En weer een extra vrije dag

Terwijl Nederland ontwaakt en wij slapen wakkert de sneeuwstorm die ons al van zondagmiddag bezig houdt weer aan. Want tegen de avond bleef de sneeuw langzaam liggen. Met als gevolg dat het er zo uitzag (zie hiernaast)om 22.00 uur toen wij gingen slapen. Het moge duidelijk zijn dat "Maart roert zijn staart " anno 2009 nog steeds berust op waarheid, want toevallig zag ik op het blog bij Petra in NC, wat een staat zuidelijker is van ons dat daar de narcissen en kersenbomen al volop in bloei staan.

Hier zijn net de eerste teken zichtbaar. Hier en daar steken de narcissen een klein stukje blad boven de grond om zich zo zichtbaar aan het maken. Van bloemende bomen is nog helemaal geen sprake.

We kregen al zondag in de achtermiddag een mailtje via Jack zijn telefoontje binnen dat de kinderen maandag weer vrij zouden zijn vanwege de verwachtte sneeuw. En aangezien ik weer wakker werd tegen 12 uur vanwege hoge nood, zag ik onderweg dat het nu echt wit ligt. Deze keer is zelfs de stoep en straat bedekt onder een laagje sneeuw. Gauw weer foto's maken, dit is deze winter hier voor het eerst dat de sneeuw na een uur nog steeds er ligt. En terwijl ik zit te typen hoor ik geklop op de voordeur....wie daar zo midden in de nacht....het blijkt de wind te zijn die mijn liefelijke hartje stevig probeert van die van de deur te halen. Erg bijzonder hier om een sneeuwstorm mee te maken. Dat is voor ons hier in Amerika een nieuwe ervaring. De andere keren dwarrelden de sneeuw mooi naar benee. En nu jullie weer helemaal op de hoogte zijn sluit ik weer af en ga weer verder met slapen....Trusten!

nachtelijk uitzicht achterkant en aan de voordeur

Maandagochtend:

En als we iets na zessen de volgende morgen de gordijnen openen is het nog iets erger geworden. Wel is het windstil en valt er geen sneeuw meer. Maar voor het zeven uur is zijn beiden wederom present. Overal voor de ramen en deuren ligt de sneeuw hoog opgewaaid. Ik besluit dat Jack maar zal rijden en dus de auto heeft vandaag. Zelf zie ik het niet zo zitteen eerlijk gezegd. Een bevroren onderlaag...., maar ondanks dat ik onder de auto niet meer kan doorkijken zie ik hem de berg oprijden, door een dikke sneeuwlaag van zeker 15 a 20 cm. En zelfs de geraniums zijn niet ontkomen niet aan de sneeuw. En dat terwijl die gewoon bij de voordeur onder het afdak van zeker een meter staan. Zelfs het vogelhuisje is veranderd in een grote paddestoel zoals jullie kunnen zien. En ondanks de schemering is het al druk bij de voederbakjes. Sneeuw of geen sneeuw....deze beestjes hebben duidelijk honger. En onze Sam zal ook vandaag dan geen bezoek krijgen......want om normaal al een half uur daarheen te moeten rijden......zoek ik het gevaar liever niet op. Want strooien en sneeuw ruimen hebben we ze hier nog maar amper zien doen. En vaak is dat op de autobaan.