Vervolg

Afgelopen zondag(mooi weer) zijn wij voor het eerst met Sam op bezoek gegaan en wel bij zijn vriendinnnetje Lexi en haar familie. Eenmaal daar aangekomen waren de rollen omgedraaid. Deze keer was Lexi op prive terrein en voelde dus zei haar thuis en rende constant achter onze Sam aan. Heerlijk voor ze om weer even lekker te spelen. Na de koffie en thee met zelfgebakken koekjes besloten we een eindje le lopen met de honden. Nu wonen die op een lapje grond van 6,5 acre (wij 1), 26.000m2 en bezitten dus hun eigen bos en een deeltje van de rivier. En daarin hebben we dus gewandeld met de doggies. Aangezien het riviertje beneden lag mochten we dus afdalen langs een route waar hier en daar al bomen hun bloesems showden. Helaas was ik de camera vergeten en heb daar dus geen foto's van kunnen nemen, maar mooi en vredig was het er zeker. En zo roken de beestjes hier en daar wat sporen van herten en al die andere bosdieren die hier wonen. Waardoor ze af en toe flink aan hun riemen trokken. En eenmaal beneden wilden ze allebei pootje baden, en gelukkig zaten ze aan de lijn, want Lexi plonsde zo het water in. Hihihi, als verzopen katten mochten ze even later weer mee naar boven lopen. Net als wij trouwens(lopen), maar gelukkig hadden we wandelstokken meegekregen van Cathy, want dat maakte het toch weer wat makkelijker. En eenmaal boven kwamen we bij in de zonnekamer. Dit is trouwens de ruimte onder de porch die bij hun nu ook met muggengaas bedekt is, zodat je uit de zon kunt zitten en tevens geen last van ongedierte heb. De honden bleven maar spelen, die leken niet uitgespeeld te raken, maar na een drankje zijn we weer richting huis gegaan met een lekker vermoeid hondje. Want 's avonds kregen we hem amper zijn kooi uit voor zijn laatste plasstop.

Wel blafte hij 's nachts wel een paar keer, maar na te zijn gaan kijken denken we dat hij droomde. De volgende ochtend is het dus echt dringen bij het meneertje. En vrij snel nadat de wekker afliep liet hij zich al horen, wat echt betekent hoge nood. En jawel hoor, zijn blaasinhoud groeit per dag denk ik zo. Maar het waait hier al een paar dagen. Gisteren hadden we flinke rukwinden en vanmorgen is het weer erg fris...koud zelfs. Ik heb weer wat last van mijn verstopte neus en ben niet echt vooruit te branden vandaag. Dus tutter ik wat aan met het meneertje en ontdek teken bij hem. Ieks!! Wat nu.... Even opzoeken op internet. Daar vind ik wel duidelijke uitleg, maar in praktijk zit zo een puppie echt niet stil om met een pincet richting zijn liezen te gaan. Maar na een telefoontje aan de VET , vertellen ze me dat hoef ik me geen zorgen te maken. Ik hoef ze er niet uit te halen, want deze zullen er snel dood afvallen dankzij een bestrijdingsmiddel dat we 1 keer per maand op zijn vel moeten spuiten. Het zou zo goed moeten zijn. En inderdaad rond het middaguur zaten ze los in zijn vacht. Maar ondertussen heb ik natuurlijk mijn borduursels versiert. En de kids zijn tegen half 2 thuis. Rapportbespreking denk ik, en genieten ze van twee uur extra vrij. Nikkie schrijft weer eens wat op der blog en samen spelen ze met de hond. Laten hem uit en voor we het weten is het alweer tijd om te gaan sporten. Nikkie voelt zich niet echt lekker en besluiten we om langs de muziekwinkel te gaan om haar saxefoon te laten na kijken. Wat blijkt, Nikkie blaast verkeerd. Ze blaast heel goed voor klarinet, maar om met een saxeffon te blazen schijnt heel anders te moeten. En na een half uurtje prive les in hoe nu het best je mond te zetten aan dit instrumenet en hoe te blazen zit ze op de goede weg. We mogen ook best nog extra prive les nemen hoor, wordt er verteld. Nou, nu even niet. Drie keer per week op school vinden we al aardig....en de kosten zijn ook niet mis trouwens. Hier zijn trouwens geen vrijwilligers die gym of wat voor lessen geven. Geen gemeentes die de boel helpen financieren... alles moet hier dus in onze ogen duur betaald worden. Of waren/zijn we zo verwend in Nederland?