Eindelijk de uitslag

Trommel de trom, roffel de roffel......spanning is te snijden.

Want wie o wie gaat er wat verdienen. En Petty, wie is het geworden?Het is geworden: Yvonneke aka Sommeke . Mail je je adres even door dan komen de cadeautjes zo spoedig mogelijk naar je toe. En veel plezier ermee!

Verder hebben jullie vast alweer begrepen dat we weer bezoek uit Nederland hebben. De oude overbuurtjes uit Bergen op Zoom zijn zaterdag hier aangekomen na een reis met een omweg. Het vliegtuig kon vanwege het slechte weer niet landen in Washington DC en er werd een omzwerving gemaakt naar Raleigh in Noord Carolina. Daar moest ook nog even getankt worden en bleven ze daar een kleine twee uur wachten totdat ze bericht hadden gekregen dat het weer wederom opgeklaard was. En i.p.v tien over half drie te landen was het zes uur. Nog spulletjes ophalen en vervolgens maar naar het hotel (dat was gelukkig al geboekt)gereden. En na de andere ochtend flink nog wat gezien te hebben daar kwamen ze aan. Na ze welkom te heten en de koffie zijn we naar ....jawel wederom TG Fryday gereden om de famous Spareribs en Sizzling Chicken te gaan eten. Inmiddels is er weer al heel wat rondgereden door de visite, de ene keer met mij erbij, maar ook al zijn ze zelf op pad gegaan zoals je kunt lezen op Anouks blog http://noukinamerika.blogspot.com/.

Wat genieten we toch weer als er visite is. Samen koffie drinken, kletsen, shoppen en borrelen is toch zo veel leuker eigenlijk. Alleen komt er weer niks van dat gehandwerk. Maar daar heb ik volgende week dan weer tijd voor. Wanneer we dus zo samen buiten zitten in de schaduw van het huis zien we nog al een en ander gebeuren in de tuin. Vogeltjes vliegen aan en af, net als de wespjes die ook al zo dol zijn op het mierzoete spulletje van die kolibrietjes. Herten komen en gaan. En wat zo fijn is aan dit bezoek is, dat ze zo een pracht van een camera bij zich hebben, compleet met verschillende lenzen. Lauran doet verwoedde pogingen om de kolibrie's vast te leggen en ook hij ondervindt dat dit niet zo maar even gedaan wordt. De wespen laten zich wel onverstoord fotograferen, want ook zij zijn dol op het zoete goedje dat zich kolibriesap noemt. Uren staat hij te wachten en zodra hij weer naar binnen gaat staat het sein op groen voor die beesies en komen ze weer drinken(dan maar wat bloemen en andere beesies vastleggen).

Of ze het erom doen niet, maar terwijl Lauran inmiddels een route aan het uitzetten is legt hij mij snel uit hoe de camera werkt doe ik ook een poging.....en warempel....ze staan erop. Zo trots als een pauw laat ik de foto's zien.

Hmmm, zegt hij dan, dat kan dichter bij. Dus na de telezoomlens erop gezet te hebben probeer ik het wederom. En ja hoor, alsof ze gewoon op me gewacht hebben verschijnen ze weer. Ze kunnen je ook zo bestuderen. Dan "staan" ze gewoon voor je neus je echt aan te staren. Wat een prachtige beesies zijn het toch....... Wisten jullie trouwens dat zo een mini-vogeltje zijn vleugels

wel 80x heen en weer beweegt per seconde? En hun eitjes niet groter zijn dan 1,5 cm?

En dat ons Nikkie saxefoonjuf gespeeld heeft voor Olav? En hij vervolgens ook er muziek uit wist te blazen! Nu speelt hij zelf trombone, een soort van schuiftrompet zonder knopjes. En toch valt het echt niet mee, maar het lukt hem wel!

En terwijl wij op het balkon stonden te fotograferen, keek ons Sammeke gezellig mee.

Maar als je daar zo een poosje staat wordt het toch te warm, niet waar Sam? Die weet al duidelijk te maken door te blaffen en vragend te kijken dat hij maar weer naar binnen wil om op de koude tegeltjes te gaan liggen.

En terwijl het ondeugd zo alleen binnen is(zo nu en dan) probeert hij wel eens kattekwaad uit te halen. Al gauw had hij in de gaten wie zijn slippers vergat op te ruimen, want daar is hij inmiddels al in gespecialiseerd om hoe snel je die kun slopen. Deze keer was Anouk de pineut. Maar aangezien deze net nieuw waren en ze het modelletje zo leuk vond(en op internet gevonden had dat iemand ze met vilt had vermaakt), proberen wij ze met quiltstof na te maken. Een leuke uitdaging overgens die ook nog wat puzzelwerk vergt. En dus snijden we het restant slipper weg en gaan met zorgvuldig uitgezochte lapjes van Anouk aan de slag. Een malletje wordt na de zool met papier nagemaakt. Stof gesneden rondom het malletje.

Ook van het slippergedeeltje maken we een patroontje en na wat snij en naaiwerk ligt er al gauw wat dat er op begint te lijken.

En dan ziet het er toch al echt uit niet? Nu alleen nog deze stoffen slipper op het zooltje plakken.

De zool wordt eerst geschuurt en ontvet en dan plakken het geheel op elkaar. Helaas moeten ze om de beurt daar we niet genoeg lijmklemmen hebben voor 2 slippers. En of ze echt goed zullen blijven zitten? Geen idee, maar het proberen is ook al leuk niet?