Thanksgivingday

Dit jaar valt Thanksgiving dus op donderdag 28 november, altijd de 4e donderdag in november.

Jack had afgelopen woensdag een extra dagje vrij genomen en dus zijn we weer eens naar het discovery hall in Charlotte gegaan. Een ritje van ruim 3 uur enkele reis. Wekkertje liep gewoon weer om 6 uur af en tegen half acht vertrokken we. Ruim 13 jaar geleden zijn we daar ook al eens geweest. Toen met zijn tweetjes. Het was hier en daar wat veranderd, maar het tropische regenwoud met wat bewoners (slangen en vogels) was er nog. Ook de aquaria stonden er nog, gevuld met prachtige kleurrijke vissen, waaronder Nemo & Dorie, maar ook een haai, sidder- aal, murene en vele anderen. Verder waren er vele opgezette dieren die in de States voorkomen. Indrukwekkend is het om te zien hoe groot zo een bruine beer is, wanneer deze op zijn achterste poten staat.

Ook de ijsbeer is indrukwekkend, ondanks dat we die al vaker gezien hebben.

De herten, vossen, knaagdieren zijn er ook bij. En er was een hal waarin een bezichting was over Pompeii. Intressant, maar ik miste vooral wat mozaiekwerken. Vrees dat die te duur en kwetsbaar zijn om die te transporteren. Wel waren er wat fresco's en bas-reliefs te zien, net als enkele beelden, potten en ovens/kooktoestelen. En er draaiden een film over de Griekse

eilanden in het Imax theater, een soort omniversum die we dus bekeken hebben. Verder waren er veel doe- dingen om zo de wetenschapen beter te begrijpen, zoals we in Nederland in Nemo, Belgie is dat Technopolisch vinden. Maar dan weer andere proefjes. Ook werd hier volop aandacht aan bouwconstructies besteed en stonden er vele kisten gevuld met houtjes. Allemaal dezelfde maat overgens waarmee je de tentoongestelde gebouwen kon proberen namaken. Of je creeerde je eigen fantasiegebouw. Het leuke hiervan was dat jong en oud lekker met de blokken speelden, allemaal door elkaar, en je lekker met "je buren" kon kletsen over de bouwwerken. Grappig was ook dat Jack een toren maakte

die ver boven hem uitstak, maar door een lange buurman nog hoger wers gemaakt. Vele bewonderaars bleven staan wachten op de uiteindelijke instorting. Maar spannend was het wel.... Tot we zagen dat het ineens al 5 uur was en we besloten terug te gaan. Charlotte uit ging vrij aardig, nog gauw een foto van de skyline....

en even later reden we de file in. Getver....gelukkig zagen we al snel een "eetafslag". Hier staan regelmatig aangegeven waar je wat kunt vinden. En dus TG Fryday's vonden we bijna naast de snelweg. Iedereen at natuurlijk weer zijn favoriete menuutje, Nikkie de Cheese burger, Joey zijn Jack Daniels spareribs, Opa een Serloin steak, Jack een Serloin Steak jack Daniels en ik sissende kip met garnalen. En een uurtje later, inmiddels erg donker, maar met een volle maag reden we langzaamaan weer achter in de file. Gelukkig reden we iets sneller en na een ruim half uur reden we weer de aangegeven snelheid. Het valt ons echt op dat er in North Carolina veel meer politieauto's her en der staan en mensen beboeten. En tegen 11 uur waren we weer thuis. Een leuke en leerzame dag vonden we allemaal.

Thanksgiving dag slapen we heerlijk uit allemaal. Wel tot half 9, 9 uur. Een gezellig ontbijtje samen en de boekjes en computer worden vandaag lekker benut. Opa leert ook het balletje balletje spelletje van hier op het blog. En de heren oefenen een beetje met de golfsticks buiten. Nikkie en ik hebben last van een verstopte neus. En dus naai ik wat Dear Jane blokjes.

Heerlijk werkje vind ik het. Lekker ontspannen en zo toch bij het gezelschap zitten. Per blokje leer ik bij en na verschillende keren uithalen, begrijp ik weer steeds beter hoe zo een blokje in elkaar gezet moet worden. Mijn grote blokken liggen maar weer even te wachten tot opa weer weg is. Nog wat was en strijk tussendoor en dan is het tijd om naar Tom en Marybelle te gaan. Tegen drie uur. Net als vorig jaar...... En wederom was de kalkoen overheerlijk. Eentje van 9 kilo maar.....(kijk bij Petra uit NC op de blog voor een leuk filmpje over de voorbereiding van de kalkoen).Verder werd er vers eigengemaakt brood (naar Indiaans recept), groene boontjes, zoete aardappelen, aardappelpuree, squach of zo iets( een groene pompoenachtige), een cranberrie/granaatappel saus, 2 salades door ondergetekende gemaakt, jus en een broodmengsel met uien en bleekselderie en kippeboulion, stuffing genaamd. Alles smaakte heerlijk en voor het eerst zaten we daar met zijn allen aan tafel. Gezellig zo en na het eten speelden alle 7 kinderen met de jonge hond zeker nog een uurtje buiten Opa ervaart het als een soort kerst diner, maar dan anders. Cathy had voor de toetjes gezorgd. Een pumkin cheesecake(heerlijk overigens, die ons doet denken aan een pepernootachtige taartje), een cranberry/granaatappel kruimeltaart en met sterke drank gevulde chocolade flesjes... En na een gezellig avondje waren we tegen tienen weer thuis, klaar om te gaan slapen.

Vandaag zijn we weer tegen 8/9 uur wakker. Na het ontbijt met Amerikaanse pannekoekjes probeert opa wederom contact met het thuisfront te krijgen via Skype. En vandaag zijn ze allemaal thuis. En zo horen we weer wat vanuit Nederland.

De heren besluiten zich vandaag eens aan de golf te wagen. Maar pas om half 2. Weinig zon deze dag dus toch maar een jasje aan.

fimpje van het golftalent opa

en ja het, dat filmpje plaatsen, lukt nu dus eindelijk! Blijkbaar heb ik weinig geduld hiervoor.

In de schaduw op het balkon is het om 2 uur nog steeds niet boven het vriespunt. De heren slaan zich dus maar goed warm vandaag. Michael wordt ook nog gebracht en doet ook mee. Die blijft vanavond weer slapen. Verder speelt Nikkie wat met de Bratz en kijkt ze weer gezellig naar Huize Anubus. Een top kado was dat Ronald, want zo gaat er ongemerkt de tijd voorbij terwijl ze in haar brache zit. Ik was, ahum het machientje wast de truien, die we afgelopen week allemaal nodig hadden. En ik hang ze weer op zodat ze ook nog kunnen drogen. Ook het donkere wasje wordt weer gedaan. En ijverig knip ik nog wat blokjes weg, zodat ik die weer aan elkaar mag gaan naaien zo tussen de soep en de aardappels door. Een volgens mij Zeeuwse uitdrukking, voor de verloren momenten aan te duiden.

Shop till you drop

Nou opa heeft geweten dat hij wat weinig kleding bij zich had. Altans wel voldoende kleding, maar veel te weinig voor in de koffer voor de terugweg, vind ik dus. Gelukkig wil hij wilde nog wel zo'n overhemd als dat hij vorig jaar hier gekocht had. En dus gingen wij vrijdag namiddag de mall in, terwijl de kids aan het sporten waren. En dus bekeken we deze keer eens uitgebreid de mall...dronken een frisje met vele ijsklontjes op een terrasje.....keken weer verder en kocht hij een flanellen exemplaar en een mooie ijsbauw trui. Tegen half zeven haalden we de kindjes weer op en reden we naar "de buren", een eetcafe vlak bij Jack's werk. En aangezien hij daar met enkele collega's een afzakkertje aan het nemen waren gingen we maar even met zijn allen naar binnen. Opa kletste net zo makkelijk als ons met hun en na een kwartiertje gingen de heren weg en wij besloten daar te gaan eten. Het was weer erg lekker overgens.

Vrijdag was het weer wisselvallig. Af en toe een sneeuwvlokje, maar ondanks dat het vroor zagen we het niet echt meer terug. Rond de middag hadden we in de koude wind een uurtje in de omgeving gewandeld....bergje op...en bergje af. En lagen we al bijtijds in bed.

Zaterdag ochtend, na het ontbijt hebben opa en ik een appeltaartje en een krentenbroodje gebakken. Jack bracht samen met opa, Joey naar Michael, die mocht komen logeren. En na terugkomst gingen we nog even shoppen naar de mall. Opa wilde toch nog terug om zijn blousjes, en dus werden er maar wat meer aangekocht, en ook nog maar een trui erbij. En alles met flinke korting.....leuk toch! Maar ook Nikkie had eigenlijk ook nog wat kleding nodig. Dus keken we ook voor haar in verschillende winkels. En ook zij slaagde daarin. Leuke laarsjes met bondvoering, een vestje, 2 wintertruitjes en wat t-shirtjes met lange mouwen. Want onze dame liep nog steeds in der t-shirtjes. Zelf had ze het zeker nog niet nodig gevonden en had zij het niet koud......

(Maar vanaf vandaag,zondag, heeft ze toch winterkleding aan. )

In de namiddag belde Gabrielle en ze kwam spelen en logeren tot grote vreugde van Nikkie. De dametjes speelden lekker terwijl wij een echt leesavondje hadden met al die heerlijke Nederlandse lektuur....en zongen ze St. klaasliedjes bij hun schoen die voor de open haard gezet werd. Gabriella dacht nog even hard op, of dat hij toch wel zou komen.....maar dat ze het erg leuk zou vinden! Hihihi, gekke meiden, natuurlijk komt hij langs...En natuurlijk waren ze 's morgens nieuwsgierig en waren weer zielsgelukkig met hun snoepgoed.

Mam, wil jij die mandarijn

Ik was tegen 8 uur samen met manlief beneden en besloot na het ontbijt een flinke pan met stoofvlees(met Leffe bruin) te maken en de rode kool die ik al eerder deze week maken wilde, werd nu ook maar gemaakt. En dus tegen 12 uur was alles klaar. Dan rinkelt de telefoon....Cathy.....of we mee willen gaan lunchen....nee dus.....kom maar hierheen. Dan nog even aardappelen schillen en koken, appeltjes stoven met suiker en kaneel. Maar voordat dit klaar is arriveert ze samen met Joey en Michael. Gezamelijk eten we de typisch Hollands/ Vlaamse pot. Het smaakt heerlijk met die koude temperaturen.

We zitten te vol om nog een appeltaartje erbij te eten. Daarna gaan Cathy and me nog even shoppen. Ook ik ben weer wat kleding rijker, een jurkje, wat t-shirts met lange mouwen en een jasje. De mannen kunnen zo ook weer eens samen zijn en zitten nog zelfs een poosje buiten in het zonnetje(7 graden)met een bakske koffie.

Ook worden de tosties geintroduseert en bakt Jack zeker een heel fabrieksbrood erdoor, net als de Goudse kaas. Ze smaken heerlijk vindt Joey....die er duidelijk niet genoeg van kan krijgen....vooral niet met zijn currysaus! En tegen bedtijd staan er nu 4 schoenen, jawel, zowel Gabriella als Michael blijven nog een nachtje slapen. Benieuwd of hij weer zal langs komen......?

To be continued in the next episode of.....

Opa Piet is ook weer aangekomen.

Jawel, donderdagavond rond 7 uur zaten we weer al met zijn allen op de terugweg van het vliegveld in Roanoke. Gelukkig was het vandaag niet zo koud als gisteren. Wel zagen we alweer hier en daar kerstversiering onderweg. Jawel, de tuinen sprankelen weer al hier en daar. En dat is wel zo fijn in die donkere dagen. Tegen 8 uur waren we weer thuis. Koffertjes weer uitgepakt en aan ons hadden ook de Nederlandse Pietjes gedacht.

Tsjonge jonge, het ene jaar amper snoepgoed maar dit jaar.......we mogen niet klagen zullen we maar zeggen. En ook waren er stapeltjes tijdschriften (psygologie's enzo meegekomen). Heerlijk! Bedankt lieve familie en ook Pernie, die mij een typisch Nederlandse lapje stof meegaf.

Zulke dingen maken de dag weer goed. Want, dat hadden we vanmorgen nog niet bedacht. Jack had vandaag samen met zijn collega's een erg zware dag. 10% van het personeel werd per direckt ontslagen. Op de Amerikaanse manier overgens. Wat inhoud: een gesprekje waarin het je verteld wordt en vervolgens mag je per direckt vertrekken. Velen zien niet eens hun collega's meer(tenzij het gevraagd werd, maar dat is niet echt gewoon begrepen we hier). Je merkt dan hoe verschillend mensen reageren vertelde hij. De een is begripvol, maar de ander slaat door op een vervelende manier.

En ik....ik mocht vanmorgen vroeg naar het ziekenhuis i.v.m. het borstonderzoek. Nu bleek de al eerder gemaakte foto (mammografie) wat onduidelijk weefsel te vertonen en dus zat ik al om 7.45 uur in het ziekenhuis. Na een poosje maar weer te mogen wachten.....een echotje, en dan nog meer wachten......een rontgen-fototje, nog een.....weer wachten........opnieuw een fototje......weer wachten.......en na zeker 20 tijdschriften en een bakje koffie met een muffin mocht ik eindelijk de dokter zien. En gelukkig had ze goed bericht. Niks meer te zien en dus tot volgend jaar......En om 11.15 stapte ik eindelijk weer buiten. Op naar de Sams club, boodschappen bijvullen. Maar weer wat blikgroentens en grootverpakkingen van het een en ander. Want stel dat het weer slecht weer gaat worden.....kan je maar beter vooruitkijken.

Oja, Ronald helaas had ik het toestel niet bij en vanmorgen was ik te laat voor een foto van de besneeuwde Peaks, gesmolten dus, maar beloof je als ik ze weer zie er een foto van te maken. Dan maar van de Peaks om 7 uur 's deze morgens.

Sneeuw op de toppen van de Peaks

Vanmorgen toen ik terug reed van de mannen weg te brengen viel mijn oog op de besneeuwde toppen van de bergen in de omgeving. Gezien de koude zal het er nog wel even blijven liggen. Momenteel is het 8 uur en -8 graden. Wel hebben we een erg fel zonnetje. Raar te bedenken dat we 14 dagen terug nog de 30 graden haalden en in de korte broek buiten zaten. Maar gelukkig brandt de verwarming en ben ik opa's toekomstige kamer in orde aan het maken. Want die komt morgenavond hier aan.
Gisterenavond hadden we onverwacht eters. Sandra had net als Jack een probleem op het werk dat opgelost moest worden. Dus werd ik als hulptroep opgetrommeld om Danielle rond 5 uur van school op te pikken. Dan maar spaghetti saus gemaakt en een flinke pan klaar gemaakt. Gelukkig hadden de kinderen hun huiswerk al af, maar speelden ze er weer lekker op los op hun instrumenten. Minder is dan weer dat ze gelijkertijd andere liedjes spelen. Wij aten tegen zessen en de lange werkers pas tegen 8 uur/ half negen. Nog samen een kopje thee gedronken en tegen half tien vertrokken ze weer. Gezellie zo in het onverwachtste. Denk dat ik een pan hachee met rode kool klaar ga maken vandaag. Vind ik het echt weer voor. Want een pannetje erwtensoep zit er niet in bij gebrek aan een knolselderie. En aangezien ik er de enige fan van ben.....en je dit niet in kleine porties klaar kan maken.....zie ik er maar van af. Vandaag geen springen, teveel huiswerk en gaan ze maar vrijdag. Vind ik niet echt erg hoor, met dit weer blijf ook ik liever binnen.
Enne wat reacties stellen wij enorm op prijs!!!! Dus aarzel niet....probeer het maar!

Sinterklaasje kom maar binnen met uw knecht...

Wat gebeurde er gisterenmiddag??????

Ik wil nietsvermoedend de garage uitrijden met onze car, maar zie ik daar in mijn ooghoek ineens een doosje staan. En nieuwsgierig dat ik ben loop ik er toch maar even heen. Aaach... wat lief toch weer, Sint en Piet uit Nederland hebben ons weer een doosje vol lekkers gestuurd. Kijk dat maakt een mens helemaal super gelukkig!!!!! Ook onze kindjes moesten raden wat er nu weer binnen was gekomen. Nikkie wist het gelijk te raden.....waar het hart/gedachten van vol zitten(of is het de maag). Joey deed er wat langer over, maar was ook enorm blij met het bericht. Ja, we zijn toch Nederlanders niet met onze typische tradities. Maar ook Jack kijkt blij en verrast. O Taaipopjes, daar heb ik al 2 jaar zin in.....Met als gevolg dat de schoenen gezet werden.....en ze 's morgens alle drie met wat taaipopjes weer vertrokken. Petty en Lauran en kids, heel erg bedankt weer namens de Sint gelovigen hier!

Een "Nederlands" weekje

Nou dat was lang geleden. Een week vol met regen, mist en af en toe een opklaring. Helaas moet ik zeggen dat ik het al gauw weer al beu ben. Erg he! Ik geloof dat ik niet echt een regenmens ben. Spieren verkrampen en mijn humeur wordt er dan ook niet beter op.

Dus ben ik weer van alles aan het doen om positief te blijven. Maandagmiddag een tasje gemaakt bij de dames van de quiltwinkel.

Dinsdag lapjes gesneden en weer een blok van de Florentine sampler gemaakt en momenteel zijn er nu 7 af van de 12 verschillende.

En bezocht de "Dear Jane" quilting groep. Dit zijn dames( vooral ouderen) die zich bezig houden met een quilt van meer dan een eeuw oud. Deze Jean bewerkte wel 225 verschillende blokken in een 2 bij 2meter quilt. En nu probeer ook ik op het gemakje deze eens met de hand te doen in plaats van het machinetje. Gewoon om eens te zien hou veel werk er wel niet in zat. Nu mijn eerste blokje is gemaakt,( Dit zal vooral op wachtende momentjes gaan gebeuren, zoals bij de dokterbezoeken o.a.) meet nu minder dan 10 bij 10 cm en toch 28 verschillende lapjes zitten erin.

Een van de dames heeft er een moderne versie van gemaakt en een prijs mee gewonnen.

Ook borduur ik weer wat, een mini quiltje van de ark of Noah in wording, die ik tegen kwam on-line op de computer bij een disigner uit Australie. Geweldig dat contact met de rest van de wereld.

Zo begreep ik via verschillende kanten, aan de reacties dat ik gemist werd, en of er niks mis was. Want ik ben de laatste tijd minder on line. Erg he, te weinig tijd hebben en dat terwijl er geen feestje of koffieleutjes langs komen, geen mozaiekschool bezocht hoeft te worden, geen les te hoeven geven.

Woensdag boodschappen en nog wat lapjes bijgehaald.

Donderdag weer genaaid en ging Jack eten bij zijn Koreaanse baas. De dames werden niet uitgenodigd. Schijnt in die cultuur niet gewoon te zijn. En dus beleven wij saampjes thuis. Jack had lekker gegeten en hij vond het wel wat op de Indische keuken lijken. Al bij binnenkomst moesten de schoenen uit en mochten buiten op de deurmat blijven staan. Een andere Koreaanse collega zijn vrouw was daar ook en bleken de vorige dag speciaal naar Washington DC gereden te zijn om de ingredienten te kopen. Je moet er maar 2 x 4 uur reizen voor over hebben......Al vrees ik dat zij weinig keuze hebben in die cultuur. En om iets over 9 was hij weer thuis. Met die mistige avonden ben ik altijd blij dat iedereen weer thuis is.

Vrijdag waaide het en zorgde ervoor dat zowat alle bladeren ineens van hun bomen gerukt zijn en zien we ineens onze achterburen weer. En de huizen die ze in het voorjaar aan het bouwen waren, staan er nu gewoon al. Gek hoor. Ook de eerste kerst tuinen zijn alweer verschenen. Die erge je weet wel van de foto's .......die is op diezelde weg gaan wonen, maar meer richting onze kant op en zagen ineens de bekende feestversiering opdoemen. Weliswaar overdag tijdens wegwerkzaamheden, maar nog niet in volle glorie zal ik maar zeggen. ook het huis in onze straat vordert zijn bouw. Deze gaat in verhouding bij de rest erg op zijn Nederlands. Momenteel zijn ze er denk ik de keuken, badkamer, elektra enz. aan het aansluiten. Gezien de aantal busjes die er afgelopen week voor stonden.

En belde ik Cathy om iets te proberen af te spreken. Daar bleek slecht bericht binnen te komen zijn. Haar zwager bleek onverwachts te zijn gestorven. En bleek Michael ziek te zijn. Sterkte lievertjes met dit erg nare bericht. Op dit soort momenten lijkt het me niet echt fijn om zo ver van je familie verwijdert te zijn....

de paperpiecingles

Zaterdagmorgen even een privelesje in het quilt winkeltje, paperpiecing genaamt. Via het patroon dat op een papier getekend is, kun je door je lapjes via een bepaald systeem opnaaien en krijg je de prachtigste scherpe lijnen in je patchwork. En dat terwijl de regen met bakken de hemel uitkwam. Zelden heb ik zulke zware regenbuien meegemaakt. Maar gelukkig zaten er ook opklaringenen tussen en shopten we 's middags in de muziekwinkel. Nieuwe rietjes voor Nikkie's klarinet en Joey kreeg daar door de vele muziekboeken en gitaarsessies "in the back" ook weer zin om te gaan spelen. Dus thuis gekomen werd die weer opgezocht en al gauw klonken weer de oude bekende liedjes weer door de kamer. Nikkie aangestoken door het enthousiasme haalde ook haar toeter en al gauw probeerden ze samen muziekjes te spelen. Heerlijk zo een muziekale middag. Wat zich ook uitte in Sinterklaasliedjes te spelen, die Nikkie uit Joey's boek ook kon lezen. Wat weer tot gevolg heeft dat de schoen gezet werd.....dus opa......vergeet niet nog wat van het overbekende snoepgoed mee te nemen, want voor 3 weken schoenen zetten......

En ook natuurlijk de was, strijk en poets wordt bijgehouden. Bakken en koken staan momenteel weer op een laag pitje. Ook ik kan niet alles tegelijk hoor! Dus worden er allerlei makkelijke menu's op tafel gezet en eten we regelmatig bij de Mexicaan.

Dalende benzineprijzen

Sinds de laatste paar dagen keldert de prijs van de benzine sterk. Elke dag is er weer wel een 0.10$ af van de prijs van 1 amerikaanse gallon (=bijna 4 liter). Vanmiddag tankten we voor $1,99 per gallon voor de goedkoopste bezine. Met een erg lege tank. En slechts $34,- mochten we hiervoor betalen. De dieselprijs daarin tegen ligt ruim een dollar duurder in prijs. Alleen hoeft een dieselauto niet de hoge wegenbelasting van Nederland te betalen. Maar verwacht wordt dat deze prijzen weer snel zullen stijgen. En dat terwijl we nog geen twee maanden terug ruim $4,- voor die zelfde liter betalen. Is dat nu in Nederland ook zo aan het dalen vragen wij ons af?

Wat er allemaal niet gebeurd is deze week

De laatste weken waren erg in het teken van het quilten. Vrees dat ik ook besmet met door de quiltersbee. De blokken voor mijn nieuwe quilt vorderen gestaag en ben elke keer weer benieuwd wat er nu weer uit gaat komen. Lekker veel contrast. Kijk maar even mee naar de de tot nu toe gemaakte blokken. Let vooral goed op overgangen en punten. Maar ook heb ik weer eens ramen gelapt, het hele huis gestofzuigd(het lag in de basement vol met dode lieveheersbeestjes, ze zijn de laatste warme dagen erg goed vertegenwoordigd zullen we maar zeggen).

Hier ligt het geknipt en gekeurd

nog eentje dan

Nu netjes genaaid!

resultaat van de eerste drie

Maar ook hebben we de verkiezings strijd kunnen meemaken. Hieruit kwam Obama als grote winnaar te voorschijn. De avond van de verkiezingen had ik de bunco- avond. We kregen door de dochter van de gastvrouw regelmatig een up date en kreeg in de gaten dat ze hier er niet erg blij mee zijn. Waarom niet? Omdat ze denk ik erg bang zijn voor veranderingen, met name voor belastingverhoging. Nu vinden wij als Nederlanders dat ze hier maar een schijntje belasting betalen, maar meer dan de helft van de mensen leeft hier in de streek van een minimaal salaris. En daarbij zijn ze echt gewent om alles op afbetaling te kopen. Tuurlijk zijn er ook de rijkeren, maar die behouden liefst hun huizen en wagens. Velen hebben hier nl 3 auto's. Twee personenauto's en een pick-up. Waarom? Ik vermoed voor de status. Maar het was een ervaring wel om tussen de Amerikanen het naderende einde mee te maken. Felle discussie's ( voor zover ze dat hier kunnen, niet echt dus) laaiden op, maar werd met een lach weer de kop ingedrukt. Ook viel me op dat ze echt om de prijzenpot wilden spelen met de naderende Thanks Given en kerstdagen voor de deur. Velen konden wat extra geld goed gebruiken. Sommige hebben tijdelijk een extra baan aangenomen om maar meer inkomen te hebben voor die dagen.....Maar gezellig was het zeker en het duurde ook zeker een uurtje langer dan normaal. Wat erg ongewoon is voor de gemiddelde Amerikaan. Die ligt het liefst om 22.00 uur in zijn bed. Net voor de uitsslag kwam ik thuis en beide heren waren nog wakker. Samen hebben we toch weer dit belangrijke momnet van de geschiedenis meegemaakt. De 44ste president van Amerika is een Afro-Amerikan! En nu maar hopen dat hij met zijn team de wereldeconomie weer wat op gang kan gaan brengen.

Verder hebben de kids hun eerste rapport gehad. Wat een erg goede punten hebben ze behaald! Super hoor, we zijn trots op jullie. Allebei hebben ze de erelijst behaald door alleen A & B te skoren. En dat terwijl ze toch beiden 2 weken school gemist hiervan hebben, Ook heeft Nikkie de uitslag van haar Benchmark(tussentest) al terug en is hiervoor geslaagd.

Zitten ze weer beiden fanatiek te sporten en Nikkie heeft met behulp van de juf een achterwaardse salto geoefend. Wat ze volgens de juf al aardig doet. Ze komt hier trouwens op haar armen terecht en het ging wonderbaarlijk goed. Ik heb geen klachten van haar kant hier over gehoord. Ook krijgt ze extra arm oefeningen om de spieren maar zo snel mogelijk sterker te gaan maken. Maar fijn is het wel om te zien hoe fanatiek ze dan ineens weer kan zijn.

Opa en oma van Paemel zijn deze week nu eindelijk echt 50 jaar getrouwd! Proficiat hiermee. Ik heb begrepen dat er buiten de vele kaartjes en boeketjes ook een stukje van de burgemeester gestuurd is. Geniet ervan. Ook zaterdag op het feestje.

Ik heb een bezoekje aan de gynecoloog gebracht om een jaarlijkse(normaal hier) check up te doen voor borst- en baarmoederonderzoek. Een ervaring op zich, weer lang wachten. Ruim 3 uur binnen geweest. Uitslag mamografie zenden ze per email. Maar mag over 2 weken nog even terug voor een inwendig echo. Vermoeden bestaat dat ik poliepen heb.

Verder hebben we nog erg genoten van het prachtige maar vooral kleurrijke landschap en het weer van de laatste paar dagen. Gisteren behaalde we nog de 25 graden. En ook de nachten zijn weer warmer. De airco joekelde weer. En dat na zeker 3 weken amper kachel/airco verbruik.

En hebben we vernomen dat opa Piet ons weer een bezoekje gaat brengen. Gezellig met de sinterklaas deze keer. Ook Thanks giving mag hij mee gaan maken, want we zijn weer uitgenodigd bij Tom en Marybell en de kids.

Halloweenparty voor de kinderen

Wat was het toch weer leuk om de kinderen werkelijk te zien veranderen tot totaal andere personen. Het begon allemaal met....dit! Zien jullie al wie het is?

Tatatataaaaaaa....

Nikkie besloot dat ze der haar zwart wilde hebben en aangezien we niet de moeilijkste zijn, was dat klusje al eerder die week gedaan. Zelf vind ze het geweldig..... die pruik. Toen kwam manlief dat hij ook nog een pak wilde hebben. En weer ging ik naar de winkel, shopte wat het en der en vond HET. Jack zou als Jack Sperrow (een filmheld van de laatste paar jaar)gewoon verder kunnen gaan. Nou had hij al eens in Disney Parijs geproefd van die haarbos en zo dus beviel toen al het resultaat. Dus heel het hebben en houden ervan aangeschaft, nog voor mij een hoedje en wat leuke frutsels die bij mijn heksen outfit pasten dacht ik klaar te zijn. Joey zou immers weer griezel worden...... Tot het halloweenfeest voor de deur stond. Het pak van Joey bleek niet te vinden. Dan maar dat van pappie aan, die kreeg anders wel een donkere cape om. En dus kwamen moeders der talent om te grimeren weer aardig van pas en zeg nou zelf. Zijn ze niet ineens een knap stel geworden? Wat een grote kinderen heb je dan ineens....

even poseren voor de foto doen ze ineens maar al te graag

Of deze.....helemaal in de rol van veroveraar

En toen was het toch echt tijd voor te vertrekken. Op naar de HALLOWEEN party! Onderweg nog even wat plaatjes geschoten.

Om in de stemming te komen bekeken we weer kerken en kerkhoven...! Overgens de natuur is hier weer adembenemend!

Of hier dan ons favoriete zicht op de Blue Ridge Mountains

Zien jullie die oude heks, wie is dat toch....

Een close upje, goed kijken! Ja ondergetekende zelf. Ook helemaal in de rol.

En eindelijk was het zover en kwamen er allerlei griezels bij. En een aantal Star Wars personen en een gangster...Allerlei spelletjes werden er gedaan, griezelige, maar ook een variant van koekhappen, donuts happen, mummie maken...., maar aangezien ik helpen mocht, vergat ik dus in het geheel foto's te maken. En dan kwamen de heren binnen.

Recht uit het werk en met pizza's bij zich. En al gauw zaten we te smullen van de grote stapel pizza's.

Doodeng met al dat constant lopende bloed

Na het eten werd het al wat schemerig en dus tijd voor de Trick or Treat tocht. En dus onder leiding van de heren liepen ze door de 2 straten rondom hun huis. Ondertussen bleven Cathy en ik achter op de prachtig griezelige porch. Wachten op de vele kinderen die langs zouden komen. Nu begon het......rookmachine deed zijn werk, allerlei lampen op grafzuilen en kookpotten, skeletten en het feest kan beginnen. Daar komen de eersten. We zien langzaam een groepje met ouder en hun kleuters naderen. Drie van de leeftijd van 6 komen dichterbij........we horen ze zeggen dat het nu toch wel echt eng is. Dat ze aarzelen en dus met lieve stemmetjes melden we dat er eigenlijk niks echt eng is. En dus komen ze door, gevold door hun kleinere bbroertjes en zusjes.....maar ook de ouders komen toch wel mee om te zien wat er allemaal gebeurd daar. "Vliegende" vleermuizen, spinnen, wij, de kookpotten, de griezels en zwevende spoken worden nu van dichtbij onderzocht en bekekenen en zo komen ze tot ondekking waar het snoep verstopt is. Na het gegrabbel verdwijnen ze weer en wachten op de volgende..........Het wachten duurde lang. Wel reden er nog wat auto's voorbij, die nu het donker was niet meer durfden te stoppen. Van een eindje leek het ook best eng...... En na een half uur wachten kwamen onze kinderen weer terug met hun zakken vol snoep. Ook vertelden ze dat vele mensen niet eens hun licht aan hadden, wat betekend dat ze dan niet mogen aanbellen. Nog een griezelig hoor- en voelspel kwam het feestje tot het einde en werden de kids weer opgehaald. Wij dronken en praatte nog wat na over de afgelopen week en het feest. De kindjes mogen blijven slapen en wij vertrekken rond 10/11 uur richting huis.

Bedankt voor het leuke feest Cathy. Je had het weer perfeckt geregeld. Wat een leuke dag.....