Nou dat was lang geleden. Een week vol met regen, mist en af en toe een opklaring. Helaas moet ik zeggen dat ik het al gauw weer al beu ben. Erg he! Ik geloof dat ik niet echt een regenmens ben. Spieren verkrampen en mijn humeur wordt er dan ook niet beter op.
Dus ben ik weer van alles aan het doen om positief te blijven. Maandagmiddag een tasje gemaakt bij de dames van de quiltwinkel.
Dinsdag lapjes gesneden en weer een blok van de Florentine sampler gemaakt en momenteel zijn er nu 7 af van de 12 verschillende.
En bezocht de "Dear Jane" quilting groep. Dit zijn dames( vooral ouderen) die zich bezig houden met een quilt van meer dan een eeuw oud. Deze Jean bewerkte wel 225 verschillende blokken in een 2 bij 2meter quilt. En nu probeer ook ik op het gemakje deze eens met de hand te doen in plaats van het machinetje. Gewoon om eens te zien hou veel werk er wel niet in zat. Nu mijn eerste blokje is gemaakt,( Dit zal vooral op wachtende momentjes gaan gebeuren, zoals bij de dokterbezoeken o.a.) meet nu minder dan 10 bij 10 cm en toch 28 verschillende lapjes zitten erin.
Een van de dames heeft er een moderne versie van gemaakt en een prijs mee gewonnen.Ook borduur ik weer wat, een mini quiltje van de ark of Noah in wording, die ik tegen kwam on-line op de computer bij een disigner uit Australie. Geweldig dat contact met de rest van de wereld.
Zo begreep ik via verschillende kanten, aan de reacties dat ik gemist werd, en of er niks mis was. Want ik ben de laatste tijd minder on line. Erg he, te weinig tijd hebben en dat terwijl er geen feestje of koffieleutjes langs komen, geen mozaiekschool bezocht hoeft te worden, geen les te hoeven geven.
Woensdag boodschappen en nog wat lapjes bijgehaald.
Donderdag weer genaaid en ging Jack eten bij zijn Koreaanse baas. De dames werden niet uitgenodigd. Schijnt in die cultuur niet gewoon te zijn. En dus beleven wij saampjes thuis. Jack had lekker gegeten en hij vond het wel wat op de Indische keuken lijken. Al bij binnenkomst moesten de schoenen uit en mochten buiten op de deurmat blijven staan. Een andere Koreaanse collega zijn vrouw was daar ook en bleken de vorige dag speciaal naar Washington DC gereden te zijn om de ingredienten te kopen. Je moet er maar 2 x 4 uur reizen voor over hebben......Al vrees ik dat zij weinig keuze hebben in die cultuur. En om iets over 9 was hij weer thuis. Met die mistige avonden ben ik altijd blij dat iedereen weer thuis is.
Vrijdag waaide het en zorgde ervoor dat zowat alle bladeren ineens van hun bomen gerukt zijn en zien we ineens onze achterburen weer. En de huizen die ze in het voorjaar aan het bouwen waren, staan er nu gewoon al. Gek hoor. Ook de eerste kerst tuinen zijn alweer verschenen. Die erge je weet wel van de foto's .......die is op diezelde weg gaan wonen, maar meer richting onze kant op en zagen ineens de bekende feestversiering opdoemen. Weliswaar overdag tijdens wegwerkzaamheden, maar nog niet in volle glorie zal ik maar zeggen. ook het huis in onze straat vordert zijn bouw. Deze gaat in verhouding bij de rest erg op zijn Nederlands. Momenteel zijn ze er denk ik de keuken, badkamer, elektra enz. aan het aansluiten. Gezien de aantal busjes die er afgelopen week voor stonden.
En belde ik Cathy om iets te proberen af te spreken. Daar bleek slecht bericht binnen te komen zijn. Haar zwager bleek onverwachts te zijn gestorven. En bleek Michael ziek te zijn. Sterkte lievertjes met dit erg nare bericht. Op dit soort momenten lijkt het me niet echt fijn om zo ver van je familie verwijdert te zijn....
de paperpiecingles
En ook natuurlijk de was, strijk en poets wordt bijgehouden. Bakken en koken staan momenteel weer op een laag pitje. Ook ik kan niet alles tegelijk hoor! Dus worden er allerlei makkelijke menu's op tafel gezet en eten we regelmatig bij de Mexicaan.
1 opmerking:
Ja, die mistige, vochtige dagen, vind ik ook vreselijk! Gelukkig duurt het hier meestal niet zo lang (hoewel, hoe meer ik van Katja hoor en van jou lees, lijkt het in de bergen wel erger te zijn). Mooie lapjes weer!
Een reactie posten