En nog een kerstkadootje....

Nu raden jullie nooit wie er al een paar dagen bij mij op "bezoek" is ....., Jane. Je weet wel , zij van Dear Jane, de zwart/ wit quilt in wording. En na onze laatste aanvaring, vorig voorjaar, waarin ze mij het niet echt makkelijk maakte was onze vriendschap op een erg laag peil komen staan. Want de laatste drie blokjes waren toen een gedoemd te mislukken. Al had ik nog eens een blokje zo om de paar maanden gemaakt bleef het bij een beleefd bezoekje. Nu vond ik dat ik destijds, ondanks mijn geringe quiltervaring toch al best een aardig eindje op gang kwam, want ik maakte toch 1/4 van de quilt zonder enige problemen. Maar na al wat lapjes van Monique, mijn schoonzusje en Shirley, van Zipje en Zopje gekregen te hebben bleef het nog moeilijk om er aan te beginnen. Maar toen ik op laatst op een van de bloggen las dat er een groepje gevormd zou worden met allemaal DJ maaksters, besloot ik me aan te sluiten. Als extra stimulans......, maar nog zat ik te vast in de hartjes en huisjes quilt. Tot ik ook van Betty een briefje kreeg, waarin ze schreef me wat zwart/wit lapjes te schenken. Wel alle bommen en granaten..., nummer drie al. En toen dus eindelijk het quiltje af was(op het labeltje na), enkele dagen terug,

besloot ik mezelf een denkbeeldige schop onder mijn achterste te geven. Hup Miranda, ga nu eens weer kijken bij die Jane. Het wonder gebeurde en wat denk je....

Na wat gepuzzel besloot ik aan andere blokjes te beginnen, dan die waarop ik gestruikeld was. Voor de kenners, in de B-rij, een miniatuur kruisje als begin.

Het was wat freubelen met die mini stukjes. Maar waarempel het lukte! En al gauw volgde nummer 2,3,4 en vijf. Als je het resultaat wil zien, kom dan maar 5 februari kijken voor het resultaat.

Natuurlijk besloot ik mijn nieuwste aanwinst even te gaan showen bij Fay. Nam wat pakjes ministroopwafeltjes mee voor haar, waar ze dol op is overgens, en de quilt. Helemaal blij is ze als ze me ziet. We kletsen lekker bij, showt de quilt, waar weer iedereen naar moet komen kijken en prijst me weer de hemel in. Weer valt ze op dat mijn quilt zo heel anders is dan degene waar ze hier zo van schijnen te houden. En of die ook mag komen hangen in de store....Tuurlijk, maar eerst mijn label nog. Ik kijk nog wat rond en ineens staat Fay voor me. O ja, ik heb nog een kerstkadootje voor je. Feestelijk ingepakt met een grote gouden strik op de bovenkant. Ze had het me voor de kerst willen geven, maar ik was al sneller verdwenen dan ze had gedacht.. En wat denk je, geeft ze me deze prachtige boeken. Wat een pracht geschenk!

Met de mededeling: Ik zou niet graag zien dat je terug in je mozaiek verdwijnt, dus wil je dus wat bezig houden met de lapjes en draadjes, hahaha, antwoord ik der: alsof ik nog niet genoeg geplant en op poten heb staan! Dan zij weer: Zo zie ik het het liefst.

En zo krijg ik mijn tweede kerstkado de tweede helft van januari.

Nadat we een kleine week voorjaarstemperaturen gehad hebben van boven de 15 graden, zo goed als windstil trouwens, wordt er volop met Sam in de tuin gespeeld en geoefend. Want luisteren buiten is nu niet echt meneers beste ding. Vandaar dat we met een nieuwe 15 meter lang nylon riem nu ook goed buiten kunnen oefenen. Maar daar is ook zo veel verleiding voor hem. Links, 2 huizen verder, wonen er 3 honden. En rechts 3 huizen verder 2. Deze links behoren achter hun elektrische hekje te blijven. Een ondergronds systeem , waardoor honden een schok krijgen als ze die grens overtreden. De hondjes rechts mogen overal lopen, al gaan ze vaak richting huis zodra Sam en ik naderen. Helaas zien we hier dat mensen hun huisdieren amper trainen en ermee wandelen. Dus als er eens bij ons in de tuin met een balletje gegooid kan worden moeten we zorgen dat de twee hondjes van links niet buiten zijn. En de labrador van rechts, degen die ons laatst lastig viel, wil eigenlijk ook heel graag meespelen. Hij laat het dan ook luid blaffend met een harde diepe blaf horen. Zielig niet.....

De natuur is ook duidelijk al aan het voorjaar aan het denken. De magnoliaboom staat al in knop. Maar nog steeds is niet alle sneeuw verdwenen....

En de Red Robins zijn al druk op zoek in grote groepen naar allerlei ongedierte dat in de bodum van het grasveld leven. Hieronder het mannetje

En hier het vrouwtje.

Maar vanaf vandaag is de winter weer volop terug. Koude regen, ijzel en vorst vormen vandaag het beeld. Waterkoud brrrrrr, kacheltje aan, blogje bijwerken, weer eens een lunch met Cathy sinds lang gelee. Kinderen komen vanwege de weersverwachting twee uur eerder thuis. En dus tijd om weer eens iets te gaan doen met mijn lapjes. Groetjes !