Over een huisjes en hartjes quilt

Terwijl de winter voortduurt blijven dit jaar de herten nog steeds onze tuin bezoeken. Waarschijnlijk doordat het een heel stuk rustiger is geworden met de bouw van huizen een eindje verder, altans dat vermoed ik dan. Wat me nu opvalt is dat hun kleur van hun jasjes een heel stuk verdonkerdert is, zodat ze minder opvallen tussen het struikgewas. En ondanks dat het gras bevroren is eten ze stug door en kijken zo nu en dan eens op als onze Sam weer eens blaft of er een deur piept. En als ze dan werkelijk gevaar denken te ruiken, gaan die staartjes omhoog en spurten ze of over het gras via de buren uit het zicht of ze verdwijnen tussen het struikgewas.. Want de laatste weken is de temperatuur op een dag na nog niet boven het vriespunt uitgekomen, ondanks dat het zonnetje behoorlijk zijn best doet. Een dag was het overdag -10 C. Er zat zelfs een erg gure wind bij, maar gelukkig ben ik weinig naar buiten gehoeven, dan een klein wandelingetje met Sam. Wel was het beest (waarschijnlijk uit protest)weer eens ontsnapt vanmorgen. Zoals wel vaker zit hij voor bij de voordeur buiten. Vogeltjes kijken zullen we maar zeggen. Maar vanmorgen was kijken niet meer voldoende. Zijn instinkt vertelde waarschijnlijk dat hij zijn erg dikke nylon riem gewoon mocht doorbijten, waardoor ik meneertje ineens voor in de tuin zie snuffelen. Getver, net terwijl ik een telefoontje van Geovanna had uit Nederland. Dus ophangen , jas en sjaal aan en hup, gewapend met hondecrack(term voor het lekkerste hondesnoepje) en bal op zoek naar Sam. Na de nodige tuinen weer te hebben doorgestruint hangt hij rond bij mensen die twee hondjes hebben, Ja , mini's....de eigenaren niet thuis, wel de garage op een klein stukje open, waar die van hun net veilig onder weg kunnen kruipen en die van ons ......, nee echt niet!

Maar zo slim dat hij is, rent die weg zodra hij mij ziet. De mini's erg enthousiast dat er iemand komt keffen en springen tegen me op. Ik zwier eens met meneer zijn bal en jawel, dat is interesant! JOehoe vrouwtje ik wil ook mee spelen en vervolgens komt hij op ons afgestormt. Een van de mini's, net blij met de onverwachtste aandacht, pikt het niet en jaagt Sam weer weg. Ja he mevrouwtje da's de bedoeling niet.... en ondertussen huppelt mini twee maar rondom me. Maar Sam niet al te bang uitgevallen probeert opnieuw een poging en jahoor deze keer heb ik hem, alleen wil hij nu inees niet meer....Na een gevecht om een ander van zijn riemen aan te lussen, de honden van me weg te slaan(niet letterlijk hoor) en terug richting huis te lopen duren gelukkig niet zo lang. Alhoewel Sam echt nog wel wil spelen is het feest toch afgelopen voor hem. Jammer Sam voor jou, maar ik ben toch weer erg blij dat hij veilig en wel weer binnen is.

De laatste dagen staan in het teken van borduren. Allerlei steken passeren de revue. Niet een,

niet twee.....
of een stuk of drie ... maar veertig stuks hartjes werden na eerst te zijn geappliceerd(vastgenaaid met mini steekjes) voorzien van een mooi siersteekje, geborduurd met DMC garen.

En mijn eerste top van dit jaar is klaar. Nu nog er een laagje katoenen quiltvulling onderen en daaronder weer een lap van iets meer dan een ruime meter katoen voor de onderkant. Om vervolgens de boel te gaan quilten.

Maar eerst eens gauw eens Lieve Jane-tje opzoeken en siggies bij gaan maken, want ondanks dat ik 2 quiltpatronen in het bezit heb,

Piece en plenty een verschillende mandjesquilt en

Pond House van Lynette Anderson waar ik nu heel graag aan zou willen beginnen, moet ik van mezelf eerst eens wat oudjes afmaken. Nee, niet de Dear Jane, zij mag tussendoor. Het wordt zo onoverzichtelijk zal ik ik maar zeggen .......een puinzooi van al die zakjes met lapjes en beetjes. Maar ik mag wel zeggen dat ik een quilt met verschillende technieken erin verwerkt het fijnste vind om die te maken .....en met het handje heeft mijn voorkeur.....daar wordt ik zo lekker rustig van .....en heb veel tijd om te genieten van al dat moois wat vanonder mijn handjes verschijnt.