Zie de wind waait door de bomen

Zaterdag:
Vanaf het middaguur is het hier flink aan het waaien, maar het weer is prachtig. Dit zijn al de voorlopers van Ike blijkbaar. Wauw, die wind gaat flink snel als je dat bedenkt dat hij gisterenochtend Housten en omgeving behoorlijk uit zijn voegen heeft getrokken.
De kinderen gaan bij Michael spelen en ik naai nog even een schattig vogeltje aan elkaar.

Zij komen 's avonds terug terwijl de ouders(Paul, Cathy, Jack en Miranda) naar de bios gaan: Righteous kill, met Al Patchino en Robert de Nero, een geweldig spannende film met een erg boeiend einde. Na de film gaan we bij ons nog wat kaarten en Micheal blijft slapen.

Zondag:
Alweer stralend weer en is buiten vies benauwd broeierig. Je vlucht weer net ze snel naar binnen als je net buiten staat. Dus ook hier zitten we binnen. Ik voel me moe en wat grieperig. Met het gevolg dat ik ook een middagslaapje doe en neem wat airborn. Dit is een soort vitamine stoot en samen met een neusspraytje knap ik weer wat op. Dit is nu al de 2e keer dat ik na de griepprik me zo beroerd voel. Jack doet wat boodschapjes en de kinderen spelen weer heerlijk in de basement. Met van alles en vooral de computer en WII.
Met een makkelijke maaltijd van een pizza en cinnemon sticks eten we al rond 4 uur ons dinertje en kijken 's avonds nog even naar Expeditie Robbinson. En op tijd liggen we weer in onze bedjes.

Maandag:
Heerlijk weer, niet meer benauwd. Echt "Spanje" temperatuur. De was van de hele week weg gewerkt. En het straatje op en neer gewandeld. Strijkje gelijk weggewerkt en voel me gelukkig alweer wat beter. En terwijl ik sta te strijken en zo de kast in kijk(daar staan ook wat koffers) bedenk ik me dat ik wel eens labels kan gaan maken. Want het is lastig om je zwarte koffer tussen 300 andere terug te vinden. Maar 's avonds vind ik weinig puf meer om er nog aan te beginnen.

Dinsdag:
We staan op en het regent. He, vandaar dat ik vannacht het zo benauwd had en er gewoon van wakker werd. Ik reageer altijd zo fijn op vocht in de lucht.

Maar gelukkig kan ik rond 6.20 gewoon mijn bed toch uit, ondanks dat ik toch 2 uur wakker lag. Maar ik zat mijn labels al te bedenken hoe ik het zou gaan maken. Stom he, dat brein gaat maar door met ontwerpen en bedenken. Dus na Jack en de kids te hebben uit gezwaaid, ga ik de bedjes opmaken en haal de poetslap door de woonkamer en badkamer. Dan mag ik van mezelf eindelijk gaan beginnen. Ik snij wat stofjes, wat rechthoeken en wat lange slierten. Daarmee moet het label aan de koffer bevestigd worden. Hmmmmm, ondertussen bedenk ik me dat er plastic over moet. Ja hoe zal ik dat eens oplossen. Ik heb nog wel ergens een plastic mapje die de kids vorig jaar op school gebruikt hebben.

Nee, te veel bekrast...en dan gaat de telefoon. Juf Sandy en Marie Beth, van de tumbelingklas vragen of ik mee wil om koffie. Tuurlijk, maar vertel dat ze die ook hier kunnen komen drinken. Met echte Nederlandse koekjes. Nou dat wilden ze wel, want ze wilden ook mijn knutselwerken eens bekijken. Dus binnen een half uur zit ik bedenk ik me ineens met koffievisite....... Buiten onze gasten en vrienden heb ik eigenlijk hier nog niemand op de koffie gehad. Het werd een gezellig ochtend-middagje en om half drie beseffen we het al zo laat is en gaat ieder weer zijn weg en haal ik Nikkie op om weer naar de fysio te gaan. Na het gebruikelijke ritueel om je in te schrijven, namen te vermelden, reden voor afmelding te melden, belt de receptioniste naar de juf van Nikkie, dat ze dismissed is( ze mag geoorloofd mee naar huis). Nikkie komt dan naar de frontdesk, de balie voor in de school gelopen en dan pas mag ik ze mee nemen. Ze werkt hard bij Steve en hij probeert weer eens wat anders. Pijnlijk maar op haar buik liggend zie ik duidelijk dat er nog een elleboog naar boven steken. En hij probeert hij door steeds op die spieren te masseren de boel naar beneden te duwen. Erg pijnlijk ervaart ze dit, maar na zeker 20 minuten rekken mag ze nog een half uur oefeningen doen en we zien duidelijk vorderingen. Ballen die in het begin ongecontroleerd door de zaal vlogen, gaan nu de richting op waar zij ze heen stuurt. Gewichten werken, en veel meer van dat soort oefeningen werken we af. Dan haalt hij ook weer eens de meetlat erbij en zien we dat ze uit zich zelf deze keer alweer 5 graden meer bereikt heeft. Steve verteld dat als hij zou helpen er waarschijnlijk weer 5 graden bij zouden komen, maar ook hij is duidelijk blij met het behaalde resultaat. Ook hij staat hard te werken en duwen en merkt dat het steeds zwaarder wordt. Maar gelukkig is er weer resultaat!!!
Fijn toch dat al dat harde werken toch ook beloond wordt.

Net als dit werkje overgens, en weer van die zelfde overschotjes.