Long time no see

Wat was dat toch weer fijn om opa en oma na al die tijd terug te zien. De kinderen waren mee gegaan om ze op te halen en iedereen was emotioneel bij het weerzien.

Het vliegtuig kwam iets later binnen dan oorspronkelijk gepland was, we hadden een goed zicht op de aankomst........bij daglicht. Oma zat voorin bij het raam en we zagen haar zwaaien naar ons. Even later konden we elkaar lekker vast pakken en knuffelen. Blij en fit reizen we op het gemak vanuit Roanoke weer richting Lynchburg.

Het is wel wennen voor ons allemaal, want de temperatuur was zomaar opgelopen tot 30 graden gistermiddag. De luchtvochtigheid is hoog en dus zijn we erg blij met de airco in de auto en het huis.

Na een uurtje zijn we thuis waar Jack ons staat op te wachten. Dan de koffers uit de auto laden en eindelijk kunnen we opa en oma ons stulpje laten zien. Ze kijken hun ogen uit en zijn net als ons waarschijnlijk steeds weer de weg kwijt. Wat een verschil van ons rijtjeshuisje naar deze villa met te veel badkamers en kamers! Maarmet al die logeerpartijen in het verschiet, toch wel heel handig. We drinken wat en ondertussen gaan de koffers open en wordt het Kerstfeest zoals Joey zegt. Een tafel vol Nederlandse spullen komen uit de koffers, waaronder zelfs Indonesische toko(waaronder trassi) kruiden...

die mijn vriendin Ellen meegegeven heeft. En waarmee ik eindelijk zelf mijn receptjes kan maken die zij mij geleerd heeft. Zelfs ongebakken kroepoek........heerlijk gewoon.!!

Enne.... bloemzaadjes van mijn schoonzusje, die tussen tijdschriften in een voorvak verstopt zaten, verpakt in 3 enveloppes. Super Mootje!!

Hahaha en wat heerlijk om ook de Libelles van tante Lisette samen met een grote zak drop te mogen ontvangen. Hartelijk dank hiervoor en ik hoorde dat het met je nieuwe knie ook goed ging tante!!

En voor Joey was er een pot met zijn favoriete gel. Voor Nikkie ook nog een sieraden doosje, voor ons een tafelkleed met servetten.

Kortom het was weer feest!! Er was hagelslag en vlokken, ongeveer het hele Nederlandse zoete broodbeleg was meegekomen. Geweldig gewoon in onze ogen.

En na alles te hebben opgeruimd waren de koffers half leeg!