Slecht weer en gebonden kippensoep gemaakt.

Dinsdag staan we op en het regent al. Zo'n lekkere druildag. Iedereen doet zijn ding en ik werk mijn mail door.

Ondertussen staat er een kippensoep (3 liter water) te trekken.

Daarin gaan 2 pastinaken, 1 zoete aardappel (bataat), 2 koolrapen, 2 grote uien, 5 stengels bleekselderie en 2 winterwortels. Nog 2 eetlepels zout en peper naar believen. Dit alles in stukjes snijden en erbij voegen. Na 1,5 uur de kip eruit vissen en laten afkoelen. Een bosje peterselie erbij en nog even laten doorkoken. De staafmixer erin zodat de kinderen er niks meer uit kunnen vissen. Je hebt dan een gebonden soep. De kip van botten ontdoen en in stukjes terug in de pan doen. En ruim 2 en een half uur later is de soep klaar.

Ondertussen krijg ik een telefoontje van de reform winkel dat mijn bestelling (haarverf) klaar ligt. Jippie, want het is weer hoog nodig! Dus rijd ik erheen en er meteen geplette havervlokken mee om opa's koekjesrecept te gaan proberen.

Ik heb veel plannen, maar op de terugweg breekt er weer een heftig hoofdpijntje op. De regen slaat hard tegen de ramen. Eenmaal thuisgekomen, inmiddels scheel van de hoofpijn, wacht ik tot Nikkie thuis is en kruip 1,5 uur mijn bed in. Het blijkt nodig te zijn, want Joey hoor ik al niet meer binnen komen. Rond half vijf maakt hij me wakker. Hij wil straks eten en moet nog naar springturnen. Ik maak ondertussen het eten klaar, de kinderen maken hun huiswerk en wij eten maar vast. Ik breng Joey na het eten naar het andere eind van Lynchburg. Op de terugweg hoef ik Jack nog niet op te halen want die zit nog midden in een meeting (vergadering) en wordt later door Tom thuis gebracht.

Inmiddels is het donker geworden. Nog even met Nikkie naar Project Runway kijken. Dat is wel handig hier. Je hebt op je tv een afstandbediening, waarmee je programma's kunt opnemen voor 1x of voor altijd, zodat je niks hoef te missen. Van elk programma kunnen er maximaal 5 opgenomen worden, zelfs op de zelfde tijden. Ideaal dus om later, wanneer jij tijd hebt, te kijken. Jack komt thuis en moet nog wat thuis werken. Ik stop Nikkie in bed en rijd rond 20.00 uur terug om Joey.

De regen gutst tegen de ramen en ik zie amper een hand voor ogen. De bliksem flits bijna onophoudelijk, maar een donder hoor ik niet.

Onderweg valt ineens mijn radio uit en hoor piepgeluiden. En ineens komt er een stem die waarschuwingen geeft dat er een kans op een tornado is, in het gebied tussen Smith Mounten Lake en Bedford County. Getver, dat is hier!!!

Er wordt geadviseerd de basements in te gaan en binnen te blijven, gelukkig ben ik er zowat. Ook wordt geadviseerd auto's in garages te zetten en losse dingen binnen te zetten. En mocht je zien dat de orkaan de grond gaat raken moet je naar een nummer bellen.

Ik vraag me af hoe je in godsnaam met dit weer zo een ding ziet aankomen. Ik snel naar binnen, de mensen daar gewaarschuwd en meteen gevraagd of dit normaal is in deze streek, want ik dacht dus van niet! Maar ze bevestigden het wel. En iedereen is er bang van. Logisch, gezien de puinhopen die zo'n orkaan achterlaat.

Joey en ik dus terug richting huis, hij zweten, want echt koud is het niet. Het is 67 graden Fahrenheit, wat ongeveer 19 graden Celcius is, en maar regenen. Halverwege wordt het gelukkig wat minder en zien we de weg weer beter. En na we veilig zijn thuiskomen en Jack op de computer heeft ontdekt dat de ergste wind over 4 minuten verwacht wordt, maken we Nikkie wakker en gaan we met zijn allen de basement in.

Ondertussen neemt de regen weer toe maar de wind klinkt ons lang niet zo erg als in Nederland, bij al die hevige stormen die we daar kennen. Het wordt weer rustiger en kunnen wij weer naar boven, we besluiten gewoon in onze bedden boven te gaan slapen.

De volgende dag is er dus niets aan het handje geweest. Een enkele boom is hier en door omver gewaaid. Wederom paniek voor niks. Dat kunnen ze hier erg goed, beseffen we steeds meer. Maar het lastige is, in hoevere moeten we dit soort verhalen geloven..................??