En eindelijk een hondje gevonden

Afgelopen dagen ben ik druk in de weer geweest voor dochterlief haar a.s. kleine feestje.
Zo heb ik dus kroketjes en bitterballen gemaakt, vele aardappelen geschild en frietjes van voorgebakken in een inmiddels nieuwe frietpan. De "oude" deed helemaal niets meer. En dat kun je niet hebben als je net een emmer met friet geschild heb staan. Hier zitten de frietpannen beduidend minder in elkaar. Het zijn meer van het soort bouwpakketjes, met stekkers, waaraan hele korte snoertjes zitten, ongeveer 40cm. En ondanks dat er direct naast het fornuis een stopcontact zit haalt deze het nog niet eens. Tssssssssssss, voor 10 cm tekort moet je dus een 2 meter verlengsnoer ertussen plaatsen. Zo handig allemaal, maar deze nieuwe werkt in ieder geval. Al sluit het deksel ineens niet meer, als deze wordt opgewarmd. Maar ik niet de flauwste en plaats daar dan maar de wildschaar op. Deze heeft genoeg gewicht om het deksel zo ver mogelijk dicht te houden. Je moet wat als je zelf je frietjes wilt bakken. Het zal overgens weer een gemeleerd gezelschap worden. Nederlanders dus, Engelsen, Amerikanen, Colombiaanse

en een Chinese afgevaardigde. En inmiddels is het alweer zondag en was het een leuk feestje geweest, met gelukte kroketten!!!! En dat werd door allen als erg lekker gevonden. Al eet een chinees liever mosterd bij haar friet(net als de Fransen), de Colombiaanse vindt ook de mayo erbij erg lekker. En de naderen nemen zowel ketchup, als mayo. Curry ketchup vinden ze allemaal niet lekker. Joey blij, dan kan hij tenminste nog heel even ermee vooruit. En de appelmoes viel ook bij allen in de smaak. Hihihi een echt kinderpartijtje dus, maar dan met volwassenen en enkele kids. En ons dametje werd weer verwend met een nieuw konijnen knuffeltje, maar dan een van het grotere soort.

Zielsgelukkig wordt deze in ontvangst genomen. En een nieuwe Bratzpop.

Deze foto kreeg ik niet zoals normaal in het midden, dus dan wordt er maar letterlijk een verhaal rondom gebreid. Je moet toch wat om het geheel er leuk uit te laten zien niet?

Verder verfde ik nog voor miss Sandy, de turnjuf wat leuke instekertjes, die ik destijds in Nederland ooit gemaakt had, voor bij de gekochte ranonkels. Jawel, een bezoek aan een pas ontdekt tuincentrum brengt weer heel wat nieuwigheden meer.

Nadat we de kinderen hadden opgehaald zijn we gaan eten bij Appelbee's. Dit was een van onze eerste kennismakingen met restauranten hier in de buurt. En gelukkig kregen we deze keer weer heerlijk eten van normale borden, dit is al eens anders geweest... En 's avonds een leuke sleutelhanger gemaakt.

En dat terwijl we weer helemaal ge-up-date zijn met : Wie is de Mol... Hier blijven we toch erg van genieten, die Nederlandse tv-programma's. En dus lagen we laat in bed.

Nadat we wat uitgeslapen hebben besluiten we naar een ontbijtje op honden jacht te gaan. Maar ook hier komt de creatieve draai weer naar boven, want Nikkie vraagt of ik nog eens een piraten boterham voor der wil maken. Mijn god, dat is geleden vanuit haar kleutertijd. Ik moest toen allerlei trukken de kast uit trekken om ze aan het eten te krijgen, want ze was nogal kieskeurig op die leeftijd. Buiten pap at ze en dronk ze niets. En door zit soort verzinsels begon ze dan toch eens ergens van te willen proeven. De werden de gekste verhalen verzonnen door zoonlief en mij.

Alles om haar maar te doen eten en drinken.....niet dat ze er ooit slecht of ondervoed uit heeft gezien, maar als moeder kan je dat behoorlijk van slag krijgen.

Zaterdag genieten we van het lekkere zonnetje. Het is nog wel koud, maar toch al weer lekkerder dan afgelopen dagen. Het is nu in iedergeval weer iets boven nul en de wind is gaan liggen.

Nikkie gebruikt de sleutelhanger gelijk als broche. En showt

ze haar litteken. Ziet er al duidelijk mooier uit niet!

Aangezien we al bijtijds wakker zijn besluiten we nog eens hondjes te gaan kijken. Joey rijdt ons eerst naar Bedford naar het asiel.Eenmaal daar aangekomen vinden we vele luidblaffende honden, vele afstammelingen van het Pitbull ras. En nee, die zoeken we niet. Dus dan nog maar eens langs het asiel in Lynchburg. En laat ons daar nu eindelijk twee hondjes vinden. Eentje maat veel te klein volgens de heren, maar de andere is erg lief. Hij zit samen in een hok met zijn broertje, welke duidelijk een heel ander beestje is om te zien. Grijs met bruine vlekjes. Deze was ook net geadopteerd. Zo wij mogen even met deze naar een apart kamertje om elkaar zo eens te bestuderen. Hij is nu duidelijk heel anders dan in de kennel. Daar zit hij achter in de ruimte en heeft besteed geen aandacht aan al de mensen die voorbij lopen en van de nerveuze blaffende honden trekt hij zich ook niets aan. Maar eenmaal bij ons begint zijn staartje te kwispelen en kom enthousiast ons een voor een te begroeten. Hij neemt zijn tijd, terwijl een van de vrijwilligers wat meer over zijn achtergrond verteld.

Maar al hij Joey als laatste begroet wordt hij duidelijk losser gaat zelfs zover dat Joey zijn eerste "zoentje" in ontvangst mag nemen.

Waarmee hij ons duidelijk aanvaard heeft hij wij hem..... Maar voor we hem mogen meenemen, zal hij eerst geholpen moeten worden. Hij zal dan gecastreerd worden, een vlooien en teken spuit krijgen en ontwormd zijn. En mogen we in de eerste week langs de VET zoals ze hier de dierenarts noemen om te kijken hoe gezond hij is. Stel dat hij zieklijk is mogen we hem binnen een week weer terug brengen....

We mogen hem 5 maart ophalen. De dag ervoor wordt hij geopereerd. Hij is dan 3 maanden oud...en ondertussen kunnen wij ons huis puppy safe gaan maken en het een en ander gaan aanschaffen voor ons nieuwe gezinslid. En mogen we zo vaak we willen langs komen om aan elkaar te wennen en te spelen, zodat we geen vreemden meer zullen zijn.

Maar nu hebben we een dillema. Hoe zal hij moeten gaan heten. Nog iemand suggesties?