Ontmoeting met Shirley van Zipje en Zopje

Na al meer dan 1 jaar elkaars blog te bezoeken, verschillende e-mails elkaar gestuurd te hebben, en ook zelfs stofje van haar te hebben ontvangen stuurde ze me afgelopen week nog een super lieve mail. Waarin ze dan voorstelde of ik het een en ander zou kunnen gebruiken, denkende aan 2 fietsen voor mijn kinderen, een senseo en waterkoker, glazen, mokken en zelfs een naaimachine werd aangebodene compleet met een daglichtlamp! Met werkelijk tranen in mijn ogen nemen we daar dankbaar gebruik van. Wat zijn er toch engeltjes rondom ons....al mag het naaimachine voorlopig nog bij haar blijven. Vervolgens levert ze het ook nog eens af en dan eindelijk staan we oog in oog met elkaar. Heel bijzonder vind ik het om wederom een blogster te ontmoeten en wat is ze al slank! Super Shirley. Vervolgens moet er natuurlijk een foto getrokken worden. Ja in een zo goed als lege kamer , nee, dan in de tuin, waar behalve een fijn grasveld een joekel van een oude wilde kastanjeboom staat. Onder de boom dan maar...(foto's staan ook op haar blog overgens)en wat staan we er weer vrolijk op.
We kwebbelden er al aardig op los en ik werd uitgenodigd om 's avonds mee te gaan naar een heuse Nederlandse quiltbee in een schuurtje in Heerle. Iets wat ik natuurlijk niet kon afslaan. Gelukkig heb ik nog wel wat werkjes meegenomen uit Amerika en was daar nog niet echt ver mee. En gelijk weer een stok achter de deur om het weer eens op te pakken. Wat een gezellig gedoetje.
En het leuke is, dat het nog elke week ook is!
Verder is ons huis in de states nog steeds in de verkoop.....hoop ik dit weekeinde toch naar Veldhoven te gaan, om eindelijk ook eens zo'n heleboel quilten live te zien.....en misschien ook enkele van julie!
Eigenlijk is het nog amper te bevatten dat we gewoon weer hier wonen...nu ja kamperen dan.

Vervolg .....

Ja, ik weet het. Ook ik heb jullie blogvrienden en vriendinnen erg gemist! Is het zo dat het bloggen zo een deel van je leven gaat worden .....
Maar de laatste weken hebben we ons weer in het Nederlandse leven gestort. Hoe snel raak je het weer niet gewoon. Al blijft het speciaal dat we bij al onze vrienden en familie gewoon net zo makkelijk weer aansluiten alsof we nooit weg zijn geweest. We vallen ook met onze neusjes in de boter, want wat een on- Nederlands weer hebben we toch. Sinds we er zijn hebben we nog maar amper regen gehad en dan ook nog eens weinig wind. Ook de kids genieten weer met volle teugen. Hebben beiden al verschillende feestjes en logeerpartijtjes achter de rug. En zijn vandaag voor het eerst op de fiets naar school.....op geleende fietsen van de moeders van hun vriend en vriendin! Die offeren hun fiets een dagje op aan die "stakkers van kinderen"....lachen toch! Sinds 2 nachtjes kamperen we al in ons huis. De container is wel al binnen maar horen hopelijk vandaag wanneer de bubs gebracht wordt. Inmiddels weer al wat dingen natuurlijk aangeschaft....een stofzuiger, wasmachine en droger. Vele schoonmaakartikelen en van die benodigdheden, want er moest toch weer gesopt worden. Inmiddels is manlief een plafond in de garage aan het maken, want het huis is toch wel kleiner dan we gedacht hadden... we moeten die kerstbomen toch immers kwijt! Hoe het eruit ziet? Nu een modern alleenstaand huis, vorm geo-driehoek, waar een lekker tuin rondom zit, maar alles rondom is grasveld en er staat een oude wilde kastanjeboom in de achtertuin waarvan er nog volop oude kastanjes en afgebroken takjes in de achtertuin liggen. Onze Sam geniet dan ook met volle teugen hiervan. Eindelijk eens vrij rennen.....en wat denk je, ons meneertje ia zo gewent zijn behoeftes in onze Amerikaanse tuin te doen....ook hier houdt hij het gewoon op. We lopen een uur met hem.....maar hij wacht gewoon weer tot we terug zijn. Ok sporadisch plast hij "buiten de deur", maar dat was meer omdat Prinsje, het hondje van mijn schoonzus en der familie dat voordeed. Ook is opa Piet inmiddels over, want ook die moest voor eind april uit zijn huis zijn. Kortom nog even en we kunnen weer verder leven.
En wat denk je....we hebben ook hier alweer geBBQt. Zaterdag was het hier warempel al dik 22 graden. Aan het quiltgebeuren heb ik zeer sporadisch wat gewerkt, genoot te veel van andere dingen. Maar ben toch echt van plan, als de boel weer aan kant is er mee verder te gaan. Heb toch niet voor niks al die mooie quiltlapjes aangeschaft. En ook hier ben ik al weer verleid. In Terneuzen vond ik dan ook nog een winkeltje met o.a. wat rekjes(4 stuks) met quiltlapjes. Twee stuks. Een witje en een zwart/witje....voor mijn Dear Jane's project.

Onze eerste week....

Onze laatste autorit in Virginia van Forest naar het vliegveld Dulles verliep niet echt zoals geplant. Als eerste reden we al vrij snel verkeerd... maar ach, een half uur vertraging probeerde manlief tijd in te halen door wat sneller te rijden en jawel hoor.....wiew,wiew,wiew, blauwe zwaailichten achter ons. Nee...zitten blijven en wachten totdat de agent ons raampje nadert. Raampje open en ja, waarom reden we zo hard? Vliegtuig halen...verkeerd gereden, moeten op tijd zijn ivm de hond...ja dat mag niet meneer...nee weten we, maar ja, toch proberen....ok voorkomen volgende maand, want 20 miles te hard gereden, dat mag niet hoor. Maar bel maar naar dit nummer...Enne niet meer speeden hoor! En dus na onze eerste en laatste boete in de States vervolgden we ons laatste ritje naar het vliegveld. Eenmaal aangekomen bleek dat ons hondehok voor deze vliegmaatschappij United niet goedgekeurd werd. En ja, na een half uur zoeken en $135,- minder voor een nieuw hok , nog eens $200,- voor Sam zijn ticket konden we dan toch verder reizen, maar nu zonder Sam, die was samen met onze koffers verdwenen. Deze keer mochten we ook maar 1 koffer mee nemen en konden voor de overige koffers $50,- stuks afrekenen. Kortom een duur dagje....Dan eindelijk konden we aan board.... en dat bleef maar duren.... vertraging door niet werkende tv schermen in het vliegtuig, ja heus, vertrokken we een uur later dan geplant....

en kwamen pas maandag om 8 uur in de ochtend aan in Brussel. Na de koffers wordt Sam weer bij ons gevoegd en ietwat suffig kijkt hij ons aan. Hij heeft het goed en rustig doorstaan wordt ons verteld. Ons geregelde busje met chauffeur stond al klaar en tegen 10 uur stonden we bij opa Piet in Terneuzen voor de deur. Na koffie met heerlijke Zeeuwse bollussen en meerdere familieleden, een paar uur extra slapen(ivm de gemiste nacht) en ons Nederlandse leven kan beginnen! Ook Sam slaapt wat en beseft nog niet echt wat er met hem is gebeurd. In de namiddag even naar Ellen en Jeff, die voor Sam zijn voer voor hier alvast gekocht hadden, want 1 maaltje eten mochten we maar meenemen voor hem. De rest zit voorlopig nog in het schip. 's Avonds zelfgemaakte frietjes, sla en appelmoes en frikandel speciaal(en lekker dat het was!) bij opa en oma waar later nog wat familie(mijn broer met zijn gezin) ons komt verwelkomen en daar staat onze Nederlandse auto al klaar.

Volgende dag moet er een hoop geregeld worden. Voorlopig even inwonen bij mijn schoonzus Anne-Marie, Karel en 3 kinderen en hun kleinere hond in Bergen op Zoom. Dan gaan inschrijven bij de gemeente Roosendaal en de school wordt geregeld, huurcontract van het huis is getekend waar we de 23ste deze maand inkunnen. Na de pasen kunnen de kids gaan beginnen. Nikkie mag naar de brugklas...voorlopig HAVO, en na een IQ test zal blijken wat ze zal gaan vervolgen. Joey wordt geadviseerd om HAVO 4 en 5 te doen vanaf volgend jaar. Dit ivm zijn leeftijd want bij vervolgen van VWO zijn ze bang dat hij het het te snel beu zal worden. Want hij heeft die stof nodig voor de examens. Balen maar ook hij beseft dat het ook hier weer niet anders blijkt te kunnen...Maar ook worden de Grootjes bezocht, waar de shoarma-geur ons al tegemoet komt. Lekker bijkletsen en al gauw voelt het weer aan of we nooit weggeweest zijn. We genieten!

Volgende dag weer terug naar Terneuzen, opa Piet gaan helpen. Die is bezig zijn nieuwe flatje in orde aan het maken. De heren werken daar terwijl de dames zijn huis weer wat poetsen na onze invasie. Sam verkende ondertussen zijn eerste wandelingen in Nederland. We zien dat hij heel voorzichtig zijn nieuwe omgeving ondekt. Het gras is zacht hier, niet van dat stugge gras net als in Spanje en Amerika. Maakt veel kennis met loslopende hondjes hier die toch best wel eng(denkt hij dan) zijn. Veel auto's, fietsen, brommers en wandelaars die ineens allemaal zo dicht rondom je komen en in grote getalen aanwezig zijn, is ook best eng in Sams ogen. Maar langzaam gaat het steeds beter en we lachen heerlijk om zijn reacties. Ook zo dat hij lekker in opa zijn tuintje op dat o zo zachte gras ligt....hmmm lekker snuffen aan al die vreemde geurtjes ...terwijl er dan ineens een vlieg rond zijn oren vliegt....hij spingt op en rent snel in huis....eh eng hoor! Ook staat hij heel vreemd te kijken naar een mevrouw die naast haar volgeladen fiets loopt.....nou da's wel een vreemd beest....je ziet het hem denken...... ojee, batterij is leeg. Lees maar vast, en wordt weer wel vervolgd!