijn om te horen dat alles ok is.
It's alot of fun opening boxes heh? NOT! I hope you're all feeling safe and 'at home' now.
Cathy

Annelies zei

Wat een verhaal ! Toch zal het nu langzaam aan jullie huis gaan worden.
Zorg dat je alles uitpakt, want de ervaring leert zat dozen die je niet uitpakt, soms jaren onaangeroerd kunnen blijven staan.

greet's foto's zei

hallo lieve Miranda,hier ben ik eindelijk weer,het heeft lang geduurd hoor.sorry.heb je wel bijgehouden.fijn dat de grote klus geklaart is,nu kan je ,je gaan zettelen,heerlijk op je gemakje alles gaan klaren.het mooie weer komt eraan,dus ramen en deuren open.fijn dat je zo geholpen ben,door de fam,

en nu op naar een fijn leven hier in ons kikkerlandje.

groetjes oma nijn

supergoof zei

Wat een gedoe hè,... gelukkig heb je heel veel hulp, en zijn de kinderen al groot.
Je moet er niet aan denken dat je een peuter en kleuter rond zou hebben lopen.
En, heeft Sam ook nog iets uitgepakt,...
;o)

Berna zei

Tjonge wat een weken hebben jullie achter de rug! Maar het eind van dozen uitpakken is in zicht en dan zou ik maar eens even een time-out inlassen als ik jou was.

Petra zei

Jeetje het is allemaal wat....
Alle dozen zo bij elkaar, daar wordt je niet vrolijk van.
Vanaf nu kan het alleen beter gaan meid!

conny ten berge zei

Pfff wat een verhaal. En dan te bedenken dat ik vandaag de eerste dozen ga inpakken.........
Maar ik hoop dat je je gauw thuis gaat voelen op je nieuwe stekje!

Unknown zei

poe, wat een werk zeg!
Groetjes Berbel

ria vogelzang zei

Tjonge, wat een gedoe! Even doorzetten, dan ben je ook echt klaar!
Sterkte!!

Shirley zei

Allemachtig, ik ben bekaf na het lezen van al dat werk van afgelopen week, lachen om die superverpakking keukenpapier.Heb je nog een beetje puf en zin in de bee morgenavond? Ik rijd wel hoor, kan je nog wat uitrusten onderweg.

Lida zei

Oh wat voel ik met je mee! Ik ben ook een keer in een dag verhuisd, 's morgen tapijt leggen en 's middags alles in de huiskamer gestouwd, daar de boel verdeeld en alles opgeborgen, wat niet direct een plaatsje kon krijgen ging naar zolder, een jaar later bij de volgende verhuizingen konden die dozen zo weer mee! Maar nu kun je beginnen met het Sollennestje in te richten en de puntjes op de I te zetten! Sterkte met je handen en veel plezier en gezelligheid in jullie nieuwe stulpje gewenst! Groetjes
Lida

christine zei

hoi Miaranda

heerlijk dat je nu zo,n beetje klaar bent, het zal nog wel even duren voor je echt weer thuis voelt . ik ben verhuisd 2 jaar gelden maar heb nog niet echt een thuis gevoel dat zal wel na de grote verbouwing komen als alles echt van ons is .nu is alllen de keuekn nog maar echt van ons een hele nieuwe. erin gezet .

christine