Thanksgivingday

Dit jaar valt Thanksgiving dus op donderdag 28 november, altijd de 4e donderdag in november.

Jack had afgelopen woensdag een extra dagje vrij genomen en dus zijn we weer eens naar het discovery hall in Charlotte gegaan. Een ritje van ruim 3 uur enkele reis. Wekkertje liep gewoon weer om 6 uur af en tegen half acht vertrokken we. Ruim 13 jaar geleden zijn we daar ook al eens geweest. Toen met zijn tweetjes. Het was hier en daar wat veranderd, maar het tropische regenwoud met wat bewoners (slangen en vogels) was er nog. Ook de aquaria stonden er nog, gevuld met prachtige kleurrijke vissen, waaronder Nemo & Dorie, maar ook een haai, sidder- aal, murene en vele anderen. Verder waren er vele opgezette dieren die in de States voorkomen. Indrukwekkend is het om te zien hoe groot zo een bruine beer is, wanneer deze op zijn achterste poten staat.

Ook de ijsbeer is indrukwekkend, ondanks dat we die al vaker gezien hebben.

De herten, vossen, knaagdieren zijn er ook bij. En er was een hal waarin een bezichting was over Pompeii. Intressant, maar ik miste vooral wat mozaiekwerken. Vrees dat die te duur en kwetsbaar zijn om die te transporteren. Wel waren er wat fresco's en bas-reliefs te zien, net als enkele beelden, potten en ovens/kooktoestelen. En er draaiden een film over de Griekse

eilanden in het Imax theater, een soort omniversum die we dus bekeken hebben. Verder waren er veel doe- dingen om zo de wetenschapen beter te begrijpen, zoals we in Nederland in Nemo, Belgie is dat Technopolisch vinden. Maar dan weer andere proefjes. Ook werd hier volop aandacht aan bouwconstructies besteed en stonden er vele kisten gevuld met houtjes. Allemaal dezelfde maat overgens waarmee je de tentoongestelde gebouwen kon proberen namaken. Of je creeerde je eigen fantasiegebouw. Het leuke hiervan was dat jong en oud lekker met de blokken speelden, allemaal door elkaar, en je lekker met "je buren" kon kletsen over de bouwwerken. Grappig was ook dat Jack een toren maakte

die ver boven hem uitstak, maar door een lange buurman nog hoger wers gemaakt. Vele bewonderaars bleven staan wachten op de uiteindelijke instorting. Maar spannend was het wel.... Tot we zagen dat het ineens al 5 uur was en we besloten terug te gaan. Charlotte uit ging vrij aardig, nog gauw een foto van de skyline....

en even later reden we de file in. Getver....gelukkig zagen we al snel een "eetafslag". Hier staan regelmatig aangegeven waar je wat kunt vinden. En dus TG Fryday's vonden we bijna naast de snelweg. Iedereen at natuurlijk weer zijn favoriete menuutje, Nikkie de Cheese burger, Joey zijn Jack Daniels spareribs, Opa een Serloin steak, Jack een Serloin Steak jack Daniels en ik sissende kip met garnalen. En een uurtje later, inmiddels erg donker, maar met een volle maag reden we langzaamaan weer achter in de file. Gelukkig reden we iets sneller en na een ruim half uur reden we weer de aangegeven snelheid. Het valt ons echt op dat er in North Carolina veel meer politieauto's her en der staan en mensen beboeten. En tegen 11 uur waren we weer thuis. Een leuke en leerzame dag vonden we allemaal.

Thanksgiving dag slapen we heerlijk uit allemaal. Wel tot half 9, 9 uur. Een gezellig ontbijtje samen en de boekjes en computer worden vandaag lekker benut. Opa leert ook het balletje balletje spelletje van hier op het blog. En de heren oefenen een beetje met de golfsticks buiten. Nikkie en ik hebben last van een verstopte neus. En dus naai ik wat Dear Jane blokjes.

Heerlijk werkje vind ik het. Lekker ontspannen en zo toch bij het gezelschap zitten. Per blokje leer ik bij en na verschillende keren uithalen, begrijp ik weer steeds beter hoe zo een blokje in elkaar gezet moet worden. Mijn grote blokken liggen maar weer even te wachten tot opa weer weg is. Nog wat was en strijk tussendoor en dan is het tijd om naar Tom en Marybelle te gaan. Tegen drie uur. Net als vorig jaar...... En wederom was de kalkoen overheerlijk. Eentje van 9 kilo maar.....(kijk bij Petra uit NC op de blog voor een leuk filmpje over de voorbereiding van de kalkoen).Verder werd er vers eigengemaakt brood (naar Indiaans recept), groene boontjes, zoete aardappelen, aardappelpuree, squach of zo iets( een groene pompoenachtige), een cranberrie/granaatappel saus, 2 salades door ondergetekende gemaakt, jus en een broodmengsel met uien en bleekselderie en kippeboulion, stuffing genaamd. Alles smaakte heerlijk en voor het eerst zaten we daar met zijn allen aan tafel. Gezellig zo en na het eten speelden alle 7 kinderen met de jonge hond zeker nog een uurtje buiten Opa ervaart het als een soort kerst diner, maar dan anders. Cathy had voor de toetjes gezorgd. Een pumkin cheesecake(heerlijk overigens, die ons doet denken aan een pepernootachtige taartje), een cranberry/granaatappel kruimeltaart en met sterke drank gevulde chocolade flesjes... En na een gezellig avondje waren we tegen tienen weer thuis, klaar om te gaan slapen.

Vandaag zijn we weer tegen 8/9 uur wakker. Na het ontbijt met Amerikaanse pannekoekjes probeert opa wederom contact met het thuisfront te krijgen via Skype. En vandaag zijn ze allemaal thuis. En zo horen we weer wat vanuit Nederland.

De heren besluiten zich vandaag eens aan de golf te wagen. Maar pas om half 2. Weinig zon deze dag dus toch maar een jasje aan.

fimpje van het golftalent opa

en ja het, dat filmpje plaatsen, lukt nu dus eindelijk! Blijkbaar heb ik weinig geduld hiervoor.

In de schaduw op het balkon is het om 2 uur nog steeds niet boven het vriespunt. De heren slaan zich dus maar goed warm vandaag. Michael wordt ook nog gebracht en doet ook mee. Die blijft vanavond weer slapen. Verder speelt Nikkie wat met de Bratz en kijkt ze weer gezellig naar Huize Anubus. Een top kado was dat Ronald, want zo gaat er ongemerkt de tijd voorbij terwijl ze in haar brache zit. Ik was, ahum het machientje wast de truien, die we afgelopen week allemaal nodig hadden. En ik hang ze weer op zodat ze ook nog kunnen drogen. Ook het donkere wasje wordt weer gedaan. En ijverig knip ik nog wat blokjes weg, zodat ik die weer aan elkaar mag gaan naaien zo tussen de soep en de aardappels door. Een volgens mij Zeeuwse uitdrukking, voor de verloren momenten aan te duiden.