woensdag 13 augustus 2008

Hoe het was

Nou, er werd gevraagd er om 9 uur te zijn en ik had er zin in. Het weer speelde men, want het was zwaar bewolkt en nog niet echt heet. Na de nodige papieren te hebben ingevuld werd ik na de grote muur gebracht waar het te doen was. Er stond nog 1 jongetje te wachten en een begeleidster. Al gauw kwamen er nog wat kinderen en een kerel van 18 jaar. Steigers werden opgebouwd en tegels werden kapot getikt met een gewone hamer. De cement werd voorbereid en we konden aan de slag. Al gauw waren ze allerlei vragen aan het stellen over mijn opleiding, want dat die er is, was voor hun nog onbekend. Intressant vonden ze het zeker. Het werk is duidelijk al vergevorderd, Ze zijn met al de schooljeugd al de hele vakantie bezig. In het begin hadden ze nog grote groepen, nu 7 man. Er zijn een aantal jongens die van opschieten houden, laten gaten zitten. Die ben ik maar wat gaan opvullen. De dame die die het project zou leiden woont 1 1/2 uur verder en ze is altijd via de mail te bereiken. Nou dat valt dus tegen, die ontmoet ik dus niet echt.
Deze kinderen worden veelal door de ouders gestuurd. Dit kost niks en je kind is dan toch een dag onder de pannen. Want de vele zomerkampen die het land hier biedt zijn bepaald niet goedkoop. Maar wat doe je als je kind 3 maanden vakantie heeft en jij moet werken.....
Na 10 uur komt de zon er door en sta ik pal in de brandende zon te werken. Iedereen krijgt een flesje water, wat echt wel nodig is. Het is net wat ik dacht een niet echt uitdagend werk, maar toch is het wel gezellig hoor. De kinderen beginnen vanaf 10.30 al te zeuren hoe laat het is en of ze niet kunnen ontbijten/lunchen. Je snapt dat de motivatie van die kinderen niet echt hoog is. En al gauw loopt het leeg en blijven we met zijn drieen achter. We vullen nog wat gaten en dan is het 12.00 uur. En ga, nadat ze toch gezegd hebben dat ze het erg op prijs stelden dat ik gekomen ben en of ik binnenkort nog terug zou komen. Daar zal ik nog over nadenken en vertrek met al hoofdpijn terug richting huis. Eenmaal thuis is het behoorlijk en duik na eerst nog wat te hebben gedronken mijn bed in. Migraine is duidelijk in aantocht.

1 opmerking:

Anoniem zei

zonde...zonde...de verwachting was hoog maar dit lijkt een domper te zijn. Wij hadden er ons iets heel anders van voorgesteld.Jammer maar de volgende keer beter.
Groetjes ma en pa.