Uche, uche, uche....

Het was afgelopen paar dagen weer een heuse ziekenboeg hier. Drie stuks wel te verstaan. Op Jack na blaften we er lekker op los. Het enige nadeel is dat we er zo moe van werden dat we dus massaal achter de computer en tv zaten. Dat gebeurt niet zo vaak normaliter. En dus met die gekke Mexicaanse griep in je achterhoofd(al zegt mijn gevoel allergietjes), toch maar eens tijd voor een bezoekje aan de dokter. Man, wat is dat hier toch altijd een langdurig iets. Eerst al 4 dagen op voorhand een afspraak maken, want die zelfde dag, nee dat lukt echt niet. En dan mogen we bij elk bezoek, een voor een, op de weegschaal. Wordt je bloeddruk, hartslag en temperatuur wordt gemeten. En vervolgens mag je dan in een mini kamertje wachten totdat meneer de Dokter tijd voor jou heeft. Nu weten we uit ervaring dat dat kan varieren van een kwartier tot een uur. Dus huiswerk en boekjes(soms zelfs een patchworkje) worden er nu mee genomen om de tijd wat sneller te doen verstrijken. Nu hadden we een afspraak staan om 18.15 en werden waarempel al om 19 uur geholpen. En met zijn drieen op een rijtje ging het alweer wat sneller. Pfff, tegen 19.20 stonden we alweer buiten! Op naar de drugs-store....iets wat ik nog steeds vreemd vind klinken. Ook daar mogen we even wachten....nou ja even, 15 minuten later gaan we onvoorziene zaken weer weg, want onze eetlust zit ons in de weg. Jack was gelukkig al bij de dokter afgezet en daar ik me weer zo moe voelde en het weer niet bedenken kon besluiten we lekker makkelijk naar de mexicaan te gaan. Wetende dat het geen griep was, maar duidelijk allergie. Al was het bij Nikkie inmiddels een vette ontsteking in de holten geworden en bij mij weer een duidelijk asma- gevalltje geworden. En na ons lekkere vlotte maaltijd gaan we weer terug om de medicijnen. Deze keer ligt het klaar, maar moeilijk blijkt het te zijn dat onze wederom veranderde ziekenverzekeraar de allergie tabletten niet vergoed. Ongevraagd wordt het al niet verstekt, want $85,- betaald geen hond, denk ik dat ze denken, en wordt er een variatie van hun thuismerk in gestopt, die we toch ook zelf mogen afreken. Ach ook hier is het overal bij betalen voor medicijnen en ik merk dat ik elke keer weer wel rond de $100,- cash kwijt ben. Maar ja ziek zijn is ook niet alles. En over 14 dagen mag ik alleen nog eens terug komen......kijken of mijn piepertje in mijn longen verdwenen zijn.

Jullie begrijpen dat ik gedacht had mijn sterretjes rand af te hebben.....hmm, ja, het zit zo. Door ergens gelezen te hebben dat we 28 sterretjes nodig te hebben, was ik zo dom om de 4 die in de middenrand gebruikt worden vergeten bij te tellen. Dus een diepe zucht om toen in er nog eens 4 bij te maken. Weer snijden we de dropjes, driehoekjes en vierkanten. En ja we, want onze Sam volgt me overal en vindt al die lapje reuze leuk. Ik soms wat minder als hi

j er weer eens vandoor gaat met een van die lapjes. Tot ik aan de laatste bezig ben.....naar het wctje moet en bij terugkomst een hond zie liggen die ......NEEEEEEN.....heeft hij toch mijn laatste lapje aan flarden gebeten. Te gefrustreerd ben ik er gelijk klaar mee. Ik kan me de moed niet opbrengen om op dat moment verder te gaan......Grrr.......Morgen weer een nieuwe dag!