Afgelopen vrijdag en zaterdag was het feest op straat in Bedford. Nu is Bedfordcenrum niet echt groot, maar dit zou toch het grootste straatfestival van de staat worden werd er in de plaatselijke radio omgeroepen. En dus wij (onder leiding van Cathy en Michael), niet te flauw, regen trotserend en gewapend met paraplu lieten we het over ons komen. Het begon al dat het hele verkeer in de stad was geblokeerd en dus mensen hun auto's al neerzetten zodra ze maar een plaatsje zagen. Maar niet wij, wij reden dus dieper het centum binnen en vonden notabene zeer veel parkeerplaats tot aan de rand van het gebeuren. Nu en dan viel er een stevig buitje, veel miezerde het wel wat en zelden werd het helemaal droog. Maar wat mij opviel was dat er maar erg weinig mensen met parapluus liepen. Velen liepen gewoon doorweekt. Maar dat terzijde. Het bleek een soort van braderie te zijn waar de mensen standjes geplaatst hadden en van alles en nog wat werd er verkocht. Eetstands, waaronder gyros van lam( een weinig gezien iets hier), sieraden, kunst(ahum, er zaten enkele goede tussen, maar ook veel amateurtjes), knustelwerkjes(ja, het geprutsel wat ik voor de kerst gemaakt had) maar ook opa's knutselwerkjes. Hier zagen we dus houtsnijwerk, maar ook mashmallow shouters. Een soort ingewikkelder systeem van plastic buisjes in de vorm van een schiet... iets. Wij hadden vroeger een rechte pijp om besjes te schieten, maar hier schiet men dus met een mini spekje. Je kunt je voorstellen dat de kids dit wel leuk leek. Dus krijgen ze er elk een shooter.
Ook stonden ze met stands, waarin men voor de politieke leidende heren stickers kon kopen en geld kon doneren. Het viel me op dat er veel stickers verkocht waren waar McCain..... Ik snap dit niet echt. Net als in de opvoeding hier leren ze hier op school vooral beleefd en aardig te moeten zijn. Elkaar de waarheid vertellen....dat kunnen ze niet, je mag elkaar immers niet kwetsen. Men probeert via omwegen iets voor elkaar te krijgen, maar als dit niet lukt....dan niet. Maar in de politiek smijten ze naar elkaar met allerlei smerige roddels, waar of niet waar. En de Amerikanen pikken DIT soort onzin dan blijkbaar wel.
Ook de heren van het leger zoeken hier naar zieltjes. Er liepen al jongetjes van rond de 13 jaar met uniformen aan....onbegrijpelijk.
In Nederland spelen ze in die pakjes, maar hier is het bittere ernst.....altands dat gevoel kreeg ik ervan. Bij Joey op school is er ook een army klas. Die kinderen komen regelmatig in uniform en bijbehorende baret/pet naar school. Erg raar gezicht vind ik dat. Tijdens onze intake gespreken op eenvande andere scholen zagen we dat de kinderen hier al leren gedrilt te worden. Er werd ze toegeschreeuwd en moesten in de houding staan...... Voor ons, Nederlanders, toch beangstigend...Maar na een uur of twee daar rondgelopen te hebben, sommige van ons erg nat(lees doorweekt) te zijn geworden besluiten we mee te gaan naar Cathy. Ze nodigde ons uit nog voor wat te gaan kaarten. Terwijl de kids zich kostelijk vermaken met de shooters, spelen wij in de sunroom met de kaarten. En na wat hapjes, waarmee onze magen gevuld werden gaan we tegen tienen riching huis. Michael meenemend. Al met al een gezellig dagje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten