Zoveel te doen....

Nadat afgelopen vrijdag de regen weer met bakken de hemel uit kwam, heb ik weer heerlijk aan twee apliceer werkjes kunnen werken, en ondertussenmet het beesie gewandeld tussen de buien door overgens. Want nu leek hij wel of hij het wist dat het even droog was. Maar ook gaf hij aan of het een wandelingetje worden kon of een snelle ook nog plasstop(hihihi). Maar we zijn waarempel het straatje naar beneden en een keertje het bergje op naar boven. En elke keer waren we net binnen en daar was de regen dan alweer. Als dat niet bijzonder is.....toeval waarschijnlijk, maar dat vond ik niet erg hoor. Na school mocht meneertje mee met mij de kids ophalen en gelijk door naar tumbling om ze daar vervolgens(na een lekkere koel)weer af te zetten. Want alleen zijn vindt hij duidelijk niks. Ondanks een kluifje waarop hij toch een uurtje zou kunnen bijten....die laat hij dan duidelijk liggen. Maar proberen blijven we.....

Zaterdagochtend, de puppy training, al om 9 uur daar zijn. En wat opvalt is dat er alleen maar vrouwen zijn en een dochter. En wij, allemaal. Maar wat opvallend was dat ons boefje, de grootste van de klas trouwens, zich duidelijk niet wist hoe hij zich moest gedragen. Hij blafte n.l. bijna het hele uur, maar nadat ik hem op schoot nam en later bij hem op de grond ging zitten probeerde hij toch wat contact te krijgen. Gelukkig kregen we ook een schriftelijke herhalingsles mee, want eerlijk gezegd heb ik het niet altijd verstaan, door zijn geblaf, maar ook begrepen. Maar gelukkig had ik nog 3 paar oren mee. En kregen we de beginaanwijzingen van de klikker mee, welke je moet klikken op de momenten dat hij iets doet wat gevraagd wordt en vervolgens beloont met een stukje koekje. Volgende week mag hij dus mee met een nog bijna lege maag, zodat hij dan heel geconcentreerd op de koekjes zal letten. Nadat de klas afgelopen was stonden Lexi, de hond van onze Engelse vrienden en hun gezin al te wachten op hun klasje. En wat gebeurt er...hij voelt zich waarempel duidelijk meer vertrouwd met Lexi. Hij laat haar zoals het hoort ruiken, en even laten snuiven ze elkaars kontje.....en alles zonder blaffen. Een wondertje, waarschijnlijk te wijten aan het feit dat hij deze geur al verschillende malen geroken heeft of zo. En namen nog een speeltje mee. Weet niet weer er hiervan de beste smiley is, maar oordeel maar zelf. Maar ook de trainer stond volverbazing te kijken. Maar wij dus nog even langs de Toys R Us om een kado te kiezen voor de baby shower. Deze typische Amerikaanse gewoonte is voor ons nog onbekend en aangezien ze daar een list heeft met wensen vragen we het personeel om hulp. Zeer behulpzaam helpen ze ons aan een geprijsd item. Het blijkt een soort matrasje te zijn, dat je op het gewone matras legt, maar het bovenlijfje lijgt iets hoger. Wat weer handiger is als ze verkouden zijn of last hebben van hun maagje. En kun je door de zijkanten naar boven te duwen ze in de rug positie houden, wat tegenwoordig hier weer verplicht is. En ook namen we een plastic papflesje mee, want ons aller Nikkie was ook uitgenodigd. Helaas ging het niet goed met Danielle(van Sandra), want de laatste belde 's morgens om half tien dat ze onder weg naar de eerste hulp van het ziekenhuis reden, want er werd gedacht aan een blinde darm ontsteking. Dus die zouden er waarschijnlijk niet zijn....tegen tweeen. Vervolgens kwamen na Lexi's schooltje de familie ditmaal met hond op de koffie. En weer was de begroeting leuk, al was onze Sam wat bleu. Maar gelukkig was alles nieuw voor Lexi en snuffelde ze er vrolijk op los, waardoor onze Sam heerlijk in de achtervolging stiekem al zijn info ruiken kon. En na een paar minuten begon onze Sam voorzichting haar tot een spelletje uit te lokken en al gauw renden ze achter elkaar aan. Wat een genot, om ze zo te zien spelen. Lexi die thuis normaal achter de katten aanzit, wordt nu achterna gezeten. En geniet mee van onze puppie die ineens weer weet hoe het moest. want hij beet speels in Lexi, en deelde zijn waterbak als een echte gentelman. Welliswaar keek hij lijdzaam toe, maar na ons bakje koffie/thee en een worteltjes taart gingen hun weer richting huis, met onze Joey. Sammy was duidelijk onder de indruk van zijn nieuw gemaakte vriendin, want de hele dag verder bleef hij maar snuffelen en likte zelfs de stoep buiten daar waar ze gelopen had. (Of zou het komen dat die nat was en hij dorstig was of zo, geen idee).

En tegen twee waren Nikkie en ik op een voor ons onbekend adres bij een onbekende dame. Deze had ons uitgenodigd, want het schijnt de gewoonte te zijn dat iemand jou feestje regeld. Letterlijk alles wordt dan voor de moeder gedaan. Van kaartjes versturen tot het verzorgen van een buffet, een taart waarop al de naam van de nog te geboren baby staat en kado's die je als gast kan winnen. Daardoor moesten we allerlei spelletjes spelen, waaronder ingepakte babyspullen raden, de omtrek van de moeders buik meten met wc-papier zonder de moeder aan te raken en uit zijn volledige naam zoveel mogelijk woorden te schrijven( in het Engels overgens). En laat ik nu de omtrek goed hebben geraden, hihihi, dus mocht ik een kado tasje uitzoeken. Waarin een waxinelampje zat, erg Amerikaans maar gelukkig in het wit.

Maar al met al, was het een geslaagd feestje en begrijpen we dat als de baby geboren is iedereen nogmaals langs mag komen om de baby ook in het echt te mogen aanschouwen.

Thuisgekomen zitten we zo vol, dat Jack maar een pizza besteld voor zich zelf. Maar eet ik er toch nog een stukje van mee. Nikkie geniet duidelijk van ons voor zich zelf te hebben en kijken we samen met haar naar verschillende museumbende's en BZT-shows die ook op uitzending gemist staan. Van Sandra horen we dat ze tegen achten 's avonds weer richting huis rijden. Met wat ontstekingsremmers en pijnstillers. Het bleek geen blinde darm te zijn, maar een ontsteking en begreep dat ze volgende week nogmaals langs bij de dokter langs mag gaan voor verder onderzoek.

Vandaag zondag gaan we Joey ophalen en mag nu onze Sam mee om deze keer op bezoek te gaan bij Lexi. Ben benieuwd hoe het er nu aan toe zal gaan met nu ook nog eens katten in het huis. Want bij onderzoek naar zijn roots schijnt het zo te zijn dat de Border Collie zijn jacht instinct inzet bij het ruiken of zien van katten......maar ook dit verhaal wordt vervolg!