Onze laatste "banden" met Amerika zijn verbroken...

Vanavond hier, vanmiddag daar, is ons droomhuisje van in de States, verkocht aan de nieuwe eigenaren... een jong stel van in de dertig, die er hopen hun gezin te gaan stichten....Blij, maar ook helaas.... want nu is er, behalve onze vrienden dan, niets meer dan herinneringen en foto's van de kleine drie afgelopen jaren.
Lieve mensen en mede-bloggers, hartelijk dank voor al de reacties/ medeleven/steun die we van jullie kregen, of gewoon zagen dat er goed gelezen werd in de kijkers-teller onderaan de bladzijdes.

Nieuwe blog en give- away....

Eindelijk is het er van gekomen. Kreeg al tips/hints van lezers met nieuwe namen......en dus was de drang hoog.....ook omdat ik onmiddels zo verslingerd aan mijn bloglandvriendinnen ben...en het wel gezellig vind om zo nu en dan weer eens iets van jullie te horen/lezen. Want ja, zeg nu eens eerlijk......weinig berichten meer te melden vanuit Amerika.....behalve dan dat we in onderhandeling zijn ivm ons huis in de States..... en onze vrienden aan de lijn gehad hebben die ons vertelden dat a.s. woensdag daar de grote vakantie van 3 maanden weer gaat beginnen....het weer er weer lekker warm is. Gelukkig hebben we nu dat hier ook, is de gastank van de BBQ weer gevuld en staan de spare-ribs in de maak in de crock-pot.....zodat we binnenkort hiervan kunnen gaan peuzelen....

Maar ik ga verder mijn creatieve frutsels. Nu was ik al volop pogingen aan het doen voor een nieuw blog, maar bij gebrek aan veel tijd heb ik het toch maar zo gelaten. Wil dan ook die maaksels gaan showen op mijn nieuwe blog: Avonturen met quilten

http://miramoza.blogspot.com/ .

Aanklikken dus! Neem een kijkje op mijn nieuwe blog, en laat je een berichtje achter maak je kans op o.a. leuke quiltlapjes die mee zijn gekomen vanuit het verre Amerika.... De trekking is 20 juni a.s en de uitslag zal daarop te lezen zijn.

EN dan is er tijd voor… quilten

Ahum....deze manier van foto's plaatsen is vreemd voor me.....valt het op.....lees en kijk ook even de vorige 2 berichten...Alleen o deze wijze krijg je een geheel!

En dan is er tijd voor …. quilten

 

En dan is er tijd voor .....quilten!!!

Eindelijk weer een krabbel van ondergetekende. De laatste dozen liggen in de auto, klaar voor de milieustaat als ik nog gauw even het blog van Shirley van Zipje en Zopje doorlees. Wat 4 uur geleden schreef ze dat ze naar Tilburg naar Quilt it & Dotty wilde gaan en ik laat een berichtje achter dat ik best wil meegaan.....,maar kijkende op de klok,eh...half negen in de ochtend.... Shirley toch maar even te bellen.....nu hebben we al verschillende malen inmiddels een quiltbee bezocht en dus kennen we elkaar al aardig....goedemorgen Shirley.....ga je nog...zal ik dan rijden??????...en jawel, tegen half tien rijden we even heen en weer. Eenmaal daar aangekomen beseffen we beiden dat we geen camera bij hebben, volgende keer maar weer. Wat een heerlijk lief knus winkeltje heeft ze daar! Zo van die heerlijke mooie lapjes, patroontjes en garens. Toch zo veel anders dan wat ik in Amerika zag. We krijgen net als de dames van de bee die daar waren koffie, en speciaal voor mij maakt ze een bakje koffie heel verkeerd! Super Dorry het was dan ook helemaal goed....Shirley koopt der vulling en ik kan toch niet met lege handjes weggaan.....Dus lekker leesvoer en wat patroontjes.
Gister ben ik nog in de weer geweest met Sushi te maken( en het was erg leuk en vooral erg lekker. Al was de wasipie saus hier zoveel maal sterker dan in de States!) en een Dear Jane blokje....nog maar een te gaan van de C-rij.... en de week ervoor ben ik wederom met Guute's AQ begonnen. De rij met "de vliegende ganzen" is dan ook aan de beurt. Maar inmiddels alweer vele gansjes verder heb ik het idee dat deze rij wel eens weken in beslag kunnen nemen. Zeggen een grote quilt te gaan maken is een, maar het dan ook doen..., enfin voorlopig ben ik nog wel even bezig. Tot laterrrrrrrrrrr

Kan geen doos meer zien!

Tjonge jonge! Wat hebben we al veel gedaan met zijn allen. Want heel onze hebben en houden zat ingepakt en wel in een container van 15 meter....en deze zat nokkie nokkie vol. Het begon allemaal a.s. dinsdag, bijna 14 dagen terug. Toen hoorde ik dat die donderdag de container aan zou komen, pfff, binnen 2 dagen dus. Dan snel op zoek naar vloerbedekking en/of zeil.....en dat ook nog gelegd moest worden voor donderdag morgen 8.00 uur. Een haast onmogelijke taak, vooral als je weet dat die woensdag een verpichte vrije dag was voor velen. De eerste winkel kon pas over 4 weken komen legggen. Lichtelijke paniek, help, en nu....nee Miran, niet de moed opgeven. Winkel twee....ook hier geen geluk....2 weken wachttijd....getsie....maar weer snel door naar de 3e winkel....is er niet zo een spreekwoord: 3 keer scheeprecht....met mijn beste beentje voor, vertel ik mijn verhaal deze keer voor ik maar iets bekeken heb, want dit scheelt weer tijd.....zeg ook nog: van mij part komen ze om 6 uur 's morgens....en wat denk je: Hij zal eens even voor me gaan bellen.....en jawel! We krijgen nog nieuwe vloerbedekking en zeil, in twee kamers en om 7 uur staan ze paraat. Joehoe, ik kan wel dansen van blijdschap...voelt zo fijn aan....en het mooiste is....het zeil leggen ze voor niks,was een aanbieding en de vloerbedekking is voor een heel leuk prijsje omdat er aan de zijkant een foutje inzit, maar die kan bij ons weggesneden worden en dus niets ervan te zien. Leuk toch!
En dus zo gezegd zo gedaan. Op de bewuste donderdag ochtend, manlief is al om 5 uur opgestaan, want hij ging die dag naar het hoge Noorden voor zijn baan en zou niet voor 10 uur 's avonds thuis zijn. Ook wij vroeg op en jawel, binnen een uur lag de vloerbedekkking. De mannen verhuizers(6 man) zijn ook op tijd en beginnen met een snelheid het huis en voortuin te vullen. Help....ik vroeg nog zo of er eerst kasten opgezet konden worden, maar blijkbaar kan het vandaag nu net niet. Want om 11 uur is heel die conatainer leeg en willen de heren koffie....en laten doodleuk weten dat er 2 terug gaan, die moeten nog een klus doen in de middag. En dus blijf ik achter met Joey en Olav(een van Joey's vrienden)en nog maar 4 verhuizers....allemaal jonge kereltjes...waarvan er al snel een een hele middag alleen aan Nikkie's bed zit te sleutelen en een ander maar lege dozen gaat opvullen met papier. Een ander probeert nog dozen naar boven te krijgen en de bedden op te zetten samen met mannetje nummer 4. Dit ziet er niet goed uit. Gelukkig zien ook Joey en Olaf dit en samen beginnen zij de heren te instrueren. Ik verdiep me in de woonkamer, waarvan de ramen bedekt zijn met doos. Langzaam maar zeker met gedachten op nul komen er boeken kasten vanuit de verpakkingen. Ook de pinnetjes en planken en boeken vervolgen.....bankstel ziet weer daglicht na 6 weken donkere.....eettafel en stoelen krijgen hun nieuwe plek, maar door al die dozen heb je geen gevoel van woonkamer.....Tot overmaat van ramp stappen schoonzus Anne-Marie en zwager Karel samen met opa Piet de kamer in. Te verbouwereerd van het geen wat ze zien en met handen voor de mond........en ja wat moet je daarop zeggen.....want inmiddels besef je dat binnen een paar uur de heren verhuizer weg zijn....Zonder koffie verdwijnen ze weer.....geen tijd voor hun en mij gevoel. Maar gelukkig komen ze weer snel terug, met avondeten en zonder opa Piet. Om ons wat te steunen en te helpen. Gelukkig gaan de dozen allemaal in huis of tuin achter het gesloten hek. Onze bedje worden mee opgemaakt zodat we in ieder geval toch nog kunnen slapen. Gelukkig komen er op de vrijdag nog 2 man terug...Doodmoe stapt ook manlief binnen in een o zo volgeladen huis. Gelukkig was hij telefonisch al gewaarschuwd en dus was hij voorbereid. En al gauw liggen we in een diepe slaap.....
De volgende dag om half acht staan de 2 mannetjes hier alweer. Ander schoonzusje Jacqueline komt ook vandaag helpen. En ook een vroeger vriendje Mels, die ook weer blij is dat we terug zijn, komt helpen. Vele dozen worden dankzij de handige tip van haar, de dozen buiten onder te verdelen in groepen. Ze worden op en onder zeil geplaatst, zodat de regen die eraan komt er niet bij kan. Als een drill- instructor comandeert ze ons en het werpt zijn vruchten af. Al gauw komt er een woonkamer-gevoel te voorschijn. Fijn hoor....eindelijk weer een rustpuntje...'s Avonds mogen we bij vrienden hier in R'daal eten en ook zij gaan mee terug. Samen maken we de kids hun kamers ook in orde, zodat ook zij weer hun eigen prive plekje hebben na al die weken. Kleding verdwijnt in de kasten terwijl Jack nog een zoldertje timmert in de garage...De zaterdag komen er wederom hulptroepen. De Lintjes met Olav en Anne-Marie en Karel, 5 man/vrouw sterk. En weer zien we vele dozen hun inhoud showen. Er wordt gelachen om de voorraad eten die we in Amerika hadden opgebouwd. Want wat daar heel gewoon is, is voor hier weer overdreven....een voorbeeld. Keukenrol hier zit per 4 verpakt. Daar per 16 en als er dan nog eens per ongeluk i.p.v. wc-papier, weer diezelfde keukenrol wordt meegnomen, snap je dat hier dit jaar dat in ieder geval niet meer gekocht hoeft te worden. Vele spullen komen binnen, maar ook vele spullen gaan naar de kringloop. Nikkie kon in Amerika geen afstand doen van haar speelgoed(was immers haar herinnering aan haar leven hier), terwijl ze het hier geen blik meet gunt en ineens alles weg mag....maar ook wij met onze inloopkasten. Elk hadden we veel meer dan onze kasten hier. En ja, al die kleding past daar niet meer in.....dus ook kleding verwijnt.....al de apperatuur die op 110V staat.....zonde, maar gewoon vergeten weg te geven... Mijn lapkeskamer wordt ingericht. Kasten worden opnieuw, maar nu goed dankzij Lauran in elkaar gezet. En ook die heeft vorm gekregen. Zo kan ik nog wel even doorgaan maar gelukkig hadden we zondag moederdag! Mijn arme handjes konden niet meer. Zo droog en pijnlijk en insmeren helpt maar amper. Kan dan ook geen lapje vasthouden. Een rustdag is hard nodig dus en na een gezellig ontbijtje, kado's en een eigengemaakt tranen-trekkend gedicht gaan we richting Terneuzen. Daar zijn we heerlijk verwend door oma en opa op eigen gemaakte kwarktaart en een aspergediner. Super moedertje! Want gezellig tesamen met de familie zijn na al die tijd is weer heerlijk voor ons.
Maandag gaan manlief weer werken en de kids weer naar school. En ik mag weer verder aan..., jawel de dozen. Maar aangezien het buiten fris en vochtig is, besluit ik onze kleerkast te reorganiseren. Heren verhuizers hebben mannen en vrouwenspul door elkaar gehangen. Dus alles er weer uit en opnieuw. Af en toe een strijkbout erover, spul van hangers en opvouwen. Vele kapstokken worden ineens werkeloos. En mag onze kledingkast ineens weer gevuld worden na 3 jaar werkeloos te zijn geweest. Ook de badkamer wordt gevuld met bekende spulletjes. Dinsdag al niet veel beter...enkele dozen worden geleegd...drink koffie bij oude bekenden, die pas net vernomen waren dat we terug waren. Woensdag legen we(samen met Petty), jawel weer dozen. En donderdag is weer het hele gezin aanwezig. Dozen legen en uitzoeken wat wel, wat niet. Net als vrijdag overgens.Ook de Lintjes komen weer helpen. Vele lege dozen worden afgevoerd naar de milieustraat en vele volle worden ook geleegd....kasten raken vol....opnieuw mag ik herindelen en warempel er komt eindelijk voor het gevoel al een einde in zicht. Zaterdag krijgen we onverwachts bezoek en ondanks dat doen we wat. EN dan morgen hopen we de laatste dozen uit te pakken!!! Kan dan ook geen doos meer zien en hoop eindelijk eens in ons nieuwe huisje wat tot rust te mogen gaan komen. Ik zal nog wel even aan het inrichten(lees kasten vullen)zijn, net als eindelijk eens een sopdoek overal erdoor heen halen. Want op zo een manier verhuizen gaat dat niet anders. A.s. donderdag komen er rolgordijnen boven... En dank zij al deze hulp van iedereen hebben we het wel zo snel voor elkaar. Maar nu ga ik als een speer naar mijn bedje...het is immers al bijna 2 uur(in de nacht)

Dear Jane up-date

Eindelijk dan, daar ben ik weer. Ben inmiddels naar OEQC bijeenkomst in Veldhoven gegaan en wat heb ik weer genoten. Kwam ook bij toeval gelijk aan met Shirley. Toevallig niet...en behalve vele mooie quilts eens van dicht bij te bewonderen, kwam ik ook nog een mede Dear Jane-ster tegen die mij aansprak. Het was Berbel van http://watiserloos.blogspot.com/. Verder nog een en ander gekocht, tuurlijk, helaas krijg ik de boel niet op het blog, want een berichtje krijg ik er nog wel gesurft op maar foto's opladen....nee dus.....nog even wachten dus tot dit weekeinde. Dan is internet ook hier weer volop aanwezig.
Verder is Jane met me meegereisd naar hier, jawel ze is hier in dit very,very back to basic-huis toch op bezoek gekomen. Warempel kreeg ik dan ook 3 blokken af....en de eerste is van vorige maand nog.
Verder doe ik een poging om een nieuw blog te maken....liefs een met drie rijtjes....zodat ik eindelijk weer een kloppende titel op een nieuw blog ga krijgen. Heb al hulp hier(http://zipjezopje.web-log.nl/zipjezopje/) en daar(http://quiltingjeannet.blogspot.com/) ingeroepen en wacht nu vrolijk af.
Maar ik ga niet zitten frustselen, want donderdag-ochtend vroeg om 7 uur komen ze nog even nieuwe vloerbedekking leggen in 2 kamers en tegen 8 uur zal de container hier aankomen. Joehoe, helemaal happy! Want dan na een week of 6 zonder je eigen spulletjes is dat toch weer erg fijn hoor. En nu afwachten of al onze spulletjes er dan ook in zullen gaan, ahum...Volgende week weet ik er alles over te vertellen dus! Voorlopig ben ik de oude vloerbedekking aan het wegbrengen. See you laterrrrrrrrrrrrrr

Ontmoeting met Shirley van Zipje en Zopje

Na al meer dan 1 jaar elkaars blog te bezoeken, verschillende e-mails elkaar gestuurd te hebben, en ook zelfs stofje van haar te hebben ontvangen stuurde ze me afgelopen week nog een super lieve mail. Waarin ze dan voorstelde of ik het een en ander zou kunnen gebruiken, denkende aan 2 fietsen voor mijn kinderen, een senseo en waterkoker, glazen, mokken en zelfs een naaimachine werd aangebodene compleet met een daglichtlamp! Met werkelijk tranen in mijn ogen nemen we daar dankbaar gebruik van. Wat zijn er toch engeltjes rondom ons....al mag het naaimachine voorlopig nog bij haar blijven. Vervolgens levert ze het ook nog eens af en dan eindelijk staan we oog in oog met elkaar. Heel bijzonder vind ik het om wederom een blogster te ontmoeten en wat is ze al slank! Super Shirley. Vervolgens moet er natuurlijk een foto getrokken worden. Ja in een zo goed als lege kamer , nee, dan in de tuin, waar behalve een fijn grasveld een joekel van een oude wilde kastanjeboom staat. Onder de boom dan maar...(foto's staan ook op haar blog overgens)en wat staan we er weer vrolijk op.
We kwebbelden er al aardig op los en ik werd uitgenodigd om 's avonds mee te gaan naar een heuse Nederlandse quiltbee in een schuurtje in Heerle. Iets wat ik natuurlijk niet kon afslaan. Gelukkig heb ik nog wel wat werkjes meegenomen uit Amerika en was daar nog niet echt ver mee. En gelijk weer een stok achter de deur om het weer eens op te pakken. Wat een gezellig gedoetje.
En het leuke is, dat het nog elke week ook is!
Verder is ons huis in de states nog steeds in de verkoop.....hoop ik dit weekeinde toch naar Veldhoven te gaan, om eindelijk ook eens zo'n heleboel quilten live te zien.....en misschien ook enkele van julie!
Eigenlijk is het nog amper te bevatten dat we gewoon weer hier wonen...nu ja kamperen dan.

Vervolg .....

Ja, ik weet het. Ook ik heb jullie blogvrienden en vriendinnen erg gemist! Is het zo dat het bloggen zo een deel van je leven gaat worden .....
Maar de laatste weken hebben we ons weer in het Nederlandse leven gestort. Hoe snel raak je het weer niet gewoon. Al blijft het speciaal dat we bij al onze vrienden en familie gewoon net zo makkelijk weer aansluiten alsof we nooit weg zijn geweest. We vallen ook met onze neusjes in de boter, want wat een on- Nederlands weer hebben we toch. Sinds we er zijn hebben we nog maar amper regen gehad en dan ook nog eens weinig wind. Ook de kids genieten weer met volle teugen. Hebben beiden al verschillende feestjes en logeerpartijtjes achter de rug. En zijn vandaag voor het eerst op de fiets naar school.....op geleende fietsen van de moeders van hun vriend en vriendin! Die offeren hun fiets een dagje op aan die "stakkers van kinderen"....lachen toch! Sinds 2 nachtjes kamperen we al in ons huis. De container is wel al binnen maar horen hopelijk vandaag wanneer de bubs gebracht wordt. Inmiddels weer al wat dingen natuurlijk aangeschaft....een stofzuiger, wasmachine en droger. Vele schoonmaakartikelen en van die benodigdheden, want er moest toch weer gesopt worden. Inmiddels is manlief een plafond in de garage aan het maken, want het huis is toch wel kleiner dan we gedacht hadden... we moeten die kerstbomen toch immers kwijt! Hoe het eruit ziet? Nu een modern alleenstaand huis, vorm geo-driehoek, waar een lekker tuin rondom zit, maar alles rondom is grasveld en er staat een oude wilde kastanjeboom in de achtertuin waarvan er nog volop oude kastanjes en afgebroken takjes in de achtertuin liggen. Onze Sam geniet dan ook met volle teugen hiervan. Eindelijk eens vrij rennen.....en wat denk je, ons meneertje ia zo gewent zijn behoeftes in onze Amerikaanse tuin te doen....ook hier houdt hij het gewoon op. We lopen een uur met hem.....maar hij wacht gewoon weer tot we terug zijn. Ok sporadisch plast hij "buiten de deur", maar dat was meer omdat Prinsje, het hondje van mijn schoonzus en der familie dat voordeed. Ook is opa Piet inmiddels over, want ook die moest voor eind april uit zijn huis zijn. Kortom nog even en we kunnen weer verder leven.
En wat denk je....we hebben ook hier alweer geBBQt. Zaterdag was het hier warempel al dik 22 graden. Aan het quiltgebeuren heb ik zeer sporadisch wat gewerkt, genoot te veel van andere dingen. Maar ben toch echt van plan, als de boel weer aan kant is er mee verder te gaan. Heb toch niet voor niks al die mooie quiltlapjes aangeschaft. En ook hier ben ik al weer verleid. In Terneuzen vond ik dan ook nog een winkeltje met o.a. wat rekjes(4 stuks) met quiltlapjes. Twee stuks. Een witje en een zwart/witje....voor mijn Dear Jane's project.

Onze eerste week....

Onze laatste autorit in Virginia van Forest naar het vliegveld Dulles verliep niet echt zoals geplant. Als eerste reden we al vrij snel verkeerd... maar ach, een half uur vertraging probeerde manlief tijd in te halen door wat sneller te rijden en jawel hoor.....wiew,wiew,wiew, blauwe zwaailichten achter ons. Nee...zitten blijven en wachten totdat de agent ons raampje nadert. Raampje open en ja, waarom reden we zo hard? Vliegtuig halen...verkeerd gereden, moeten op tijd zijn ivm de hond...ja dat mag niet meneer...nee weten we, maar ja, toch proberen....ok voorkomen volgende maand, want 20 miles te hard gereden, dat mag niet hoor. Maar bel maar naar dit nummer...Enne niet meer speeden hoor! En dus na onze eerste en laatste boete in de States vervolgden we ons laatste ritje naar het vliegveld. Eenmaal aangekomen bleek dat ons hondehok voor deze vliegmaatschappij United niet goedgekeurd werd. En ja, na een half uur zoeken en $135,- minder voor een nieuw hok , nog eens $200,- voor Sam zijn ticket konden we dan toch verder reizen, maar nu zonder Sam, die was samen met onze koffers verdwenen. Deze keer mochten we ook maar 1 koffer mee nemen en konden voor de overige koffers $50,- stuks afrekenen. Kortom een duur dagje....Dan eindelijk konden we aan board.... en dat bleef maar duren.... vertraging door niet werkende tv schermen in het vliegtuig, ja heus, vertrokken we een uur later dan geplant....

en kwamen pas maandag om 8 uur in de ochtend aan in Brussel. Na de koffers wordt Sam weer bij ons gevoegd en ietwat suffig kijkt hij ons aan. Hij heeft het goed en rustig doorstaan wordt ons verteld. Ons geregelde busje met chauffeur stond al klaar en tegen 10 uur stonden we bij opa Piet in Terneuzen voor de deur. Na koffie met heerlijke Zeeuwse bollussen en meerdere familieleden, een paar uur extra slapen(ivm de gemiste nacht) en ons Nederlandse leven kan beginnen! Ook Sam slaapt wat en beseft nog niet echt wat er met hem is gebeurd. In de namiddag even naar Ellen en Jeff, die voor Sam zijn voer voor hier alvast gekocht hadden, want 1 maaltje eten mochten we maar meenemen voor hem. De rest zit voorlopig nog in het schip. 's Avonds zelfgemaakte frietjes, sla en appelmoes en frikandel speciaal(en lekker dat het was!) bij opa en oma waar later nog wat familie(mijn broer met zijn gezin) ons komt verwelkomen en daar staat onze Nederlandse auto al klaar.

Volgende dag moet er een hoop geregeld worden. Voorlopig even inwonen bij mijn schoonzus Anne-Marie, Karel en 3 kinderen en hun kleinere hond in Bergen op Zoom. Dan gaan inschrijven bij de gemeente Roosendaal en de school wordt geregeld, huurcontract van het huis is getekend waar we de 23ste deze maand inkunnen. Na de pasen kunnen de kids gaan beginnen. Nikkie mag naar de brugklas...voorlopig HAVO, en na een IQ test zal blijken wat ze zal gaan vervolgen. Joey wordt geadviseerd om HAVO 4 en 5 te doen vanaf volgend jaar. Dit ivm zijn leeftijd want bij vervolgen van VWO zijn ze bang dat hij het het te snel beu zal worden. Want hij heeft die stof nodig voor de examens. Balen maar ook hij beseft dat het ook hier weer niet anders blijkt te kunnen...Maar ook worden de Grootjes bezocht, waar de shoarma-geur ons al tegemoet komt. Lekker bijkletsen en al gauw voelt het weer aan of we nooit weggeweest zijn. We genieten!

Volgende dag weer terug naar Terneuzen, opa Piet gaan helpen. Die is bezig zijn nieuwe flatje in orde aan het maken. De heren werken daar terwijl de dames zijn huis weer wat poetsen na onze invasie. Sam verkende ondertussen zijn eerste wandelingen in Nederland. We zien dat hij heel voorzichtig zijn nieuwe omgeving ondekt. Het gras is zacht hier, niet van dat stugge gras net als in Spanje en Amerika. Maakt veel kennis met loslopende hondjes hier die toch best wel eng(denkt hij dan) zijn. Veel auto's, fietsen, brommers en wandelaars die ineens allemaal zo dicht rondom je komen en in grote getalen aanwezig zijn, is ook best eng in Sams ogen. Maar langzaam gaat het steeds beter en we lachen heerlijk om zijn reacties. Ook zo dat hij lekker in opa zijn tuintje op dat o zo zachte gras ligt....hmmm lekker snuffen aan al die vreemde geurtjes ...terwijl er dan ineens een vlieg rond zijn oren vliegt....hij spingt op en rent snel in huis....eh eng hoor! Ook staat hij heel vreemd te kijken naar een mevrouw die naast haar volgeladen fiets loopt.....nou da's wel een vreemd beest....je ziet het hem denken...... ojee, batterij is leeg. Lees maar vast, en wordt weer wel vervolgd!

Ingepakt en wegwezen...

Na 4 dagen pakken en inladen is ons huis leeg en schoongemaakt.....en nee het is nog niet verkocht. Wel is de auto woensdag verkocht en rijden we de laatste paar dagen in een huurauto. Inmiddels staat er in Nederland alweer een auto voor ons klaar, dankzij ons pap, zodat we niet zonder zullen zitten. De kinderen hebben afscheid genomen van hun school, tumbeling en vrienden.....en dat viel weer niet mee. Nog slechts twee dagen blijven er voor ons over hier. Morgenochtend rijden we vol geladen richting in 4 uur richting Wachington Dulles om daar eerst nog 4 uur te mogen wachten i.v.m. Sam. Hij wordt dan samen met de koffers ingeladen en mag dan 8 uur in zo'n dichte bench naast de koffers liggen.......een voordeel is het. Voor hem begint de avond en nacht....Hopelijk kan hij dan een beetje slapen.. zodat ook hij klaar is voor een nieuwe start in Nederland. Ben dan ook zo benieuwd hoedat hij het zal reageren op de toch totaal andere wereld.....liefs van ons allen en tot gauw! Miranda

Afscheid nemen ...

Afgelopen weekeinde hadden we een afscheidsfeestje georganiseerd door onze Amerikaanse vrienden. Het weer werkte lekker mee gelukkig en dus werd alles buiten gedaan. Van en Amerikaanse BBQ compleet met hotdogs met chili, burgers on the grill, mais in kolven en in taartvorm en veel chips en wel drie taarten met onze naam op. Verder hadden ze allerlei spelletjes klaargezet, waar door de jeugd goed gebruik van werd gemaakt. De temperaturen waren al boven de 20 graden en dus liepen er al velen met een korte broek en t-shirten. Gelukkig hielden we ons allemaal goed!
En vanaf vandaag zijn ze begonnen met inpakken. Met 6 man sterk hopen ze de boel in te pakken deze week. Ze vermoeden donderdag as hiermee klaar te zijn. Zelf vertrekken we zondag as in de namiddag hier samen met onze hond vanaf Washington Dulles en hopen maandag ochtend in Brussel te landen....

En we hebben een huis!

Pfff, wat een pak van ons hart. Want jullie moeten weten dat er amper huize te huur staan in onze nieuwe woonplaats. Op vele ervan deden we pogingen, maar of het was net verhuurd. Of de huurder wilde in ieder geval nog een maandje langer het huis huren, of was uit de verhuur genomen omdat het verkocht was. En dat gebeurde echt niet een keer. Maar nu hebben we er in ieder geval een! En wel daar waar we wilden. Je kunt je voorstellen dat we blij zijn en vrees dat er voorlopig weinig meer van het bloggen meer terecht zal komen. Maar wie weet. In ieder geval allemaal heel erg bedankt voor jullie medeleven, hulp en steun. Lieve knuffels van ons.

Daar zijn we weer....

Afgelopen zateravond hebben we manlief weer opgehaald van het vliegveld. Moe maar voldaan kwam hij aan na een lange reis met veel wachttijd en meer dan 24 uur onderweg te zijn geweest. Helaas weten we nog steeds niks want pas begin volgende week horen we weer iets meer. Dat is het nadeel van solliciteren.....het wachten. Maar gelukkig heeft hij wel een goed gevoel erover. Nu maar hopen dat de nieuwe baas er ook zo over denkt! Wij zijn in ieder geval weer blij samen te zijn. Mijn 2e Pond House blok zit in elkaar... met als resultaat een vinger vol putjes en kloofjes....jawel heb ik mijn vingerhoedje gebruikt.....maar op de een op ander manier gebruik ik dan gewoon een andere vinger.....stom he. Dus ben ik maar vast de volgende blokken aan het voorbereiden. Dat valt niet mee trouwens. Want om daarbij passende lapjes te vinden.... de een te afwijkend van kleur, of een te veel zelfde soort motiefje, te licht, te donker, weer een ruitje.....kortom alle lapjes de kast uit getrokken. Maar echt zeker er van ben ik nog niet.

Zondagmiddag gingen we met Sam(onze hond) naar zijn vriendinnetje Lexy. Zij gaf een "hondenfeestje". Alle 15 hondjes vanuit haar straat waren uitgenodigd en onze Sam. De mensen mochten ook mee komen. Wij zouden wat eerder zijn zodat de twee alvast een beetje hun energie kwijt waren. Want dat ze er zin in hadden, dat blijkt wel als je ziet hoe ze vol verwachting keken naar hun naderende soortgenootjes. Er kwamen toch 9 hondjes tesamen. Van model mini tot model groot. De eerste was Oreo, genoemd naar het bekende koekje hier. Koko, een mix tussen een tekkel en een pitbull was nummer twee. Vervolgens kwam Daisy, de kleinste van het stel, die duidelijk ook erg intressant was volgens Sam. Wat een lekker pittig meiske was dat toch. Laat je voorkant ook eens zien miss Daisy. Ze liet zich echt niet ondersneeuwen door al de grote honden. Nu is ze wel wat gewent hoor, want ze heeft nog drie soorgenoten uit haar gezin meegenomen. Haar zus Lily, welke net iets groter was dan haar liep ook al zo lekker op het gemak naar de beestenboel toe. En toen kwam de jongste van de 3 hondenzusjes Angel.

En die zusjes hadden ook nog een broer ......
Ook hij bleek Oreo te heten. En zo hadden we een chocolade en een vanilie versie van de koekjes. De enige heren die begroetten elkaar en zonder probleem werd er gespeeld. En als laatste kwam onze Southern Belle. Zij was enigzins bang. Zette de haren op de rug eens een paar keer recht, maar al gauw had ook zij in de gaten dat er niks was om bang voor te zijn. En al gauw rende ook zij meer en genoot van al die vriendjes en vriendinnetjes.

Ik weet overgens niet wie er het meest genoten heeft. Want zowel wij baasjes als honden genoten van dat speeluurtje. Er werden foto's gemaakt, wel zo een slordige 300 bij elkaar.Maar ook geposeerd ....geheel vrijwillig natuurlijk.Maar ook naar close-up foto's was intresse....Geen bijtende honden of overbezorgde baasjes. Hooguit bijten op een houtje. Gewoon lekker spelen..... of rennen met elkaar.... Er werd gehuppeld..... Vader en moedertje gespeeld...

Net echt een gezinnetjes zo.

Maar ook werd er meerdere malen gezwommen........ door die van ons dan, als enige overgens! En vervolgens uitgeschud...Was denk ik meer afkoelen.... van al dat rennen met zo een winterjas aan krijg je het warm hoor. Want zoals jullie zien was het al heerlijk voorjaarsweer hier. Met temperaturen van rond de 18 graden! Kortom een heerlijke middag. Bedankt Cathy en Michael voor dit voor Lexy(en Sam en al de andere hondjes) te hebben geregeld. Hoop dat ik niet al te veel hondenfoto's gesjowd heb want er is nog iets wat ik jullie wil vertellen.

En dan.....trommel de trommel.....trrrrrrrrrrrrr...... letten jullie even op! Jullie geduim, kaarsjes en gebeden hebben hun vruchten afgeworpen.

Manlief heeft een baan!

Yes! Per 1 april en wel in Bergen op Zoom. Nu moeten we dus al de bliksem op zoek naar een huur huis liefst in Roosendaal, zodat de kinderen dan weer terug in hun oude woonplaats zijn, waar ze de weg immers nog kennen. Dus mocht er iemand nog iets weten.....op korte termijn.....houden wij ons aanbevolen! Via de plugoo kan je gewoon je berichtje intypen. Ook al ben ik off-line, de berichtjes komen binnen hoor!

De 5e van de maand....

betekent weer het showen van de Dear Jane lapjes. Ik ga lekker vooruit. Moet ook zeggen dat ik deze manier veel relaxter vindt gaan dan een rij per maand! En wat een stimulans om die gekregen zwartjes erin te verwerken. Zo zitten er lapjes in van Shirley(Zipje en Zopje)

Maar ach zeg, dat viel niet mee om die mini lapjes in het middelste vierkant recht te krijgen. Het witte vierkant meet slechts 5 bij 5 cm! Na een paar opnieuw geprobeerde rechte lijnen hield ik het voor gezien... en denk maar dat het nu de charme is van het echte handwerk!

Deze hieronder zijn gemaakt van de zwarte "Betty" lapjes

en deze hierboven was me trouwens niet gelukt zonder die aanwijzingen van "that quilt"

en bij hieronder heb ik wat speciale lijm gebruikt die weer weggewassen wordt. Da's me toch handig zo nu en dan!

en die van hieronder is een bolleke en blommekes van Katrien.

Enne enkel van de witte lapjes waren van Monique!

Maar denk nu niet dat ik zelf geen lapjes meer voor heb. Nee, deze bijvoorbeeld is gemaakt uit 4 verschillende lapjes. Zelfs grijs is erin verwerkt, omdat het middelste lapje ook al grijze strepen vertoonde...En ook hier zijn de kleinste witte lapjes niet groter dan 1/2 bij 1 cm.....en ben dan ook behoorlijk trots op mezelf dat het er zo mooi is uit gekomen!

Deze laatste heet trouwens Jane's tranen...., zie je ook hier en daar het woordje sniff op het lapje staan. Puur toeval, hahaha! Kortom 10 stuks deze maand. En hoeveel ik er nu nog moet maken vraag je je af? Nog 10 rijen, waarvan er 3 rijen buitenkant zijn. Dus 10 keer 13 plus 3 hoeken is 133 stuks. Ben voorlopig dus nog onder de pannen met deze quilt.

Wil je kijken bij andere Dear Jane maaksters? Hieronder komt een lijstje:

http://www.prinsart.web-log.nl/

http://quiltendewilma.web-log.nl/mijn hobbyblog/

http://petraprins.web-log.nl/mijn_weblog/

http://watiserloos.blogspot.com/

http://connysquilts.blogspot.com/

http://christinespoppenhuis.web-log.nl/

http://www.kijkdaaris.web-log.nl/

http://quiltdjoojs.web-log.nl/

http://guusjes.blogspot.com/

En dan is er ook nog zij

http://quiltsandsiggies.web-log.nl/quilts_and_siggies/

Zij maakt hem ook, al doet ze niet mee met de 5e van de maand

En weer sneeuwt het.....

Vandaag ben ik lekker bezig. Allerlei lapjes passeren de revue. Want zo knip ik alvast weer 2 Dear Jane blokjes en maak er een van. Deel 2 van de Pond house ligt ook geknipt. Ook maar even de vleugeltjes aangenaaid aan de blackbird. En het is nog maar half twee in de middag. Zo de boven weer even stofzuigen en soppen en vanavond kan ik dan beginnen met het appliceren ......en dat terwijl de sneeuw weer naar beneden dwarrelt. Ik geloof niet dat het blijft liggen. Maar een uur later ziet het gras alweer wit. Gelukkig hadden deze morgen nog lekker gespeeld en gewandeld overgens.Want lekker rennen (wel aan een 20 yard touw hoor)achter een speeltje of een sneeuwbal is momenteel erg in bij hem!

Manlief zijn gesprekken verlopen goed tot zover (voor zijn gevoel) en hopelijk mag er iets positiefs uitkomen binnenkort. Wat zou dat heerlijk zijn!

Nieuw boek!

Afgelopen dagen stonden in het teken van manliefs naderende vertrek naar Nederland. Inmiddels is hij veilig en wel geland, al is wel zijn koffer niet aanwezig. Deze wordt nagestuurd. Nu maar hopen dat hij succes mag boeken deze week met een baan. Duimen!!!!! Het afscheid hielden we erg kort, het is ook zo lastig als het te lang gaat duren! En om mezelf weer op te fleuren ging ik nog even naar het quiltwinkeltje www. TrinityQuilts.com in het oude schoolgebouwtje. Daar had ik nog een volle stempelkaart van, die toch $25,- waard is. En met iets bij te leggen heb ik er dit van gekocht. Een boek vol met leuke maaksels, een wazig hoesje voor een schrift meerdere speldenkussens, kussenhoezen, vele appliceer-wandquiltjes , en een kleedje gemaakt met wol. Is dit geen schatje....weet iemand trouwens of hier cursussen van te volgen zijn in Belgie of Nederland? Hier in de States zie ik die in Carlifornia.....wat net zover vliegen trouwens is als Nederland vanaf hier.Kortom dingen die ik zowel voor mezelf of als cadeautjes kan maken. Verder komt er weinig uit handen. Ben weer wat boeken aan het lezen en ligt er wel een dear Jane lapje binnen handbereik. Deze bevat vele super kleine stukjes van 1/2 bij 1 cm. En om hier niet echt gek van te worden doe ik elke dag een mini stukje, zodat het leuk blijft. Hier ben ik dus al drie dagen aan bezig. Want dat heb ik wel al geleerd!

Aflopen vrijdag nog nasi, loempias' en sate met pindasaus en kroepoek gemaakt. Samen met onze Engelse vrienden genoten we er weer erg van. Als verrassing bracht ze me een bosje tulpen mee...... "om al vast weer wat aan de Nederlandse gewoontes te wennen". Lief he! Het was weer erg lekker! Wel jammer dat je na een halve dag in de keuken gestaan heb, het gewoon in een half uur weggegeten is.....