Ons verhaal deel 2

Ja ja, zoals beloofd moet ik het stukje nog even omschrijven vanaf aankomst tot begin oktober.

Na een lange reis en spanning is ons leven in Amerika toch echt begonnen. Het begon al dat we erg moesten wennen aan de airco en de hitte. Ook misten we 6 weken een computer en ik moet zeggen dat viel niet mee. Je kon niks meer opzoeken en zat vaak ineens onthand. De temperatuur was "up in the hundreds" wat vertaald 40 graden was en hoger. We merkten dat we onze zonnebrillen echt niet konden missen. Anders kreeg je gewoon je ogen niet open. Zelfs als we gingen zwemmen bleef deze op. En maar blijven smeren en langer als een uurtje hielden we het niet vol. Ook het zwembad water was maar 5 graden minder warm als de buiten temperatuur, waardoor je niet echt van afkoelen kon spreken. Maar alles wende snel. En spelen deden we toch wel.

We waren geplaatst in een appartementen complex ergens in Lynchburg langs de 501. Zo noemen ze hier de straten, ze hebben wel namen maar gebruiken liever de cijfers. Ook moet je goed je topografie weten, of je naar het oosten, zuiden, westen of noorden moet. Kortom weer iets om bij te leren. Bij het appartementen complex was er gelukkig een zwembad bij, want openbare zwembaden zoals wij die kennen hebben we nog niet ondekt. Wel kun je bij sommige wijken een soort lidmaatschap kopen per jaar voor gebruik van zwembad en/of golfbaan. Vaak zijn dat dus niet erg grote baden, maar heerlijk om je te verfrissen.

De eerste weken waren de kinderen nog vrij, maar Jack moest 's maandags alweer gaan werken en wij(in het bezit van een huurauto) zijn de omgeving gaan verkennen. Wel bracht en breng ik Jack naar het werk, wat betekende vroeg opstaan, maar daar het weer zo heerlijk is wordt je door de airco je bed uitgeblazen. Want hoe warmer de temperatuur des te meer staat dat ding te joekelen. Al gauw vonden we bekende winkels als Sears, Toys A Rus, Macy's, K mart en vele, vele anderen en ook de eettentjes die waar we ook de namen van kenden Mc Donalds, Applebee's, Domino pizza's en ook daar nog zeer veel variaties van. We gingen naar het strand van Smith Lake Mountain, een uurtje verder landinwaards. Bezochten Bedford en reden wat door dit prachtige landschap.

Omdat we een gemeubileerd appartementje hadden samen met onze meegebrachte koffers met kleding en geen speelgoed, maar wel een tv, werd ik als gauw het beu om de kinderen alleen maar voor het bakkie te zien zitten. Dus werden er wat bordspelletjes, tekenpapier en kleurtjes en een boek met hoe te leren tekenen gekocht en al gauw werden er dus ook andere dingen gedaan, want voor buiten wandelen was het te warm, en in de overdekte mall was het weer zo koud dat je best wel een vest of blazertje kon gebruiken. Maar ook allerlei kruiden moesten er gekocht worden, want qua eetwaren die je normaal altijd wel op voorraad heb, was er dus niet.

Maar na 2 weken werd de Tomtom al niet meer gebruikt en vonden we de winkels en Jacks werk al aardig. Sandra, een collega van Jack met haar dochter Danielle kwamen regelmatig langs met tips en we konden het al snel met elkaar vinden. De schooltijd naderde en Nikkie sprak nog steeds geen Engels en begreep deze tijd weinig van de conversaties. Wel genoot ze enorm van de verkoeling op de schaatsbaan. Maar ze moesten nog langs een dokter om hier de jaarlijkse keuring te krijgen en Hepatites A of B-prikken. Hier zaten ze niet echt op te springen maar zonder deze komen ze de school niet binnen.

De eerste schooldag viel tegelijk met de dag dat ze onze meubelen en huisraad kwamen brengen. Inmiddels was het door ons gekochte huis leeg en ging ik gelijk na Jack en de kids te hebben afgezet hierheen. De verhuizers arriveerden 15 minuten later en al snel begonnen ze het huis te vullen met dozen en werden de fietsen en meubelen weer uitgepakt maar de dozen met huisraad wilden ze wel uitruimen maar niet opruimen. Nou daar heb je ook niks aan dan. Al binnen een dag hadden ze de twee containers leeg en stonden de dozen in de ruimtes waar het moest komen. Van de 5 dagen pakken hadden ze met deze hoge temperaturen alles leeg en rond 3 uur kwam Nikkie voor het eerst met de schoolbus aan. Gelukkig was ze enthousiast ondanks dat ze die dag weinig verstaan had, maar ze had toch vriendinnetjes gemaakt.

Joey daarin tegen kwam zwaar depri ook met weer een andere schoolbus een half uur later thuis. Niemand had ook maar iets tegen hem gezegd en hij had zich erg eenzaam gevoeld. Ook moest hij erg wennen aan "the southern slang", het dialect van het zuiden.

Ondertussen was ik de dozen van de keuken aan het uitladen en net met de voorraad bezig en de kinderen wilden wel even helpen. Het leek net Sinterklaas. We kwamen vlokken, hagelslag, knakworstjes, dropjes, chocolade en nog veel meer tegen en we werden er helemaal gelukkig van. Zo vrolijk hadden we nog nooit de boodschappen uitgeruimd, maar na inmiddels 1 maand niks Nederlands te hebben gehad waren we er intens gelukkig van geworden. Nooit gedacht dat we er zo blij mee zouden zijn.

Na s'avonds de bedden van de kinderen en hun bureaus te hebben opgezet en in het nieuwe huis te hebben gegeten van onze eigen borden gingen we weer terug naar het appartement. En overdag ging ik weer verder met uitpakken en inrichten en binnen een week woonden we er. Dat gaat hier ook erg gemakkelijk, want het huis wordt vers geschilderd compleet met lampen en blinden opgeleverd.De koelkast/diepvries met watertap en ijsklontjesmachine hadden ze ook achtergelaten en er was een centrale stofzuigersysteem. Dit alles was wel erg handig want al die dingen hadden we in Nederland achter moeten laten. De stroomvoorziening draait hier maar op 110 V. Dus aan al het elektra hebben we weinig, mits we met traffo's werken maar net als de schemerlampen geven die de helft minder licht. Na twee weken in het huis te zitten kwam eindelijk de computerverbinding. Wat een verademing! We waren weer in contact met alles en iedereen. Ik kan me voor stellen dat de eerste emigranten geen makkelijke tijden hebben gehad, zo puur op elkaar zijn aangewezen te zijn in zo een ver vreemd land.

We komen er achter, na hier en daar te zijn uitgenodigd voor te BBQ-en, dat we ook maar zo een ding moeten aanschaffen, want met zo een klein Hibatsie BBQ op kolen vallen we erg uit de toon met zo een joekel van een huis. Hahaha, de eerste meevaller, we zijn stomtoevallig op een een of andere feestdag gaan kijken en hebben gelijk een lekkere korting te pakken. Zo ook voor de wasmachine en droger, want droogmolens of droogrekken hebben we hier nergens gezien.

Nu na 6 maanden terug te kijken smijten ze hier nog al wat met kortingen. Folders van bepaalde winkels krijgen we om de 2/3 dagen en elke keer met flinke kortingen. Je gaat je toch afvagen of het wel speciaal is. De kerst spullen lagen bv al vanaf 23 november in de uitverkoop. Net als speelgoed. Want Barbie, Lego, Knex en meer van die grote merken gingen met 50% korting de winkels uit en gekocht dat er wordt! Je kan geen dag de winkel binnengaan zonder dat het niet aangenaam druk is. Wel in de supermarkten. Ja, winkelen doen die Amerikanen echt wel graag.

Na lang zoeken hebben we dan ook een auto naar onze wens gevonden. Deze heeft al zijn 15.000 km beurt, na 5 maanden er mee te hebben gereden in de omgeving, gehad. We rijden dus behoorlijk wat meer dan in Nederland terwijl ik er toch 2x op de week mee naar Antwerpen reed. Maar ja, ook dat hoort erbij.Maar weer even terug naar mijn verhaal;

Nikkie heeft in het begin gemiddeld 2 uur nodig voor haar huiswerk, maar ze doet het graag met wat hulp van mij of Jack. We helpen haar met vertalen en langzaam maar zeker raakt ze eigen aan de taal en na 1 maand naar school te zijn geweest kan ze zich al aardig uiten in het Engels. Wij en de leerkrachten staan perplex. Zo snel en zo gemakkelijk ze alles opneemt.

En ook Joey gaat vanaf de 2e dag een stuk vrolijker naar school. Het was namelijk voor alle kinderen van zijn klas een nieuwe school. De school was in de vakantie behoorlijk gerenoveerd en ook de leerkrachten hadden nieuwe lokalen gekregen en iedereen was gewoon erg zenuwachtig geweest of het toch allemaal wel zou lopen. Al gauw komt hij met hele verhalen thuis. Het Frans bleek een stuk makkelijker te zijn geworden nadat de kinderen stukjes moesten lezen. Hun uitspraak was ook hier met het dialect erdoor. En met zijn PE (gym in onze taal) genoot hij enorm. Des te meer omdat ze dat hier elke dag hebben en hij ook nog eens voor de Zero period (eigenlijk een uur eerder extra les) dit gekozen had. Hij wil sparen voor een six-pack.
Jack reist inmiddels af en toe het land hier door en inmiddels is hij al in Texas, Ohio, Michigan, N-Carolina, Maine en Winsconsin geweest. Allemaal reisjes van 1 a 2/3 dagen.

Ik ben, nu het huis ingericht is, eindelijk met mijn mozaïeken begonnen en hebben vandaag eindelijk de vloerbedekking voor een deel uit een kamer beneden in de basement gesneden. Mijn tegels en glazen tesserea en smalti liggen al op een verrijdbaar rek. Mijn hakblok is geplaatst en morgen mijn werktafel erheen rijden en eindelijk heb ik dan toch een eigen stekje. Met uitzicht in de achtertuin.

Vandaag trouwens voor het eerst een Red Cardinal en Woody Woodpecker (specht) gefotografeerd. Wat een pracht beestjes. Dit was het voorlopig weer even, in het kort samengevat.