zondag 11 november 2007

These are the days of our lives

Ik ben de afgelopen dagen druk bezig geweest met bedenken hoe en waar ik mijn atelier zal inrichten, hoe een luxe probleem kun je hebben hahaha…
Ik ben er uit. Ik ga de kamer op de woonverdieping,( de kamer waar Anya heeft gelogeerd) inrichten als atelier, gemakkelijk overal dichtbij.
Want het wordt tijd om iets te gaan doen, inmiddels is er een zekere routine gekomen in ons leven en dat maakt ruimte voor nieuwe dingen….en ja, mozaïeken is toch een van mijn grote passies….

Zo heb ik mijn blog nog eens nagelezen en zie dat ik wel vertelt heb dat ik naar een kapper zou gaan maar ben er niet meer op teruggekomen…enfin, zoals alles hier is het ook weer een avontuur! Kappers zoals bij ons heb ik nog niet gevonden en getuige de kapsels van de gemiddelde Amerikaanse vrouw had ik er niet veel hoop op. Goed, wij , Anya was er nog, naar de mall, op zoek naar een kapper. Geen gebrek aan trouwens en maar op goed geluk binnen bij een waarvan leek dat het wel modern was. We zitten hier ten slotte nog een beetje op het platteland, al zou je dat niet zeggen….aan de hoeveelheid mensen en winkels.
Enfin, een half uur later ben ik een American hairdo rijker….niet echt slecht geknipt hoor, en ik was er best tevreden over, maar moet toch wennen aan de andere manier van stylen.
Volgende keer misschien toch maar naar Supercuts, een grote keten van kappers die ook hier te vinden is.

Trouwens hier in Forest, waar we wonen, een buitengebied van Lynchburg, wordt met een rap tempo de grond ontwikkeld en huizen gebouwd. Er wordt gebouwd in de zogenaamde subdivisions, een nieuwe "buurt" dus met namen als Farmington, Ivy Hill en wij wonen in Ivy Trace. Aan de ingang van de subdivision staat de naam aangegeven fraai aangegeven op een speciaal gemaakt muurtje, zoals jullie kunnen zien.

Niet zomaar huizen, maar echt gigantische woningen, er is hier ruimte genoeg. De manier van bouwen is trouwens wel vermeldenswaardig. Het lijkt er op dat er eerst een grote kroonluchter wordt opgehangen en daar wordt een grote entree en hal rond gebouwd. Is niet zo, maar het lijkt overal terug te komen. Er worden erg fraaie huizen gebouwd, zoal ze dat alleen in Amerika kunnen, niet zoals bij ons dubbelsteens met spouwmuren enz., maar met een houten frame constructie waar dan isolatiematerialen worden gebruikt. De buitenmuur wordt wel met echte steen gemetseld. Elk huis wordt trouwens inclusief lampen en vloerbedekking geleverd.

En omdat we in een bosrijke omgeving wonen gebeurt het regelmatig dat we s'avonds
herten tegenkomen......

1 opmerking:

Anoniem zei

Gaaf, zo een blog. Wat een leuk idee en zo beleven we jullie avontuur mee, zeer aanstekelijk! Wauw, wat een joekel van een huis en grasmaaier die is echt gaaf. Echt op zijn amerikaans wat wij allemaal in die series zien. En dan dat "cinnemon brood" als ik kon schoof ik gelijk aan bij jullie en ik weet wat op ons menu staat wanneer wij naar Amerika gaan! Maar wij komen vast en zeker een keer langs bij jullie !! Fijn om te horen dat jullie je draai allemaal gevonden hebben en ik herken dat Miranda: ik heb ook marsepein gemaakt in Paraguay toen het Sinterklaas was en appeltaarten waren altijd een succes bij de visite en op schools als een Nederlandse specialiteit.Als je kan moet je proberen engelse les te gaan volgen lokaal, ik weet dat je engels kunt maar je ontmoet dan medegenoten die ook pas verhuist zijn en de contacten die je maakt zijn zo leuk en ook de lokale tips van je leraar zijn zeer handig. En als je wensen hebt en ik kan het posten dan roept U maar! Dikke knuffel voor allen, groetjes van de Verbatens