April doet wat hij wil, dat is duidelijk

Na een eigenlijk best wel een Hollands maart-maandje met sneeuw, veel regen, maar ook enkele prachtige dagen, volgt april. Begint dus erg druilerig met wat regendagen en stormen gevolgd door een prachtig weekeindje met als topper de zondag, waar we toch wel echt BBQ- weer hadden. En dat ook prompt gedaan hebben. Een lekker steakje met zelf gemaakte frietjes en ook nog eens zelfgemaakte appelmoes met lekker veel kaneel. Maar natuurlijk hebben we ook hier last van de voorjaarskriebels. Er wordt weer flink gepoetst door allemaal. Kamers, de was, de hond en zelfs de auto is weer stralend schoon, maar ook al een deel van het balkon, de vloer van het gedeelte zonder dakje is nu schoongemaakt. Wat een werk, de mannen hebben nu al geen vel meer op de vingers door al dat geschuur met de schuursponsjes en groene zeep. Maar het resultaat is nu al super. Maar ook het gras heeft weer zijn eerste maaibeurt gehad. De kinderen weer wat voorzien van nieuwe schoenen en kleding. En onze boef heeft eindelijk zijn eerste drukke straatloop gehad. En het viel reuze mee. We hadden gedacht dat hij alles uitgebreid wilde besnuffelen en bekijken, maar hij liep als een ervaren drukke straat-hond. Niks geen geblaf tegen al het vreemde. Laat zich al duidelijk meer van zijn goede kant zien. Hij kruipt in ieder geval al niet meer achter ons, bij het zien van vreemde mensen. En ook de hondentraining ging een heel stuk beter. Geen geblaf meer en ging zelfs snuffelen aan de andere honden en deed speelpogingen met ze. Maar ook leerden we allemaal weer wat bij. En ook Cathy en Lexy kwamen na hun lesje nog even om de thee en hebben we een gezamelijke wandeling door onze straat gemaakt. Kennisgemaakt met een verlegen buurhond, Buddy genaamd, die eindelijk ons eens kwam begroeten. Deze is normaal zo verlegen dat hij zich liever verstopt dan zich laat zien. Grappig is dat, want ook zijn baasje zegt normaal niets en ook die verschijnt ineens, zijn hond zoekende. Deze loopt inmiddels al op straat een eindje achter ons aan. En plotseling is het ijs blijkbaar gebroken. We krijgen waarempel een gesprek tijdens de wandeling in de straat met een van de verdere buren.....of zal het bij deze keer blijven, geen idee.
Afgelopen vrijdag was een dag, die begon met regen terwijl de wekker afloopt. Gelukkig werd het daarna droog en kwam er een mooi strakke blauwe lucht, om half 8 's morgens trouwens, met een stevig windje, want de wolken verdwenen als sneeuw voor de zon. Het zou wel 16 graden worden die dag. Dus mooi dachten we, lekker wandelen dus. Maar tegen half negen kwamen er plots weer donkere wolken over de berg heen waaien. Prachig beeld zo, die donkere lucht met die lichte huizen eronder. Dus maar even weer een fototje maken. En wat denk je....meneertje volgt me op het open stukje balkon en terwijl ik de eerste druppel voel vallen.....ontsnapt de doerak toch de trap af! En met een rotsnelheid,neeeeeeeeeee...!!!!!! Hij heeft nog nooit de trap gelopen op of af.....en inmiddels valt de regen al met steeds snellere en grotere druppels neer. Hier heb ik dus echt geen zin in. En voordat ik fatsoenlijk beseft wat er gebeurt is, zie ik door de regen al amper meer wat. Zijn naam roepen geeft geen reactie en zien doe ik hem ook al niet meer. Half nat loop ik dan maar door het huis, een jas weggritstend onderweg, naar de voordeur. Hopelijk staat hij voor de voordeur.....niet dus. Dan maar even de straat inkijken, maar met zo een regenbui valt er amper wat te zien. Al roepend doe ik pogingen terwijl ik heen en weer de straat doorloop en steeds natter wordt, wat zeg ik drijfnat. Dan maar achter in de tuin, en ondertussen bedenk ik dat hij misschien wel in de bosjes achter in de tuin verdwenen is. Nee, daar kent hij toch helemaal niets, denk ik/hoop ik. En met inmiddels soppende schoenen, een drijfnatte broek, een kletsnat gezicht poog ik te kijken in de verte.......geen Sam te zien of te horen. Dan misschien onder de trampoline misschien.....nee!! Wat nu....gauw even een blik onder de veranda werpen. En wat denk je.....zit die smiegt daar gewoon, KURKDROOG, onder voor een van de deuren te wachten. Met een zeer onschuldig blik overgens en mij niets begrijpend aankijkend met een blik van: Hoe kom jij zo nat, zie je dan niet dat het regent....... ? Jullie begrijpen dat ik hier niet echt vrolijk van werd, maar hij even later ook niet. Toen ging ik dus naar boven om met te verkleden, terwijl hij dus allen beneden mocht blijven. Normaal vind ik dat zielig omdat hij dan alles bij elkaar blaft. Nu dus niet, erg he.
En dus weinig tijd gehad voor het stichen en patchwork. Maar het eerste blok zit eindelijk in elkaar. En ben nu dus bezig met het tweede. Maar inmiddels is het alweer stil in huize Sol. Iedereen ligt al op een oor, okee ik nog niet, dus op de foto's moeten jullie nog maar even wachten. Want ook ik ga naar eerst de spullen stormvast te hebben gelegd buiten ook na mijn nestje toe. Trusten.

ps:inmiddels is het alweer maandag, heb de foto's geplaatst en stormen heeft het gelukkig niet gedaan. Maar helaas regent het alweer en wordt het een fris dagje ivm de afgelopen dagen.