Na een goede nachtrust is iedereen weer bijtijds wakker en zuslief voelt zich weer een stuk beter. Alleen manlief heeft last van zijn keel.
We ontbijten samen en ik breng de heren maar weer eens een keer weg. Om Nikkie daarna naar school te brengen. Wanneer ik terug kom, heeft Anya het ineens weer koud. Terwijl ik de was en een giga berg strijk wegwerk, ligt ze onder een dekentje met een extra vest bij te komen en kijkt met een schuin oog naar de Amerikaanse zenders. Heerlijk weer zo alles weggewerkt te hebben.
Het kleed voor mijn vriendin Ellen is inmiddels zover dat ik die op 7 juni tot een quilt mag gaan omtoveren. Hopelijk heb ik die dan klaar voor we naar Nederland komen. Het is een plaatje aan het worden, volgens Anya, een snoepje noemt ze het.
We halen samen nog wat groenten voor de wraps die we vanavond gaan eten en dan is het weer tijd om Nikkie uit haar klas te gaan ophalen. Ze kan natuurlijk niet met gips ook nog eens die zware boekentassen dragen.
Op school gekomen verbaas ik me er nog steeds over dat het zo een georganiseerde boel is. Zeker rond de tijd dat iedereen naar huis gaat. Leraren lopen met walkie talkies in de gangen en klas voor klas worden de kinderen richting de bussen geloodst. Er mag niet gekletst worden. Ondertussen staat er voor de school echte een flinke rij auto's te wachten. De namen van de kinderen die opgehaald worden worden voorgelezen door een leerling die via een geluidsboxen de klassen ingalmt. In volgorde van de auto's van de wachtende ouders. Dit alles onder toeziende blik van de leerkrachten. En dat elke dag opnieuw.
Ik mag dus als uitzondering de school in om dochterlief te helpen met het dragen van de schoolspullen.
By the way, ook google ik nog een erg mooi quilt . Dit vind ik nu typisch:
a peace of art
Of schilderen met lapkes stof. De een nog mooier dan de ander.
En wat dachten jullie dan van deze" de Nederlandse huisjes" met Amsterdamse gracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten