Vandaag is het feest hier in de States. Dit wordt gevierd, omdat ze al van 1776 onafhankelijk zijn van de Great Brittan. Hier in de omgeving zijn er fireworks of terwijl het vuurwerk te zien bij het memorial monument in Bedfort, maar ook bij het Smith Mountain Lake. Maar aangezien we met ons hondje zitten durven we zoiets niet echt aan. En dus gaan we gezellig richting Paul, Cathy, Michael en Lexie.
Eerst brengen we Brandon terug, die had hier gelogeert. Onverwacht kwam hij met zijn ouders 's middags langs. Ze bleven BBQen en speelden aardig wat spelletjes. Zo vernamen we dat Brandon en de clubgenootjes het erg aardig gedaan had in California. De meesten zaten bij de beste 15 van de states! Zo ook Garret, het getallenteerde manneke, deze was als eerste geeindigd op de mat. Wat hem een plaats geeft in het Amerikaanse team notabene. Zo vernamen we dat hij in het najaar naar Sint Petersburg, Rusland mag gaan meespelen . Om daar Amerika te mogen vertegenwoordigen, al moet ook hier alles dus uit eigen zak betaald worden.
Maar nu weer terug naar vandaag. Na een middagje keuvelen, zwemmen en zonnebaden wordt er eh, weer geBBQed. Ditmaal wat kip en een spiesje met varkensvlees en ananas. Een lekkere Griekse tomatensalade en een gevulde ui als groente en als toetje warme appeltjes met eventueel ijs. Wat hebben we het toch weer goed! En als het 's avond donkerder wordt komen de vuurvliegjes alweer tevoorschijn. Ze zijn al weer een week of twee te zien zo 's avonds. Ik blijf het bijzonder vinden al die mini lampjes die maar aan en uit gaan. Maar ook wordt tegen half tien, als het echt donker is, ons vuurwerk aangestoken. We zijn benieuwd, want we hadden begrepen dat het vuurwerk hier niet hoger dan 4 meter mag zijn. Maar we hadden een soort gelijk pakket gekocht als dat we in Nederland altijd kochten. En wat blijkt.....het vuurwerk is inderdaad op ooghoogte. En duurt zeker per exemplaar 1 minuut. Veel langer dus. Aangezien we de enige in hun straatje zijn, die buiten staan, is het voor ons een nieuwe ervaring. In de korte broek en hemdjes of t-shirts beseffen we hoe anders het aanvoelt. Geen gekus hier bij het vuurwerk, en ook geen buren bezoeken. Te laat beseffen we dat we een extra pakket voor de nieuwjaar hadden moeten kopen. Maar ach, gelukkig hebben wij in ieder geval een fijne dag gehad en zijn tegen middernacht weer thuis. En onze Sam heeft volgens ons amper of niet gemerkt hiervan. Hij zat samen met zijn vriendin in de kelder in hun hokje.....te slapen. Moe van al dat geplons en gespeel.
zondag 5 juli 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Dat gevoel heb ik ook altijd met het vuurwerk. Krijg altijd de neiging om gelukkig nieuwjaar te gaan wensen ;-)
Een reactie posten