normaal glasmozaïek
de voorraadkast
marmer restanten
Gisteren ben ik met Nikkie bij een Koreaanse familie op de koffie geweest en dat was wel een hele bijzondere ervaring moet ik zeggen.
De koffie is net als bij de Amerikanen, erg slap, zodat ik ze zelfs puur lust. Hahaha, wie mij kent weet dat ik in Nederland koffie dronk op een manier, die door velen raar of vreemd gevonden werd; 3/4 deel warme melk en een scheutje koffie.
Maar de Koreaanse koffie smaakte, al vrees ik dat Jack ze afschuwelijk zou vinden. In plaats van koekjes erbij, serveerden ze er bleekselderij met toastjes en mayonaise er bij. Maar oh, mijn oma zou gezegd hebben, dat wanneer het met liefde was klaargemaakt, het niet zou mis smaken, en dat deed het eigenlijk ook niet. En na de koffie kwam er een soort bepoederd en gedroogde dadel achtige vorm; zoete bonenpuree in een taai jasje. Smaakte zoet. Het deed mij een beetje denken aan Turkisch Delight. Ook wat plakkerig in de mond dus. En pannenkoekjes waarin de suiker al verwerkt zat. Lekker makkelijk en geen gemors.
Verder voelden we ons wel een beetje opgelaten, want op mijn vragen ontwijkend gereageerd en in het Koreaans gekletst. En Nikkie voelde het zelfde. Maar ach, we hebben het weer meegemaakt en zo ook de Koreaanse taal gehoord. De dames praten erg zachtjes en terughoudend. Ze kunnen toch al aardig Engels, vooral als je bedenkt dat hun taal erg op het Japans lijkt zowel in geschrift als in spraak. Zij leren ook nog Chinees en Japans op school, zoals wij Frans, Duits en Engels moeten leren. Hun huis is erg leeg ingericht, maar geen idee of dit standaard is. Wie weet mag ik nog eens in een ander Koreaans huis rondsnuffelen en dan mag ik vooral niet vergeten mijn schoenen uit te doen!
De koffie is net als bij de Amerikanen, erg slap, zodat ik ze zelfs puur lust. Hahaha, wie mij kent weet dat ik in Nederland koffie dronk op een manier, die door velen raar of vreemd gevonden werd; 3/4 deel warme melk en een scheutje koffie.
Maar de Koreaanse koffie smaakte, al vrees ik dat Jack ze afschuwelijk zou vinden. In plaats van koekjes erbij, serveerden ze er bleekselderij met toastjes en mayonaise er bij. Maar oh, mijn oma zou gezegd hebben, dat wanneer het met liefde was klaargemaakt, het niet zou mis smaken, en dat deed het eigenlijk ook niet. En na de koffie kwam er een soort bepoederd en gedroogde dadel achtige vorm; zoete bonenpuree in een taai jasje. Smaakte zoet. Het deed mij een beetje denken aan Turkisch Delight. Ook wat plakkerig in de mond dus. En pannenkoekjes waarin de suiker al verwerkt zat. Lekker makkelijk en geen gemors.
Verder voelden we ons wel een beetje opgelaten, want op mijn vragen ontwijkend gereageerd en in het Koreaans gekletst. En Nikkie voelde het zelfde. Maar ach, we hebben het weer meegemaakt en zo ook de Koreaanse taal gehoord. De dames praten erg zachtjes en terughoudend. Ze kunnen toch al aardig Engels, vooral als je bedenkt dat hun taal erg op het Japans lijkt zowel in geschrift als in spraak. Zij leren ook nog Chinees en Japans op school, zoals wij Frans, Duits en Engels moeten leren. Hun huis is erg leeg ingericht, maar geen idee of dit standaard is. Wie weet mag ik nog eens in een ander Koreaans huis rondsnuffelen en dan mag ik vooral niet vergeten mijn schoenen uit te doen!
1 opmerking:
O, Miranda, wat een mooie werkplek! Die blauwe lijst zit er erg mooi uit en ben benieuwd naar het eindresultaat!!
Liefs van je zus..
Een reactie posten