Bijna Halloween en weer wat gefreubeld.....

halloween hoekje

Even weer een foto sessie van de laatst gemaakte dingetjes. Al heb ik geen idee of jullie wel hierop zitten te wachten. Laat maar meningen horen. Misschien nog een ander freubelblog erbij?In ieder geval een up-date van de te maken quilt.

Kijk zo was het weer met al die gesneden lapjes...

En hier zit ie aan elkaar genaaid

Wat een gedoe met al die hoekjes en puntten op elkaar te laten komen...misschien was iets meer ervaring toch niet verkeerd geweest. Al denken de juffen dat ik dat wel gewoon zal kunnen. En wat doe je dan......juist je best en ga ervoor.

Mijn rendier, inmiddels ook gemaakt Petty en Ankie! Ik had toch verteld dat Petty en der buuf ook geinspireerd waren door mijn boek en popje?Zij hebben nu ook de boeken en dus de patronen waren gauw gevonden. Wat hebben zij al gemaakt hieruit? Sorry voor de wat kleine foto's maar ik kreeg ze niet groter, altans ik heb geen idee hoe dat te doen.

zij maakt er een schommelpaardje van....
Ja, wat zal dit nu moeten worden? Kerstbomen en .....wordt vervolgd!

En ook nog wat carnavalsquilts van Petty's tante stuurde ze op als foto. Leuk he!

Weten jullie nog van die arcade, dat grote enge beest? Nou een inspiratie hierop.

Dit is hem dan geworden

zie je dat het een tasje is?

Maar misschien is het ook wel wat als ketting? Maar niet zo serieus hoor!

Okee, lachend dan en wat verder weg...

En ons moppie wil ook op de foto met der Halloween shirt aan. Dit plaatje op der buik geeft licht overgens als het maar een beetje beweegd.

30 oktober nadert en zo ook . Halloween staat weer voor de deur en in de winkels liggen allerlei griezelspullen, carnevalkleding, decaratie spullen en bergen vol snoepgoed in de meest bizarre vormen.

Deze valt nog mee. Zoute stokjes in pompoen- en vleermuismodel.

Nee deze dan, een uitgetrokken oog en tong, een vingerkootje compleet met nagel en een niet uitziend gebit. Stempeltje van een RIP graf en een gum.

Want ook dat zie je hier met Halloween. Gisteren nog om een Jack Sperrow pak voor manlief gegaan, want we hebben een Halloween party voor de kinderen bij Paul en Cathy en wij grote moeten komen als hulpjes en griezels. Maar wat blijkt nu, kijkt Joey toch wel erg verliefd naar het piratenpak. En dus zal Jack als Griezel verkleed mogen gaan in Joey's kostuum van vorig jaar. Nikkie trekt ook weer der pak van vorig jaar aan en ik word ook weer heks.

Nikkie's vorderingen

Maandagmiddag hadden we maar weer een doktersbezoek geplant met dokter Drew. Dus Nikkie om 13.00uur ophalen omdat ze allemaal eerder uit zouden zijn(rapportenvergadering) om die tiid, maar die kwam pas om 13.20 naar buiten om een of andere vage reden. Dus snel rijden anders zouden we al te laat komen. De afspraak stond op 13.50 uur maar pas na 1 1/2 waren we eindelijk aan de beurt. Grrr... je snapt het wel...... gelukkig hadden we beiden een boek meegenomen.

Maar de ellende hier is dat je wel al naar binnen geroepen wordt en vervolgens in een hokje zonder ramen van 2 bij 3 meter wordt geplaatst. Daar wordt het dus na verloop van tijd bloedheet binnen, met als gevolg dat ik de deur opengooi. Maar volgens de ziekenhuisregels mag dat niet wegens privecy bescherming.

Nu snap ik dat best wel, maar Nikkie en ik waren inmiddels verandert in lekkere behoorlijk blozende kersjes. Toen eindelijk de dokter binnen kwam, wreef ook hij na 5 minuten zijn bezwete voorhoofd af, gelukkig dat ook hij het merkte. En dus gooide hij toen toch ook de deur open met toestemming van ons. Hij was gelukkig erg tevreden over het laatst behaalde resultaat en besloot dat de fysio niet meer verlengt zou worden.

Wel moet de brache nog enkele maanden gedragen worden. En inmiddels zit ze al minder dan 20 graden verwijderd van het einddoel. Dat betekend dat ze haar arm weer volledig zou kunnen gaan belasten, voor zover Nikkie het verdragen kan natuurlijk. Nou wat een feest...was het wachten toch wel waard.

Enfin om 16.00 uur konden we gaan en dan snel naar de fysio beneden in het gebouw, waar we al een uur te later dan haar afspraak aankomen. Maar het schijnt vaker voor te komen en we hadden ze gewaarschuuwd. Gelukkig was het geen probleem en werd ze er zonder te hoeven wachten tussen geplaats. Ruim een half uur oefeningen en een half uur op de pijnbank. Het zal toch weer gek zijn om hier niet meer te hoeven komen beseffen we ons allemaal. We zijn inmiddels al aardig eigen met Steve, Steffanie en Matt. De laatste 2 begeleiden Nikkie tijdens haar oefeningen. Ook aan Steve merken we dat hij er steeds harder aan moet werken om die arm in beweging te krijgen. Wat weer tot gevolg heeft dat Nikkie kronkelend als een paling op de bank ligt te rollen. En dus moeder haar benen in bedwang moet houden, omdat ze dan bijna op Steve's hoofd tikt. Moeten we dus niet hebben hier in de States met al die aanklachten. Nikkie is deels blij, deels niet, omdat ze namelijk baalt dat hij niet recht is, maar volgens de dokter zal het wel kunnen als ze maar haar oefeningen blijft doen en ook de tijd speelt een rol. Het gaat nu niet meer zo makkelijk als in de eerste 5 maanden. Ook dat hadden wij al opgemerkt. Maar ik ben weer blij dat ik weer wat minder alles op uur en tijd hoeft te plannen. En natuurlijk dat het waarschijnlijk toch nog allemaal goed zal gaan komen...

Weer een quiltles

Nadat het een lekkere drukke week voor ons allemaal geweest was en de anderen wat uitgeslapen hadden, was ik weer om half zes wakker. Te wakker om nog in slaap te vallen en wat doe ik dan...eruit gaan. Buiten regent het pijpenstelen en ondanks dat we dit niet veel hebben hier voelt het zo gewoon. Steek wat kaarsjes op, het is nog donker tot half 8 en besluit een rendier te gaan maken uit het boek van laatst. Gisteren had ik nog met Petty gekletst en die was samen met een buuf ook aangestoken door het naaivirus van mij. Die hadden het rendier al gemaakt en bleek zo lief te zijn zei ze. En aangezien die ook op mijn lijstje stond was de keuze snel gemaakt. Heerlijk freubelen, maar niet al te lang want om 12 uur mag ik weer.

2x dezelfde met een totaal ander resultaat

Nu weer op les om een nieuwe quilt te gaan maken. De naam van deze is Florentine Sampler en is opgebouwd uit 12 grote blokken die allen verschillend zullen zijn. Het speciale aan deze quilt is dat je elk stukje gaat zoeken in je patroon van je lapjes. Dit geeft als gevolg erg veel zijken en stof bestuderen alvoorens je mag gaan snijden. Vaak moet je ook een aantal keer precies hetzelfde patroontje zoeken. Alleen aan een zo een blok ben je al een complete middag zoet mee. Deze zal dus niet in een of een aantal dagen te maken zijn.

Maar ik houd jullie op de hoogte. De bedoeling is geloof ik dat we 1 blok per maand zullen maken. Deze eerste is opgebouwd uit 75 verschillende vlakje die te samen weer een geheel moeten gaan vormen.

Dit zijn trouwens mijn lappen, want je heb hier aanzienlijk meer stof voor nodig. Mijn zwart zit er nog niet bij, aangezien ik die vergeten was. De tijd vloog om en juf Penny was erg tevreden over de tot nu toe behaalde resultaten.

En voor we er erg in hadden was het al 5 uur. Jack kwam me ophalen en aangezien we bij Paul, Cathy en Michael uitgenodigd waren om te komen eten, was dat weer met mijn kontje in de boter vallen. Het werd een heerlijke uitgebreide Amerikaanse maaltijd. Meatloaf met mais, aardappelpuree, aardappelkroketjes, een of andere pompoen en mais. Bedankt Cathy, je heb jezelf weer overtroffen! En natuurlijk sloten we de avond weer af met ons kaartspel two's and tree's. Raden wie er nu won......ikke.

Zondag is Lars jarig, onze neef, 13 jaar alweer en zijn kado heeft hij al namens de familie gekregen op vakantie in Egypte. Een dikke proficiat kerel.

De Indian Summer is weer gearriveerd

Na bijna alweer een weekje thuis te zijn, allemaal hard gewerkt. De kindjes met de schoolachterstand van 2 weken moesten proefwerken inhalen en Jack de drukte op het werk met al zijn beslommeringen. Ik met het legen van koffers, vullen van kasten met boodschappen, winterkleding halen voor Joey daar hij uit de rest gegroeid is. Maar wat ons het meest opvalt is dat de staat alweer zo in zijn mooiste kleuren begint te komen. Vooral vliegend van Washington naar Roanoke was spectaculair. Overal popte de oranja, gele en rode bomen uit het landschap. Een pracht ervaring mag ik wel zeggen en zeker na het zien van de woestijn valt het je des te meer op.

Een nadeel hierbij is wel dat de nachten dus voorzien zijn van nachtvorst. Brrrr, tegenvaller om 's morgens iedereen weg te brengen met die koude. Het bedje was fijner moet ik zeggen, heerlijk warm. Maar de meeste dagen laat het zonnetje zich toch nog zien en kan de temp. opkruipen tot rond de 20 graden en dat is dan weer heerlijk. Maar vanmorgen bleef het alweer donker tot kwart over zeven en zie ik inmiddels alweer een bewolkte lucht. Ze hebben voor in de middag regen voorspeld, ook zo voor morgen....Dus zo zien jullie dat ook hier dit jaar de herfst kouder is dan vorig jaar. De eekhoorntjes renden gisteren door de tuin van de buren op zoek naar iets voor de wintervoorraad. Ook de kraaien, die we nog niet eerder in de tuin hebben gehad zijn nu er ook bij. En deze morgen toen ik de kerels wegbracht in de donker, zagen we dachten we een eekhoorntje onze weg over pogen te steken, maar dichterbij bleek het om een stinkdier te gaan. Maar halverwege draaide het zich om en zagen we het kopje met het witte plekje eronder......aaaaaaaaaaach.... zo speciaal. Gelukkig niet geschrokken van ons,want dan gaan ze sproeien door de staart op te tillen en gaat het behoorlijk stinken voor minstens een dag op die plek. Verder staat er op dit moment weer een hert in de tuin, wacht even twee en ze komen steeds dichterbij.

Ik denk dat het de tweeling is die we al een hele zomer langs zien komen en jawel ook moeder komt langs.Zien jullie ze staan in het rechter onderhoek?

Okee, een vergroting dan....je ziet het inderdaad moeilijk.

Nog even poseren dan...

Je kunt nu goed zien dat hun vachten verdonkeren en dat de bambi stippen verdwenen zijn. Benieuwd hoelang het nog zal duren tot er een mannetje bij zal gaan lopen.

Een heerlijke vakantie

De vakantie heeft ons allen weer goed gedaan. Lekker genoten samen met mijn hele familie. We vlogen met Thomas Cook via Brussel met een tussenstop in Luxor.

Luxor airport

Opa en oma werden nog in het zonnetje gezet en kregen een flesje Champagne namens de maatschappij voor hun 50 jarige huwelijksdag.

Het is erg vreemd om zo midden in de woestijn de Nijl te zien met zijn groene zijden.

Twee jaar terug hebben we Luxor bezocht en dat was een enorme ervaring om tussen al die duizenden jaren oude gebouwen en beelden rond te lopen.

Maar na een klein uurtje wachten in het vliegtuig

vlogen we nog verder voor een 40 minuten en landen op Hurgada airport. Weer genieten van de azuurblauwe zee met zijn koraalriffen. En wat een verschil buiten toen. Alles zat toen nog in verpakkingmateriaal. Nu was het een afgewerkt vliegveld. Ook de busreis naar El Gouna was minder dreigend als toen.

We ervaarden het toen als eng in een gebied, waar behalve zand helemaal niks te zien was. Geen gebouw, stukje groen of enig levend wezen.

Nu was er al veel bebouwd op de 3 kwartier durende reis en werden er zelfs vogels gesignaleerd, net als tuinen en moderne energievriendelijke windmolens. Het zonnetje(30-35 graden) schijnt, lekker windje en zwoele avonden. En dat is hier het hele jaar door. Okee in de zomer is het rond de 50 graden en in de winter wordt het er niet kouder dan 20 graden. Eenmaal aangekomen kunnen we na het inchecken gaan eten aan de buffettafels, die volstaan met allerlei soorten eten en toetjes. Hongerig vallen we aan en genieten weer van al dat lekkers.

Daarna krijgen we onze kamers en kunnen na het uitpakken zo in het zwembad duiken dat recht voor ons deurtje is. En heerlijk dat het was.

Ook leuk om te zien dat ze hier ook afval scheiden, op Egyptische wijze.

Graag hadden we deze vakantie ook Cairo bezocht, maar we begrepen dat het niet te doen was op een of twee dagen. Minimaal 6 uur enkele reis, en slechte een uurtje in HET museum, waar je zeker een week in kunt ronddolen, en een uurtje langs de pyramiden. En dus bleven we in het stadje El Gauna. Wel heb ik wat Egyptische les trachtten te volgen, wat niet meevalt overgens daar er weer vele andere keel klanken inzitten dan wat wij gewent zijn. Maar weet nu te tellen, en heb wat basiswoordjes geleerd. Ook hebben we de Marina(het haven gedeeltje) en down town bekeken.

Wat is het op die 2 jaar toch weer erg verandert. Veel bijgebouwd en veel tuinen aangeplant.

Ook graven ze er nog meer lagunes bij. Een 17 jaar geleden was dit dorpje/stadje nog een vlakke woestijn. En door toedoen van een rijke Arabier is er een vakantieplaats gecreeerd met lagunes en een golfbaan, hotels afkomstig vanuit verschillende landen en vele vakantie en permanent bewoonde woningen. Zelfs een soort Venetie is er aanwezig.

Ook een ziekenhuis en bibliotheek is er inmiddels gevestigd. Wij verbleven in de Three Corners. Een hotel wat meer een dorpje lijkt dan op een hotel en erg geschikt voor het gehele gezin.

Veel animatie waar voor alle leeftijden is. O.a. leuk voor oma en haar kids die graag mee dansen op de clubdance. Waterpolo voor de heren en boys,

en buikdansen voor Anya en mij en Joey......We vierden mijn broer zijn verjaardag, die daar alweer 47 jaren geworden is.

Samen feesten bij de Italiaan, die ook op het terrein aanwezig was.

Jack zijn aankomst....

Nikkie wilde graag op de kameel Moses rijden en na het betalen van wat Egyptische dollars zat ze als een echte oosterse op het schip van de woestijn.

Ook vierden we het 50 jarige huwelijksfeest. De hotelkamer was versierd en aten we bij Chez Pascale, een bistrootje met live muziek, een manneke achter de piano. Foto's zitten nog op oma's toestel, die komen nog wel over op de een of de andere manier.