Vanmorgen is het alweer vroeg dag. Onze puppy maakte ons al een uur eerder dan normaal wakker met zijn geblaf. Hoge nood bleek de boosdoener te zijn...met als gevolg dat we weer eens lekker duf aan tafel zaten. Buiten is het voor de verandering eens droog, maar er hangt nog lage bewolking waardoor je je in een mystiek landschap waagt.
Nu is het beesie niet meer zo dol op om in de donker naar buiten te gaan, nadat we gisterenochtend 4 herten uit de voortuin zagen vluchten en Sam en ik met een kloppend hart in de keel (nog bij de voordeur) hier naar stonden te kijken. En toen ook al blafte meneertje iedereen(ook de buren vrees ik) wakker. En ook om 2 uur had ik nog even een luchtje geschept met hem. Het is gewoon weer of je een baby erbij heb, alleen moet ik nu ook nog eens naar buiten. Afin, tis niet anders en we mogen nog niet klagen hoor. Dus tegen negen hebben we de eerste grote wandeling. De hele straat uit en zelfs nog een stukje langs de drukkere weg. Want we ontdekten samen de vogeltjes met hun getjiep, en die zijn er nog al wat hier. Zeker 15 verschillende vogels zien en horen we. Slechts een krijg ik ervan op de foto. En ondertussen probeer ik hem toch een beetje mee te krijgen,want in het ritme te lopen, valt niet mee. Er valt ook zoveel te ontdekken voor zo beesie.
Want als je oog weer op een vogel valt moet je die heel uitgebreid bestuderen totdat 
vrouwtje weer verkleumd staat te trekken tot ik hem eindelijk weer mee krijgt. Maar ook de mannen van de bouw maken hele intressanten geluiden in dat grote huis. En uit 
de hoge bomen komen ook leuke geluiden waar hij makkelijk uren naar zou kunnen luisteren, kijken en wegdromen... Maar als hij de zware motoren van de grote weg hoort zet hij het op een lopen, richting het geluid, zodat we dan toch nog flink beweging krijgen.
Dus jullie snappen dat bij het begin van de straat ook goed gekeken moest worden naar het bord, zodat hij weet waar tie woont. Maar ook werden de auto's in allerlei formaat bestudeerd en nagekeken, veilig zittend tussen het vrouwtje der benen. En de weg terug, geen probleem en met berg afwaards lopen we met een snelle pas helemaal door tot aan de voordeur. 
En als je dan denkt dat hij moe was? Niet dus want meneertje en ik speelden nog een uurtje met een echt mini rubberen balletje ter grote van een knikker. Die vindt hij het einde. Normaal zat deze op een grotere bal, maar deze heeft hij eraf gebeten en speelt hier al dagen mee. De grote negeert hij tot het kleintje niet meer van me krijgt. Dan bijt hij er gewoon weer een nieuwe af..... En ook met tijgertje wordt druk gespeelt tot je er letterlijk bij neer valt. Kortom wat een hondeleven niet.......
Nu is het beesie niet meer zo dol op om in de donker naar buiten te gaan, nadat we gisterenochtend 4 herten uit de voortuin zagen vluchten en Sam en ik met een kloppend hart in de keel (nog bij de voordeur) hier naar stonden te kijken. En toen ook al blafte meneertje iedereen(ook de buren vrees ik) wakker. En ook om 2 uur had ik nog even een luchtje geschept met hem. Het is gewoon weer of je een baby erbij heb, alleen moet ik nu ook nog eens naar buiten. Afin, tis niet anders en we mogen nog niet klagen hoor. Dus tegen negen hebben we de eerste grote wandeling. De hele straat uit en zelfs nog een stukje langs de drukkere weg. Want we ontdekten samen de vogeltjes met hun getjiep, en die zijn er nog al wat hier. Zeker 15 verschillende vogels zien en horen we. Slechts een krijg ik ervan op de foto. En ondertussen probeer ik hem toch een beetje mee te krijgen,want in het ritme te lopen, valt niet mee. Er valt ook zoveel te ontdekken voor zo beesie.
Want als je oog weer op een vogel valt moet je die heel uitgebreid bestuderen totdat 
vrouwtje weer verkleumd staat te trekken tot ik hem eindelijk weer mee krijgt. Maar ook de mannen van de bouw maken hele intressanten geluiden in dat grote huis. En uit 
de hoge bomen komen ook leuke geluiden waar hij makkelijk uren naar zou kunnen luisteren, kijken en wegdromen... Maar als hij de zware motoren van de grote weg hoort zet hij het op een lopen, richting het geluid, zodat we dan toch nog flink beweging krijgen.
Dus jullie snappen dat bij het begin van de straat ook goed gekeken moest worden naar het bord, zodat hij weet waar tie woont. Maar ook werden de auto's in allerlei formaat bestudeerd en nagekeken, veilig zittend tussen het vrouwtje der benen. En de weg terug, geen probleem en met berg afwaards lopen we met een snelle pas helemaal door tot aan de voordeur. 
En als je dan denkt dat hij moe was? Niet dus want meneertje en ik speelden nog een uurtje met een echt mini rubberen balletje ter grote van een knikker. Die vindt hij het einde. Normaal zat deze op een grotere bal, maar deze heeft hij eraf gebeten en speelt hier al dagen mee. De grote negeert hij tot het kleintje niet meer van me krijgt. Dan bijt hij er gewoon weer een nieuwe af..... En ook met tijgertje wordt druk gespeelt tot je er letterlijk bij neer valt. Kortom wat een hondeleven niet.......
6 opmerkingen:
Wat is Sammy toch een snoes van een hond,alleen moet hij nog het verschil tussen dag en nacht leren he,maar ja hij is ook nog jong en net een baby die probeert ook aandacht te trekken,ze zijn al heel vroeg slim hoor.
Succes met de opvoeding.
knuffel en liefs van Ma.
o miranda wat heb je een schat van een hond,doet me erg aan mabel denken toen ze zo klein was,ook zo heerlijk ondeugend,zo spelen ze en zo vallen ze!plop,in slaap.Ik woon tegenover een school en als het speelkwartier iszit ze op de leuning van de bank naar de kinderen te kijken,en dat koppie gaat alle kanten op.
knuffel voor Sammy
Oma NIjn
Een heerlijk leventje volgens mij ;-)
Hihi Sta je daar met je goeie gedrag in de kou, echt zooo grappig om te lezen, effe de hond uitlaten is toch wel wat intensiever met een puppy.
Ach het is toch leuk en op deze manier vallen jou ook weer allerlei dingetjes op.
Ha Miranda,
Dit verhaal komt me erg bekend voor. Volgens mij moest je met Joey ook 's nacht naar buiten. Hij sliep alleen maar als hij in de kinderwagen lag. En dan ook alleen maar als je 's nachts buiten ging lopen.
gr. Jacquel
Ze dwingt je dus gewoon om eens rustig alle kleine dingen om je heen in je op te nemen. Soms vervelend (als je haast heb), maar vaak lekker genieten van de gewone dagelijkse dingen die op dat moment dan weer zo bijzonder kunnen zijn.
Annemieke
Een reactie posten