Wat men hier onderweg tegenkomt

Zomaar wat foto's van een eindje rijden in de omgeving.

Het riviertje, the great Otter river, lag 2 maanden geleden zo goed als droog, met alleen nog hier en daar een klein plasje waarin vissen probeerden te overleven....Maar nu weer volop stroomt en vol staat.

Bedford streetfestival

Afgelopen vrijdag en zaterdag was het feest op straat in Bedford. Nu is Bedfordcenrum niet echt groot, maar dit zou toch het grootste straatfestival van de staat worden werd er in de plaatselijke radio omgeroepen. En dus wij (onder leiding van Cathy en Michael), niet te flauw, regen trotserend en gewapend met paraplu lieten we het over ons komen. Het begon al dat het hele verkeer in de stad was geblokeerd en dus mensen hun auto's al neerzetten zodra ze maar een plaatsje zagen. Maar niet wij, wij reden dus dieper het centum binnen en vonden notabene zeer veel parkeerplaats tot aan de rand van het gebeuren. Nu en dan viel er een stevig buitje, veel miezerde het wel wat en zelden werd het helemaal droog. Maar wat mij opviel was dat er maar erg weinig mensen met parapluus liepen. Velen liepen gewoon doorweekt. Maar dat terzijde. Het bleek een soort van braderie te zijn waar de mensen standjes geplaatst hadden en van alles en nog wat werd er verkocht. Eetstands, waaronder gyros van lam( een weinig gezien iets hier), sieraden, kunst(ahum, er zaten enkele goede tussen, maar ook veel amateurtjes), knustelwerkjes(ja, het geprutsel wat ik voor de kerst gemaakt had) maar ook opa's knutselwerkjes. Hier zagen we dus houtsnijwerk, maar ook mashmallow shouters. Een soort ingewikkelder systeem van plastic buisjes in de vorm van een schiet... iets. Wij hadden vroeger een rechte pijp om besjes te schieten, maar hier schiet men dus met een mini spekje. Je kunt je voorstellen dat de kids dit wel leuk leek. Dus krijgen ze er elk een shooter.

Ook stonden ze met stands, waarin men voor de politieke leidende heren stickers kon kopen en geld kon doneren. Het viel me op dat er veel stickers verkocht waren waar McCain..... Ik snap dit niet echt. Net als in de opvoeding hier leren ze hier op school vooral beleefd en aardig te moeten zijn. Elkaar de waarheid vertellen....dat kunnen ze niet, je mag elkaar immers niet kwetsen. Men probeert via omwegen iets voor elkaar te krijgen, maar als dit niet lukt....dan niet. Maar in de politiek smijten ze naar elkaar met allerlei smerige roddels, waar of niet waar. En de Amerikanen pikken DIT soort onzin dan blijkbaar wel.

Ook de heren van het leger zoeken hier naar zieltjes. Er liepen al jongetjes van rond de 13 jaar met uniformen aan....onbegrijpelijk.

In Nederland spelen ze in die pakjes, maar hier is het bittere ernst.....altands dat gevoel kreeg ik ervan. Bij Joey op school is er ook een army klas. Die kinderen komen regelmatig in uniform en bijbehorende baret/pet naar school. Erg raar gezicht vind ik dat. Tijdens onze intake gespreken op eenvande andere scholen zagen we dat de kinderen hier al leren gedrilt te worden. Er werd ze toegeschreeuwd en moesten in de houding staan...... Voor ons, Nederlanders, toch beangstigend...

Maar na een uur of twee daar rondgelopen te hebben, sommige van ons erg nat(lees doorweekt) te zijn geworden besluiten we mee te gaan naar Cathy. Ze nodigde ons uit nog voor wat te gaan kaarten. Terwijl de kids zich kostelijk vermaken met de shooters, spelen wij in de sunroom met de kaarten. En na wat hapjes, waarmee onze magen gevuld werden gaan we tegen tienen riching huis. Michael meenemend. Al met al een gezellig dagje.

Weer eens een ander broodje gebakken

Nu het weer na 3 dagen nog steeds regen geeft, herfst duidelijk begonnen is hier, en eindelijk weer eens een fatsoenlijke nachtrust genoten heb, sta ik rond 6 uur op en bedenk me maar een vers broodje te gaan bakken. Dat is nl weer al een tijdje geleden. Ik vind het maar niks om met die hitte de broodmachine aan te zetten. Die geeft immers nog meer warmte. Al bedenk ik me net dat ik misschien volgend jaar op de porch eens een poging doe. Stom dat ik daar niet eerder aan gedacht heb. Maar afgelopen mei kreeg ik van mijn schoonzusje Anne-Marie een boekje vol met broodrecepten uit Nederland.

Nu heb ik daar al regelmatig in gekeken, speciaal meel gevonden hier in een reform winkel en heb besloten vandaag eens een tarwebrood met havervlokken te bakken. Receptje weten?

200 gram tarwebloem
200 gram speltmeel
80 gram havervlokken( geweekt in water)
300ml water(kamertemperatuur)
1 theelepel melkpoeder
1 theelepel zout
1 eetlepel boter(ook kamertemp)
1 eetlepel licht bruine basterdsuiker
1 1/2 theelepel droge gist

Nu moet het nog gebakken worden, maar vooral de smaak zal ik weten te vertellen en wie weet nog wel een fototje erbij. Geduld dus.

tijdens het rijzen in de broodmachine...

en het resultaat, mooie open structuur. Erg Nederlands smaakje. En samen met de ontbijtkoeken, die erna ook nog gebakken werden, smaakten ons ontbijt de volgende morgen weer heerlijkvertrouwd. Trouwens ook nog kletskoppen gebakken en roombroodjes voor morgen.

Brrrr, wat is het ineens koud zeg

Vanmorgen bij het wegbrengen van beide heren, had ik al het idee dat het frisjes was. Maar tijdends het tanken( 7.30uur) staat er toch wel een heel fris windje. De benzine prijs is weer wat gezakt en de gekte is weer voorbij. Nikkie ook maar gewaarschuwd dat een vestje echt geen overbodige luxe is vanmorgen. Ik ben bezig met een Art Quilt, zoals ze dit soort applicaties of "plakwerk" noemen.

Okee twee dan.

Wel grappig om te doen, al heb je in eerste instantie amper een idee wat je nu eigenlijk aan het maken ben, maar na het vormen van het landschap en de beestjes begint het er tenminste op te lijken. Er moet nog een lijstje van lapjes rondom en dan komt pas het echte quilten eraan te pas. Maar ik vind het wel weer een ervaring. Voor de lunch heb ik met Nikkie op haar school afgesproken. Ze eet hier al om 11 uur. Ik weet het, ook ik vind het belachelijk vroeg, maar anders krijgen ze het warm eten voor al die kinderen niet op tijd klaar. Zo goed als elk kind eet hier op school warm. En wat, het ongezonde, pizza punten, chicken of cheese fingers met ketchep natuurlijk, daarbij kunnen ze dan een chipszakje, klodder aardappelpuree of/en een broodje krijgen. Grote chocoladekoek of een ijshoorntje als toetje. Althans dat zag ik op de tafel bij de meiden rondom me verschijnen. Lekker gezond denken wij dan, maar het gekke is al deze dametjes zijn van het slankere soort. Zit ik daar met mijn boterhametje met geitenkaas. En flesje water. Hihihi, maar ik vond het veel lekkerder dan die kleffe hapjes daar.
Terug thuis heb ik het toch koud, 13 graden op het middag uur, en het waait en is zwaar bewolkt. De basketbalnet ligt omgewaaid. Zal er regen op komst zijn? Dan maar een dik vest aan en de kaarsjes aan......lijkt het toch alweer wat warmer.

O ja, en ons Nikkie toetert al aardig op der klarinet. Regelmatig krijgen we een mini concert te horen en kijk eens ook zelf in elkaar gezet!

Weer last van heimwee...

Getver, dit is zo iets wat je eigenlijk helemaal niet wil. Maar zo af en toe steekt het weer de kop op. Donderdagavond had Joey er weer last van en ik was vandaag weer eens de klos. Ik had al sinds zaterdag middag het niet echt breed, en probeer dan maar alles uit de kast te halen om niet te veel te kunnen nadenken. Maar blijkbaar houd je het niet tegen. Vanmorgen na de kids te hebben uitgezwaaid, ben ik in mijn uppie de golfbaan afgewandeld. Okee 9 holes, maar in zo een heuvel(voelt als stijle bergen) achtig gebied valt dat echt niet mee. Het was nog hier en daar mistig toen ik begon om 8 uur en tegen half 10 was ik weer thuis. Heerlijk genieten van de nog bijna lege golfcourse. De ground dogs en konijnen zie je dan heerlijk genieten van die lege grasvlaktes. In de verte is een grasmaaier het momenteel erg snel groeiende gras alweer aan het maaien. 2x per week is momenteel hier noodzaak op het golfterrein. Al wandelend denk ik natuurlijk weer aan mijn vriendin en ben benieuwd hoe het ze vergaat. En besluit bij thuiskomst contact te zoeken via de Skype. Met een kopje koffie erbij voelt het weer eventjes of ik terug bij haar op de koffie zit, of zij bij mij. Het doet ons beiden goed elkaar weer te horen en na een klein half uurtje wordt de lijn plots onderbroken. Ik probeer nogmaals maar op de een of andere manier lukte het me niet meer. Dat voelt niet fijn, en probeer weer de draad op te pakken, maar heb nergens zin meer in........Dan maar even afleiding zoeken in "uitzending gemist ". Hier kunnen we Nederlandse tv uitzendingen die al uitgezonden zijn bekijken via de computer. Verder de broodnodige boodschapjes gedaan en boekjes bekenen want lezen wilde niet, maar weer hopen dat ik me morgen weer lekkerder in mijn vel zit.

Wat een begin van het weekeinde.

Afgelopen vrijdag morgen had Barb weer afgebeld en eerlijk gezegd ook ik had weinig puff voor een wandeling in mijn uppie. Na wat huishoudelijke klussen lekker gesmst en gebeld via de computer met familie en vrienden. Dat was alweer een poosje geleden namelijk. Ook probeerde ik vrienden van ons te bereiken, alleen hoorden zij mij niet. Want de vader van Margot ligt in het ziekenhuis voor onderzoek. Probeer morgen weer opnieuw, want heb geen goed gevoel erbij. Na de lunch besluit ik toch nog te gaan wandelen, het is nu rond de 19 graden en het zonnetje schijnt lichtjes. Besluit een zakje mee te nemen, want zag laatst van die sparreappels liggen en is ook leuk ter decoratie. Wat gedroogde takken, daar zie ik ze hier ook veel mee maken. Je weet nooit wanneer je het zal gebruiken. En na een klein uurtje ben ik weer binnen. Om Nikkie en weer naar de therapie. Joey gaat springen en tegen 7-en zijn we weer allemaal thuis.

Vrijdag namiddag en avond terwijl de rest van het gezin zat tv te kijken, moest ik weer wat doen. Ik was nl donderdagavond begonnen met een soort borduurlapje.

Ik had nl. op verschillende handwerkblogs zitten loeren en een leuk naaldentasje gezien. Okee, klinkt lekker oudbollig, maar met de juiste stofjes zag ik toch wel inspiratie hierin. Mijn verschillende naaldsoorten liggen nl over al op andere plekjes. Dus leek me het toch wel een leutig dinkske. Met een beetje stelen en een beetje van mezelf kwam ik tot dit resultaat.

Is dat nou niet schattig.

De binnenkant...

en de achterkant.

Veel te snel naar mijn zin was het af . Dit was een leuk en snel klusje. Misschien nog iets te doen?En ooit had ik dit patroontje gezien. Lekker makkelijk van 2 vierkante lapje en wat viltrestanten.Dus maakte ik nog gauw even een kippekop. Een uurtje werk. En te gebruiken als speldenkussen.

En tegen tienen duik ik het bedje in. Uitgeblust maar tevreden over de resultaten.

Zaterdagochtend 5 uur: Klaarwakker. Moet eruit, ik weet niet van wie, maar heb weer die knutseldrang. Zachtjes sluip ik naar beneden en maak een bakske koffie voor mezelf. Duik vervolgens het naaiatelier in en zie nog een gemarmerd creme lapje. Hmm, misschien wel leuk voor zo een alternatief kerstmannetje. En rond half 8 komt manlief naar beneden. Die komt als het poppetje al in elkaar zit. Inmiddels ban ik een kerstboom in elkaar aan het fransen van die gdroogde takjes. En een klein uurtje later tatata.........dit is hem.

Inmiddels zit Jack met zijn vader te bellen buiten op het balkon. Brrr mij niet gezien, te vochtig. Ik breng hem een bakje koffie. En ook ik bel nog even naar Margootje. Even bijkletsen met Amy en dan krijg ik van Margot slechte bericht te horen. Veel sterkte lievertjes voor allemaal. Geniet er nog maar van zo lang het kan!

Zulke berichten zetten weer je aan het denken.......

Toch weer een cursusje quilten eind oktober

Het weer is lekker, maar in de vroege morgen zijn er mistflarden. Maar na tienen is daar niks meer van te zien. Nog even lekker de tuin rondneuzen en weer wat leuke foto's gemaakt. Weer van die herfst taferelen.

Ook een joekel van een spin, zeker 8 cm groot, al zie je dat er niet echt vanaf.

Deze donderdag was het de eerste van de drie daagse uitverkoop in mijn quiltshop. En dus weer eens een reden om te gaan kijken. Er hingen weer de nieuwste ontwerpen en de nieuwe spulletjes stonden te kijk. Natuurlijk weer gezwicht voor een cursus, maar pas voor als we terug komen van vakantie, ergens in de tweede helft van volgende maand. Samen met Barb zoeken we de stofjes uit, jawel weer een zwart-witte, maar nu ook met grijs. Hahaha, nee gekheid, nu een met paisley en gekrulde stoffen en zelfs wat zilver zit er in sommige verwerkt. Lekker veel grotere blokken, met de bedoeling van ons oude dekbed hiermee te gaan bekleden. Zijn witte hoesje is aan het vergaan, maar hij heeft steeds onze voorkeur. De nieuwe vinden wij te warm boven en dus mag deze in de wintermaanden in de basement op het logeerbed. Daar is het over het algemeen een stuk frisser. Dus dat komt goed uit. En eenmaal weer thuis en Barb weer naar huis ga ik lekker weer vol met nieuwe moed eindelijk aan mijn laatste kerstsok beginnen. Aangezien de restjes steeds minder worden besluit ik klakkeloos al die lapjes aan elkaar te naaien en ze dan pas een sok van te maken. En waarempel, ook nog leuk gelukt, al zeg ik het zelf. Maar ook jullie mogen je oordeel geven hoor....

En al vast een voorproefje aan de haard en ja ziet er gezellie uit niet?

Nikkie vindt ze helemaal geweldig en besluit na elke nieuwe weer die te willen nu voor de laatste te gaan.

Ze passen zelfs ook nog mam. Kan ik ze niet als sloffen gebruiken?

Enne zien jullie op het zwart de free motion quilting, trouwens ook op het rood rondom het sneeuwvlokje. Al zie je die weer minder duidelijk.

Zie de wind waait door de bomen

Zaterdag:
Vanaf het middaguur is het hier flink aan het waaien, maar het weer is prachtig. Dit zijn al de voorlopers van Ike blijkbaar. Wauw, die wind gaat flink snel als je dat bedenkt dat hij gisterenochtend Housten en omgeving behoorlijk uit zijn voegen heeft getrokken.
De kinderen gaan bij Michael spelen en ik naai nog even een schattig vogeltje aan elkaar.

Zij komen 's avonds terug terwijl de ouders(Paul, Cathy, Jack en Miranda) naar de bios gaan: Righteous kill, met Al Patchino en Robert de Nero, een geweldig spannende film met een erg boeiend einde. Na de film gaan we bij ons nog wat kaarten en Micheal blijft slapen.

Zondag:
Alweer stralend weer en is buiten vies benauwd broeierig. Je vlucht weer net ze snel naar binnen als je net buiten staat. Dus ook hier zitten we binnen. Ik voel me moe en wat grieperig. Met het gevolg dat ik ook een middagslaapje doe en neem wat airborn. Dit is een soort vitamine stoot en samen met een neusspraytje knap ik weer wat op. Dit is nu al de 2e keer dat ik na de griepprik me zo beroerd voel. Jack doet wat boodschapjes en de kinderen spelen weer heerlijk in de basement. Met van alles en vooral de computer en WII.
Met een makkelijke maaltijd van een pizza en cinnemon sticks eten we al rond 4 uur ons dinertje en kijken 's avonds nog even naar Expeditie Robbinson. En op tijd liggen we weer in onze bedjes.

Maandag:
Heerlijk weer, niet meer benauwd. Echt "Spanje" temperatuur. De was van de hele week weg gewerkt. En het straatje op en neer gewandeld. Strijkje gelijk weggewerkt en voel me gelukkig alweer wat beter. En terwijl ik sta te strijken en zo de kast in kijk(daar staan ook wat koffers) bedenk ik me dat ik wel eens labels kan gaan maken. Want het is lastig om je zwarte koffer tussen 300 andere terug te vinden. Maar 's avonds vind ik weinig puf meer om er nog aan te beginnen.

Dinsdag:
We staan op en het regent. He, vandaar dat ik vannacht het zo benauwd had en er gewoon van wakker werd. Ik reageer altijd zo fijn op vocht in de lucht.

Maar gelukkig kan ik rond 6.20 gewoon mijn bed toch uit, ondanks dat ik toch 2 uur wakker lag. Maar ik zat mijn labels al te bedenken hoe ik het zou gaan maken. Stom he, dat brein gaat maar door met ontwerpen en bedenken. Dus na Jack en de kids te hebben uit gezwaaid, ga ik de bedjes opmaken en haal de poetslap door de woonkamer en badkamer. Dan mag ik van mezelf eindelijk gaan beginnen. Ik snij wat stofjes, wat rechthoeken en wat lange slierten. Daarmee moet het label aan de koffer bevestigd worden. Hmmmmm, ondertussen bedenk ik me dat er plastic over moet. Ja hoe zal ik dat eens oplossen. Ik heb nog wel ergens een plastic mapje die de kids vorig jaar op school gebruikt hebben.

Nee, te veel bekrast...en dan gaat de telefoon. Juf Sandy en Marie Beth, van de tumbelingklas vragen of ik mee wil om koffie. Tuurlijk, maar vertel dat ze die ook hier kunnen komen drinken. Met echte Nederlandse koekjes. Nou dat wilden ze wel, want ze wilden ook mijn knutselwerken eens bekijken. Dus binnen een half uur zit ik bedenk ik me ineens met koffievisite....... Buiten onze gasten en vrienden heb ik eigenlijk hier nog niemand op de koffie gehad. Het werd een gezellig ochtend-middagje en om half drie beseffen we het al zo laat is en gaat ieder weer zijn weg en haal ik Nikkie op om weer naar de fysio te gaan. Na het gebruikelijke ritueel om je in te schrijven, namen te vermelden, reden voor afmelding te melden, belt de receptioniste naar de juf van Nikkie, dat ze dismissed is( ze mag geoorloofd mee naar huis). Nikkie komt dan naar de frontdesk, de balie voor in de school gelopen en dan pas mag ik ze mee nemen. Ze werkt hard bij Steve en hij probeert weer eens wat anders. Pijnlijk maar op haar buik liggend zie ik duidelijk dat er nog een elleboog naar boven steken. En hij probeert hij door steeds op die spieren te masseren de boel naar beneden te duwen. Erg pijnlijk ervaart ze dit, maar na zeker 20 minuten rekken mag ze nog een half uur oefeningen doen en we zien duidelijk vorderingen. Ballen die in het begin ongecontroleerd door de zaal vlogen, gaan nu de richting op waar zij ze heen stuurt. Gewichten werken, en veel meer van dat soort oefeningen werken we af. Dan haalt hij ook weer eens de meetlat erbij en zien we dat ze uit zich zelf deze keer alweer 5 graden meer bereikt heeft. Steve verteld dat als hij zou helpen er waarschijnlijk weer 5 graden bij zouden komen, maar ook hij is duidelijk blij met het behaalde resultaat. Ook hij staat hard te werken en duwen en merkt dat het steeds zwaarder wordt. Maar gelukkig is er weer resultaat!!!
Fijn toch dat al dat harde werken toch ook beloond wordt.

Net als dit werkje overgens, en weer van die zelfde overschotjes.

Ike

Het eerste wat we doen als we beneden komen is kijken hoe Ike zich heeft ontwikkeld. Gisterenavond hoorden we dat hij telkens maar in kracht toenam en er golven van 15 meter gemeten waren. Beangstigend als je daar zou zitten, want de beelden van de tsunamie rond Indonesie zitten nog op ons netvlies. Maar gelukkig merken we dat hij weer flink in kracht verminderd is. Wel bestaat er nog een hurricane allert, wat betekend er kan nog een orkaan zich vormen. Wel zijn er ramen ingewaaid in de stad Housten. Waaien foam en metalen dakplaten door de stad. Mensen die achtergebleven zijn worden aangeraden binnen te blijven en vooral niet te gaan opruimen. Voorlopig hebben ze daar veel regen en wind.
Hier ziet de wereld er weer stralend uit vandaag. De zon straalt al volop en is om 8 uur in de morgen alweer 18 graden. Ze beloven vandaag weer een dagje met temperaturen boven de 30 graden. Genieten met weinig plannen in het vooruitzicht.
Gisteren avond zijn we met de kinderen uit eten gegaan nadat Joey terug was van turnen. Het was pas half 8 voor we bij T.g.i. Fryday's arriveerden. Het was namelijk 21 jaar geleden dat wij verkering kregen. Met een mohito en een Blue moon biertje erbij was het een echt feestmaaltje.
Joey had Jack Daniel ribs, Jack had een flat Iron(een steak), Nikkie een cheese burger, en ik de Sisling Chicken met shrimp. Het werd erg gezellig zo weer eens met zijn viertjes te kletsen en te eten.

Gekte aan de benzinepompen.

Vanmiddag bij het ophalen van Nikkie, hoorde ik al dat als het maar even kon ik maar gauw moest gaan tanken. De benzineprijs stijgt hier voor Amerikaanse normen ineens erg snel. Vanaf deze morgen zijn de prijzen al naar boven aan het gaan en verwacht wordt dat hij zal stijgen met $1,50 volgen enkele mensen die daar waren. Gelukkig hadden wij gisteren nog getankt. Maar onderweg naar downtown Lynchburg zagen we inderdaad aan alle pompen minstens 30 auto's staan. Zo erg dat de wegen geblokeerd drijgden te raken en er op de terug weg rond half vijf amper door te komen is. Politie staat al het verkeer te regelen. Net of ze door nu te gaan tanken de prijsverhoging willen uitstellen. Er wordt gezegd dat de prijs naar $5 per gallon zou gaan.
We wachten maar weer af, maar een vlote rit was het bepaald niet.
Zelf vermoed ik dat dit komt door de orkaan Ike die Taxas dreigt te gaan binnenvallen en men vermoed dat dit de zwaarste storm sinds jaren gaat worden en dus verwachten ze een periode waarin amper aan bezine te komen zal zijn. We wachten af.......morgenochtend zal het duidelijk worden vrees ik voor al die Texanen. Heftig hoor als ze een muur van water voorspellen. Hopelijk is iedereen op tijd geevacueerd. Verplicht!!!!!

Het weer enzo.

Al een aantal dagen waan ik me qua weer weer terug in Nederland. Het is zwaar bewolkt en regent het regelmatig. Vanmorgen heb ik zelfs tot 9 uur met het licht aan gezeten. Het lijken wel de donkere dagen voor kerst. Hahaha, ik bedenk me dat zelfs het weer nu ook mee in de kerststemming komt. Maar gekheid natuurlijk. Gelukkig zijn de temperaturen rond de 20 graden overdag en dus is het niet echt koud. Maar er zit toch een koud windje.

Gisterenochtend zijn manlief en ik even om een prik gegaan bij de dokter. Jeetje, het koste ons 1 uur en een kwartier. Eerst komen we de wachtruimte binnen en mogen we ieder 2 formulieren met gegevens invullen. Terug afgeven en dan maar weer wachten. Een kwartier later dan dat we de afspraak hadden mogen we via allerle kleine deurtjes naar onze dokter zijn gangetje. Om de beurt op de weegschaal, en dan mogen we in een van de kleine kamertjes plaatsnemen. Er worden ons weer wat vragen gesteld en de bloeddruk wordt opgemeten door een nurse. Ze gaat weer weg en dan weer zeker een kwartier wachten. He de dokter stapt binnen en begint te vragen over onze reis. Met een lang verhaal wordt er verteld dat we beter ook een griepspuit kunnen nemen, en aangezien de verzekering dit toch betaald...Ook gaat hij nog even op zijn computer om zeker te zijn dat we niks anders nodig hebben. Duurt wel weer 10 minuten extra, maar dan weet hij zeker dat dit niks extra's toegevoegd had. Nog even de bloeddruk opmeten...en ik ondertussen al gemeld dat manlief op hete kolen zat en terug naar het werk moest. Toemaar, maar wij zien nog steeds geen spuiten. Nog maar even kletsen en dan meld hij dat de nurs zo de spuiten komt geven. Weer wachten 5 minuten, 10 minuten en jawel dan komt ze. Armpje ontsmetten en prik, een voor een op 1 minuut tijd zitten ze erin. De griepprik is een soort druppels voor in de neus. Allebei de kanten evenveel en klaar is kees. Hehe, nou dan zaten we er al een ruim uur. Op de terugweg nog even langs de adminestratie en afrekenen. En dan zijn we eindelijk buiten. Snel Jack weer terugbrengen en om iets over 10 stapt hij kantoor net weer binnen. Toch duidelijk anders dan in Nederland.

Rond het middaguur begeef ik me naar een overdekte patio die tussen een kerk en de bibliotheek zich bevindt. Hier is er een groep die nieuwkomers verwelkomt. Ik heb afgesproken samen te gaan lunchen met onbekende dames. Er zitten al 50 dames aan picknictafels en ik word tussen de wat oudere dames geplaats. Iedereen is belangstellend en ik verneem dat sommige al jaren in de groep zitten. Bijna allemaal Amerikanen, behalve 1 oudere Deense dame. Ze organiseren oa een bridge-club, bunco, handwerken, kook- en bak groepje, liefdadigheidswerk, wandelen, maar ook uitstapjes in de omgeving. Deze maand staat er een bezoek naar het hotel uit de film Dirty Dancing. Dat lijkt me wel wat. Er is nog een "nieuwe" dame en zij woont nog maar 3 maanden in de steek. Na afloop klets ik nog wat met haar. Bij de lunch kon ik een lootje voor $1,- kopen voor een loterij na afloop van de lunch en laat ik nu een van de 5 prijsjes hebben. Een mandje met kleine pompoenen. Altijd leuk voor het opfleuren van de herfsttijd.



Er werd nog door verschillende dames gespeeched en een van deze dames vroeg of het toevallig mijn zoon was die fietste op de weg. Hilariteit , iedereen lachen (het is erg vreemd dat er iemand fiets op de weg blijkbaar). Ik dit inderdaad beamen en dan verteld ze hoe ze dit weet. Zij rijdt met 2 dochters op weg naar huis en zien ineens een jongen op de fietst, vraagt de jongste van het stel: he, welke jongen fietst er daar nou? Waarop de oudste antwoord: Dat is die Nederlandse jongen van bij mij op school. Vandaar dat ze ineens bedacht had dat het er wel eens een van mij kon zijn. Kleine wereld....

Joey gaat 's avonds nog een geschiedenis boek kopen dat door de geschiedenisleraar werd geadviseerd. Want hij heeft erg moeilijkheden met de geschreven taal uit het boek. Dit staat in deftig Amerikaans.Maar ook wij begrijpen amper wat erin beschreven staat. Elke zin bevat gemiddeld 3 onbekende woorden en als je dan 20 blz moet leren, begrijp je dat je het totaal niet meer begrijpt. Ook zal de leraar wat uitreksels maken om hem zo te helpen. Want zijn proefwerk had hij 37% gehaald, wat een zware onvoldoende is. Maar eenmaal thuis begint hij er gelijk in te lezen en hopelijk zal het hem duidelijker gaan worden.
Met zijn wiskundevakken, hier zijn algebra en geometrie duidelijk 2 aparte vakken, zit hij duidelijk lekker in zijn vel. Hij had al laatste jaars geholpen met vragen en dat doet hem goed.
Ook de rest van de vakken gaat lekker. We hadden gevraagd of hij naar eenvoudigere geschiedenis terug kon, maar die klas bleek al vol te zitten en was het geen optie meer. Maar gelukkig dat de leerkracht hem wilt begeleiden hierin en gaat het hem beter af, hopen we nu. In ieder geval mentaal voelt hij zich weer sterker door.

Nikkie geniet ook duidelijk van school, al heeft ze moeite met aansluiting te vinden. Het valt ook niet mee om tussen 6 meiden die de klas te rijk is erbij te passen. De dames hebben zich in 3 groepjes van 2 gevormd en kennen elkaar blijkbaar al allemaal langer. Dus dan maar een gesprekje met de klassejuf aangevraagd en zij gaat proberen een oplossing hiervoor te maken. Ook de ESL lessen, waarvan Nikkie niet begrepen had dat ze die mag gaan volgen, aangvraagd waneer ze er nu mee gaat starten. Want ze spreekt het nog maar 1 jaar. De juf duidelijk perplex en had niet in de gaten dat ze nog maar zo kort in het land was. Want ze deed het erg goed en is een lieve meid. Nadat ze me er van verzekerd had ervoor te zorgen dat ons popke niet meer zich zo allen zou voelen.

Weer vergeten bellen

Na vanmorgen moeilijk uit bed te kunnen komen (last van mijn gewrichten en spieren) heb ik toch weer met Barb tussen de druppels door gewandeld(voor een klein uurtje). Het waren nu de vage restanten van Hanna die voorbij kwamen. Het weer is dudelijk anders dan vorig jaar. Toen hadden we 30-40 graden tot half oktober hier met 1x een flinke regenbui tussendoor.

Net thuis, inmiddels al strijkende kwam Cathy langs. We dronken thee/koffie met wat lekkers en daarna introduceerde ik haar in de slagvaardigheden van het mozaieken. Inmiddels is ze in het bezit van een hamer en slagpen(houtblok zijn we nog zoekende). En dus liet ik haar een kennismaken met het slaan op marmer. En wat glastegeltjes van verschillende merken. Ze probeerde er een drietal marmersoorten, voelt het verschil en probeert ook het glas. Ook een cirkeltje uit glas te kappen krijgt ze voor elkaar. Alleen was ze onder de indruk dat die hamer toch heftig zwaar is. Bijna 1 kilo immers. Na een uurtje slaan trilde haar hele arm ervan.

En dus besloten we naar de Lows te gaan(plaatselijke Gamma) om een stukje hout. Want ze wil een salamander gaan maken in glas. En onder begeleiding van mezelf vinden we een geschikt stukje hout. En al babbelende rijden we terug. Manlief van haar belt, of we toevallig niet gaan lunchen......Tuurlijk, dat hebben we ng niet gedaan en dus wordt ook Jack gebeld en zien we elkaar even laten bij de Mexicaan. Een Fahitas(wrap) met steak gaat er goed in. En een half uur later staan we alweer buiten. Broek staat weer alweer strak. Het schiet niet op zo, om wat omvang te zien kwijt te raken. Want over een goede maand gaan we op vakantie naar Egypte en dus zou het wel fijn zijn om wat kwijt te zien raken. Ben benieuwd of het lukken gaat.

We snuffelen nog wat rond in de plaatselijke winkels waaronder Virginia Candles. Dit is een soort Yankee Candle soort winkel, vol met kaarsen in allerlei kleuren. Maar vooral geuren. En na nog geen minuut binnen te zijn beginnen onze beider neuzen te prikkelen. Zakdoeken erbij en jawel we niesen zo vervolgens al snel de winkel uit. Hahaha, je had ons moeten zien. Amper tijd om iets te zien behalve wat Halloween en Kerstspul. Duidelijk voor ons geen shop om in te werken. En eenmaal buiten weer binnen 5 minuten al het gesnotter verdwenen. Gek dat je soms zo gevoelig ergens op kon zijn, en ik was duidelijk niet de enige.

Rond half drie zet ze me weer thuis af en klus nog wat in het tuintje. Het is er nu heerlijk weer voor. Gebroken kom ik een uurtje later er weer uit. Al dat wilde gras met zijn vertakte wortelen. Trek je de blubber eraan. Lekker wroeten in die aarde. Nog wat Franse wilde geraniumsknollen in de voortuin geplant en hopelijk slaan ze aan. Dan komen de kids thuis. De een met de fiets en de andere met de bus. En dan ben ik op. Mijn lijf is moe, vingers pijnlijk dik en stijf. Maar tevreden hiermee, dat de tuin weer onkruidvrij is. En weet je wat ik had ontdekt? Dat de blauwe druifjes hun groene bladeren weer boven staan. Of het zal gaan bloeien? Geen idee....

Ik zie nu geen druifjes heel in de verte zitten zoals afgelopen voorjaar. En even later druppelt er weer een zacht buitje van 10 minuten voorbij. Joey wil om een pizza fietsen naar de winkel voor hem en zijn zus. En ondertussen rijdt ik maar weer eens om manlief.En vergeet zo dat ik naar Nederland kon bellen.

Morgenochtend moeten manlief en ik een bezoekje brengen aan de dokter. Voor de benodigde prikken om Egypte binnen te mogen komen, maar ook weer hier binnen te komen. Schijnt dat "ze" daar als dat niet in orde is, moeilijk over kunnen doen bij terugkomst.

En lunch ik met een club die nieuwkomers uit Lynchburg en omgeving wil verwelkomen. De buurvrouw had me er op geattendeerd. Beter laat dan nooit en ben erg benieuwd of ik er nog iets van kan leren. Het is vlak bij de bibliotheek in de open lucht. Ben benieuwd of het droog zal blijven.

We hebben Skype

Na toch wel een lange tijd al in het buitenland te vertoeven hebben we nu eindelijk Skype. Dus kunnen we nu gratis bellen met iedereen die ook Skype download, ook gratis overgens, via het internet.
Wereldwijd nog wel. Is dat fijn of niet...... En via de namen in te tikken, of woonplaatsen kan je zien wie of dat iemand Skype heeft. Maar dan over de computer, maar als je wil kan je ook met een draadloze telefoon of headset kletsen.

Weinig regen gehad en recept zelf yoghurt maken

Ondanks de voorspellingen hebben we niet echt slecht weer gehad. Want Gustav was al aardig afgezwakt en verder uitgeweken. In de namiddag van vrijdag begon het te regenen, maar niet hevig. Zelfs met opklaringen tussendoor. De nacht ging in het zelfde gangetje door en zaterdagmorgen werd het droger. Wel hielden we zware bewolking, maar toch was het rond de 25 graden. Lekker weertje eigenlijk. Niet meer zo warm en vochtig. En dus dronken we weer buiten koffie met iets lekkers. Dat was weer al even geleden. En eindelijk weer eens lekker buiten zitten overdag. De kinderen maakten huiswerk, we shopten wat boodschapjes en keuvelden wat. En 's avonds keken we Expeditie Robinson.........via de computer over de tv. Geweldig die mogelijkheid. Lekker vertrouwd en o zo Nederlands. En rond 11 uur lagen we in ons bedje.
Zondag ochtend scheen het zonnetje weer, mistflarden in de ochtend, maar het weer werd weer goed. Een voor een ontwaakten we en na de Skype geprobeert te hebben gingen we ontbijten. Met zelfgemaakte yoghurt. Jaja, kookboeken lezen levert soms wel eens wat op zie je wel. In Jamie Olivers eerste boek vond ik het recept. Organische vollemelk en stijve danone yoghurt. Eerst melk koken, af laten koelen tot op kamertemperatuur, dan de yoghurt erbij. Zes tot acht uur laten staan en dan de koelkast in. Nu zijn wij erge yogurt fans, dus zaten ons al helemaal lekker te maken. Nou het resultaat was wat vloeibare dikkere melk die toch naar yoghurt smaakte. Met wat musli erbij smaakte het heerlijk, al zou het als drinkyogurt niet verkeerd zijn. Met wat vruchtjes erdoor......Wie had dat gedacht, ooit zelf yogurt maken.....ik voel me echt een kolonist. Hihihi, alleen dan met modernere keuken en modernere wereld.
Rond het middaguur belt Joey naar Michel en besluiten we samen te gaan lunchen.

Gezellig zo met de heren niet? Rond een uur of een.......en de kerk bleek afgelopen te zijn en dus zat het vol in alle restaurantjes en wachten we tot er een tafeltje leeg kwam. Drie kwartier later dus.......maar dat mocht de pret niet drukken. En na de maaltijd besloten we mee te gaan naar hun en bewonderden we de bijna afgewerkte sunroom. Als het af is zullen ze er een heerlijk beschaduwd plekje bij hebben.
We speelden weer voor het eerst sinds lange tijd two's and trees. En Jack werd de grote winnaar.
En ik.... de verliezer. Maar het was een gezellige namiddag geworden.

Wat ik weer geknutseld heb.....

Ja ja, dit bezige bijtje heeft weer het een en ander gemaakt en is weer bezig met nieuwe werkstukjes. De quilt die ik voor Ellen gemaakt heb is eindelijk af. Het duurde even om hem af te krijgen maar dan heb je ook wat.

Let op het detail in de zwarte rand. Omdat ze de Koning heet vond ik het toepasselijk om er kroontjes in te verwerken. In free motion gemaakt, wat betekend zelf sturen terwijl je gas geef op je pedaal. Sni sna Snappie?

En nu we toch in Amerika wonen moeten we toch echt ieder een kerstsok hebben aan de open haard. Geen gezicht zo kale haard. Even een up date tot zover.

De ontwerpjes in geknipt.

Al 2 in elkaar genaaid, de voering moet nog komen net als de afwerking.

Nummer 3 vergt wat meer tijd met het appliceren van die sneeuwvlokken. Maar wordt vervolgt .

De eerste herfstsignalen doen hun intrede

Wat deze dagen begint op te vallen is dat de bladeren langzaam aan het vallen zijn. Je kan merken dat door de lange droogte de bomen hun blad verliezen. Ook is het mistig in de nachten en ochtenden, waardoor we prachtige laaghangende bewolking hier en daar zien hangen. Maar ook staan er al paddestoelen in de tuin en komen de mums (bolcrysanten) in bloei.

Ook de nachten worden koeler, al zijn de dagen nog steeds goed warm en bereikten we gisteren nog de 98 graden Fahrenheit(35 Celcius).

En komen door de droogte steeds meer hertjes en konijnen de tuinen in op zoek naar voedsel, zoals je kun zien op de foto's hieronder. Ook zijn de viooltjes kompleet weggegeten.