Ingepakt en wegwezen...

Na 4 dagen pakken en inladen is ons huis leeg en schoongemaakt.....en nee het is nog niet verkocht. Wel is de auto woensdag verkocht en rijden we de laatste paar dagen in een huurauto. Inmiddels staat er in Nederland alweer een auto voor ons klaar, dankzij ons pap, zodat we niet zonder zullen zitten. De kinderen hebben afscheid genomen van hun school, tumbeling en vrienden.....en dat viel weer niet mee. Nog slechts twee dagen blijven er voor ons over hier. Morgenochtend rijden we vol geladen richting in 4 uur richting Wachington Dulles om daar eerst nog 4 uur te mogen wachten i.v.m. Sam. Hij wordt dan samen met de koffers ingeladen en mag dan 8 uur in zo'n dichte bench naast de koffers liggen.......een voordeel is het. Voor hem begint de avond en nacht....Hopelijk kan hij dan een beetje slapen.. zodat ook hij klaar is voor een nieuwe start in Nederland. Ben dan ook zo benieuwd hoedat hij het zal reageren op de toch totaal andere wereld.....liefs van ons allen en tot gauw! Miranda

Afscheid nemen ...

Afgelopen weekeinde hadden we een afscheidsfeestje georganiseerd door onze Amerikaanse vrienden. Het weer werkte lekker mee gelukkig en dus werd alles buiten gedaan. Van en Amerikaanse BBQ compleet met hotdogs met chili, burgers on the grill, mais in kolven en in taartvorm en veel chips en wel drie taarten met onze naam op. Verder hadden ze allerlei spelletjes klaargezet, waar door de jeugd goed gebruik van werd gemaakt. De temperaturen waren al boven de 20 graden en dus liepen er al velen met een korte broek en t-shirten. Gelukkig hielden we ons allemaal goed!
En vanaf vandaag zijn ze begonnen met inpakken. Met 6 man sterk hopen ze de boel in te pakken deze week. Ze vermoeden donderdag as hiermee klaar te zijn. Zelf vertrekken we zondag as in de namiddag hier samen met onze hond vanaf Washington Dulles en hopen maandag ochtend in Brussel te landen....

En we hebben een huis!

Pfff, wat een pak van ons hart. Want jullie moeten weten dat er amper huize te huur staan in onze nieuwe woonplaats. Op vele ervan deden we pogingen, maar of het was net verhuurd. Of de huurder wilde in ieder geval nog een maandje langer het huis huren, of was uit de verhuur genomen omdat het verkocht was. En dat gebeurde echt niet een keer. Maar nu hebben we er in ieder geval een! En wel daar waar we wilden. Je kunt je voorstellen dat we blij zijn en vrees dat er voorlopig weinig meer van het bloggen meer terecht zal komen. Maar wie weet. In ieder geval allemaal heel erg bedankt voor jullie medeleven, hulp en steun. Lieve knuffels van ons.

Daar zijn we weer....

Afgelopen zateravond hebben we manlief weer opgehaald van het vliegveld. Moe maar voldaan kwam hij aan na een lange reis met veel wachttijd en meer dan 24 uur onderweg te zijn geweest. Helaas weten we nog steeds niks want pas begin volgende week horen we weer iets meer. Dat is het nadeel van solliciteren.....het wachten. Maar gelukkig heeft hij wel een goed gevoel erover. Nu maar hopen dat de nieuwe baas er ook zo over denkt! Wij zijn in ieder geval weer blij samen te zijn. Mijn 2e Pond House blok zit in elkaar... met als resultaat een vinger vol putjes en kloofjes....jawel heb ik mijn vingerhoedje gebruikt.....maar op de een op ander manier gebruik ik dan gewoon een andere vinger.....stom he. Dus ben ik maar vast de volgende blokken aan het voorbereiden. Dat valt niet mee trouwens. Want om daarbij passende lapjes te vinden.... de een te afwijkend van kleur, of een te veel zelfde soort motiefje, te licht, te donker, weer een ruitje.....kortom alle lapjes de kast uit getrokken. Maar echt zeker er van ben ik nog niet.

Zondagmiddag gingen we met Sam(onze hond) naar zijn vriendinnetje Lexy. Zij gaf een "hondenfeestje". Alle 15 hondjes vanuit haar straat waren uitgenodigd en onze Sam. De mensen mochten ook mee komen. Wij zouden wat eerder zijn zodat de twee alvast een beetje hun energie kwijt waren. Want dat ze er zin in hadden, dat blijkt wel als je ziet hoe ze vol verwachting keken naar hun naderende soortgenootjes. Er kwamen toch 9 hondjes tesamen. Van model mini tot model groot. De eerste was Oreo, genoemd naar het bekende koekje hier. Koko, een mix tussen een tekkel en een pitbull was nummer twee. Vervolgens kwam Daisy, de kleinste van het stel, die duidelijk ook erg intressant was volgens Sam. Wat een lekker pittig meiske was dat toch. Laat je voorkant ook eens zien miss Daisy. Ze liet zich echt niet ondersneeuwen door al de grote honden. Nu is ze wel wat gewent hoor, want ze heeft nog drie soorgenoten uit haar gezin meegenomen. Haar zus Lily, welke net iets groter was dan haar liep ook al zo lekker op het gemak naar de beestenboel toe. En toen kwam de jongste van de 3 hondenzusjes Angel.

En die zusjes hadden ook nog een broer ......
Ook hij bleek Oreo te heten. En zo hadden we een chocolade en een vanilie versie van de koekjes. De enige heren die begroetten elkaar en zonder probleem werd er gespeeld. En als laatste kwam onze Southern Belle. Zij was enigzins bang. Zette de haren op de rug eens een paar keer recht, maar al gauw had ook zij in de gaten dat er niks was om bang voor te zijn. En al gauw rende ook zij meer en genoot van al die vriendjes en vriendinnetjes.

Ik weet overgens niet wie er het meest genoten heeft. Want zowel wij baasjes als honden genoten van dat speeluurtje. Er werden foto's gemaakt, wel zo een slordige 300 bij elkaar.Maar ook geposeerd ....geheel vrijwillig natuurlijk.Maar ook naar close-up foto's was intresse....Geen bijtende honden of overbezorgde baasjes. Hooguit bijten op een houtje. Gewoon lekker spelen..... of rennen met elkaar.... Er werd gehuppeld..... Vader en moedertje gespeeld...

Net echt een gezinnetjes zo.

Maar ook werd er meerdere malen gezwommen........ door die van ons dan, als enige overgens! En vervolgens uitgeschud...Was denk ik meer afkoelen.... van al dat rennen met zo een winterjas aan krijg je het warm hoor. Want zoals jullie zien was het al heerlijk voorjaarsweer hier. Met temperaturen van rond de 18 graden! Kortom een heerlijke middag. Bedankt Cathy en Michael voor dit voor Lexy(en Sam en al de andere hondjes) te hebben geregeld. Hoop dat ik niet al te veel hondenfoto's gesjowd heb want er is nog iets wat ik jullie wil vertellen.

En dan.....trommel de trommel.....trrrrrrrrrrrrr...... letten jullie even op! Jullie geduim, kaarsjes en gebeden hebben hun vruchten afgeworpen.

Manlief heeft een baan!

Yes! Per 1 april en wel in Bergen op Zoom. Nu moeten we dus al de bliksem op zoek naar een huur huis liefst in Roosendaal, zodat de kinderen dan weer terug in hun oude woonplaats zijn, waar ze de weg immers nog kennen. Dus mocht er iemand nog iets weten.....op korte termijn.....houden wij ons aanbevolen! Via de plugoo kan je gewoon je berichtje intypen. Ook al ben ik off-line, de berichtjes komen binnen hoor!

De 5e van de maand....

betekent weer het showen van de Dear Jane lapjes. Ik ga lekker vooruit. Moet ook zeggen dat ik deze manier veel relaxter vindt gaan dan een rij per maand! En wat een stimulans om die gekregen zwartjes erin te verwerken. Zo zitten er lapjes in van Shirley(Zipje en Zopje)

Maar ach zeg, dat viel niet mee om die mini lapjes in het middelste vierkant recht te krijgen. Het witte vierkant meet slechts 5 bij 5 cm! Na een paar opnieuw geprobeerde rechte lijnen hield ik het voor gezien... en denk maar dat het nu de charme is van het echte handwerk!

Deze hieronder zijn gemaakt van de zwarte "Betty" lapjes

en deze hierboven was me trouwens niet gelukt zonder die aanwijzingen van "that quilt"

en bij hieronder heb ik wat speciale lijm gebruikt die weer weggewassen wordt. Da's me toch handig zo nu en dan!

en die van hieronder is een bolleke en blommekes van Katrien.

Enne enkel van de witte lapjes waren van Monique!

Maar denk nu niet dat ik zelf geen lapjes meer voor heb. Nee, deze bijvoorbeeld is gemaakt uit 4 verschillende lapjes. Zelfs grijs is erin verwerkt, omdat het middelste lapje ook al grijze strepen vertoonde...En ook hier zijn de kleinste witte lapjes niet groter dan 1/2 bij 1 cm.....en ben dan ook behoorlijk trots op mezelf dat het er zo mooi is uit gekomen!

Deze laatste heet trouwens Jane's tranen...., zie je ook hier en daar het woordje sniff op het lapje staan. Puur toeval, hahaha! Kortom 10 stuks deze maand. En hoeveel ik er nu nog moet maken vraag je je af? Nog 10 rijen, waarvan er 3 rijen buitenkant zijn. Dus 10 keer 13 plus 3 hoeken is 133 stuks. Ben voorlopig dus nog onder de pannen met deze quilt.

Wil je kijken bij andere Dear Jane maaksters? Hieronder komt een lijstje:

http://www.prinsart.web-log.nl/

http://quiltendewilma.web-log.nl/mijn hobbyblog/

http://petraprins.web-log.nl/mijn_weblog/

http://watiserloos.blogspot.com/

http://connysquilts.blogspot.com/

http://christinespoppenhuis.web-log.nl/

http://www.kijkdaaris.web-log.nl/

http://quiltdjoojs.web-log.nl/

http://guusjes.blogspot.com/

En dan is er ook nog zij

http://quiltsandsiggies.web-log.nl/quilts_and_siggies/

Zij maakt hem ook, al doet ze niet mee met de 5e van de maand

En weer sneeuwt het.....

Vandaag ben ik lekker bezig. Allerlei lapjes passeren de revue. Want zo knip ik alvast weer 2 Dear Jane blokjes en maak er een van. Deel 2 van de Pond house ligt ook geknipt. Ook maar even de vleugeltjes aangenaaid aan de blackbird. En het is nog maar half twee in de middag. Zo de boven weer even stofzuigen en soppen en vanavond kan ik dan beginnen met het appliceren ......en dat terwijl de sneeuw weer naar beneden dwarrelt. Ik geloof niet dat het blijft liggen. Maar een uur later ziet het gras alweer wit. Gelukkig hadden deze morgen nog lekker gespeeld en gewandeld overgens.Want lekker rennen (wel aan een 20 yard touw hoor)achter een speeltje of een sneeuwbal is momenteel erg in bij hem!

Manlief zijn gesprekken verlopen goed tot zover (voor zijn gevoel) en hopelijk mag er iets positiefs uitkomen binnenkort. Wat zou dat heerlijk zijn!