Woensdag was een verwendag voor mij. Na mezelf flink in het zweet te hebben gewerkt door allerlei onkruid uit de tuin te plukken was ik er helemaal klaar mee. Dat haar....grrr, het zit niet meer. Tijdens een heerlijk verfrissende douche had ik besloten dat ik naar de kapper wilde gaan. Eigenlijk had ik gedacht weer eens in Nederland er een te bezoeken, maar ja, niets zo veranderlijk als een/deze vrouw. Aangezien hier pas een kapper vlak bij zit, waar je ook nog eens

(foto's zijn door Nikkie gemaakt)zonder afspraak kan binnenlopen, was ik al snel om. Tegen twaalven stapte ik binnen en .... jawel hoor, direct aan de beurt. Mezelf weer een wild kapsel laten aanmeten en helemaal tevreden stapte ik een uurtje later weer buiten. En dat voor het luttele bedrag van $30,-. Zit daarnaast ook nog eens een nagelstudio en gut, waarom ook eens niet. Ik zal eens vragen of ze tijd hebben. En ook daar mag ik gaan zitten. Want voor $30,- doen ze een pedicure en manicure! Geen geld, maar ik wil dan ook geen valse nagels. In de stoel zit een massage apparaat en dus dat gebeurt ook nog eens. Met vuurrode nagels kom ik 2 uur later weer buiten. Heb zelfs bloemen op mijn grote teennagels. Het thuisfront is tevreden , net als ikzelf. Een heerlijk verwenmiddagje gehad. Joey is inmiddels opgehaald door Cathy. Die gaat weer logeren. 's Avonds met zijn drieen ook nog eens uit eten bij Benjamins, mijn dag kan niet meer stuk. Lekker buiten op het terras genieten we van onze maaltijd, en dan horen we een dame Amerikaans spreken met een nogal bekend accent. Zou ze....dan hoor ik "Dutch pasport" en kan me niet meer inhouden. Jawel, een Nederlandse oudere dame Hilde genaamt. Die op bezoek is bij haar schoonzoon, die denk ik om en nabij mijn leeftijd is. Helaas leeft haar dochter niet meer, vertellen ze ons. Hilde is een wereldtour aan het maken. Dat blijkt. Tegenwoordig woont ze in Nieuw Zeeland. Een van haar kinderen woont in de staat Washington, die aan de andere kust van Amerika ligt. Verder ging ze nog naar Washington D.C. op vriendenbezoek, waar ze ooit nog eens gewoond heeft. En vliegt ze volgende week naar Nederland. Om daar na een weekje weer terug naar Nieuw Zeeland te vliegen, waar gelukkig ook een zoon met zijn gezin woont. Pfff, wat een reis! Hilde heeft met haar gezin vanaf de kids klein waren, over de hele wereld gewoont en dus spreken ze vele talen vloeiend. Schoonzoon Kurt, die blijkbaar achter ons in een straatje bij het meer, woont kletst lekker mee. Ideaal vertelde hij, want waar ter wereld ze ook heen gingen, zijn vrouw kon zich er verstaanbaar maken. Ook praten we over eten en hij blijkt ook van Indonesch eten te houden. Ik beloof hem wel eens uit te nodigen als ik weer eens kriebels krijg en uitgebreid wil koken. Hij blijkt nog dropjes te hebben , en als ik reageer dat ik die ook zo lekker vind, vertelt hij me dat ik ze maar moet komen halen. Maar ook hagelslag en speculaas(hij spreekt ze zelfs zeer goed uit in het Nederlands) is bij hem thuis te vinden. Wordt ook door hem gegeten....zijn vrouw had hem goed opgevoed veltelde hij zelf. Wat is dit toch weer bijzonder......in de middle of no were....ook voor Hilde, die hier ook erg van geniet. En als we veel later dan normaal weg gaan wilt hij onze gegevens uitwisselen. Alleen Jack heeft zijn visitekaartje bij en hij belooft binnenkort contact op te nemen. Ben benieuwd....

Donderdag is het zwaar bewolkt hier, maar ondanks dat loopt de tempertuur gewoon op alsof de zon schijnt naar rond de dertig graden. Na de middag gaan we richting Cathy om daar te gaan zwemmen. Vooral de hondjes zijn niet meer te houden. Onze Sam is duidelijk verslingert aan het mini zwembadje. Zodra er nog maar een bodumpje met koud water in zit rolt hij zich er lekker door. Af en toe racen ze de tuin door en vechten om stokjes, kluifjes en gewoon voor de lol. Wat een leuk beeld voor Cathy en mij. Ook de kids hebben dikke pret. Ze spelen Wipeout. Een soort zeskamp met veel waterspelen,wat hier momenteel erg populair op tv is. Tegen vijven rijden we terug. Pikken Brandon en Jack op, want de heren gaan voor het eerst naar een baseball wedstrijd in Lynchburg. Zodra we thuis zijn rijden ze door. Eten doen ze daar: hot-dogs! Dat hoort erbij is ons verteld, en ook Nikkie en ik eten dit. Maar wel thuis. Na het eten besluit ik wat te gaan snoeien nu het zo bewolkt is. De kerstboom rechts van de voordeur wordt onderhanden genomen en ook het haagje van hulst begint dit jaar meer haag te worden. Hier in de omgeving worden er veel struiken "rond" gesnoeid, maar ik wil wat anders proberen. En uiteindelijk wordt dit het resultaat. Het linker boompje moet dus nog onder handen genomen worden. Zie nu op de foto dat ik nog wat mag weghalen aan de linker kant van het gesnoeide exemplaar.

En zien jullie dat klimplantje rondom het rek, ik denk dat het een kamperfoelie is. Die is letterlijk komen aanwaaien. Want ineens zag ik het. Hier groeien ze namelijk in het wild en wordt als onkruid beschouwd. Maar ik heb er een hekje voor gekocht. Inmiddels is het in 2 weken tijd toch al een aardig plantje aan het worden.

Vandaag , vrijdag, rijden Jack en ik naar een begrafenis in de buurt van Richmond. De broer(net 47 en net terug uit Irak) van collega Gerry had een ernstig ongeluk gehad en bezweken aan de gevolgen. Heftig hoor, en weer heel anders als in Nederland. En met de militairen die hem de laatste eer kwamen bewijzen, leek het net of we in een film terecht waren gekomen. Vooral tijdens het spelen van het bekende muziekje....

's Avonds komt Jeroen weer eens langs, hij was weer in de buurt. We eten een variatie op de kaasfondue. Kaas met een blikje tomaten en milde pepers gesmolten. Hierin dippen we plakjes komkommers, worteltjes en stokbrood. Ook Sandra wipt nog even langs om Jeroen gedag te komen zeggen.