Ik ga naar de dokter en krijg mee....

Weer een leuk staaltje van hoe het er aan toe gaat bij de Amerikaanse huisarts. Jullie weten dat ik afgelopen weekeind weer lekker benauwd was en niet vooruit te branden was. Dus dinsdag kon ik terecht bij de dokter....en tevens mijn Mexicaanse griepprik ophalen, ja verplicht wegens het risicogroepje waarbij ik behoor. Nu had ik het mede door mijn benauwdheid niet een allergie test mag doen, daar ik bang ben dat de hond de reden zou kunnen zijn. En dat ik wat slecht slaap de laatste tijd. Verder nog iets.....hm ja zeg ik terwijl ik de tranen voel opkomen, heimwee....!Overgangsverschijnselen ,weinig nachtrust genoten.... en je kent dat wel, je gevoelens kunnen je dan wel eens heel snel veranderen. En dus zit ik ineens in tranen bij de dokter.
Nou dan krijg ik een verhaal dat het heel normaal is, dat er veel stress is bij dit soort grote veranderingen van omgeving en bla bla bla. Geeft hij me een aantal papieren, die ik vervolgens maar eens moet lezen. Hij ging ondertussen even weg en als hij terug kwam zouden we verder praten. Dus na eens flink mijn neus weer gesnoten te hebben en ogen geveegd heb, stort ik me op de papieren. Met als kop Depressie. Nou een lijst met verschijnselen die hier allemaal bij horen en al lezende denk ik dat ik minder dan de helft van die verschijnselen heb. Herken niet al te veel. En na de boel al lang en breed gelezen te hebben en me voor zit te bereiden over wat ik zoal wil vertellen komt hij terug met twee pakjes pillen in zijn hand. En de mededeling dat hij me over twee weken terug wil zien. Totaal verbijsterd neem ik het maar aan en die zegt mij niks. Totaal verbauwereerd in stilzwijgen zie ik de dokter alweer verdwijnen en als ik bijna buiten ben bedenk ik me dat ik die griepprik waarvoor ik toch echt wel kwam niet gekregen had, dus weer terug.....nou verteld een zuster me....er is alleen een spray....dat mag ook van mij, maar ze checkt het wel even met de dokter. Nee, is het antwoord. Hij wilt echt dat je de spuit krijgt. Ook best dan....maar eh....,zegt ze: we weten niet wanneer ze binnen zullen komen...., maar over twee weken moet u toch terug zijn! En dat was het. Verbaasd loop ik weer naar buiten en zoek naar een bijsluiter. Niks te vinden wel een site waarop het te vinden is. Grrr bedenk ik me ook als ik weer thuis ben....en ook nog geen allergietest gehad. Verdorrie toch....en dit omdat ik gewoon lekker vermoeid ben en niet lekker in mijn vel zit. Maar eenmaal thuis zoek ik op internet. Hmmm behoren tot de zelfde groep als prozak. Ja heeee ho eens, die benaming ken ik van de psygiatrie waar in er een schoonbroer werk en mijn zus heeft daar gewerkt. Dus bellen we zusje maar eens op en doe mijn verhaal. Die is zwaar verbaasd dat een huisarts dit zo mag geven. EN welke onderzoeken heeft hij gedaan.......Hu, onderzoeken ......niks en vertel mijn verhaal. Nu, zegt zusje weer, hier worden dit soort medicijnen pas verstekt na uitgebreid onderzoek bij een psygiater. Ja je moet het zelf weten hoor, maar er zijn heel veel bijverschijnselen bij, kan verslavend werken en het werkt de eerste weken niet. Je verandert in een zombie die weinig doet en je gevoelswereld plat legt. ....Ik weet voldoende. Net wat ik al dacht. Niet dus, maar vervolgt ze er zijn op internet testen te vinden. Google maar eens onder depressie en dan zie je ze vanzelf. We babbelen nog wat verder en besluit toch nog maar eens een onderzoekje te doen. En wat denk je. De uitslag was inderdaad dat ik geen depressie had. ....is het erg of niet. Nu denken wij zelf mee bij de dokter, maar de Amerikanen blijkbaar niet....het enige wat ik nodig heb is iemand om eens lekker tegen te kunnen kletsen en klagen. Want na al deze gesprekken voel ik me een heel stuk beter En voel me gesterkt door de wetenschap dat die dokter toch echt mis is......enne of ik van dokter zal veranderen......volgens de Amerikanen is het de beste uit de omtrek. Een erg goede arts.