Daar is tie dan......

Trommel de trommel...... Roffel de roffel.....Boem kets.......Tada:

Nog wel even dit.....mijn half dagje werd een half nachtje......want ja na eerst een uur flink te liggen draaien en keren had ik het weer gezien.......slapen lukt nu even niet......en wat is er dan leuker om het bijna af kerst quiltje af te maken! Net tegen zessen kreeg ik een dipje en na wederom 2 uur bijgetankt te hebben zijn de laatste paar steekjes rondom het boordje gegaan. En hier is het label erbij . Want als Zeeuws Meisje mag ik mijn afkomst niet verlochenen. En nu mag de kerst gerust beginnen. Greetings uit Virginia.

Afgelopen vrijdag en zaterdag regende het zo ongeveer constant. Vooral op de zaterdag hoosde het. Tjonge jonge.....letterlijk met bakken tegelijk. En dus weer om mij Wish quilt proberen af te maken. Want ondanks dat ik behoorlijk wat tijd er weer in gestoken heb, ben ik er net niet geraakt. Mijn hele vel ligt zo ongeveer gelift van mijn middenvinger van het vele geprik erin. Maar denk dat ik nu nog een paar uur nodig heb om de rand vast te maken. Want ook dat wil ik met het handje doen. Even gauw meekijken dan....

In de namiddag kwamen de Engels vrienden weer en aten we een gezonde salade vol met groente/fruit en nootjes en uitgebakken bacon met een sinaasappel-mosterd dressing met tonijnsteak. Voor de kids een shoarma en pepperonie pizza en allemaal ijs met aardbeitjes toe. En eindigden we de gezellige avond met een partijtje kaarten.

En ook heb ik eindelijk de sterretjes aan mijn vierkante blokjes genaaid met een rand natuurlijk. Manlief is erg tevreden over het resultaat en vind deze roze/rood/grijs/zwart combi de mooiste tot nu toe......nou ja, het is toch erg lief dat hij meeleeft niet....want zeg nou eerlijk.....ieder zijn ding. Nu ben ik net op tijd klaar, want laat nu gister de volgende reeks gebruiksaanwijzingen op de yahoo-site staan. Dus mag ik ook daar weer verder mee. Overgens die andere is de orginele.

En zoals je kan zien moet ik ik nog wel een randje of wat doen.

Oja onze gezondheid gaat steeds meer vooruit. Bedankt allemaal voor het medeleven, dat doet een mens goed! Sam lijkt geen na(ald)delen van de schranspartij te hebben. Hij is vrolijk en zo nu en dan lekker uitgelaten. Maar na een lekkere wandeling of zijn dagelijkse kluifje heeft hij na zijn bakje water nog maar zin in een ding......lekker liggen op zijn kussen of de grond om vervolgens heerlijk naar dromenland te vertrekken.

En mijn borduursel .......

Een oude vriendin komt langs....

Nou ja, bij gebrek aan oude vriendinnen hier moet ik lieve Jane( of terwijl Dear Jane)toch zo benoemen. Wat weten jullie nog vorige herfst raakte ik zo geboeid van der werkjes dat ik dit toch ook eens wilden gaan proberen. Nu ging dat geruime tijd goed tot ik plots 2 blokjes niet meer in elkaar wist te krijgen. En dus belande mijn vriendin overal elders over de wereld behalve bij mij. Totdat ik gister weer zo lekker met het siggie bezig was( gemaakt naar een van die Dear Jane blokjes). Hmmmm, dat is toch weer wel leuk. Vervolgens weer een patroontje overgetekend op het freezerpapier om het vervolgens uit te knippen. Stofjes zoeken tussen mijn zwart/witjes voorraad en hup, ik ga er weer voor! Dus eindelijk is er weer een nieuwe bij. Het begin is gemaakt.

O ja, en na zo een super benauwde dag is het vandaag heel wat aangenaamer. Na de zon is het vannacht begonnen met regen. Maar nog steeds heerlijk zacht weer. En dus heben Sam en ik vandaag wel drie keer het loopje naar boven gehad. Zo genieten, onder het parapluutje, zonder een zuchtje wind en toch nog 20 graden. En met de gezondheid gaan we langzaam vooruit. Wel ben ik regelmatig hees, en verdenk daar de puf weer van. Heb ik al vaker gehad, maar de rest van d gezinsleden vinden het wel lekker zo nu en dan. Kan ze niet zeuren over kamers opruimen en zo. Maar dan schrijf ik toch briefjes......ik ben zo maar niet afgeschreven!

Vandaag werd ik al vroeg boos(nou ja, erg geschrokken en dus reageer ik geschokt). Zie ik onze Sam ergens op een zwart plakkerig papiertje bijten. Wat heeft hij nu weer? Ik zie een restje transparant plastic.....nog vager. Zie ik plots de deur van mijn naaikamertje open staan. Die had ik toch dicht gedaan meen ik? Hmmmm, en al rondkijkend bedenk ik wat er ontbreekt. Ik zie niets, wel zie ik een laatje openstaan van mijn mini ladekastje waarin mij voorraad quiltnaalden ligt. En ineens bedenk ik het me. Daar lag boven op een nieuw pakje miniquiltnaalden (3 cm lang)die ik bij de cursus een paar maanden terug had gekocht. Dan moet hij het laatje opengetrokken hebben...... Maar geen restanten van de mini naaldjes heb ik gevonden. Nu maar hopen dat die goed tussen het plakkerigere papier blijven zitten en hij er verder geen last van mag hebben. So far so good.

Tegen het middaguur werd ik helemaal blij. Eerst bracht de mailman een briefje van Annelies (http://www.quiltsandsiggies.web-log.nl/ ).Ik had me namelijk afelopen weekeind aangemeld om te beginnen met siggie's. Wat dat zijn? Vraag je....nou je maakt kleine quiltblokjes voor elkaar die op een erg makelijke manier in elkaar zit, maar o zo leuke resultaten geeft als je er een hoop bij elkaar verzamelt en deze tot een quilt gaat maken. Nu ik er dus een van haar gehad had, moet ik er natuurlijk ook eentje terug sturen. Nu was ik al eens tussen mijn lappen gaan kijken en heb iets gevonden wat ik echt vind horen bij een full-time quiltster. En je moet weten dat haar briefje de 20ste gepost was......4 dagen maar.. wauw... zo snel is er nog nooit iets binnen gekomen. Nu maar hopen dat er niet eerder op dit idee gekomen is!
Verder zat er nog een grote envelop in de brievenbus. Met het boek the Civil War Diary Quilt, gebaseerd op lapjes die in de tijd va die oorlog als codes gebruikt werden om zo berichten door te geven. En bij elk van de 121 lapjes zit er een kompleet verhaaltje bij. Nu had ik dit boek al regelmatig voorbij zien komen en zag tot mijn verbazing dat het boek verkrijgbaar was voor net iets meer dan $4,- bij Amazon.com. Nu ja, het is een tweede hands-je maar ziet er uit als nieuw! Kortom voor net $8,- werd hij bezorgt en al.......daar kan ik me geen bult aan vallen niet. En gisteren was ik ook al verwend met het boek When the cold wind blows van Blackbird design. Deze was overgens voor de volle prijs...


Hier had ik al veel positieve reacties op gelezen en inderdaad een boek waarin prachtige quilts en kussen en borduurwerk staat. Nou heb ik me al aardig een lijst van dingen die ik wil gaan maken, en dus vandaag bezig gezeten aan mij randje rondom mijn middelstuk te krijgen. Nu moet ik zeggen dat ik dit eng vind. Hoe groter de lappen worden des te meer er scheef kan gaan...... Maar mijn sterretjes zijn klaar! Yes, eindelijk en nu maar hopen dat we weer een vervolgstukje info van Guute krijgen.....zodat we weer verder kunnen. Tuurlijk zijn er al bij die verder werken, maar ik wacht braaf mijn jufje af. Dus vandaag weer een aantal letters geborduurd.

Hier was ik ergens in het voorjaar al mee begonnen en terwijl ik mijn quilt/strijk kamer aan het opruimen ben kwam ik het weer tegen. Ook zo een lekker werkje wat je gauw oppak. En ik heb me voorgenomen weer gauw aan mijn Dear-Jane verder te gaan. Straks alvast weer wat tekeningen overtrekken op Freezer-paper. Zodat ik dan makkelijk en sneller weer verder kan. Plannen genoeg hier!

Hier hadden we voor de officiële herfst begon al echt heel wat mist en regen gehad de laatste week, maar vanmorgen bracht ik de heren weg tegen zeven en het was al ruim 20 graden....vandaar dat het zo warm was vannacht.....het lag eens niet aan mij. Met een lichte mist, maar de zon zie je al echt der best doen en al gauw kwam de zomerse hitte je tegemoet. Te benauwd en vochtig om lekker een eind te gaan wandelen. Wel gezien dat er twee van de drie huizen uit de straat onder contract zijn. Laat ons hopen....want ook deze huizen staan al ruim een half jaar te koop en leeg....Maar bij terug komst mag onze Sam in zijn badje, waar hij dankbaar in gebruik neemt.

Uche, uche, uche....

Het was afgelopen paar dagen weer een heuse ziekenboeg hier. Drie stuks wel te verstaan. Op Jack na blaften we er lekker op los. Het enige nadeel is dat we er zo moe van werden dat we dus massaal achter de computer en tv zaten. Dat gebeurt niet zo vaak normaliter. En dus met die gekke Mexicaanse griep in je achterhoofd(al zegt mijn gevoel allergietjes), toch maar eens tijd voor een bezoekje aan de dokter. Man, wat is dat hier toch altijd een langdurig iets. Eerst al 4 dagen op voorhand een afspraak maken, want die zelfde dag, nee dat lukt echt niet. En dan mogen we bij elk bezoek, een voor een, op de weegschaal. Wordt je bloeddruk, hartslag en temperatuur wordt gemeten. En vervolgens mag je dan in een mini kamertje wachten totdat meneer de Dokter tijd voor jou heeft. Nu weten we uit ervaring dat dat kan varieren van een kwartier tot een uur. Dus huiswerk en boekjes(soms zelfs een patchworkje) worden er nu mee genomen om de tijd wat sneller te doen verstrijken. Nu hadden we een afspraak staan om 18.15 en werden waarempel al om 19 uur geholpen. En met zijn drieen op een rijtje ging het alweer wat sneller. Pfff, tegen 19.20 stonden we alweer buiten! Op naar de drugs-store....iets wat ik nog steeds vreemd vind klinken. Ook daar mogen we even wachten....nou ja even, 15 minuten later gaan we onvoorziene zaken weer weg, want onze eetlust zit ons in de weg. Jack was gelukkig al bij de dokter afgezet en daar ik me weer zo moe voelde en het weer niet bedenken kon besluiten we lekker makkelijk naar de mexicaan te gaan. Wetende dat het geen griep was, maar duidelijk allergie. Al was het bij Nikkie inmiddels een vette ontsteking in de holten geworden en bij mij weer een duidelijk asma- gevalltje geworden. En na ons lekkere vlotte maaltijd gaan we weer terug om de medicijnen. Deze keer ligt het klaar, maar moeilijk blijkt het te zijn dat onze wederom veranderde ziekenverzekeraar de allergie tabletten niet vergoed. Ongevraagd wordt het al niet verstekt, want $85,- betaald geen hond, denk ik dat ze denken, en wordt er een variatie van hun thuismerk in gestopt, die we toch ook zelf mogen afreken. Ach ook hier is het overal bij betalen voor medicijnen en ik merk dat ik elke keer weer wel rond de $100,- cash kwijt ben. Maar ja ziek zijn is ook niet alles. En over 14 dagen mag ik alleen nog eens terug komen......kijken of mijn piepertje in mijn longen verdwenen zijn.

Jullie begrijpen dat ik gedacht had mijn sterretjes rand af te hebben.....hmm, ja, het zit zo. Door ergens gelezen te hebben dat we 28 sterretjes nodig te hebben, was ik zo dom om de 4 die in de middenrand gebruikt worden vergeten bij te tellen. Dus een diepe zucht om toen in er nog eens 4 bij te maken. Weer snijden we de dropjes, driehoekjes en vierkanten. En ja we, want onze Sam volgt me overal en vindt al die lapje reuze leuk. Ik soms wat minder als hi

j er weer eens vandoor gaat met een van die lapjes. Tot ik aan de laatste bezig ben.....naar het wctje moet en bij terugkomst een hond zie liggen die ......NEEEEEEN.....heeft hij toch mijn laatste lapje aan flarden gebeten. Te gefrustreerd ben ik er gelijk klaar mee. Ik kan me de moed niet opbrengen om op dat moment verder te gaan......Grrr.......Morgen weer een nieuwe dag!

Mijn weggevertje is aangekomen in Belgie

Gelukkig, want ik zat er toch een beetje mee. Maar Yvonneke was zo vriendelijk geweest om het mij ook nog te mailen. Ja, dat ik met mijn hoofd in de sterren zat en dus geen tijd genomen had om even mijn post te checken........vond ik het een dag later pas. Mocht je haar verhaal willen lezen klik dan maar even hier: http://sommeke.web-log.nl/sommeke/2009/09/--en-.html.

Wat ook weer bevestigd werd is dat de wereld toch klein is. Want bij het zien van haar adres kreeg ik meteen de straat voor ogen. Blijk ik daar 4 jaar geleden een paar keer per week in haar straat geweest te zijn. "Mijn" mozaiekschool was toen nog daar gevestigd. Is dat geen toeval?

Foto's zijn trouwens van Yvonne.

Er gebeurt hier weinig meer dan dat ik lekker kan wandelen met onze Sam. Het weer is nog altijd goed. Al zal er deze middag een buienfront gaan naderen. Dit is wel al te zien want de wolkenmassa komt er weer aan. Ondertussen ben ik weer terug aan mijn Wishje begonnen om deze 's avonds te quilten. Het einde komt hiervan in zicht nog iets meer dan 1 buitenrandje. En dan pas mag ik de rand vastnaaien. Ondanks dat het veel werk is vind ik het wel wat therapeutisch hebben. Verstand op nul en de steken komen en gaan en vormen steeds meer een mooier geheel. Een foto hebben jullie nog tegoed, want laat nu net de batterij leeg zijn. Eerst weer even het toestel opladen dus. Verder ben ik druk aan de puzzel gegaan hoe ik mijn hoek opvulling van het antiekje wel niet zou maken. Het orgineel maakte het een beetje te zoet naar mijn idee. Ligt misschien ook aan het feit dat ik er in eerste instantie een licht roze en grijs zilver stofje voor had gepakt. En na wat verschillende variaties te hebben bekeken ben ik op dit resultaat gekomen. Het heeft wel wat denk ik. Voor wie denkt waar ik dit vandaan heb.....zoiets zit ook op een stel schoenen van mij. Nu nog een rand, wat zeg ik twee randen eromheen verzinnen. Kortom ik ben nog wel even aan het puzzelen. En aan het naaien dus.

Verder heb ik nog verwoedde pogingen gedaan om mooie plaatjes te schieten van wat vlinders. Want er vliegen hier zeer mooie exemplaren. Kijk maar even mee.

En heeft onze Sam een nieuwe zitplaats gevonden, waar hij vooral lekker zit als er een persoon boven of buiten is. Lekker overzichtelijk vindt hij dat....

Bezoek aan de quiltwinkel.

Nadat ik alle sterren, zonder achtergrond overgens, af heb, ben ik aan iets anders toe. Met de derde bewolkte dag op een rij en regen tussendoor moest ik weer eens opgevrolijkt worden. Wat is er dan beter dan een quiltwinkel te bezoeken. Plus het feit dat ik van mijn verjaardag nog geld te besteden had, maakte de keuze niet moeilijk. Op naar een oud schoolgebouwtje in de buurt van Troutville/Fincastle. Na een reisje van een uurtje vind ik boven op een heuvel midden in een bosrijk berggebied, in de middle of no-where trouwens, dit oude gebouwtje. Van de buitenkant geen mooie vertoning, maar wat een stoffen en patronen. Het toeval wil dat ze ook nog eens stof versturen over de hele wereld. Veel repica's ook overgens. En op een kaart zie ik dat ze werkelijk veel naar Europa en Japan, Australie en Japan en natuurlijk Amerika zelf, maar ook in Afrika(lang niet zo veel trouwens) hebben ze klanten zitten. Hoe ik dat zag......nou gewoon aan de speldenkopjes. En geloof maar dat de landkaart vele speldenkopjes bevatten. Daarom blijft dat winkeltje lopen....En natuurlijk hebben ze ook een eigen webpagina: http://www.trinityquilts.com/. Ik heb dus wat foto's gemaakt van hoe het er binnen uitziet. De eigenaars(een al op leeftijd aan het geraken echtpaar die in Nederland volgens mij al gepensioneerd zouden zijn) hebben 2 dames dagelijks achter de computer zitten, voor het verwerken van de bestellingen en boekhouding. Maar mooie lapjes hebben ze daar echt wel. Zo was het weer niet moeilijk om behalve 2 boeken ook nog wat lapjes te vergaren. En dat ik er blij mee ben mag duidelijk zijn.

Sterretjes zien.....?

Even weer een berichtje. Er gebeurt weinig hier nu de visite weer weg is, behalve dat Nikkie en ik een dag of twee last van het gevoel van overgeven hadden. Hoe we daar nu weer aan komen? Geen idee. Maar een voordeel voor mij is dat ik lekker aan de sterretjes bezig ben. Want om 32 stuks te maken met het handje ......dat houdt je echt wel bezig hoor. Snijden van reepjes van allerlei verschillende lapjes, dropjes hieruit snijden, dan van de achtergrondstof driehoeken en vierkantjes snijden en maar puzzelen. En na mate je het langer doet lijkt het/of is het gewoon zo dat je steeds vaardiger en sneller wordt. Kijken jullie even mee?
Inmiddels heb ik er nu 17 gemaakt, waarvan er 6 echt af zijn. Ik mag dus nog wel even zien jullie wel. Al zie ik hier en daar al mooie sterrentjesranden verschijnen om het middenstuk heen. Ik ga eerst voor alle sterretjes af maken, al eer ik het middenstuk klaar maak. Zo blijft het spannend vind ik zelf. Zo zie je dat ieder zijn eigen werkvolgorde aanhoud.
Het weer is weer terug benauwd en vochtig na een dag of drie last te hebben gehad van zware bewolking en gisteren regende het weer behoorlijk. Dit is overgens het eerste jaar dat het gras hier nog steeds groen ziet en groeit. Was de vorige twee jaar wel anders. Ben benieuwd hoe het najaar en winter zal gaan worden. Groetjes vanuit Virginia

Vlijtige handjes

Daar het weer zo heerlijk is, blijf ik maar poetsen en zo af en toe een steekje naaien. Deze sterretjes reeks doe ik trouwens weer met het handje, lekker op het balkon.

En als je nu denkt dat dit het enige werkje is wat ik doe......dan heb je het mis. Onder waakzaam oog van onze Sam maak ik ook nog een papagaaienduiker uit het boek Sew Sunny- homestyle van Tone Finnanger uit de Tilda serie.

Ook weer zo een boek waarin elke bladzijde vol staat met leuke maaksels, die als je tijd hebt, dan ook nog eens na kan maken. Samen met Petty hadden we ieder al een steltlopertje gemaakt. En terwijl hij af is en ik foto's maak, staan de herten alweer hun diner te verorberen. Maar het echte plekje is hier......bij mijn verjaardagcadeau van wederzijdse ouders. Zo leuk ik die (nep) Ikea-plantjes ook weer op.
Die zijn als het goed is nu aan de terugreis begonnen. Maar het pakketje van Yvonne was ik vergeten mee te geven....en dus gaat het morgen op de post, want vandaag heb ik geen auto tot mijn beschikking. Ben benieuwd hoe lang het onderweg zal zijn.
Verder staan de fietsen alweer even tot onze beschikking en proberen we dagelijks te fietsen, al valt dat niet echt mee. Vooral om de straat uit te komen, maar het lukt met de tong op de knieen en flink zig-zaggent op de steilste stukken. Joey gaat ookweer fietsend naar school.
En verder heb ik nog een patroontje voor THEA van een beertje. Dit staat op een A-4 papier en de hoogte bedraagt van kop tot kont net geen 9 cm. Leuk strikje of lintje rondom de hals en klaar is dit snoepertje. Succes.