Amerika en Nederland 2

Het is nog vroeg in de ochtend (7 uur) hier terwijl ik alweer mijn volgende deel aan het bloggen ben. Jack heb ik net weggebracht en Nikkie en Sam slapen nog. Joey is alweer aan het logeren bij Michael. De boys hadden elkaar zo gemist. En onze Sam...die is heropgevoed op zijn logeeradres. Door zowel Cathy als Lexie begreep ik. Want behalve de eerste 2 nachten was het even blaffen zodra wij naar boven gingen. Maar inmiddels is hij het denk ik alweer gewend om hier te zijn. Want Lexie had ook duidelijk te kennen gegeven dat hij stil moest zijn en dat ze wilde slapen. En dat allemaal in 1 blaf die duidelijk genoeg bleek te zijn om het te aanvaarden. En aangezien ze (Cathy) met 2 honden aan de wandel ging in haar eentje, was ze er al snel achter dat ze dit niet echt lichamelijk aan kon. Onze Sam en Lexie trokken nog al om maar om ter eerst temogen lopen. Hihihi, ik zag het al voor me(sorry Cathy, maar comisch moet het voor de toeschouwers wel geweest zijn). Dus zij is om een nieuw soort riem gegaan, zo een waar pinnen inzitten. Zolang een hond niet trekt voelt hij er niks van, maar het moment dat ze, de honden dus, gaan trekken .....zullen ze het voelen. Niet zo erg dat ze gaan bloeden hoor, maar fijn is het niet. Want ik kreeg een hondje terug die amper tot niks meer trekt. Dat deed hij eigenlijk al niet zo erg, als hij en ik samen liepen. Behalve als we samen met Lexie erop uit trokken, of er een ander beest in de buurt was. Maar handig is het wel! Loopt echt een stuk prettiger en nu snuffelt hij niet uren meer, behalve als ik het hem toelaat. Ook ligt hij nu graag in zijn kooi, waar hij dan ook regelmatig terug in te vinden is en lopen we nu flink door onze straat helemaal op en af. Daar zijn we toch een drie kwartier mee bezig. En aangezien de bouwer nog steeds bezig zijn in het nieuwe huis hebben we halverwege (op het stijlste stuk) even wat afleiding en kunnen dan even bijkomen van dat heftig klimstukje. Momenteel hebben ze net beton gestort en is de weg naar 1 week plannen en storten eindelijk beeindigd. Dit moet in zoveel etappers vanwege het hoogteverschil en het gewicht van het beton. Als het te zwaar gaat worden houdt de bekisting het niet meer en dus wordt er steeds gewacht tot het weer gedroogd is alvorens ze weer verder kunnen. En weet je hoeveel vrachtwagen met beton ik zien komen en gaan heb. Negen stuks.....en alleen voor het weggetje bij een huis. En alles wordt hier overgens zonder een metalen mat gedaan. Die bij ons in Nederland er gewoon in gaat. Vreemd niet? Verder heb ik nog steeds last van de jet-lag. In de middag begin ik alweer te gapen en zin te krijgen in mijn bedje. Af en toe geef ik er aan toe, maar 's avonds val ik steevast in slaap op de bank. Na eerst een half uur onophoudelijk te zitten geeuwen. Bahbah, dat zijn weer van die minder leuke kanten van het reizen. Normaal had ik hier niet zo een last van, maar denk dat onze reis van 24 uur (vanaf het moment dat we moesten opstaan(6.00uur) tot het moment van thuiskomen (hier midden in de nacht 12 uur, wat in Nederland inmiddels de volgende ochtend 6 uur is). Want we bleken een tussenstop in Detroit van maar liefst 9 uur te hebben. Krijg je ervan als er te laat geboekt wordt. Gelukkig hebben we wat van die lounche banken en footstools te pakken gekregen en daar wat op gehangen en gelegen, maar slapen doe je niet echt. Hopelijk ben ik er nu eindelijk vanaf, want a.s woensdag krijgen we alweer bezoek uit Nederland. Nu eigenlijk komen ze vanuit de westkust naar hier gevlogen, want ze hebben eerst daar al 14 dagen San Francisco en Las Vegas bezocht. En op de terugreis proberen ze al wat tijdverschil(toch nog 3 uur) al weg te werken, door hier een klein weekje te verblijven. Het zijn de beste vriend en vriendinnetje uit Roosendaal van onze kids. En laat het tussen ons als ouders ook nog eens super goed klikken. We zien er dus allemaal erg na uit. Alleen heb ik ook nog zoveel te doen... zoals kerstsokken maken voor ze. Hmm, trekt nog niet echt bij dit soort weer en de vermoeidheid.

Maar zal ik nog wat foto's showen die we gemaakt hebben in Nederland. Vooral de geveltjes in Amsterdam trokken mijn aandacht. Maar die zijn ook zo bijzonder. Weten jullie overgens dat in veel van die oude panden nog steeds gebruik gemaakt wordt van de haken bovenaan de daken? Vooral tijdens de verhuis of het binnenkrijgen van grote meubelstukken.

Zien jullie overgend op de foto met dat bruggetje hoe sommige huizen naar voor staan? Daar kunnen ze hier in Amerika niet over uit gepraat raken. En wat ik wel snap van de Amerikanen hoe bijzonder ons Europa toch wel is, met al zijn oudheid en knussigheid.

En het verrukkelijke eten, want de Amerikaan uit deze streek is gewend aan (in onze ogen) vrij saai eten met weinig smaak. Want kruiden worden er amper gebruikt of heel weinig.

En wat dachten jullie van al die torens en kerken.

Die zijn toch zoveel anders dan hier (lees mooier). Ik zal er binnenkort wel eens een aantal vanuit deze streek plaaten. Verder hebben we ook nog een boottochtje gemaakt, wat best lekker zit hoor na een poosje lopen.

En dan de woonboten. Sommige zijn zo gezellie aangekleed......of net niet..... Er zat overgens een woonboot bij die ons doet lijken op de log cabin huizen. Zou daar een Canadees of Amerikaan in wonen?

Wisten jullie overgens dat Amsterdam een klein riviertje heeft, waarin de huizen recht in het water staan? Mij doet het enorm denken aan Venetie, maar ik zal vast niet de enige zijn. En dat bordje wat aan de brug hangt met die schroef, betekend dat er niet met een motorboot in gevaren mag worden. Want door de golfslag die dan gevormd wordt kunnen deze huizen water binnen krijgen. Hoe het riviertje heet........nee echt geen idee. Misschien dat een van mijn lezers dit weet.

En als je goed kijkt, zien jullie hier op nummertje 7, het kleinste huisje van Amsterdam. Slechts een meter breed. Diep.......geen idee. En wat mij vooral bezig houd is.....hoe richt je zoiets in.......? Hmmmm.... 1 persoonsbedden in ieder geval .....en in de lengte graag. Net als de tafel en de bank. Hahaha, zal dat vreemd eruit zien.... Of hier je familie/ vrienden ontvangen en een dansfeestje geven..... Wel heb je vast veel wanden om iets aan te hangen....Overgens een betere foto kreeg ik er niet van, want dit huisje stond aan de andere kant van de boot. Waar ik zat dan bedoel ik. Maar een plantenbak had het wel! Volgens mij woont er dus een vrouw. Zou zo iets nu te verkopen zijn? Aan studenten misschien? Of als gallerie....moet je wel een eenrichtingsverkeer ir in maken....Kortom zoiets geeft je genoeg stof om eens na te denken......

Voorlopig heb ik jullie weer lang genoeg bezig gehouden. Maar ook dit deel wordt vervolg. Tot gauw!