Quiltlessen

Terwijl onze kinderen bijna alweer richting de laatste SOL testen gaan, volg ik nog even twee quilt cursussen. De ene heb ik gistenen in een quiltstore in Forest gevolgd, en de andere is vanavond in Lynchburg. Die in Forest showde mij gisteren hoe te quilten zonder quiltring(zoiets als een borduurring) en na een dikke 2 uur oefenen ging het me duidelijk veel beter af dan die stuntelige eerste steken. Doormiddel van het heen en weer duwen van de quiltnaald, die voor mijn gevoel de helft is van een normale naald,met je duim en aan de vinger waarmee je doorduwt een joekel van een soort vingerhoed die je nagel openhoudt. Ik moet zeggen dat deze enorm lekker zit en duidelijk je vingers beschermt tegen gaatjes die van lieverlee echt door je vel gaan. Deze zijn niet goedkoop(tussen de $70 en $80) maar als je dit veel doet zal het beslist je veel leed besparen. Er kwam een speciale leren passen van de vingerhoed techniek aan te pas, zodat we allemaal allerlei vingerhoedjes konden passen. Iedereen begon met de goedkope of die van leer. Maar op het einde van de klas was het duidelijk. Unaniem ging iedereen 6 vrouwen en 2 meiskes voor deze bijzondere quilt vingerhoed. En zelfs de dames met hun valse nageltjes hadden er geen problemen mee.Overgens schafte niet iedereen het gelijk aan. Ik dus wel, want dat zal me veel leed besparen en vond het na enig oefenen een relaxte manier wat geen pijn of irritatie veroorzaakt. Want bij het mini quiltje van de ark van Noah, was ik al menig maal gestopt wegens pijnlijke vingers tot bloedens toe. Ik ben er al achter dat met het machine quilten niet echt mijn ding is. Ik vrees dat het vooral aan de kleine opening ligt die mijn naaimachientje heeft. Maar om zo een long-arm aan te schaffen(vele duizenden dollars) lijkt me dit vingerhoedje een betere investering. Hihihi. Klinkt het logisch niet. En tevens zijn volgens de zeer ervaren quilster anex juf dit de fijnste draad en naalden die er te vinden zijn voor het quilten. Maar zoals jullie kunnen zien zal ik alleen voor dit voorgetekende kussentje al vele uurtjes nodig hebben, want inmiddels zitten hier al 4 uur in verwerkt, okee met les en al.....

O ja, ik mag jullie dit verhaal ook niet onthouden. Deze morgen lopen Sam en ik lekker de straat uit. Nu moet je weten dat daar een behoorlijke klim in zit en toch wel aardig lang is. Ik doe er een half uur over om naar boven en weer naar beneden te komen met het beesie. Maar dat terzijde....We zijn bijna boven en op de een of andere manier schiet de riem, waaraan zo een oprolsysteem zit in een plastic kastje, uit mijn hand. Baf, klinkt het dus op straat en ja hoor, meneertje schiet in paniek de weg op gelukkig richting beneden. Paniekerig blaft hij zijn weg steeds verder naar beneden en ondertussen slingert de riem en het kastje van links naar rechts telkens om zijn pootjes draaiend en tikkend. GRRRRRRRR hoor ik telkens , het kastje blijft een eng geluid maken blijkbaar volgens Sammy.Ik nu ook in vette stress erachter rennend en gillende zijn naam te roepen. Steeds meer dringt de paniek uit zijn geblaf en hij blijft maar steeds die enge achtervolger van zich af te schudden......duidelijk zonder resultaat! En ook ik maar rennen, ik snap niet waar ik die conditie ineens vandaan toverde . Gelukkig net voor het huis wat ze aan het bouwen zijn begint een ander hard geluid waardoor onze Sam daardoor weer gestopt wordt en paniekerig (niet wetende wat hij nu moet doen)op mij blijft wachten. En hem dan uiteindelijk te pakken krijgt. Ik zou niet geweten hebben wat hij gedaan zou hebben als dat niet gebeurd zou zijn. Met zijn tong op zijn knieen, zijn darmen gelijk gereiningd te hebben van de stress kwamen we gelukkig heelhuids thuis. O mijn god, ben benieuwd of hij die riem nog wel aan zal willen. En het ergste voor hem komt nog. Ik ga straks met onze buuf richting Roanoke. En hij mag voor het erst een dagje alleen thuis blijven. Jack komt hem tussen de middag uitlaten. Kortom nog meer stress. Het zal dus niet mee vallen vandaag voor hem. Gelukkig staat er voor morgen een bezoekje van/met Lexie en Cathy geplant zodat er ook weer iets leuk in het verschiet ligt.

En dat wat de buurvrouw Eileen me gisteren vertelde (ze gaan per 1 september a.s. voor 3 jaar naar Engeland verhuizen), wilde ze me nog even meenemen naar Roanoke, want daar schijnt een versmarkt te zijn waar je veel meer keuze eten kan krijgen dan hier. Joehoe, ben erg benieuwd met wat ik daar vinden zal. Jullie horen nog van mij!