Mozaiek en quilten

Inmiddels ben ik ook weer aan het vervolg van mijn klassieke mozaiek-opleiding begonnen en quilt er nog lustig op los. Voor de geintresseerden: van beiden heb ik een link hiernaast staan.

Een jaar later...

Inmiddels is het alweer een jaartje verder. En zijn we eindelijk allen weer terug op ons plekje en weer gewend aan het Nederlandse bestaan. Waar ik overgens echt weer aan moest wennen.

Wat ik mis zijn natuurlijk de lange perioden van droogte en strakke blauwe luchten....mijn vrienden, de lunches en wandelingen met Cathy...de stores, BBQ 's en koffie drinken op de porch...mijn quilt en hobby winkels...en het rijden in het Amerikaanse landschap.
En wat ben ik weer happy om weer vele groentes en heerlijk brood tot mijn beschikking te hebben. Eerlijk gezegd zijn er weer wat kilo's bijgegeten door al dat gemiste lekkers...

maar vandaag vond ik dit

Met bijgevoegd recept wat je hier:
http://www.zelfmaakrecepten.nl/frikandel-zelf-maken
kan vinden! Ook stroopwafels, bolussen en nog veel meer Nederlandse recepten..en moest gelijk aan mijn oude blogvrienden en vriendinnen denken die ver van huis zijn.

De kinderen gaan ook lekker. Joey heeft inmiddels verkering,speelt weer field- hochey is bezig met zijn Nederlandse rijbewijs en werkt bij de Japaner in de bediening. Heeft al wat HBO's bezocht en denkt eraan om industrieel designer te gaan doen.
Nikkie danst weer. Zowel stijldansen en streetdance. Heeft het niet gemakkelijk gehad met het omschakelen en de school. Vele nieuwe vakken en het hangen tussen twee werelddelen maakten het haar niet makkelijk. Maar sinds pas heeft ze weer een positieve instelling en gaat er stevig tegen aan. Yes!! Ze komt er wel.

Onze laatste "banden" met Amerika zijn verbroken...

Vanavond hier, vanmiddag daar, is ons droomhuisje van in de States, verkocht aan de nieuwe eigenaren... een jong stel van in de dertig, die er hopen hun gezin te gaan stichten....Blij, maar ook helaas.... want nu is er, behalve onze vrienden dan, niets meer dan herinneringen en foto's van de kleine drie afgelopen jaren.
Lieve mensen en mede-bloggers, hartelijk dank voor al de reacties/ medeleven/steun die we van jullie kregen, of gewoon zagen dat er goed gelezen werd in de kijkers-teller onderaan de bladzijdes.

Nieuwe blog en give- away....

Eindelijk is het er van gekomen. Kreeg al tips/hints van lezers met nieuwe namen......en dus was de drang hoog.....ook omdat ik onmiddels zo verslingerd aan mijn bloglandvriendinnen ben...en het wel gezellig vind om zo nu en dan weer eens iets van jullie te horen/lezen. Want ja, zeg nu eens eerlijk......weinig berichten meer te melden vanuit Amerika.....behalve dan dat we in onderhandeling zijn ivm ons huis in de States..... en onze vrienden aan de lijn gehad hebben die ons vertelden dat a.s. woensdag daar de grote vakantie van 3 maanden weer gaat beginnen....het weer er weer lekker warm is. Gelukkig hebben we nu dat hier ook, is de gastank van de BBQ weer gevuld en staan de spare-ribs in de maak in de crock-pot.....zodat we binnenkort hiervan kunnen gaan peuzelen....

Maar ik ga verder mijn creatieve frutsels. Nu was ik al volop pogingen aan het doen voor een nieuw blog, maar bij gebrek aan veel tijd heb ik het toch maar zo gelaten. Wil dan ook die maaksels gaan showen op mijn nieuwe blog: Avonturen met quilten

http://miramoza.blogspot.com/ .

Aanklikken dus! Neem een kijkje op mijn nieuwe blog, en laat je een berichtje achter maak je kans op o.a. leuke quiltlapjes die mee zijn gekomen vanuit het verre Amerika.... De trekking is 20 juni a.s en de uitslag zal daarop te lezen zijn.

EN dan is er tijd voor… quilten

Ahum....deze manier van foto's plaatsen is vreemd voor me.....valt het op.....lees en kijk ook even de vorige 2 berichten...Alleen o deze wijze krijg je een geheel!

En dan is er tijd voor …. quilten

 

En dan is er tijd voor .....quilten!!!

Eindelijk weer een krabbel van ondergetekende. De laatste dozen liggen in de auto, klaar voor de milieustaat als ik nog gauw even het blog van Shirley van Zipje en Zopje doorlees. Wat 4 uur geleden schreef ze dat ze naar Tilburg naar Quilt it & Dotty wilde gaan en ik laat een berichtje achter dat ik best wil meegaan.....,maar kijkende op de klok,eh...half negen in de ochtend.... Shirley toch maar even te bellen.....nu hebben we al verschillende malen inmiddels een quiltbee bezocht en dus kennen we elkaar al aardig....goedemorgen Shirley.....ga je nog...zal ik dan rijden??????...en jawel, tegen half tien rijden we even heen en weer. Eenmaal daar aangekomen beseffen we beiden dat we geen camera bij hebben, volgende keer maar weer. Wat een heerlijk lief knus winkeltje heeft ze daar! Zo van die heerlijke mooie lapjes, patroontjes en garens. Toch zo veel anders dan wat ik in Amerika zag. We krijgen net als de dames van de bee die daar waren koffie, en speciaal voor mij maakt ze een bakje koffie heel verkeerd! Super Dorry het was dan ook helemaal goed....Shirley koopt der vulling en ik kan toch niet met lege handjes weggaan.....Dus lekker leesvoer en wat patroontjes.
Gister ben ik nog in de weer geweest met Sushi te maken( en het was erg leuk en vooral erg lekker. Al was de wasipie saus hier zoveel maal sterker dan in de States!) en een Dear Jane blokje....nog maar een te gaan van de C-rij.... en de week ervoor ben ik wederom met Guute's AQ begonnen. De rij met "de vliegende ganzen" is dan ook aan de beurt. Maar inmiddels alweer vele gansjes verder heb ik het idee dat deze rij wel eens weken in beslag kunnen nemen. Zeggen een grote quilt te gaan maken is een, maar het dan ook doen..., enfin voorlopig ben ik nog wel even bezig. Tot laterrrrrrrrrrr

Kan geen doos meer zien!

Tjonge jonge! Wat hebben we al veel gedaan met zijn allen. Want heel onze hebben en houden zat ingepakt en wel in een container van 15 meter....en deze zat nokkie nokkie vol. Het begon allemaal a.s. dinsdag, bijna 14 dagen terug. Toen hoorde ik dat die donderdag de container aan zou komen, pfff, binnen 2 dagen dus. Dan snel op zoek naar vloerbedekking en/of zeil.....en dat ook nog gelegd moest worden voor donderdag morgen 8.00 uur. Een haast onmogelijke taak, vooral als je weet dat die woensdag een verpichte vrije dag was voor velen. De eerste winkel kon pas over 4 weken komen legggen. Lichtelijke paniek, help, en nu....nee Miran, niet de moed opgeven. Winkel twee....ook hier geen geluk....2 weken wachttijd....getsie....maar weer snel door naar de 3e winkel....is er niet zo een spreekwoord: 3 keer scheeprecht....met mijn beste beentje voor, vertel ik mijn verhaal deze keer voor ik maar iets bekeken heb, want dit scheelt weer tijd.....zeg ook nog: van mij part komen ze om 6 uur 's morgens....en wat denk je: Hij zal eens even voor me gaan bellen.....en jawel! We krijgen nog nieuwe vloerbedekking en zeil, in twee kamers en om 7 uur staan ze paraat. Joehoe, ik kan wel dansen van blijdschap...voelt zo fijn aan....en het mooiste is....het zeil leggen ze voor niks,was een aanbieding en de vloerbedekking is voor een heel leuk prijsje omdat er aan de zijkant een foutje inzit, maar die kan bij ons weggesneden worden en dus niets ervan te zien. Leuk toch!
En dus zo gezegd zo gedaan. Op de bewuste donderdag ochtend, manlief is al om 5 uur opgestaan, want hij ging die dag naar het hoge Noorden voor zijn baan en zou niet voor 10 uur 's avonds thuis zijn. Ook wij vroeg op en jawel, binnen een uur lag de vloerbedekkking. De mannen verhuizers(6 man) zijn ook op tijd en beginnen met een snelheid het huis en voortuin te vullen. Help....ik vroeg nog zo of er eerst kasten opgezet konden worden, maar blijkbaar kan het vandaag nu net niet. Want om 11 uur is heel die conatainer leeg en willen de heren koffie....en laten doodleuk weten dat er 2 terug gaan, die moeten nog een klus doen in de middag. En dus blijf ik achter met Joey en Olav(een van Joey's vrienden)en nog maar 4 verhuizers....allemaal jonge kereltjes...waarvan er al snel een een hele middag alleen aan Nikkie's bed zit te sleutelen en een ander maar lege dozen gaat opvullen met papier. Een ander probeert nog dozen naar boven te krijgen en de bedden op te zetten samen met mannetje nummer 4. Dit ziet er niet goed uit. Gelukkig zien ook Joey en Olaf dit en samen beginnen zij de heren te instrueren. Ik verdiep me in de woonkamer, waarvan de ramen bedekt zijn met doos. Langzaam maar zeker met gedachten op nul komen er boeken kasten vanuit de verpakkingen. Ook de pinnetjes en planken en boeken vervolgen.....bankstel ziet weer daglicht na 6 weken donkere.....eettafel en stoelen krijgen hun nieuwe plek, maar door al die dozen heb je geen gevoel van woonkamer.....Tot overmaat van ramp stappen schoonzus Anne-Marie en zwager Karel samen met opa Piet de kamer in. Te verbouwereerd van het geen wat ze zien en met handen voor de mond........en ja wat moet je daarop zeggen.....want inmiddels besef je dat binnen een paar uur de heren verhuizer weg zijn....Zonder koffie verdwijnen ze weer.....geen tijd voor hun en mij gevoel. Maar gelukkig komen ze weer snel terug, met avondeten en zonder opa Piet. Om ons wat te steunen en te helpen. Gelukkig gaan de dozen allemaal in huis of tuin achter het gesloten hek. Onze bedje worden mee opgemaakt zodat we in ieder geval toch nog kunnen slapen. Gelukkig komen er op de vrijdag nog 2 man terug...Doodmoe stapt ook manlief binnen in een o zo volgeladen huis. Gelukkig was hij telefonisch al gewaarschuwd en dus was hij voorbereid. En al gauw liggen we in een diepe slaap.....
De volgende dag om half acht staan de 2 mannetjes hier alweer. Ander schoonzusje Jacqueline komt ook vandaag helpen. En ook een vroeger vriendje Mels, die ook weer blij is dat we terug zijn, komt helpen. Vele dozen worden dankzij de handige tip van haar, de dozen buiten onder te verdelen in groepen. Ze worden op en onder zeil geplaatst, zodat de regen die eraan komt er niet bij kan. Als een drill- instructor comandeert ze ons en het werpt zijn vruchten af. Al gauw komt er een woonkamer-gevoel te voorschijn. Fijn hoor....eindelijk weer een rustpuntje...'s Avonds mogen we bij vrienden hier in R'daal eten en ook zij gaan mee terug. Samen maken we de kids hun kamers ook in orde, zodat ook zij weer hun eigen prive plekje hebben na al die weken. Kleding verdwijnt in de kasten terwijl Jack nog een zoldertje timmert in de garage...De zaterdag komen er wederom hulptroepen. De Lintjes met Olav en Anne-Marie en Karel, 5 man/vrouw sterk. En weer zien we vele dozen hun inhoud showen. Er wordt gelachen om de voorraad eten die we in Amerika hadden opgebouwd. Want wat daar heel gewoon is, is voor hier weer overdreven....een voorbeeld. Keukenrol hier zit per 4 verpakt. Daar per 16 en als er dan nog eens per ongeluk i.p.v. wc-papier, weer diezelfde keukenrol wordt meegnomen, snap je dat hier dit jaar dat in ieder geval niet meer gekocht hoeft te worden. Vele spullen komen binnen, maar ook vele spullen gaan naar de kringloop. Nikkie kon in Amerika geen afstand doen van haar speelgoed(was immers haar herinnering aan haar leven hier), terwijl ze het hier geen blik meet gunt en ineens alles weg mag....maar ook wij met onze inloopkasten. Elk hadden we veel meer dan onze kasten hier. En ja, al die kleding past daar niet meer in.....dus ook kleding verwijnt.....al de apperatuur die op 110V staat.....zonde, maar gewoon vergeten weg te geven... Mijn lapkeskamer wordt ingericht. Kasten worden opnieuw, maar nu goed dankzij Lauran in elkaar gezet. En ook die heeft vorm gekregen. Zo kan ik nog wel even doorgaan maar gelukkig hadden we zondag moederdag! Mijn arme handjes konden niet meer. Zo droog en pijnlijk en insmeren helpt maar amper. Kan dan ook geen lapje vasthouden. Een rustdag is hard nodig dus en na een gezellig ontbijtje, kado's en een eigengemaakt tranen-trekkend gedicht gaan we richting Terneuzen. Daar zijn we heerlijk verwend door oma en opa op eigen gemaakte kwarktaart en een aspergediner. Super moedertje! Want gezellig tesamen met de familie zijn na al die tijd is weer heerlijk voor ons.
Maandag gaan manlief weer werken en de kids weer naar school. En ik mag weer verder aan..., jawel de dozen. Maar aangezien het buiten fris en vochtig is, besluit ik onze kleerkast te reorganiseren. Heren verhuizers hebben mannen en vrouwenspul door elkaar gehangen. Dus alles er weer uit en opnieuw. Af en toe een strijkbout erover, spul van hangers en opvouwen. Vele kapstokken worden ineens werkeloos. En mag onze kledingkast ineens weer gevuld worden na 3 jaar werkeloos te zijn geweest. Ook de badkamer wordt gevuld met bekende spulletjes. Dinsdag al niet veel beter...enkele dozen worden geleegd...drink koffie bij oude bekenden, die pas net vernomen waren dat we terug waren. Woensdag legen we(samen met Petty), jawel weer dozen. En donderdag is weer het hele gezin aanwezig. Dozen legen en uitzoeken wat wel, wat niet. Net als vrijdag overgens.Ook de Lintjes komen weer helpen. Vele lege dozen worden afgevoerd naar de milieustraat en vele volle worden ook geleegd....kasten raken vol....opnieuw mag ik herindelen en warempel er komt eindelijk voor het gevoel al een einde in zicht. Zaterdag krijgen we onverwachts bezoek en ondanks dat doen we wat. EN dan morgen hopen we de laatste dozen uit te pakken!!! Kan dan ook geen doos meer zien en hoop eindelijk eens in ons nieuwe huisje wat tot rust te mogen gaan komen. Ik zal nog wel even aan het inrichten(lees kasten vullen)zijn, net als eindelijk eens een sopdoek overal erdoor heen halen. Want op zo een manier verhuizen gaat dat niet anders. A.s. donderdag komen er rolgordijnen boven... En dank zij al deze hulp van iedereen hebben we het wel zo snel voor elkaar. Maar nu ga ik als een speer naar mijn bedje...het is immers al bijna 2 uur(in de nacht)

Dear Jane up-date

Eindelijk dan, daar ben ik weer. Ben inmiddels naar OEQC bijeenkomst in Veldhoven gegaan en wat heb ik weer genoten. Kwam ook bij toeval gelijk aan met Shirley. Toevallig niet...en behalve vele mooie quilts eens van dicht bij te bewonderen, kwam ik ook nog een mede Dear Jane-ster tegen die mij aansprak. Het was Berbel van http://watiserloos.blogspot.com/. Verder nog een en ander gekocht, tuurlijk, helaas krijg ik de boel niet op het blog, want een berichtje krijg ik er nog wel gesurft op maar foto's opladen....nee dus.....nog even wachten dus tot dit weekeinde. Dan is internet ook hier weer volop aanwezig.
Verder is Jane met me meegereisd naar hier, jawel ze is hier in dit very,very back to basic-huis toch op bezoek gekomen. Warempel kreeg ik dan ook 3 blokken af....en de eerste is van vorige maand nog.
Verder doe ik een poging om een nieuw blog te maken....liefs een met drie rijtjes....zodat ik eindelijk weer een kloppende titel op een nieuw blog ga krijgen. Heb al hulp hier(http://zipjezopje.web-log.nl/zipjezopje/) en daar(http://quiltingjeannet.blogspot.com/) ingeroepen en wacht nu vrolijk af.
Maar ik ga niet zitten frustselen, want donderdag-ochtend vroeg om 7 uur komen ze nog even nieuwe vloerbedekking leggen in 2 kamers en tegen 8 uur zal de container hier aankomen. Joehoe, helemaal happy! Want dan na een week of 6 zonder je eigen spulletjes is dat toch weer erg fijn hoor. En nu afwachten of al onze spulletjes er dan ook in zullen gaan, ahum...Volgende week weet ik er alles over te vertellen dus! Voorlopig ben ik de oude vloerbedekking aan het wegbrengen. See you laterrrrrrrrrrrrrr

Ontmoeting met Shirley van Zipje en Zopje

Na al meer dan 1 jaar elkaars blog te bezoeken, verschillende e-mails elkaar gestuurd te hebben, en ook zelfs stofje van haar te hebben ontvangen stuurde ze me afgelopen week nog een super lieve mail. Waarin ze dan voorstelde of ik het een en ander zou kunnen gebruiken, denkende aan 2 fietsen voor mijn kinderen, een senseo en waterkoker, glazen, mokken en zelfs een naaimachine werd aangebodene compleet met een daglichtlamp! Met werkelijk tranen in mijn ogen nemen we daar dankbaar gebruik van. Wat zijn er toch engeltjes rondom ons....al mag het naaimachine voorlopig nog bij haar blijven. Vervolgens levert ze het ook nog eens af en dan eindelijk staan we oog in oog met elkaar. Heel bijzonder vind ik het om wederom een blogster te ontmoeten en wat is ze al slank! Super Shirley. Vervolgens moet er natuurlijk een foto getrokken worden. Ja in een zo goed als lege kamer , nee, dan in de tuin, waar behalve een fijn grasveld een joekel van een oude wilde kastanjeboom staat. Onder de boom dan maar...(foto's staan ook op haar blog overgens)en wat staan we er weer vrolijk op.
We kwebbelden er al aardig op los en ik werd uitgenodigd om 's avonds mee te gaan naar een heuse Nederlandse quiltbee in een schuurtje in Heerle. Iets wat ik natuurlijk niet kon afslaan. Gelukkig heb ik nog wel wat werkjes meegenomen uit Amerika en was daar nog niet echt ver mee. En gelijk weer een stok achter de deur om het weer eens op te pakken. Wat een gezellig gedoetje.
En het leuke is, dat het nog elke week ook is!
Verder is ons huis in de states nog steeds in de verkoop.....hoop ik dit weekeinde toch naar Veldhoven te gaan, om eindelijk ook eens zo'n heleboel quilten live te zien.....en misschien ook enkele van julie!
Eigenlijk is het nog amper te bevatten dat we gewoon weer hier wonen...nu ja kamperen dan.