maandag 29 juni 2009

Zoveel te doen....

Wat een verschil. Ik voel de energie sinds lang weer eens bruisen. Let wel de poetszin! Ik heb weer overal zin in. En daarmee bedoel ik dat ik de verlate voorjaarsgevoelends heb. Alles moet weer eens gepoetst worden en dus zal ik even (denk ik) weinig bloggen. En eindelijk die badkamer waar ik rond de sinterklaas aan begonnen was eens af te maken. Ik schaam me dood! Maar het was niet anders. Vandaag heb ik het onkruid verwijdert uit de voortuin, daarna werd het me te heet zo in de zon zonder een zuchtje wind. Maar ook de kids hielpen lekker. Die vouwden de handdoeken en ondergoed op. ruimden hun kamers op. Stofzuigen deden we allen een verdieping en zo schoot het lekker op. Zodat we 's middags leuke dingen konden doen, zoals ze dat dan noemen.
Nikkie is inmiddels verlost van de melk hoektanden en vandaag hadden we ook een bezoek aan de ortho gebracht. Daar bleek dat der bekkie te klein blijkt te zijn voor een normaal gebit. Ja, dat hadden we al verwacht. Onze tandarts in Roosendaal noemde haar altijd al het meisje met het kleinste mondje van zijn praktijk. Dus adviseren ze 4 grote mensen tanden weg te halen(trekken dus). Degene net na de hoektanden......Als we dit niet doen verwacht ze dat haar voortanden zwaarder naar voor gaan staan a la een konijntje denk ik. 'T zal kiezen worden vrees ik, letterlijk.
En onze Sam heeft een nieuwe kooi gekregen! Want kooi nr.1(speciaal voor een middelmatige hond) begon langs alle kanten krapje te zitten. Na 3,5 maanden is ons meneertje eruit gegroeid. Eeuwig zonde, maar het is niet anders. Morgen mag hij voor het eerst gaan proefdraaien. Proefdraaien? zul je denken. Ja, hij mag nl alleen gaan spelen bij zijn vriendin Lexie. Zonder ons, een hele middag! Alvast om langzaam te gaan wennen om daar te gaan logeren tijdens onze vakantie. Zondag hadden ze hier al samen gespeeld en we merken dat het steeds beter gaat met die twee. Zo kunnen ze ook al samen liggen rusten en er wordt al een stuk minder gerent als de eerste keer. Tuurlijk dagen ze elkaar lekker uit, maar alles wordt rustiger en echt gemeen zijn ze niet tegen elkaar. Volgende week komt Lexie dan eens een proefdraaien hier en tijdens het weekeind mag nu een niet de kids maar de honden bij elkaar logeren. Klinkt toch gezellig niet! En als alles dan lekker verloopt ......kunnen wij met een gerust hart op vakantie.
Maar eerst morgen nog even shoppen naar Roanoke!

vrijdag 26 juni 2009

Batterijen opladen

Als ik zo weer buiten kom met deze prachtige dagen kan ik zo genieten van al wat er rondom ons huis(en dat van de buren) groeit. Mijn vlinderstruik, vorig jaar net aangeplant groeit nu tegen de













klippen op. Net als de zonnebloem overgens. Wat een beetje extra voedsel en een nat voorjaar toch voor een effecten geeft hier. Maar ook de hortensia's (van de buren) begroeten ons elke dag bij de garage. En in allerlei verschillende kleuren blauw. Zoooooo mooooooooooooi !!














Inmiddels gaat het al weer voor mijn gevoel een heel stuk beter. Ik blaf amper meer en haal ook weer dieper adem. Voelt inderdaad een heel stuk prettiger aan. Of mijn batterij weer opgeladen is. Wat mij weer brengt op de foto toestellen. Inmiddels ben ik naar de fotoboer hier in de Mall geweest. Inderdaad was de batterij van die van Joey kapot en voor $25,- zit er weer een nieuwe in. Onze Minolta Z1 is een ander verhaal. Deze reparatie gaat minimaal $150,- kosten. En aangezien het toestel al zeker 6 jaar oud is .......Je snapt het dus, voor ruim $100 meer hebben we een nieuwe met weer nieuwere snufjes. We zullen eens uitgebreid rondneuzen en laten voorlichten en voorlopig delen we die van Joey wel.
Met als gevolg dat ik weer kwistig fototjes gemaakt heb. Van de Wish quilt die ik nog steeds aan het doorquilten ben. Langzaam zie ik het einde naderen, maar zal nog vele uurtjes erin moeten steken, maar dan heb je ook wat. Ook het bloemtuintje van mijn gekregen quilt staan erop. En ben ik er nog niet aan uit met welke lapjes (kleur) ik nu mijn stoepje wil hebben. Dus ben ik maar met de eertse huisjes begonnen. Namelijk de school! De stapel lapjes in de kleuren wit/roze rood en grijs zijn voor de antique quilt die Guute aan ons uitlegt. http://quilthoekje.blogspot.com/. Ik lees dat er wereldwijd meer dan honderden mensen hieraan mee gaan doen. In Tilburg gaat ze er zelfs lessen in geven. Leuk toch!
Vandaag was het een slagveld in ons straatje. Wat de wild-live betreft dan. De laatste weken hadden we al een paar keer slangen op straat zien kruipen(gelukkig zaten we telkens in de auto). Dit schijnt door het vochtige weer te komen. Kikkers en padden kruipen nu verder dan hun slootjes en meren. en aangezien die slangen die graag eten.....juist gaan ze erachter aan. En vanmorgen bij het 3e loopje met onze Sam zie ik ineens bij het huis van Beer, een slang van zeker 1,5 meter vlak bij liggen, doodstil......pffff, gelukkig voor ons zie ik dat die overreden is. Een gitzwart exemplaar, moet net gebeurd zijn, want hij glimt nog prachtig. En even verder ligt er een platgewalste schildpad. Deze tijd van het jaar zien we ze veel de weg over steken. En nog wat verder ligt er opossum. En onze Sam maar trekken, want die ruikt ineens allemaal "heerlijke" nieuwe geuren. Gelukkig kan ik hem overal vandaan houden, maar lastig is het wel.
Terwijl ik Jack ophaal tegen zessen zie ik een aasgier op de slang zitten. En aangezien ik het toestel bij heb kunnen jullie even meekijken. Op een meter of 15 afstand vliegt hij weg, en maak





een foto van het skelet van de slang. Nooit geweten (of vergeten, dat ook)dat die een skelet hadden.

Van de schildpad lijkt alleen de gebroken schild er nog te liggen (ik zal jullie de foto besparen, tenzij je die natuurlijk echt wil zien)en van de opossum is niets meer van terug te vinden. Wat ruimt de natuur zich hier snel op.
Inmiddels zijn de temperaturen al boven de 35 graden en minder vochtig dan de laatste week. En dus is het te warm voor ons om zomaar buiten te zitten. De kinderen maken muziek en ruimen hun schoolspullen op. Joey maakt een monchou taart met aardbeien. Ook de kledingkasten krijgen een grote beurt. Fijn dat ze al zo mee kunnen helpen. Nik gaat mee boodschapjes doen en eten we 's avonds een zelfgemaakte taco fagita salade. Een week of wat geleden had ik dat voor het eerst geprobeert. Toen was die wat flauw, dus nu wat meer fagita kruiden en deze was erg lekker. En als dessert een stukje taart met een bakske koffie.
Van de week had ik al de lappen van mij gekregen quilt gewassen, pfffff wat een werk. Hier hangt er een deel van de bruine lapjes. En natuurlijk mocht dat ook gestreken worden. Hiep hoi! Een voordeel is wel dat ik bij ben met mijn strijk. Aangezien ik geen fototoestel had, weet ik niet meer welke lapjes bij welk huisje of pakketje horen. Geef niks, kan ik nu zelf wat uitzoeken en bij zoeken uit eigen voorraad. Shoot (Amerikaanse woord dat ze gebruiken zoals wij shit, maar dat schijnt een erg lelijk woord te zijn)mijn batterijen zijn leeg en vindt even geen stroomdraad. Wordt vervolg.



Zaterdag ochtend half zeven hier plaats ik er de foto's bij. En heb nog hier en daar wat bijgeschreven.

Verder tanken we nog even, de benzine is in een aantal weken tijd weer lekker naar boven gegaan, maar nog steeds spotgoedkoop vergeleken met de benzine in Europa. En wat wij kwijt zijn voor een tankje bezine? Net iets meer dan $40,-. In de goedkoopste tijd was het $28,-. En schiet ik voor jullie lekker weer eens wat foto's onderweg, terwijl Jack nu eens mag chauffeurtje spelen, hihihi. Normaal ben ik dat dus.





























Hiernaast bevindt zich een der mooiste plekjes vlak bij ons in de buurt. Hier kan je lekker kijken op de Peaks, een bergpartij die in de verte ligt, en ons als het ware aan een kant insluit. Niks geen wegen of huizen te zien, alleen natuur en hier en daar wat Black Angus koeien. Op een bepaald punt zie je dit beeld, maar dan nog breder........, zo je hele gezichtsveld ....en ergens in het midden van die foto wonen wij. Boffen niet!
Hieronder zijn de nieuwste huizen uit de Farmington, een wijk voor ons. Dit worden de townhouses, zoals ze hier de rijtjeswoningen noemen. Je zult het niet geloven , maar 4 weken geleden stond hier nog niks. Begin deze week zijn ze aan de nieuwe rij huizen begonnen. Ik zie hier geen geluidswandjes of zo. De mensen die hier komen wonen zullen echt wel last van buren geleuid hebben, zo met dat hout. Ik kan me anders niet voorstellen. Hier snap ik nu echt niks meer van. Je hebt hier zulke wijdse plekken en dan duwen ze deze nieuwe rij huizen recht voor de andere.......Het financiel plaatje zal wel de oorzaak zijn vrees ik.

woensdag 24 juni 2009

Go see the dokterrrrrrrrrr

En wederom ben ik naar de dokter gegaan, maar nu naar een waar ik dezelfde dag nog geholpen kan worden. Het blijkt dat mijn luchtwegen weer helemaal vol zitten en ter plaatste krijg ik een steriode prik in mijn bil en mag aan zo een beademingsapparaat gaan zitten waar medicijnen in zitten. Dat krijg je ervan als je niet alvast reserve medicijnen in huis hebt. Afgelopen nacht kreeg ik het ineens erg benauwd, zo van ik kon niet gaan liggen. Telkens hoestte ik, maar echt loskomen deed het niet en op een gegeven moment heb je het dan helemaal gehad. Dan maar beneden op het loverseatje met een dekbedhoes en wat extra kussens. Gelukkig hebben we er een zelfde voetenbank bij en kan ik het tot een bed omtoveren. En met wat extra kussens en geen schuldig gevoel dat ik iedereen wakker hield ben ik in slaap gevallen tot de volgende ochtend. Ik moet zeggen dat ik geen rugpijn had en voor mijn gevoel goed geslapen had. Maar wel benauwd adem halen. Dus dan maar naar een centum waar je direct kan binnen stappen zonder afspraak. Als ik mijn eigen arts wilde spreken zou ik 3 dagen moeten wachten......en dat ging even niet meer.
Ik kreeg gelijk voor een maand gratis een van de medicijnen mee en mocht nog voor een kleine $100.- de rest van het spul meenemen. En ze raadde me aan eens goed te genezen, want ik was toch wel erg ziek! En dat terwijl ik behalve het moe zijn en het blaffen me toch niet echt heel ziek voel. Nou hoop ik toch dat het aanslaat en geen vervelende bijverschijnselen opleveren. En dat ik me snel weer wat fitter voel want behalve de was bij te houden en een stofzuiger weer wat rond te zwaaien komt er verder niets uit de handjes. zo maar weer eens een filmpje gaan bekijken.
O ja ter informatie, ik vertrok om 11 uur en kwam pas tegen half twee thuis en dat alleen om een doktersbezoekje en de medicijnen op te halen. En het ritje duurde 2x 15 minuten.

dinsdag 23 juni 2009

Ik loop achter....

....o.a. met het bloggen. Want het is weer al even geleden....errug niet, maar het is ook zo half zonder foto's vind ik persoonlijk. Maar wat we al weer meegemaakt hebben:

We zijn eindelijk er achter dat we gewoon in een buurtstraatje(bij de golfbaan dus) kunnen gaan zwemmen voor $3,- de man per dag. En ik moet zeggen het was heerlijk. Nee Ingrid(supergoof) ik heb nog geen bommetje durven doen zo op de eerste dag, maar lekker was het wel! Lekkere strand- of noem ik het nu zwembadbedjes tot onze beschikking, maar geen glijbaan. God wat een verademing om weer eens minibaantjes(want het is een minibadje) te kunnen zwemmen. Nik en ik genoten er heerlijk van. Gaan we beslist vaker doen!

Joey logeert en feest heel wat af.

En ook hebben we de tandarts al een tweede bezoek gebracht. Nikkie der melk hoektanden zijn er nu eindelijk uit en bij mij was een tand waarvan ik een stukje af had weer bij gevuld. Wat lastig .... als je zo beiden met een verdoofd smoelwerk in de auto probeert een praatje te maken, er vervolgens omdat het niet gaat je handen erbij wilt halen.....elkaar dan nog niet begrijpen en dan maar texten op de telefoon (alleen Nikkie hoor) om mij iets duidelijk te maken. Hihihi, voor Nik kunnen we nu eindelijk een afspraak gaan maken met de ortho voor een beugeltje.

En was onze Sam weer de afgelopen dagen gevoelig voor de dunne jeweetwel. Met als hoogte punt gisteren avond. Bij thuiskomst bleek het duidelijk niet goed te zijn gegaan zodra we de deur nog maar open deden.....Om een lang verhaal kort te maken, ramen open, poetsen(hok, vloer, muur en Sam). Wie het zieligste was.....Jack, want zelfs die stond nu ook(voor het eerst) te kokhalzen of Sam, die zo laat buiten in de schemer met de tuinslang afgespoeld werd, en vervolgens gesopt. Of Nikkie die deze (schijtend- eh) benauwde hond mocht vasthouden en dus ook natgespetterd werd. Of ik die deze derrie van dat lijfje mocht wassen! Hahaha, inmiddels kunnen we er om lachen, maar ben blij dat het allemaal weer goedgekomen is.

Mijn bloemenveldje van mijn gekregen quiltpakket zit in elkaar. En ik ben er tevreden over. Nu mag ik er een stoepje omheen gaan leggen, wat dus twee randjes moeten worden. En dan mag ik mezelf gaan gooien op de huizenbouw! Stiekem al eens vooruit gelopen en zie tot mijn verbazing zelfs Nederlandse huiskes in het geheel staan. Er mag geloof ik veel laag op laag genaaid worden, maar heb al zitten puzzelen of ik er niet gewoon echte quiltjes van kan maken. Het eerste huisje wordt een school en denk ik dat ik wel al voor elkaar zal krijgen. Alleen ben ik benieuwd hoe het zla vergaan met mijn lapjes....zit net te bedenken dat mijn eigen inbreng al gewassen is......het gekregene niet. Heeft iemand daar ervaring mee? Zal ik de rest toch maar eerst gaan wassen nu? Stom dat ik het me niet eerder bedacht had.

We een week extra zenders voor niks mochten bekijken, en dus veel films opgenomen hadden. En ja ook al enkele ervan gezien. Waaronder Wall-e en kung-fu panda. Altijd weer gezelllig die tekenfilms.

En hopelijk morgen eindelijk eens naar de fotowinkel gaan om eens uit te vogelen of er ze gemaakt kunnen worden. Hoop op dat er tenminste een gelijk weer mee mag. Jullie ook zeker.

Maar ik stop er weer mee, de rest ligt allang op een oor......en ik heel gauw, groetjes

zaterdag 20 juni 2009

Leven in een sauna? En een Award!

Het is ook nooit goed he met dat weer. Gistermorgen was het erg bewolkt en het zou de warmste dag van de week worden. En ja hoor, dat werd het ook.....maar weer erg vochtig zodat we telkens het gevoel hebben aangekleed rond te lopen in een sauna. Bahbah, na de middag worden we nog getrakteerd op een fikse onweersbui en dan zou je denken dat het daarna zou afkoelen niet.....nee dus, het werd nog benauwder door al dat vocht. Onze kids vermaken zich met wat filmpjes en spelletjes. Maar ook wordt er weer geknutseld. Ik ben inmiddels zwaar verslaafd aan het quilten en omdat het wat saai werd ben ik met mijn krijgertje(het quiltpakket van Fay) begonnen. Met het naaimachientje deze keer. Aangezien ik het persoonlijk te groen vond heb ik van het middelste groene vlak meer een kleurrijker geheel gemaakt met nog eigen lapjes er in te verwerken. Wat rood, geel, roze en zalm met name bloemerige motiefjes zodat het meer een bloementuintje aan het worden is. Och, wat zwaar verslaafd ben ik toch. En het ergste is dat alles hier lijkt stuk te gaan. Onze fototoestel is nu echt stuk. Het klepje is afgebroken. Joey's toestel laadt niet meer op.....wat er op lijkt dat daar de batterij van gesneuveld is. En onze computers vrees ik zijn ook weer aan een beurt toe. Maar ook de koptelefoon waarmee we kunnen skypen is heeft het begeven. Gelukkig kan ik via DH(dear husband) zijn computer nog on-line. Ja, het gaat lekker hier.... Hoe was dat spreekwoord ook al weer: een ongeluk komt nooit alleen?
Verder is Joey vandaag voor een feestje uitgenodigd en gaan wij straks eens een kijkje nemen bij een zwembad in de buurt. Want iets anders is er niet te beginnen met dit weer....zie trouwens net dat het 31 graden is maar het aanvoelt als 38 graden C. Of binnenblijven in de koele airco lucht en eh .......quilten of zo? Zin om naar het favoriete winkeltje te rijden is er ook niet. Te warm voor degene die aan de zonnekant zitten.....en zo zie je dat het weer ook nooit goed is.
Halverwege deze week werd ik nog verrast door Cindy van

http://cindycountryhome.blogspot.com/ met een : I love you're blog Award. Zij heeft hem terecht verdient is ook mijn opinie. Nou als dat geen complimenet is weet ik het niet meer. Nu mag ik deze op mijn beurt weer doorgeven aan 6 andere dames. Nu moet ik zeggen dat er zoveel prachtige blogs te bezoeken zijn wereldwijd dat er veel meer dit zouden mogen verdienen. Maar ik moet een keuze maken niet...

Okee om te beginnen eigenlijk zou ik hem ook willen geven aan enkele dames die net als mij verzeild zijn geraakt in het buitenland. En ook zij hebben hun verhalen en belevenissen verteld online:

Petra uit Vienna van http://nederlandseamerikaan.blogspot.com/. Zij verteld dagelijks haar belevenissen, maar laat ons dmv prachtige foto's meeleven met al haar reizen door heel Amerika.
En Petra uit Noord Carolina met http://staceyconnor.blogspot.com/. Ook daar kan je voor Amerikaverhalen je hart ophalen.
En dan Bibi, een dame die in plaats van naar Hawai te emigreren gekozen heeft haar liefde te volgen in http://bagelsenspekkoek.blogspot.com/. Ooit hoopt ze er toch nog eens te komen.
Verder heb ik ook nog wat quiltsite's die ik volg die blijkbaar veel meer mensen mooi vinden. Als jullie het gevoel hebben dat ik veel doe.....dan doe ik amper iets vergeleken bij deze dames:

Ingrid van http://www.supergoof.web-log.nl/ zij maakt onophoudelijk prachtwerken en alles met het handje.
Shirley van http://zipjezopje.web-log.nl/zipjezopje/. Toeval wilt dat ze in Roosendaal woont en we beiden in Terneuzen geboren zijn.
Wilma van http://quiltendewilma.web-log.nl/mijn_hobbyblog/heeft zelfs een on-line winkeltje geopend, maar lijkt nooit uitgequilt.
Maar eigenlijk zijn er nog veel meer, en hopelijk krijgen zij deze Award- slinger ook aangereikt .
Groetjes vanuit het zonnige Virginia

donderdag 18 juni 2009

Zou de zon toch weer doorkomen....

Nadat we de afgelopen dagen bijna onophoudelijk regen gehad hebben, komt langzaam het zonnetje wat te voorschijn, en dat terwijl het al acht uur is. Want tot net geleden was het nog mistig en zwaar bewolkt. En al de dagen hadden we minimaal 2 vrienden te spelen van de kinderen. Met als gevolg dat we al vele spelletjes gespeeld hebben, zowel de bord- als computerspelen. Eigenlijk is het stik gezellig zo, maar een dagje niks op het programma is ook heerlijk. En kunnen de kindjes en de hond(okee... en ik) weer eens even tot rust komen en uitslapen. Afgelopen avonden hebben we gekaart met Brandons ouders, die hun zoon kwamen ophalen en gelijk maar bleven hangen. Leuk! Gisterenavond hebben we gelijker tijd de baseball/honkbal wedstrijd gekeken. Onze eerste overgens, want Virginia speelde mee. Tjonge jonge, wat een wedstrijd, deze begon rond zeven uur en was pas tegen twaalf uur eindelijk afgelopen met spanning tot de laatste minuten, waar uiteindelijk de tegenpartij de laatste beslissende punt maakte. Volgens onze gasten was het al erg goed dat ze zover gekomen waren. Terwijl we hun staan uit te zwaaien komt er een motje langs vliegen......en wat voor een mooi exemplaar is dat. Spanwijdte zeker rond de 15 cm! En zulke mooie fel oranje kleuren......geen idee welke officiele naam deze heeft overgens. En na 30 pogingen zonder flits op het kapote toestel staan er dan toch 2 gelukte op. Wel een mooie afsluiter van de dag.








Gelukkig heb ik vandaag nu ook weer wat minder last van mijn spieren, allergies en vermoeidheid. Zodat ik weer verder aan het quiltje kan werken. En lekker met de hond kan gaan wandelen. De laatste paar dagen had ik er de puf niet voor. Wel heb ik wat lapjes bij elkaar gezocht, want Guute(een van de Belgische quiltdames) gaat een antieke quilt namaken, waarbij je on-line mee mag doen. Op deze site kunnnen jullie ook even een kijkje nemen http://quilthoekje.blogspot.com/2009/05/wie-doet-er-mee.html .
Aangezien ik het een erg mooie vind, (en nog vele resterende rode en grijze lapjes heb liggen) ga ik lekker op het gemakje meedoen. Afgelopen dagen wat roze lapjes erbij gekocht en wat witte achtergrondstof. Dus nu wachten op de patroon instrukties....

dinsdag 16 juni 2009

Vakantie?

Vorig jaar toen was de regen ver te zoeken de hele vakantie. Dit jaar zitten we net als in Nederland veel binnen vanwege de regen. Okee,met een verschil dan.....het is hier wel warm. En benauwd. En met de dreiging van regen hebben we nu niet echt de behoefte om weg te gaan naar bv een zwembad.
De kids zijn nu in twee verschillende groepen ingedeeld voor tumbling, wat het niet echt leuk maakt voor mama. Ze mag nu dus nog een keer extra heen en weer rijden. En elke keer zit er net niet genoeg tijd in om iets te gaan doen. Zo is Joey 2,5 uur aan het sporten en Nikkie 1,5 uur. Maar ach die zijn lekker bezig( ik niet echt).
Met als gevolg dat ik last heb van mijn spieren en allergies waardoor ik me moe en niet vooruit te branden voel. Ik zou zo makkelijk alles aan elkaar kunnen slapen. Gelukkig probeer ik me dan maar wat op de huishoudelijke karwijtjes te storten en hebben de kinderen vriendjes te spelen. Zodat zij in ieder geval alweer wat leuke vakantie dagen hebben.
Vanmiddag mogen we met zijn drieen naar de tandarts. Ben benieuwd wat er met Nikkie der melk-hoektanden gaat gebeuren. Deze staan al meer dan een half jaar los, maar losser dan een klein beetje(voor mijn gevoel zijn ze niet losser dan een half jaar terug, ondanks wiebelen) komen ze niet. Ze heeft er nu telkens pijn aan. Want zolang deze er blijven zitten kan ze ook niet gaan beugelen. Niet dat ze daar zin in heeft.....
En onze Sam zijn eetlust is afgenomen sinds een ruime week. Zou hij nu gestopt zijn met groeien? Hahaha, stille hoop van mij natuurlijk. Nee, ik bood hem nog steeds 3x per dag voer aan, maar breng dit u terug naar 2x. Alleen heeft meneertje zo vroeg in de ochtend geen honger meer likt het. Wel wil hij mee het baasje weg brengen, met as gevolg dat zijn maagje, of zijn gal onderweg van streek was en hij zo op de gelukkig leren bekleding van de auto overgaf......aangezien ik daar niet echt tegen kan, gooi ik de auto aan de kant en gelukkig ligen die veze handen poets doekjes nog in de auto, net als een lege plastic zak. Snel poets ik de boel weer schoon terwijl het meneertje toekijkt. Ik laat hem nog even uit en gelukkig ik zie en ruik er niks meer van in de auto. Sammetje weer in de gordel en weer verder dan maar...en wat denk je.....ja hoor, nog een keer!!!!!!!! Grrrr, net nu ik Brandon zou ophalen. Dus weer maar even de boel cleanen. Maar door dit gebeuren ben ik 10 minuten later dan ik afgesproken had. Gelukkig levert dit geen probleem op. En als we thuis komen om half acht in de ochtend, zijn zowel Joey als Michael al wakker en zijn de heren ready/klaar voor te gaan spelen......Nikkie volgt pas een uurtje later en Sam....die ligt alweer in dromenland.

vrijdag 12 juni 2009

Speciaal voor opa Piet

Nou had mijn schoonvader vorige week, terwijl we lekker zaten te kletsen via de telefoon, gevraagd of ik van de kolibries (die op dat moment weer door mij voor het eerst werden waargenomen) niet eens wat leuke foto's daarvan wilde plaatsen. Natuurlijk ben ik niet te beroerd om dat te doen maar telken als ik ze weer zag waren ze alweer verdwenen al voorens ik de camera gepakt had. En nu weet ik ook hoe dit komt. Lees maar even mee door hier even verder te kijken http://www.nu.nl/wetenschap/2021305/kolibrie-blijkt-snelste-dier-op-aarde-.html. Maar pa helaas is ook nu de camera kapot, maar probeer nu met Joey's hulp en camera het toch weer eens voor elkaar te krijgen. Al heb ik het gevoel dat ze dit jaar nu het veel meer regent dan normaal we ze ook een stuk minder zien dan vorig jaar. Groetjes van ons

donderdag 11 juni 2009

De eerste vakantiedag....

Vanmorgen liep ondanks de vakantie van de kids de wekker gewoon weer lekker om 6 uur af. Wat was het lekker afgekoeld met de onweer en regen van gisteravond. Slaapt weer zoveel beter. Ook Joey werd vroeg gewekt, want een van de tumbelvriendjes Garret kwam een dagje gamen. Dit kereltje(11) is overgens een toptalentje. Hij was bij de laatste landelijke wedstrijd de beste van alle jongens onder de 14 van de USA. En aangezien zijn moeder zo vroeg ging werken......stond deze iets over zeven al bij ons thuis. Gezellig hoor, maar Nikkie was ook bijtijds wakker en wilde vandaag eigenlijk weer wel eens een schilderijtje maken. En daar mamma in een ver verleden (34 jaar terug )ooit nog eens met olieverf geschilderd had(ja, ik had les daarin en zat tussen allemaal volwassenen als een van de weinige kinderen), besloot ik dus mee te doen. Alleen deze keer verfden we met acryl- verf. En wat een lol hebben we saampjes gehad. Maar ik ben verbaasd van de resultaten tot zover. Nikkie maakt een schilderij over wat er zoal in haar leventje heeft plaats gevonden in 2009. En ik besluit een droomkamertje te schilderen. Wat een ideeen borrelen er op bij ons beiden. En steeds weer een stapje verder. Kijk maar weer mee. Okee, momenteel heeft de camera het begeven. Kapot dus, maar gelukkig is manlief zo up to date, dat hij van het geheugenkaartje de foto's er zo af kan krijgen. Ja, dat soort dingen ben ik weer geen ster in. En dan toch fijn dat we elkaar zo aanvullen.
By the way, als jullie goed kijken zie je dat Nikkie der haar wat veranderd is. Ja, ik heb het geknipt ....ze wilde graag zo een mini ponytje en het lichtjes opgeknipt en ze is er reuze blij mee..... Hier is het net gewassen en valt het nog niet zo lekker losjes, maar we zullen binnenkort weer
wel een close-up foto van nemen. Ik moet zeggen dat wij ze steeds meer op haar grootste nichtje gaat lijken.

Maar eigenlijk doet ze dat haar hele leven al.....
In de namiddag gaan ze met zijn drieen weer lekker tumbelen/springen en ik schilder nog wat verder. De vloer( het zou zo een mozaiekpatroon of quiltpatroon kunnen worden) is in perspektief geschildert...een term die ik onthouden heb, de bank is geinspireerd op een Bretz bank(Moon genaamd en ontworpen door Eva Schroeter)die uitkwam in 2006(gevonden in een van de bewaarde tijdschriften Eigen Huis & Interieur waar die trouwens een erg druk bloemmotiefje heeft, maar wel de zilveren pootjes).

De deur probeerde ik na te maken (van de eigen deuren hier in het huis) en de hondjes op de laatste foto zijn gebreide exemplaren. Die heb ik uitgeknipt en liggen zomaar los op. Geen idee of ze er daadwerkelijk bij komen, maar ik vind wel wat hebben. In ieder geval vrees ik dat ik ook dit weer eens vaker ga doen. Manlief vindt hem nu al prachtig en wil hem al meenemen naar zijn kantoor. Niet dus....ik wil hem eerst eens echt afmaken.


Vanavond aten we fish and chips met een gezonde salade. Nee, deze keer gewoon thuis en niet bij Benjamins. Dan komt er voor de tweede keer vandaag een onweerbui langs en het gaat weer lekker te keer. Zo nog even mijn post bekijken en dan is hier de dag weeral voorbij. Welterusten!

woensdag 10 juni 2009

Laatste schooldag




(okee, deze staat niet zo mooi in het midden, maar alle begin is moelijk niet......en zo zien ze in ieder geval dat het handwerk is bedenk ik me maar)









Vandaag of eigenlijk moet ik vanmorgen zeggen hebben de kids alweer hun laatste ochtendje van school. Sammy ligt buiten te relaxen aan de deur en houdt zo de boel in de gaten. Niet dat er veel te beleven valt hiet in de straat, maar er komen toch menig insekt en vogel hem bekijken.....Joey had de laatste 3 ochtenden nog examens te doen. En dat terwijl zijn boeken al ingeleverd waren en ze de laatste twee weken niet meer als kletsen en tv kijken(volgens hem) deden. Geleerd voor de examens wordt er niet hier, zo zegt hij. Maar zijn gevoel was dat hij het wel goed gedaan heeft. Ook heeft hij gisteren een test gedaan op een van College hier in de buurt ivm zijn math. En aangezien hij hier voor geslaagd is mag hij volgend jaar ook math op college niveau gaan nemen. Nikkie heeft ook niet echt school meer. Ze mogen niet eens een tas meer mee nemen en behalve dat ze haar brood meeneemt mag ze nog wel kleurtjes en stiften meenemen. Nu zul je denken, het is toch maar een ochtendje? Ja, alleen lunchen ze nog wel op school en al rond half elf.......! Ja , vroeg...dat vinden ze ook, maar dan hebben de kids van werkende ouders in iedergeval hun lunch op......Gisteren kwam ze verbrand uit school en neem ik dus aan dat ze ergens ook buiten zijn geweest met het mooie weer, want het is heerlijk lenteweer. Zo rond de 25 graden en hoger, en behalve gister werd het tegen de avond weer zo lekker vochtig en liep de thermometer op en kwam er tegen half tien een lekker onweerbuitje over. Maar deze ochtend is daar al weer niets meer van te zien.

Ik ben lekker druk bezig met het doorpitten van het Wishje en moet zeggen dat het al ergens op begin te lijken. Mijnn steekjes zijn bij tijd en wijlen lekker regelmatig, maar ook vaak niet. Hihihi, hij begint steeds meer een oudje te lijken met al zijn opgepofte stukjes. Nu begreep ik destijds tijdens de les, dat mensen hier niet echt de oude look mooi vinden. Nou bof ik dan even, want dat vind ik net wel iets hebben. Maar kijk maar even mee naar wat ik zoal al gedaan heb.





En ons meneertje groeit tegen de klippen op. Want ook zijn we nog even langs zijn Vet/dierenarts geweest om te kijken hoe zwaar hij inmiddels is geworden. 42,5 Amerikaanse ponden dus, wat rond de 20 kilo is. En dat te bedenken dat hij nog een jaar te groeien heeft. Oepsie, weinig medium hondje dus. Maar een lievertje is tie wel. Zo speelt hij weet met de heren deze keer op de film .

En terwijl ik zo sta te filmen zie ik aan zijn beweging dat hij hem zo gaat peren. En jawel hoor, nog geen tel later rent hij via de tuin van de buren op zoek naar andere uitdagingen(hondjes misschien). Gelukkig krijg ik hem weer met wat hondensnoepjes weer te pakken en gaat hij mooi mee terug naar binnen.

zondag 7 juni 2009

Heerlijk weekeinde met mooi weer










Nadat vrijdagmiddag de regen eindelijk samen met de prachtige dreigende wolken verdwenen, werd het weer langzaam steeds weer beter. Na turnen ging Joey samen met Brandon mee om aan het Smith Mountain lake te gaan logeren bij zijn oma. Om daar te gaan jet- skieen en achter een boot te hangen op een joekel van een band en te zwemmen. En dus gingen wij met zijn drietjes weer eens een keer uit eten naar TG Frydays. Gezellig begonnen we zo het weekeinde.
Zaterdag werd het alweer zo lekker dat we besloten te gaan BBQ- en met onze vrienden. Terwijl de herten en de groundogs weer door de tuin lopen, de kolibrie's hun weg alweer weten te vinden naar de speciaal daarvoor ontworpen voerbakjes, drinken wij onze koffie op het balkon. Tegen vieren wordt Joey werd opgehaald halverwege, om vervolgens weer naar een feestje gebracht te worden van een van zijn klasgenootjes. Ik had weer eens zin om wat nieuwe receptjes uit te proberen, speciaal voor het vlees wat ik al uit de diepvries had gehaald. En vond de volgende recepten die we allemaal kunnen aanbevelen:
een gevulde kipfilet op zijn Italiaans:

D.m.v. een snee hier in (de per persoon een kipfilet of een halve als je net als ons nog iets anders maak) vulde ik deze met 2 plakken pepperonie, wat fijn gesneden olijfjes, 2 gezondroogde tomaatjes en geraspte Parmezaanse kaas. Dan wat kaasprikkers erin om het geheel samen te binden en ze insmeren met olijfolie waarin vers gesneden basilicum blaadjes ingetrokken waren. Deze op een middelmatig hete BBQ in 15 minuten laten garen. Heerlijk gewoon.
En ook maakte ik Griekse gehaktrolletjes op een stokje en daarbij een gekruid yoghurtsausje en daarvoor heb je het volgend nodig:
400gram rundergehakt
200 gram Griekse yoghurt
5 knoflooktenen
1 eetlepel citroensap
2 eetlepel gehakte munt
zeezout en vers gemalen peper
paneermeel
1 ei
1 theelepel vers geraspte gember
2 eetlepels peterselie
houten stokjes
Doe de yoghurt in een potje en het gehakt in een andere. Pel de knoflook en pers er 3 boven de yoghurt en 2 boven het gehakt uit.Verder gaat er nog door de yoghurt het citroensap, de munt en wat peper en zout. Voeg wat paneermeel toe bij het gehakt, net als het ei, de gember, peterselie en ook hier wat peper en zout toe. Meng beiden en zet de de yoghurt koel, terwijl je van het gehakt een soort worstjes maak die je aan een stokje rijg. Strijk lichtjes wat olie hierover. Laat ze op een middelmatige oven in 15 minuten gaar worden .
En dat samen met aardappeltjes (in de schil gekookt, vervolgens geschild en op blokjes gesneden en met olijfolie en geperste knoflookteentjes gemengd en royaal zeezout) in de oven op 420 F of 220 C gebakken en wat rauwkost en werd het weer een erg smakelijk maaltijd. Vergeet compleet een foto te maken! Nadien borrelen we wat na, maar ook Joey wordt tegen negenen weer thuis gehaald en de hondjes beginnen na uren rennen en vliegen door het huis tot rust te komen en genieten beiden van wat hondenknabbels. Pas na twaalven gaan ze richting huis en nemen Joey ook mee, die lijkt amper(niet dus) meer thuis te zijn dit weekeind.









Zondag is Sam te moe om ver te lopen. Hij komt de oprit amper af en gaaft alweer aan dat hij het gehad heeft. Dan maar het overkapte gedeelte van het balkon schoonspuiten, manliefs haar weer eens kort knippen en wat werken aan het quiltje. Daer Jane was nog in Nederland bij Annelies te vinden http://quiltsandsiggies.web-log.nl/quilts_and_siggies/. Aangezien ze al op leeftijd is had ze geen zin in al dat gereis. (Hihihi, mooi excuus niet). Nee gekheid natuurlijk, maar het Wish quiltje, dat zo heerlijk ligt te lonken op de tafel in de eethoek, kan ik moeilijk weerstaan. Het wordt steeds meer en meer een echte quilt. Al ben ik ook steeds quiltboeken aan het bekijken om ideeen op te doen over hoe ik het wil afmaken.
Hopelijk hebben jullie ook een fijn weekeinde achter de rug met mooi weer!

vrijdag 5 juni 2009

Raindrops keep fallen on my head....





Letterlijk, want het regent hier al dik 6 uur achter elkaar. Niet een lekker zacht buitje, nee....flinke druppels die in grote getalen met een rotgang afgeschoten lijken te worden. Zo een waar je twee tellen van buiten de deur al gelijk drijfnat ben.

Jullie snappen dus dat ondanks de uitstapjes met het beesie nu niet ver of lang zijn, we het toch voor elkaar krijgen om drijfnat te zijn.Dan maar heerlijk opdrogen op die proeflapjes van het quilten. Maar ook de temperatuur is naar beneden gevlogen. 15 graden maar vergeleken bij gisteren nog 20 graden meer. Waarschijnlijk is dat ook de reden dat er weer tornado waarschuwingen in onze buurt county's waren. Vooral rondom het Smith Mountain Lake scheen het pet te zijn geweest(een uurtje rijden). En dan te bedenken dat we vorig voorjaar amper een druppel regen gezien hebben. Dus al twee jaar niet het normale voorjaarweer hier gezien.
Nikkie heeft de fieldtrip trouwens erg intressant gevonden. Zo zag ze de Nederlandse vlag en vertelde dus haar vriendinnetjes dat dat onze vlag is. Ze vonden het maar vreemd, want Maar ook spraken de verhalen die hun verteld werden erg aan. Dus nu wil ze ook nog het Anne Frank- huis gaan bezichtigen als we naar Nederland op vakantie komen.
En ik heb nog wat gewerkt aan mijn Wish-quiltje. Alhoewel ik een halve dag heb lopen denken waar ik die vingerhoed nu toch gelegd had.......bleek dat ik er telkens overheen gekeken had. Maar ik zie wel dat ik nog vele avondjes eraan zal moeten werken.
Vandaag heb ik Dear Jane maar weer eens op de koffie gevraagd. Ben benieuwd of ze straks wil langskomen. Want de laatste keer hadden we behoorlijk bonje. Nee, gekheid natuurlijk, want de twee laatste blokjes die ik probeerde te maken waren beiden een fiasco geworden. Niet dat ik het niet voor elkaar kreeg hoor, maar de ene zag er niet uit. Ik had namelijk een verkeerde techniek er op uitgevoerd en de andere, het rechterboven hoekje lagen mijn gestreepte stof Schots en scheef door elkaar. wat natuurlijk erg rommelig overkwam. Dus ook hier ga ik de ster er maar op appliceren. Fijne dag allemaal....

donderdag 4 juni 2009

Nikkie's eerste concert met de saxefoon en een wastest.

Terwijl we vanacht getrakteerd werden op een onweersbuitje is het weer gelukkig weer even afkoeld. Want na alweer een dikke week schitterend weer (30-38 graden C) had ik weer wel zin in verkoeling. Vooral 's nachs koelde het amper meer af en ondanks de airco binnen wat overgens heerlijk is, was het buiten amper te vertoeven. De hoge luchtvochtigheid en geen wind maakt het erg vermoeid om buiten te zijn, vooral als er ook nog eens weinig schaduw te vinden is als je met je hondje wilt wandelen. Dus lopen 's morgens vroeg het grootste loopje. 's Middags wilt hij amper de tuin uit en 's avonds is het afhankelijk van de warmte of we flink wat lopen.

Maar gelukkig zijn de nachten weer terug rustiger geworden. Bedankt voor het medeleven en al jullie tips. Ik ben aan de slag gegaan met het leren spreken en stil zijn. En daarbij doen we het laatste kwartiertje wat relax muziek aan. Iedereen verdwijnt vast naar boven op mij na en ik ga een beetje bij hem zitten om hem gerust te stellen. En als hij dan nog blijft proberen te gaan blfeen gebruik ik de plantesproeier. Alleen het zien van het ding lijkt al te helpen. Hij is al twee nachten weer rustig. Pffff, wat een verademing na al dat geblaf.
Afgelopen dinsdagavond was het dan zover. Samen met al haar medestudenten van het 6e jaar werd de lente uitvoering gegeven. Ze waren met meer dan 160 studenten die pas voor de 2de keer met zijn allen samen speelden. Want verschillende kinderen waren overgestapt naar andere instrumenten. Kompleet met dirigent speelden hun groep 3 liedjes waaronder de The eye of the tiger en het swingerige Shout. Ze deden het geweldig als je bedenkt dat het pas de tweede keer was dat al die 160 kids tesamen speelden. En ons meisje genoot enorm van het hele gebeuren. Want natuurlijk moest de feestjurk aan. En met der bling-bling schoentjes en met wat make-up is ze ineens een dametje. Natuurlijk een impressie erbij van een van de liedjes.

Vandaag heeft ze een field-trip of een excursie naar de D-Day memorial in Bedford. Deze is speciaal hier geplaatst, omdat dit plaatsje procentueel gezien de meeste soldaten (bewoners) heeft verloren van de gehel states tijdens de bevrijding bij Normandie(Frankrijk). Ben benieuwd wat ze ervan zal vinden.
Joey en zijn klasgenoten zijn aan het feesten geslagen. Elk weekeind zijn er al feestjes bij deze en gene. Deze zijn wel heel anders dan wat we in Nederland kenden. Hier wordt er wat gesport in de vorm van spelletjes, pizza's of BBQ wordt erbij gedaan en een zacht muziekje staat er op de achtergrond. Gelukkig het bevalt hem wel, al is het wennen. Zo ook is hij afgelopen weekeind wat gaan drinken met wat klasgenoten bij de Starbucks, hihihi de Amerikaanse coffeeshop. En wat ze dan zoal doen.....kletsen en iets anders drinken dan koffie. Nee geen sterke drank of een pilsje want dat mag hier niet geschonken worden onder de 21 jaar. Dus milk-shakes en een frisje en een van die lekkere koeken of taartjes erbij. Maar hij heeft er plezier in en is dan toch eindelijk eens onder zijn leeftijdgenootjes.
En eindelijk heb ik eens een testje gedaan om te kijken wat er nu eigenlijk zal gebeuren als ik die quilt met zijn geverfde stukjes eens in de was zou doen. Wat Yvonne, een van de lezers, had mij die vraag gesteld. Kijk normaal doe je dit eerst. Maar ik dus niet. Ik heb vertrouwen in mijn verfjes(ahum, en nu maar hopen dat alles goed gaat). Nog even vertellen dat het orgineel acrielverf is speciaal voor keramiek van het merk Mayco. Ik heb de kleur SS100 gebruikt want deze kwam het beste bij de kleur van mijn DMC garen nr. 816. Dit heb ik gemengt met de dubbele hoeveelheid van de textielmedium van het merk Folk Art.Dus hier zijn de resultaten. Ik heb even voor de handigheid geshreven dat wat voor en welke na, met een stift die speciaal voor textiel is. Eerst was het was machiene-lapje aan de beurt. Moet bekenen dat ik het tussen de witte was geduwd had met bleekmiddel in de wasmiddel(zit erin) en gewassen heb op HOT, zoals ze hier de kkokwas noemen. Maar ik had zoiets van dan zie ik ook wat het doet en mocht het afgeven dan bleekt het hopelijk weer weg. Maar buiten dat het glanzende wat vervaagd is, is de kleur amper verbleekt als ik hem vergelijk met de dan nog ongewassen hanwas lapje. Joehoe, gelukt. Niet uitgelopen of vlekken in de rest van de was gemaakt. Wel is de stift vervaagd. Nu het handwasje. Nou ja, het heeft wat liggen weken en ik heb er niet echt veel mee gesjoemeld. Voor mijn gevoel kwam deze er ongeschonden uit en ook gaf deze niks af. Dus mede quilters, we hebben er weer een uitdaging bij voor andere werkstukken. Enne ook gebruik ik deze verf voor hout te beschilderen, maar ook heb ik destijds Joey zijn piratenkamer de details zoals de zeemeeuwen , het schateiland met zijn palmbomen en de boten geschilderd over de gewone muurverf. Kortom volgens mij kan je hier alles mee schilderen en te bedenken dat ik die flesjes al meer dan 11 jaar heb. Ze drogen ook niet uit. Kortom waar voor je geld.



dinsdag 2 juni 2009

We hebben een spook! En de top is af.

Wat we nu weer hebben.....jullie weten dat we een erg lief puppieke hebben dat steeds groter wordt dan we gedacht hadden, maar dat terzijde. De laatste 2 nachten echter verandert die van lief rustig hondje naar een soort spook, maar alleen blaft hij dus nu vele uren. Waarom? Geen idee.....En dat terwijl ik toch lekker met hem wandel en hij erg tevreden lijkt te zijn overdag. Maar zodra we hem 's avonds gaan slapen en dus hij in zijn hok/bed mag lijkt er een knopje om te schakelen dat hem besluit te gaan blaffen......en dat in deze gehorige houten huizen. Niet zomaar een paar minuutjes, en ook geen half uurtje of een uurtje. Nee, uren, UREN! Jullie snappen dat we ondanks de oordoppen die we nu allemaal al 's nachts dragen hem ook al een verdieping lager hebben gebracht (om het geluid zo beperkt mogelijk te houden) om hem zo minder te kunnen horen. Wat dus uitmondt op amper tot redelijk slapen voor ons (met tussen door wakker worden). En dus worden we allemaal vermoeide mensjes die toch proberen er het beste van te maken. Want buiten dat hij groeit ontwikkeld die stem zich ook steeds beter( ja wat wil je!!!! na uren trainen). En het gekke is dat hij overdag niet echt veel slaapt. Want tuurlijk probeer ik hem zo veel mogelijk wakker te houden. Omdat we dus graag hebben dat hij 's nachts slaapt. Zo hebben we sinds twee dagen al geprobeert of hij boven bij ons op de gang zou slapen terwijl hij ons zou zien.....maar ook dan blaft hij. Ik heb geprobeert op de bank naast hem in zijn kooi te slapen, piept en blaft hij ook constant. Kortom heeft iemand een idee of ze relax of slaapppilletjes voor honden hebben of misschien knippen ze wel stembandjes door! Nee, zoiets lijkt 's nachts de oplossing maar natuurlijk is die laatste geen oplossing. Is het niet erg dat je zulke dingen gaat lopen bedenken? Ik zal straks eens advies en raad gaan vragen bij de dierenarts. Het beloofd een erg warme dag te gaan worden vandaag met temperaturen tussen de 30 en 35 graden Celcius. Dus bedacht ik dat ik dan beter een lange ochtendwandeling zou kunnen maken. En dus had ik in gedachten verschillende straten langs de hoofweg te gaan nemen. Maar meneertje had een heel ander plan. Als klap op de vuurpijl trok hij zichzelf tijdens los uit zijn riem.Hij wilde terug naar huis net nu ik de straat uit wilde lopen dus!
NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE.....ik had dus zijn riem en halsband waaraan deze labels hangen met:
a. zijn naam en ons telefoonnummer
b. zijn bewijs dat hij gechipt is
c. een metalen hanger waarop een nummer staat waarop ze kunnen zien dat je belasting voor hem betaald(maar $5,- per jaar)
d.zijn hondenpenning waarop staat dat hij gecastreerd is
Jullie begrijpen dat Sam echt blij was om eens even verlost te zijn van al dat gerinkel en gewicht, maar ik niet echt. Gelukkig sloeg ik niet echt in paniek. En bedacht dat hij de vorige keren ook gewoon richting huis liep. Al gauw liep hij dus in ieders tuin en openstaande garage's. Alleen hier ben je(okee ik dan, want Joey rent er gewoon achter aan) niet zo snel bij hem met al die joekels van tuinen, opritten en bergachtig landschap. Dus probeer ik richting huis te lopen..... en jawel hij lijkt me op verre afstand te volgen. Probeer met steentejs te gooien en trek de hele trukkendoos open met wat we zoal geleerd hebben. En.....?......?.......?.........?????? Niks, maar dan ook niets werkt. Vervolgens komt hij Beer(een buur hond) tegen. Dit is een labrador, maar dan wat groter uitgevallen. Deze heeft de grootte van een Deense dog. Een joekel dus......erg lief nomaal gesproken, maar nu er een indringer op zijn veldje loopt verdedigd deze dus zijn terratorium. Sam rent voor zijn leven richting mij.......met zijn staart tussen zijn benen(onze held). Hij struikeld bijna over zijn eigen poten als Beer wordt terug geroepen door zijn baasje en deze luistert een stuk beter dan de onze waardoor Sam weer moed krijgt. En dus weer terug weg van mij loopt om nog eens verder in Beer zijn tuin te snuffelen. Dus ik gewoon boelkloedig eh, koelbloedig verder lopen naar huis en in mijn ooghoeken zie ik dat hij al weer snuffelend meeloopt. Bij onze oprit roep ik hem te nogmaals....... ter vergeefs.......gewoon doorlopen zegt een stemmetje me. Doe onze deur open en terwijl ik naar binnen loopt stormt er een spookje/hondje met mij mee naar binnen. Zijn tong op zijn knieen en mij aankijken met van die ogen of dat hij wilde zeggen: Nou dat was leuk he! Ahum denk ik dus, jij vond het leuk maar ik niet echt! Na zijn waterbak leeg gesloebert te hebben plofte hij neer terwijl ik nu het verhaaltje schrijf.
Goed nieuws ook trouwens, want ik heb de top van de Wish quilt af! Okee, iets klopte er niet .... ik lijk een stukje tekort te hebben. Kijk maar, Sam wijst het wel aan met zijn staart. Zulke dingen doet hij wel graag trouwens, helpen. Maar slapen ho maar! Dan ga ik nog een extra sierrandje maken zodat het toch weer een vierkantje gaat worden. Dat zal ik staks nog even doen.