Rustig stille zaterdag

Alweer bijtijds ben ik op Valentijnsdag uit bed.

Mijn gedachten zijn nog bij gisteren avond. Wat was het toch weer fijn om een Nederlands avondje te hebben. Zo maken we kennis met Noor, de baby van Houssein (welliswaar via de computer door de vele foto's en filmpjes). En het geeft toch weer een gevoel dat we weer "bij" zijn. Al zou ik ze toch zo graag even lekker geknuffeld hebben. Ook Jeroen showt foto's van zijn nieuw huis. En eten we weer eens bij "de buren" in de Windhurst. De kaart was vernieuwd en het is er erg druk. Daar de heren eerst nog met wat collega's geborreld hadden, kwamen Nikkie en ik tegen zeven aan. Na ook nog wat gedronken te hebben hoopten we dat er inmiddels wel al een tafeltje vrij zou zijn, maar we mochten nog 45 minuten wachten. Dat was geen straf hoor, we hadden zoveel aan elkaar te vertellen en voor we er erg in hadden, mochten we al naar de gedekte tafel. Na ieder zijn diner na keuze te hebben weggewerkt, gingen ze nog even mee naar ons huis. Om een lekkere bakje Nederlandse koffie met bonbons! Deze hadden de heren meegenomen voor ons. En voor de kids een pakje melk hagelslag. En tegen middernacht verdijnen ze weer terug naar hun hotelkamers.

Inmiddels komen Jack en Nikkie ook uit bed en kletsen nog wat na.

Maar ook aan Joey wordt gedacht en die bellen we nog even op. Hij mag na de middag zijn kunsten vertonen blijkt zo en dus wensen we hem en Brandon succes.

Na de hele dag verder met Jane bezig te zijn geweest, vele tekeningen te hebben overtrokken met freezerpapier, heb ik er wel 3 afgekregen vandaag.

Niet bepaald de makkelijkste werkjes, maar des te trotser als het dan toch iets blijkt te worden.

En mijn eerste taartpunt, zo noem ik het maar, zit er ook bij. Wat een schatje.... (ook alvast degene die ik op zondag gemaakt heb trouwens)

En ook een van de laatste van de A-rij raakt af. En terwijl ik daar mee bezig ben zie ik dat hier op de zwarte stof kleine hartjes staan....weer zo een leuke herinnering.

Die is dus op Valentijsdag gemaakt. Liefst zou ik zo uren en dagen voortdoen met het karwei. En natuurlijk kan ik niet wachten om te zien dat wat in mijn hoofd zit ook mooi zal gaan worden.

Nikkie oefent weer lekker op der toeter en mag volgende week auditie doen met een saxefoon. Niet dat ze daar ooit op getoeterd heeft, maar dat heeft de rest ook niet. Voor volgend jaar hebben ze maar 6 saxefoons nodig en daar zou ze graag mee aan de slag willen. Ze oefend nieuwe liedjes, want ze zal ook vreemde liedjes mogen gaan toeteren. En er wordt naar gedrag en inzet gekeken. En als ze dit instrument zou mogen gaan spelen moet ze ook meedoen met de band van school......maar dat wil ze ook wel verteld ze ons. Later op de middag gaat ze met Gabrielle naar de film van Twilight....ja die had ze al gezien, maar het is ook een leuke film mam, verzekerd ze me.

En terwijl wij met het eten op haar wachten bellen we nog even naar Joey. Daar horen we dat hij 2x de eerste plaats heeft behaald......Proficiat jongen....O, je was de enige in jou categorie...dan nog leuk hoor Joe...de eerst Amerikaanse medailles zijn binnen......en jullie rijden dus straks al terug......ja misschien wel handig dat je daar dan slaap als jullie verwachten zo laat weer pas hier in de omgeving te zijn......ja goede reis en tot morgen.

Nikkie komt weer thuis en heeft het leuk gehad. Samen eten we terwijl ze verteld. Er blijkt nog een vriendinnetje en de moeder van Gabrielle ook te zijn meegegaan. En dat terwijl ze samen wilden. Nu ja, het was toch wel leuk geweest. En dan genieten we nog wat van filmpjes die we al lang geleden hadden opgenomen, maar niet konden zien. Wie is de mol mag weer wachten...ik denk dat we al 3 afleveringen achterlopen. Elke keer is er welk een van ons niet. Maar ooit zal het er weer van komen.