We zijn er weer! In de lage landen....

Inmiddels zijn we weer al even in ons geboortelandje. De tijd vliegt en proberen bij velen langs te gaan. We kletsen lekker bij met familie en vrienden en oude buurtjes. We genieten van het Nederlandse weer, wat in het algemeen droog en zonnig is. Maar vooral al het bekende! Eten ons misselijk aan de friet met frikadel en kroketten. Sorry Cathy... En rijden door Nederland ........overal heen rijden duurt gevoelsmatig veel korter dan vroeger. Het rijden met een schakelbak is weer snel normaal, net als de smalle wegen en het sneller rijden. Hahaha, vrees dat het laatste nooit verleerd is.
En onze Sam heeft de tijd van zijn leven. Zwemt dagelijks in het mini-badje en slaapt een gat in de dag. Wel tot half acht! En nu maar hopen dat hij het zo vol gaat houden, als wij weer terug op de base zijn. Quiltwerkjes zijn thuisgebleven en zie wel dat ik veel in te halen heb met het antiekske. Natuurlijk had ik de stille hoop nog een quiltwinkeltje hier aan te doen.....helaas tot nu toe niet. Maar onze laatste dag in Amsterdam......daar gaan we n.l. de toerist uit hangen. In ieder geval genieten we met volle teugen! Hebben jullie dat nu ook?

Groetjes uit het Nederland

Stilte....

Na weer even niets van me gehoord te hebben, er viel weinig te vertellen, omdat ik simpelweg al een week geen creabea dingen heb gedaan. Het weer is van aangenaam naar tropisch benauwd geworden hier. Lekker plakkerig en dus.......luieren, zwemmen en ontspannen is dan de beste methode. Langzaam bereiden we ons voor op de vakantie. Op manlief na dus, want die werkt tot de laatste dag. Er moet immers iemand voor het vakantiegeld zorgen.

Ook onze Sam is merkbaar lomer. Wandelen gebeurt 's morgens vroeg en in de latere avond. Verder is het ons allemaal te warm om buiten je te lopen inspannen. Een enkele dag was het heerlijk en dus heb ik de beide boompjes nu gelijk gesnoeid en alle perken zo goed als onkruidvrij gemaakt. Het geen wat er nog staat is ingespoten met een giftig goedje. Want die stekelplantjes zijn beslist geen aanrader om ze met de blote handjes te pakken. Mijn klimmend plantje, waarvan ik dacht dat het een kamperfoelie was.....is niet meer. er werd door meerderen gedacht dat het Poissend Ivy was. Een plantje om maar beter niet te hebben, gezien de foto's van mensen die hiermee in aanraking gekomen waren. En dus koop ik hem, de kamperfoelie natuurlijk, dan wel liever. Later....

Vanavond zijn we dus naar de bioscoop geweest. Jawel, de nieuwste Harry Potter! Een van de beste volgens mijn gezinsleden. Dus voor iedereen die twijfelt: GAAN. En nee, ik heb geen aandelen hierin.

Woensdag was een verwendag voor mij. Na mezelf flink in het zweet te hebben gewerkt door allerlei onkruid uit de tuin te plukken was ik er helemaal klaar mee. Dat haar....grrr, het zit niet meer. Tijdens een heerlijk verfrissende douche had ik besloten dat ik naar de kapper wilde gaan. Eigenlijk had ik gedacht weer eens in Nederland er een te bezoeken, maar ja, niets zo veranderlijk als een/deze vrouw. Aangezien hier pas een kapper vlak bij zit, waar je ook nog eens

(foto's zijn door Nikkie gemaakt)zonder afspraak kan binnenlopen, was ik al snel om. Tegen twaalven stapte ik binnen en .... jawel hoor, direct aan de beurt. Mezelf weer een wild kapsel laten aanmeten en helemaal tevreden stapte ik een uurtje later weer buiten. En dat voor het luttele bedrag van $30,-. Zit daarnaast ook nog eens een nagelstudio en gut, waarom ook eens niet. Ik zal eens vragen of ze tijd hebben. En ook daar mag ik gaan zitten. Want voor $30,- doen ze een pedicure en manicure! Geen geld, maar ik wil dan ook geen valse nagels. In de stoel zit een massage apparaat en dus dat gebeurt ook nog eens. Met vuurrode nagels kom ik 2 uur later weer buiten. Heb zelfs bloemen op mijn grote teennagels. Het thuisfront is tevreden , net als ikzelf. Een heerlijk verwenmiddagje gehad. Joey is inmiddels opgehaald door Cathy. Die gaat weer logeren. 's Avonds met zijn drieen ook nog eens uit eten bij Benjamins, mijn dag kan niet meer stuk. Lekker buiten op het terras genieten we van onze maaltijd, en dan horen we een dame Amerikaans spreken met een nogal bekend accent. Zou ze....dan hoor ik "Dutch pasport" en kan me niet meer inhouden. Jawel, een Nederlandse oudere dame Hilde genaamt. Die op bezoek is bij haar schoonzoon, die denk ik om en nabij mijn leeftijd is. Helaas leeft haar dochter niet meer, vertellen ze ons. Hilde is een wereldtour aan het maken. Dat blijkt. Tegenwoordig woont ze in Nieuw Zeeland. Een van haar kinderen woont in de staat Washington, die aan de andere kust van Amerika ligt. Verder ging ze nog naar Washington D.C. op vriendenbezoek, waar ze ooit nog eens gewoond heeft. En vliegt ze volgende week naar Nederland. Om daar na een weekje weer terug naar Nieuw Zeeland te vliegen, waar gelukkig ook een zoon met zijn gezin woont. Pfff, wat een reis! Hilde heeft met haar gezin vanaf de kids klein waren, over de hele wereld gewoont en dus spreken ze vele talen vloeiend. Schoonzoon Kurt, die blijkbaar achter ons in een straatje bij het meer, woont kletst lekker mee. Ideaal vertelde hij, want waar ter wereld ze ook heen gingen, zijn vrouw kon zich er verstaanbaar maken. Ook praten we over eten en hij blijkt ook van Indonesch eten te houden. Ik beloof hem wel eens uit te nodigen als ik weer eens kriebels krijg en uitgebreid wil koken. Hij blijkt nog dropjes te hebben , en als ik reageer dat ik die ook zo lekker vind, vertelt hij me dat ik ze maar moet komen halen. Maar ook hagelslag en speculaas(hij spreekt ze zelfs zeer goed uit in het Nederlands) is bij hem thuis te vinden. Wordt ook door hem gegeten....zijn vrouw had hem goed opgevoed veltelde hij zelf. Wat is dit toch weer bijzonder......in de middle of no were....ook voor Hilde, die hier ook erg van geniet. En als we veel later dan normaal weg gaan wilt hij onze gegevens uitwisselen. Alleen Jack heeft zijn visitekaartje bij en hij belooft binnenkort contact op te nemen. Ben benieuwd....

Donderdag is het zwaar bewolkt hier, maar ondanks dat loopt de tempertuur gewoon op alsof de zon schijnt naar rond de dertig graden. Na de middag gaan we richting Cathy om daar te gaan zwemmen. Vooral de hondjes zijn niet meer te houden. Onze Sam is duidelijk verslingert aan het mini zwembadje. Zodra er nog maar een bodumpje met koud water in zit rolt hij zich er lekker door. Af en toe racen ze de tuin door en vechten om stokjes, kluifjes en gewoon voor de lol. Wat een leuk beeld voor Cathy en mij. Ook de kids hebben dikke pret. Ze spelen Wipeout. Een soort zeskamp met veel waterspelen,wat hier momenteel erg populair op tv is. Tegen vijven rijden we terug. Pikken Brandon en Jack op, want de heren gaan voor het eerst naar een baseball wedstrijd in Lynchburg. Zodra we thuis zijn rijden ze door. Eten doen ze daar: hot-dogs! Dat hoort erbij is ons verteld, en ook Nikkie en ik eten dit. Maar wel thuis. Na het eten besluit ik wat te gaan snoeien nu het zo bewolkt is. De kerstboom rechts van de voordeur wordt onderhanden genomen en ook het haagje van hulst begint dit jaar meer haag te worden. Hier in de omgeving worden er veel struiken "rond" gesnoeid, maar ik wil wat anders proberen. En uiteindelijk wordt dit het resultaat. Het linker boompje moet dus nog onder handen genomen worden. Zie nu op de foto dat ik nog wat mag weghalen aan de linker kant van het gesnoeide exemplaar.

En zien jullie dat klimplantje rondom het rek, ik denk dat het een kamperfoelie is. Die is letterlijk komen aanwaaien. Want ineens zag ik het. Hier groeien ze namelijk in het wild en wordt als onkruid beschouwd. Maar ik heb er een hekje voor gekocht. Inmiddels is het in 2 weken tijd toch al een aardig plantje aan het worden.

Vandaag , vrijdag, rijden Jack en ik naar een begrafenis in de buurt van Richmond. De broer(net 47 en net terug uit Irak) van collega Gerry had een ernstig ongeluk gehad en bezweken aan de gevolgen. Heftig hoor, en weer heel anders als in Nederland. En met de militairen die hem de laatste eer kwamen bewijzen, leek het net of we in een film terecht waren gekomen. Vooral tijdens het spelen van het bekende muziekje....

's Avonds komt Jeroen weer eens langs, hij was weer in de buurt. We eten een variatie op de kaasfondue. Kaas met een blikje tomaten en milde pepers gesmolten. Hierin dippen we plakjes komkommers, worteltjes en stokbrood. Ook Sandra wipt nog even langs om Jeroen gedag te komen zeggen.

Ook vandaag weer is het weer mooi, maar zo af en toe valt de zon weg. Echt erg is dat niet vinden wij, want dan lopen we tenminste lekker stukken met Sam. Wat is de natuur toch mooi zo. De wilde bramen die langs de weg groeien beginnen mooi rijp te worden en dus vogels in allerlei kleuren vliegen in overvloed. Net als de hertjes die al hun Bambi's en Feline's komen showen in de vroege ochtend en later op de middag. En deze keer heb ik zelfs een eekhoorntje in de verte gesnapt.

Op quiltgebied heb ik vandaag een kerk omgebouwd tot een historisch huisje kompleet met torentje. Gewoon spontaan, omdat ik dat er leuker tussen vond staan. Ik heb proberen de vogels met het lint te maken, maar om eerlijk te zijn.....vond ik het maar niks en heb zitten piekeren wat dan wel. Dus de boel weer uitgetrokken en aangezien ik ineens flinke gaten in mijn achtergrondje had.......juist dan iets appliceren. Wat zwaluwen in de lucht trokken mijn aandacht. Hmmm, wat schetsjes van hun omtrek en voila, daar is de oplossing. Ik ben erin ieder geval veel gelukkiger mee.

En als ik me omdraai van mij naaimachine zie dat er ondertussen een beesie mijn kamertje is ingekomen. Die stiekem mee geniet van de nieuwste creatie. Want ondeugend is hij zeker! Je ziet het gewoon in zijn blik,

net als hier in de stoel buiten. Hij kijkt al zo naar je alsof hij wil vertellen: Ik moet er weer uit zeker?

Slecht weer en post!

Zondagmorgen regent het, en niet te weinig. Het komt weer met bakken tegelijk de hemel uitvallen. En dus geen zwemweer of wandelweer. Natuurlijk gaan we wel met hem lopen, maar verder als de tuin komen we niet echt. Gelukkig heeft hij de dag ervoor flink beweging gehad met Lexie. En samen doen ze het ook steeds beter. De hondjes genoten van hun pool, waarin ze zelfs samen lagen. Maar ook de tuin werd flink benut en samen verdedigden(lees blaffen) de boel zodra ze iets van daar buiten hoorden. Voor ons was het hier aangenaam weer. Niet zo verziekend warm als vorige zomervakantie, maar lekker aangenaam rond de dertig graden. En nu maandagmorgen is het nog steeds zwaar bewolkt en het ziet ernaar uit of het elk moment weer kan gaan regenen. Maar uit ervaring weet ik ook dat het binnen een uur weer zo warm kan zijn dat het er weer uit kan zien of het nooit geregent heeft.

Afgelopen vrijdag hadden we erg leuke post gekregen uit Nederland. Petty verwende ons weer met een pakketje hagelslagjes en koffie voor de Senseo! Wat een feest, kunnen we ons al wat verNederlandsen tijdends de ontbijtjes zo vlak voor onze trip. Maar ook mijn zus stuurde een super Nederlands kaartje om ons alvast in de stemming te brengen. Erg bedankt wederom daar en kunnen niet wachten om weer af te reizen.

Niks lekkerder met dit soort weer als lezen, handwerken en spelletjes spelen, wat dan ook gedaan werd. Maar ook een strijkje wordt nu het koeler is geklaard. Plant een boompje dat spontaan gaat groeien onder mijn ijverige handjes. Zelfs de vruchtjes verschijnen. Hahaha, op mijn quiltwerkje hoor! Niet buiten, alhoewel het daar ook erg vruchtbaar weer is. Ook maak ik weer een paar rijtjes aan elkaar van het Antiekske. Ben nu bijna op de helft. Wat verkleint het enorm als het zo aan elkaar zit. Het leek zo groot al, maar ik moet nog heel veel prutswerk verrichten alvoor deze af gaat zijn.

Amerikaganger strandt mogelijk op Schiphol

Mijn oog valt op een berichtje van de wereldkrant.

De marechaussee waarschuwt
reizigers die naar de Verenigde
Staten willen vliegen voor de
nieuwe eisen die daar worden
gesteld aan paspoorten. Sinds
1 juli eist de Amerikaanse overheid
dat bezoekers over een
paspoort met chip beschikken.
Wie zo’n paspoort niet heeft,
moet een visum aanvragen.
De marechaussee benadrukt
dat het niet mogelijk is om
op Schiphol nog een noodpaspoort
of -visum te regelen.
Verder moeten in de Verenigde
Staten kinderen een eigen paspoort
hebben.

Independence vieren in Bedfort county

Vandaag is het feest hier in de States. Dit wordt gevierd, omdat ze al van 1776 onafhankelijk zijn van de Great Brittan. Hier in de omgeving zijn er fireworks of terwijl het vuurwerk te zien bij het memorial monument in Bedfort, maar ook bij het Smith Mountain Lake. Maar aangezien we met ons hondje zitten durven we zoiets niet echt aan. En dus gaan we gezellig richting Paul, Cathy, Michael en Lexie.
Eerst brengen we Brandon terug, die had hier gelogeert. Onverwacht kwam hij met zijn ouders 's middags langs. Ze bleven BBQen en speelden aardig wat spelletjes. Zo vernamen we dat Brandon en de clubgenootjes het erg aardig gedaan had in California. De meesten zaten bij de beste 15 van de states! Zo ook Garret, het getallenteerde manneke, deze was als eerste geeindigd op de mat. Wat hem een plaats geeft in het Amerikaanse team notabene. Zo vernamen we dat hij in het najaar naar Sint Petersburg, Rusland mag gaan meespelen . Om daar Amerika te mogen vertegenwoordigen, al moet ook hier alles dus uit eigen zak betaald worden.
Maar nu weer terug naar vandaag. Na een middagje keuvelen, zwemmen en zonnebaden wordt er eh, weer geBBQed. Ditmaal wat kip en een spiesje met varkensvlees en ananas. Een lekkere Griekse tomatensalade en een gevulde ui als groente en als toetje warme appeltjes met eventueel ijs. Wat hebben we het toch weer goed! En als het 's avond donkerder wordt komen de vuurvliegjes alweer tevoorschijn. Ze zijn al weer een week of twee te zien zo 's avonds. Ik blijf het bijzonder vinden al die mini lampjes die maar aan en uit gaan. Maar ook wordt tegen half tien, als het echt donker is, ons vuurwerk aangestoken. We zijn benieuwd, want we hadden begrepen dat het vuurwerk hier niet hoger dan 4 meter mag zijn. Maar we hadden een soort gelijk pakket gekocht als dat we in Nederland altijd kochten. En wat blijkt.....het vuurwerk is inderdaad op ooghoogte. En duurt zeker per exemplaar 1 minuut. Veel langer dus. Aangezien we de enige in hun straatje zijn, die buiten staan, is het voor ons een nieuwe ervaring. In de korte broek en hemdjes of t-shirts beseffen we hoe anders het aanvoelt. Geen gekus hier bij het vuurwerk, en ook geen buren bezoeken. Te laat beseffen we dat we een extra pakket voor de nieuwjaar hadden moeten kopen. Maar ach, gelukkig hebben wij in ieder geval een fijne dag gehad en zijn tegen middernacht weer thuis. En onze Sam heeft volgens ons amper of niet gemerkt hiervan. Hij zat samen met zijn vriendin in de kelder in hun hokje.....te slapen. Moe van al dat geplons en gespeel.

Verdwenen.....als sneeuw voor de zon!

En dan heb ik het over de poetswoede. Hihihi....Nu de laatste week de temperaturen aan de warme kant zijn is het 's morgens vroeg nog aangenaam om iets te doen maar al gauw wordt alles te veel. Ook bij de kids. Met als gevolg dat we weer eens aan de dvd's van de Harry Potter films begonnen zijn, want met deel 6 binnenkort in de bioscoop, moeten we weer wel op de hoogte zijn over waar het weer geeindigd was de laatste keer.

Vandaag is Jack vrij, jaja, dit i.v.m. 4 juli. Aangezien ze hier gehoord hadden dat koninginnedag ook verschoven werd(grapje), gebeurt dit hier nu ook. En dus genieten we hier van een "vakantie", zoals ze het hier noemen. Dit zal onze eerste worden hier. Vorig jaar zaten we vakantie te vieren in Nederland. We begrijpen dat vele mensen deze dag, waarop ze extra trots op hun land zijn, dit laten zien door middel van vele vlaggen, natuurlijk de t-shirts met de Amerikaanse vlag erop en natuurlijk alle picknick spullen ook nog eens versiert met.....jawel de

rood/wit/blauw variaties. En de desserts, taarten in dit geval, worden dmv aardbeien of frambozen en zwarte bessen als een vlag opgemaakt. Je kunt niet zeggen dat ze niet creatief zijn hier. De foto's zijn van internet geplukt. Wat er dan gebeurt op zo een dag?Vaak gaan ze naar parken of georganiseerde feesten, waar behalve praalwagens en drumbands ook nog eens vuurwerk als afsluiter afgeschoten wordt. Nu hebben wij begrepen dat vuurwerk hier, niet hoger dan een paar meter mag zijn, in verband met brandgevaar met de vele bossen, houten huizen en vooral het droge gras. En wij, wij zijn uitgenodig bij.....eh jawel de Engelse vrienden. Hahahaha, grappig niet. Misschien komen wij wel in het oranje, hihihi.

Sammy zijn proefdraaien was overgens goed gegaan. Nu moeten jullie weten dat Paul en Cathy sinds pas een hekwerk rond een deel van hun achtertuin geplaatste hebben. Zo een als destijds in Southfork uit die serie van ....gut ja, hoe heette die serie nu ook al weer. Niet Dynasty maar Dallas? Maakt ook niet uit, maar het effect is groot. De doggies kunnen nu ongestoord rond rennen en spelen op het grasveld. En ze(de hondjes ja!) hebben zelfs een eigen zwembad...tje dan. Zo een waar ze zelf in en uit kunnen springen...en tevens wordt hij ook als giga drinkbak gebruikt. De kids waren ook gebleven. Het grote zwembad was namelijk weer net gevuld en moest die weer ingewijd worden. Dus reed ik alleen naar Roanoke naar het favoriete winkel/bakkertje. Nu trof ik het met het weer. Zo nu en dan was er flinke bewolking en dus bakte ik niet zo achter het glas. Want ondanks de airco kan je het best warm krijgen als dat zonnetje zo op je schijnt en je meer dan een uur erin moet zitten. Met een wagen vol met brood en sushi reed ik weer terug. Pikte de kids weer op die heerlijk verfrist waren en aan onze Sam, was deze keer niks te merken. Niet ziek geworden of super moe. Gelukkig dus!

Ik ben begonnen aan de antique quilt die Guute met ons deelt. We zijn begonnen met de middelste vierkantjes, dat ruitje. Mijn lapjes zijn gesneden en op de plakmuur geplaatst. Zo kan ik mooi kijken hoe het worden gaat. Vele malen verander ik de gekleurde stofjes. Net zo lang tot dat ik vind dat het zo goed is. En nu was ik van plan om dit met het handje te gaan doen, maar ben toch maar weer met het machientje begonnen. Het begin is gemaakt. En op de laatste foto zie je hoe klein ze eigenlijk gaan worden.

Een vierkantje telt namelijk maar 3,5 cm of 1 3/4 inch zoals ze hier zouden zeggen.

Voorlopig ben ik weer

zoet zoals je kun zien.

Fijn weekeind!

Mijn Wishje is voor even de kast in verdwenen, en van het krijgertje heb ik de stoep gelegd en bouwde ik het eerste huis, Okee, een school dus. Hahaha, ik klink al echt als een bouwopzichter! Nu mag ik ook de tuin aanleggen. Ahum, een boompje planten dan.