Afgelopen maandag heb ik opa weer weggebracht naar het vliegveld. Maar voordat we daar naar toe gingen ben ik nog met hem naar een quiltwinkeltje tussen Troutville en Fincasle gegaan. Waar ik nog wat boeken en patronen gekocht had. Hier hadden ze trouwens veel reproductie stoffen van de civil war. Ik meen dat ze vertelde dat de oudste uit 1870 dateerde. Na een uurtje rondkijken gaan we weer terug op weg naar Roanoke.
De Tomtom brengt ons deze keer via een totaal andere route naar het vliegveld en we besluiten bij een Subway nog te lunchen. Samen aan een tonijnbroodje en een frisje kletsen we nog wat. En dan is het tijd en breng hem naar het vliegveld. De koffers afgeven hem vlak bij de douane afzetten......en weer afscheid nemen....blijft kriebels geven, maar gelukkig niet zo er als de eerste keer. En weer op naar huis. Deze keer zonder ben ik weer in een uurtje thuis. Raar is het toch weer, als de visite weg is. Niemand die meer iets tegen je verteld, of koffie drinkt. Elke keer ervaren we het alle vier. Maar gelukkig hebben de kinderen springen gelijk na school en dus merken die het nog niet voordat we 's avonds weer met zijn vieren eten. Het gesprek gaat natuurlijk over opa's vertrek. Die is namelijk zijn portefuille kwijtgeraakt tussen Roanoke en Washington. Hij hoopte dat hij nog in de auto of zo zou liggen, maar daar werd niks gevonden. Ik ben blij dat ik hem nog een zakje pinda's in zijn hand geduwd had. Maar op zijn laatste traject in het vliegtuig kwam hij zijn beurs gelukkig tegen in zijn toilettas. Hij had zich op het vliegtuig moeten laten fouileren en dus alles uit zijn handbagage en zakken en waarschijnlijk verkeerd opgeruimd, of zonder na te denken waar hij het gestopt had. Alleen hadden we alle pasjes al geblokkeerd.......zal nu in zijn omgeving voorlopig om geld en eten gaan bedelen......och arme opa....nee gelukkig woont er een zusje in de buurt en zal het allemaal goed komen.
De sneeuw is zo goed al weer verdwenen maar vriezen doet het nog steeds. Zo was het zondagochtend rond 10 uur -10 graden Celcius.Ook maandag nacht was koud, maar rond dat we in Roanke kwamen, kwam de zon erdoor en dan vliegt de temp al gauw boven nul en voelt het weer heerlijk aan. We lopen dan ook vaak zonder jas, maar met een vest of dikke trui. Want waaien doet het vaak niet en er is amper vocht in de lucht.
Nikkie heeft 's avonds verdriet.....de opa/vader van onze vrienden is afgelopen weekeinde overleden..... Heel veel sterkte lievertjes daar in Roosendaal. In gedachten zijn we bij jullie!
Graag hadden we bij jullie willen zijn......maar het zit er helaas niet in!
2 opmerkingen:
Bah, soms is het dan echt balen als je aan de andere kant van de plas zit. Wij kregen deze week bericht van onze vrienden in Amerika dat hij begin januari een open hartoperatie moet ondergaan...
Opa die weg is... kan me zo inbeelden dat het weer even wennen is. Zijn er al plannen om elkaar terug te zien?
Vreemd weer daar bij jullie, morgen 19 graden?? Bijzonder....
Kus van je zus...
Een reactie posten